Ψιχάλες βροχής άρχισαν να πέφτουν πάνω μας και σπάσαμε το φιλί μας. Κοιταχτήκαμε και γελάσαμε με την ψυχή μας.

"Αφού την επιθυμία σου την εκπληρώσαμε χθες βράδυ, τι λες να φύγουμε πριν πάθουμε καμία πνευμονία;" ρώτησε ο Κωνσταντίνος κι εγώ συμφώνησα.

Μπήκαμε γρήγορα μες το αμάξι, κι εκείνος έβαλε μπροστά τη μηχανή.

"Θέλω να σου πω κάτι, όμως δε θέλω να στεναχωρηθείς" είπε αμήχανα και γύρισα να τον κοιτάξω. Χάιδεψα απαλά την πληγή που είχε κάτω από το μάτι του, ακριβώς πάνω στο δεξί ζυγωματικό του.

"Πες μου" ψιθύρισα και πήρε μια βαθιά ανάσα.

"Ο Μανώλης είχε βάλει στοίχημα για εσένα πως θα κατάφερνε να σε φιλήσει χθες" κάθε λέξη του ένα τσίμπημα στην καρδιά για 'μένα.

"Γι' αυτό τσακώθηκες μαζί του;" ρώτησα κι εκείνος ανασήκωσε τους ώμους του.

"Απλώς με νευρίασε που μιλούσε για 'σένα με αυτόν τον τρόπο και που έπαιξε με τα αισθήματά σου. Δεν είχε το δικαίωμα" απάντησε θυμωμένος κι εγώ ακούμπησα το χέρι του πάνω από το λεβιέ.

"Κωνσταντίνε, μην ξεχνάς πως κι εγώ ακριβώς αυτό έκανα. Τον πλησίασα μόνο για να σε ξεχάσω και απ' ό,τι φαίνεται μου γύρισε μπούμερανγκ" αναφώνησε κι εκείνος γύρισε να με κοιτάξει. Είχαμε περάσει το σπίτι μου, και μάλλον κατευθυνόμασταν προς το δικό του.

"Δηλαδή δεν σε νοιάζει;" ρώτησε μπερδεμένος κι εγώ του χαμογέλασα γλυκά.

"Δεν λέω ότι δεν με πειράζει, όμως εγώ το άρχισα όλο αυτό με το στοίχημά μας, οπότε... Ηθελέστα και παθέστα!" όσο και να με πείραζε, ήταν αλήθεια. Εγώ είχα ξεκινήσει αυτό το παιχνίδι δίχως να σκεφτώ τα αισθήματά του Μανώλη, οπότε δεν μπορούσα να πω τίποτα. Ούτε εγώ ήμουν Αγία.

"Τουλάχιστον βγήκε και κάτι καλό από όλο αυτό!" προσπάθησε να ελαφρύνει το κλίμα και με κοίταξε γλυκά.

"Τι;" ρώτησα δήθεν ανήξερα κι εκείνος σήκωσε αμέσως το ένα φρύδι του.

"Σε έκανα δικιά μου!" είπε κτητικά κι εγώ άρχισα να γελάω.

"Το καλό που το είδες ήθελα να 'ξερα!" αναφώνησα μέσα από τα γέλια μου και σταμάτησε το αυτοκίνητο κι άρχισε να με γαργαλάει.

Αφού σταματήσαμε τα παιχνίδια, παρατήρησα πως είχαμε φτάσει στο σπίτι του. Τον κοίταξα στενάχωρα και πήρα το λόγο.

"Λες να θέλει να μου μιλήσει;"

"Μαζί σε ψάχναμε. Ανησύχησε για 'σένα" τα λόγια του μου έδωσαν θάρρος.

"Δεν θέλω να την χάσω...για τίποτα" ψιθύρισα κι εκείνος μου έσφιξε το χέρι.

"Δεν πρόκειται" απάντησε και βγήκαμε τρέχοντας από το αυτοκίνητο για να μην βραχούμε πολύ, και μπήκαμε μέσα στο σπίτι.

