Η ώρα δεν περνούσε με τιποτα. Όσο κι αν προσπαθούσαμε να ανοίξουμε κάποιο θέμα συζήτησης, όλες οι προσπάθειες έπεφταν στο κενό. Δεν είχαμε καθόλου χημεία μεταξύ μας κι αυτό ήταν εμφανές. Παρ'όλα αυτά δεν μπορούσα να είμαι αγενής. Έμεινα μέχρι το τέλος. Αφού πλήρωσε το λογαριασμό, κατευθυνθήκαμε προς το αυτοκίνητο, κι ύστερα προς το σπίτι μου. Η διαδρομή ήταν σιωπηλή και μόνο όταν φτάσαμε έξω από το σπίτι μου πήρε το λόγο.

"Να το ξανακάνουμε αυτό!" είπε χαμογελώντας κι εγώ έγνεψα απαλά το κεφάλι μου, όταν ένα μπουμπουνητό τράνταξε όλη την ατμόσφαιρα.

Κοίταξα προς τον ουρανό όμως δεν μπορούσα να διακρίνω αν είχε σύννεφα ή όχι μιας που είχε ήδη σκοτεινιάσει.

"Καληνύχτα Μανώλη" αναφώνησα και πήγα να ανοίξω την πόρτα όταν με σταμάτησε.

Δίχως να το περιμένω έσκυψε και με φίλησε, όμως εγώ δεν κουνήθηκα στην αρχή. Η αλήθεια ήταν πως δεν περίμενα αυτήν του την κίνηση αφού δεν υπήρξε καμία θερμή στιγμή ανάμεσά μας στο ραντεβού μας.

Αφού κατάλαβε πως δεν ανταποκρίθηκα στο φιλί του απομακρύνθηκε και γύρισε το βλέμμα του προς το δρόμο.

"Καληνύχτα" είπε αδιάφορα και δεν γύρισε καν να με κοιτάξει.

Πραγματικά δεν μπορούσα να καταλάβω τη συμπεριφορά του...

Βγήκα από το αμάξι κι εκείνος έγινε αμέσως σκόνη. Έβγαλα το κινητό μου για να καλέσω την Μαρία, η οποία μου είχε τηλεφωνήσει και μου είχε στείλει μηνύματα, όταν είδα το αυτοκίνητο του Κωνσταντίνου να πλησιάζει. Κοιτούσα δύσπιστη, αφού ήμουν σίγουρη πως δεν υπήρχε περίπτωση να ήταν εκείνος, όμως έκανα λάθος!

Χαμήλωσε το τζαμί από τη μεριά του συνοδηγού κι έσκυψε λίγο για να μου μιλήσει.

"Γεια σου μικρή! Έχεις λίγο χρόνο;" με ρώτησε δειλά και μπήκα δίχως δεύτερες σκέψεις μέσα. Φόρεσα τη ζώνη μου κι έβαλε μπρος το αμάξι.

"Πως τα πέρασες;" ρώτησε δειλά ενώ με την άκρη του ματιού του μου έριχνε κλέφτες ματιές.

"Βαρετά" απάντησα ειλικρινά κι ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του.

"Δηλαδή;" θέλησε να μάθει περισσότερα κι εγώ χαχάνισα.

"Δηλαδή ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που βγήκα μαζί του. Δεν είχαμε καθόλου χημεία, ήταν καταστροφή!" είπα γελώντας και γέλασε κι εκείνος.

"Νιώθεις ακόμη κάτι για εκείνον;" προσπάθησε να ρωτήσει αδιάφορα όμως με τα χέρια του εσφιγγε δυνατά το τιμόνι , κάτι που παρατήρησα και σήμαινε πως ήταν φανερά τσιτωμένος.

"Δεν νομίζω να νιώσω ποτέ κάτι για εκείνον... Θέλω να πω είναι ένα ωραίο παιδί, αλλά ως εκεί" είχα στρέψει το βλέμμα μου πάνω του και περίμενα για την απάντηση του.