Τρία ζευγάρια μάτια είχαν καρφωθεί πάνω μας καθώς προσπαθούσαμε να βγάλουμε τα βρεγμένα παπούτσια μας πριν μπούμε στο σαλόνι.

"Εγώ φέρνω πετσέτες" ακούστηκε η φωνή του κυρίου Βαγγέλη.

"Εγώ ρούχα και θερμόμετρο" είπε η κυρία Νίκη και εξαφανίστηκαν και οι δύο από το σαλόνι.

Η Μαρία ήρθε τρέχοντας να με αγκαλιάσει.

"Συγγνώμη" αναφωνήσαμε ταυτόχρονα και οι δύο και αγκαλιαστήκαμε σφιχτά.

"Πάμε πάνω να μιλήσουμε;" με ρώτησε κι εγώ έγνεψα θετικά.

Δεν προλάβαμε να ανέβουμε τις σκάλες, οι γονείς της εμφανίστηκαν μπροστά μας. Πήρα την πετσέτα και τα ρούχα που προορίζονταν για 'μένα, και άφησα το θερμόμετρο να το βάλει ο Κωνσταντίνος.

Ανεβήκαμε βιαστικά τα σκαλιά και μπήκαμε στο δωμάτιο της. Αφού άλλαξα ρούχα και τύλιξα τα μαλλιά μου με την πετσέτα, βγήκα από την εσωτερική τουαλέτα του δωματίου της και έκατσα στο κρεβάτι της. Η Μαρία καθόταν απέναντι μου, στην καρέκλα του γραφείου της.

"Δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω" αναφώνησα και πήρα μια βαθιά αναπνοή.  "Σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να πιστεύεις πως σε παραμελώ ή δεν με νοιάζει για 'σένα. Είσαι η καλύτερή μου φίλη και δεν ήθελα ποτέ να σε στεναχωρήσω" άρχισα να λέω. "Αυτό το στοίχημα με τον αδερφό σου, το να του μιλάω και να είμαι τόσο κοντά του πρώτη φορά, πραγματικά μου πήρε τα μυαλά. Ξυπνούσα και κοιμόμουν με αυτήν την σκέψη. Δεν με ένοιαζε τίποτα άλλο. Πραγματικά την πάτησα τόσο άσχημα κι έπεσα μέσα στην ίδια μου την παγίδα" εξομολογήθηκα και έκρυψα το πρόσωπό μου μέσα στις παλάμες μου.

"Σου το είχα πει πως ήταν κακή ιδέα" είπε γελώντας η Μαρία και γύρισα να την κοιτάξω. "Ένιωθα πως σε χάνω ρε Λενάκι, πως δεν ήθελες πλέον την παρέα μου. Είναι η πρώτη μας χρόνια που δεν είμαστε όλες τις ώρες μαζί στο σχολείο, και στο φροντιστήριο είμαστε διαφορετικές μέρες και μαθήματα. Απλώς ένιωθα πως δεν θα είμαστε ποτέ πια ξανά το ίδιο. Επίσης, ζήλευα τόσο πολύ τον Κώστα που περνούσε χρόνο μαζί σου κι αυτό ήταν που με έκανε να σου μιλήσω έτσι!" τα έβγαλε κι εκείνη όλα από μέσα της και με κοίταξε στεναχωρημένη.

"Δε θέλω να σε χάσω ποτέ! Είσαι η καλύτερη μου φίλη!" της είπα και σηκώθηκα για να πάω προς το μέρος της και την αγκάλιασα.

"Ούτε εγώ! Κι εσύ είσαι η καλύτερη φίλη του κόσμου! Για πες μου τώρα...ώστε εσύ με τον αδερφό μου, ε; Ιού!" γελάσαμε και οι δύο με την καρδιά μας και προσπαθούσαμε να βρούμε την αναπνοή μας για να συνεχίσουμε την συζήτηση.

"Ξέρεις πόσες ώρες του μιλούσαν χθες οι γονείς μου; Να μην σε πληγώσει, να είναι σίγουρος για την κίνηση που πάει να κάνει, αν δεν νιώθει κάτι σοβαρό να μην σε ξαναπλησιάσει και τέτοια. Άσε, τον τρέλαναν τον καημένο χθες!" πήρε το λόγο η Μαρία κι εγώ χαμογέλασα.