"Και...όταν σε φίλησε;" ξαναρώτησε κι εγώ ανασήκωσα τους ώμους μου.

"Ούτε καν αντέδρασα. Μου ήταν αδιάφορο" απάντησα ειλικρινά όμως ένιωθα άσχημα που είχε δει αυτήν τη σκηνή.

Εκεινη τη στιγμή, σταμάτησε το αυτοκίνητο και παρατήρησα πως είχαμε φτάσει σε ένα ερημικό ύψωμα μακριά από κατοικημένες περιοχές και μπορούσαμε να δούμε όλη την πόλη από εδώ πάνω. Ενθουσιάστηκα στη θέα που είχα μπροστά μου κι εκείνος πρέπει να το κατάλαβε αμέσως.

"Εδώ έρχομαι όταν θέλω να μείνω μόνος. Ας πούμε πως είναι το δικό μου μυστικό μέρος αυτό. Θες να βγούμε έξω;" με ρώτησε κι έγνεψα καταφατικά.

Βγάλαμε τη ζώνη, κι έκανε το γύρο του αυτοκινήτου για να έρθει και να μου ανοίξει την πόρτα. Βγήκα από το αμάξι και με βοήθησε να ανέβω πάνω στο καπό του αυτοκινήτου. Έκατσε κι αυτός δίπλα μου και κοιτούσαμε τα φώτα που ξεχύνονταν κάτω μας δίχως να μιλάμε.

"Ξέρεις, μικρή... θέλω να σου μιλήσω για κάτι όμως μου είναι τόσο δύσκολο να εκφραστώ. Και μου είναι ακόμη πιο δύσκολο να παραδεχτώ τα συναισθήματά μου... για 'σένα" μου δήλωσε δίχως να με κοιτάει, όμως εγώ γύρισα αμέσως προς το μέρος του.

Η καρδιά μου άρχισε να χορεύει σαν τρελή στο άκουσμα των λέξεων του. Είχα ανάγκη να το ακούσω αυτό, να το νιώσω, να το δω. Περίμενα τόσο καιρό για να έρθει αυτή η στιγμή!

"Δεν ξέρω από ποτέ άρχισα να νιώθω κάτι για σένα. Ίσως στο γυμνάσιο που ενώ φιλούσα εκείνη την ξανθιά από την πρώτη λυκείου, πηγές της τράβηξες το μαλλί και της είπες πως θα την πάνε μέσα επειδή ήμουν μικρότερός της. Ή τότε που δεν ήθελα να πάω στην θεία Μαίρη και με εκρυψες στην ντουλάπα σου για μία μέρα" είπε γελώντας και γύρισε να με κοιτάξει. Ένιωθα τα μάτια μου να βουρκώνουν, μα όχι από λύπη.

"Αυτό που ξέρω όμως είναι πως όταν σε είδα να θέλεις κάποιον άλλον τα έχασα. Τότε συνειδητοποίησα τι μου συνέβαινε, αλλά και πάλι δεν ήθελα να το παραδεχτώ. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω, δεν ξέρω πως να φερθώ. Δε θέλω να σε πληγώσω, και φοβάμαι..." συνέχισε και πήρε μια βαθιά ανάσα πριν πάρει και πάλι το λόγο. "Είμαι τρέλα ερωτευμένος μαζί σου μικρή μου, και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ όλο αυτό" δεν ήθελα να ακούσω κάτι άλλο, αυτά μου αρκούσαν.

Επιτέθηκα αμέσως στα χείλη του, πέρασα τα χέρια μου πίσω από το λαιμό του κι εκείνος έστρεψε όλο το σώμα του προς το δικό μου. Το φιλί μας αυτήν τη φορά δεν ήταν γλυκό, δεν ήταν απαλό αλλά γεμάτο ένταση. Έβγαζε όλα τα συναισθήματα που τόσο καιρό καταπιέζαμε και ήταν λες και εξαρτιόταν η ζωή μας ολόκληρη από αυτό. Με έσφιξε περισσότερο πάνω του κι εγώ αυθόρμητα πέρασα τα πόδια μου γύρω από τη μέση του.