"Α, ώστε ήταν οργανωμένο το έγκλημα"

"Καλέ ναι, τι σου λέω!" ανταπάντησε εκείνη και χαμογέλασα.

"Κάναμε έρωτα" ψέλισσα και την κοίταξα ενοχικά.

"Ουάου και ιού! Δεν θέλω να ξέρω, αλλά χαίρομαι πολύ για εσένα Λενάκι μου!" με αγκάλιασε σφιχτά και γέλασα με την αντίδρασή της.

"Σε ευχαριστώ! Όσο για το ραντεβού μου με τον Μανώλη, ήμουν έτοιμη να σου τηλεφωνήσω όταν με άφησε έξω από το σπίτι μου, όμως εμφανίστηκε ο αδερφός σου και έγιναν όλα αυτά, οπότε δεν πρόλαβα" της είπα την αλήθεια και την είδα που δάγκωνε τα χείλη της από αμηχανία.

"Σχετικά με αυτό... Σε έπαιρνα τηλέφωνο από όταν ήσασταν μαζί με τον Μανώλη για να σε προειδοποιήσω..." αναφώνησε και την κοίταξα μπερδεμένη.

"Να με προειδοποιήσεις; Ήξερες από χθες για το στοίχημα;" την ρώτησα εμφανώς μπερδεμένη κι εγώ.

"Ναι, αλλά σε παρακαλώ μην πεις τίποτα στον Κώστα γιατί θα με σκοτώσει!" ψιθύρισε.

"Ωχ! Τι έκανες;" την ρώτησα κι εκείνη άρχισε να παίζει με τα βραχιόλια που έχει στο δεξί της χέρι.

"Μου το είπε ο Άγγελος" απάντησε ψιθυριστά λες και φοβόταν μην την ακούσουν.

"Για ποιο λόγο να σου πει κάτι τέτοιο ο Άγγελος;" την ρώτησα ανήξερη και τότε κατάλαβα. "Μην μου πεις πως...! Όταν σε ρώτησα το μεσημέρι στο σχολείο αν γνώριζες για το στοίχημα, εννοούσα κάποιο στοίχημα που μπορεί να είχε βάλει ο αδερφός σου για 'μένα, όχι για το στοίχημα του Μανώλη!" είπα ψιθυριστά κι εγώ μην μας ακούσει ο Κωνσταντίνος.

"Είσαι τελείως χαζή; Θα έβαζε ποτέ στοίχημα ο Κώστας για 'σένα;" με ρώτησε εκείνη κι ένιωσα για ακόμη μια φορά χαζή που πίστεψα κάτι τέτοιο για τον Κωνσταντίνο.

"Δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα" προσπάθησα να αλλάξω θέμα συζήτησης. "Το θέμα μας είναι για ποιο λόγο ο Άγγελος από όλον τον κόσμο να πει σε 'σένα για ένα στοίχημα που έβαλε ο φίλος του" την ρώτησα καρφώνοντάς την στα μάτια.

"Ας πούμε πως μου έχει μία μικρή συμπάθεια..." απάντησε δίχως να με κοιτάει στα μάτια.

"Ο αδερφός σου θα τον σκοτώσει άμα το μάθει. Θα σκοτώσει κι εσένα άμα το μάθει!" αναφώνησα κι εκείνη με κοίταξε με το κουταβίσιο βλέμμα της.

"Όχι, όχι, όχι! Μην μου ζητάς να το κάνω αυτό. Θες να σκοτώσει κι εμένα;" την ρώτησα κι εκείνη είχε αρχίσει να χαμογελάει στραβά.

"Είσαι η καλύτερη φίλη του κόσμου όλου!" φώναξε κι άρχισα να γελάω.

"Έχε χάρη που είμαι ρομαντική ψυχή!" ψιθύρισα και την αγκάλιασα.

Φυσικά και θα βοηθούσα την κολλητή μου με το αγόρι που της αρέσει!