Τον ήθελα τόσο πολύ! Τον είχα ανάγκη...

Μερικές ψιχάλες βροχής έπεσαν πάνω μας και ταυτόχρονα διακόψαμε το φιλί μας δίχως να αφήσουμε ο ένας τον άλλον. Τα χέρια του ήταν γύρω από τη μέση μου και τα δικά μου στο λαιμό του. Κοιτάξαμε πάνω στον ουρανό γελώντας και μία απαλή βροχή ξέσπασε πάνω μας. Γύρισε να με κοιτάξει κι εγώ δάγκωσα απαλά το πιγούνι του. Γέλασε με την κίνησή μου αυτή κι άρχισε να με φιλάει ξανά.

Ένα περίεργο συναίσθημα είχε αρχίσει να γεννιέται μέσα μου κι ένιωθα μια έλξη για εκείνον που δεν είχα ξανανιώσει. Κάτι άρχισε να φλέγεται μέσα μου και μου έβγαζε μια περίεργη ένταση, ένα έντονο πάθος. Τα χέρια μου κινήθηκαν στη μέση του και τα πέρασα μέσα από την μπλούζα του έτσι ώστε να ακουμπάω το κορμί του. Η επαφή μας έκαιγε το δέρμα μου, και ήθελα κι άλλο. Ήθελα να τον νιώσω περισσότερο πάνω μου, μέσα μου. Ήθελα να τον κάνω δικό μου, να γίνουμε ένα.

Τα χείλη του κινήθηκαν κατά μήκος του λαιμού μου κι ένιωσα μία ανατριχίλα που δεν είχα ξανανιώσει. Έριξε τα μαλλιά μου πίσω από την πλάτη μου κι επικεντρώθηκε στο λαιμό μου. Ένιωθα να με ρουφάει και να με δαγκώνει ταυτόχρονα κι ύστερα να αφήνει απαλά φιλιά πάνω στο δέρμα μου. Βρισκόμουν σε μία περίεργη έξαψη που ήταν τόσο πρωτόγνωρη για 'μένα και δεν ήξερα πως να την αποβάλλω. Τον τράβηξα πιο κοντά μου, θέλοντας να τον νιώσω περισσότερο πάνω μου κι αυτός με ξάπλωσε στο καπό του αυτοκινήτου, κι έσκυψε από πάνω μου.

Η ανάσα μου ήταν πιο βαριά, και η καρδιά μου χτυπούσε ανεξέλεγκτα. Άφησα έναν μικρό αναστεναγμό να βγει από το στόμα μου και τα χέρια του με έσφιξαν πιο πολύ. Το ένα του χέρι κινήθηκε προς τον μηρό μου και νόμιζα πως θα με κάψει ολόκληρη με αυτό του το άγγιγμα. Έπιασα την μπλούζα του και την τράβηξα προς τα πάνω για να του την βγάλω. Η ανάσα μου είχε πιαστεί στο λαιμό μου. Ήθελα να νιώσω τα πάντα μαζί του τώρα χωρίς να σκεφτώ το αύριο ή το μέλλον, τι είναι λάθος και τι σωστό, και προπάντων χωρίς να σκεφτώ ότι σε λίγους μήνες θα φύγει.

Το είχα τόση ανάγκη, και νομίζω πως κι αυτός το ίδιο. Με κοίταξε για να πάρει τη συγκατάθεσή μου κι αφού έγνεψα καταφατικά, σήκωσε σιγά σιγά το φόρεμα μου προς τα πάνω έως ότου μου το αφαίρεσε τελείως. Άρχισε να με φιλάει παντού και να χαϊδεύει όλο μου το σώμα. Έδειχνε κι αυτός να το ήθελε πολύ να συμβεί όλο αυτό. Ανάμεσα στα φιλιά μας και τους αναστεναγμούς, τις ορμές και το πάθος ξανά ήρθε στο ύψος του προσώπου μου και με φίλησε απαλά στα χείλη.

"Είσαι σίγουρη γι'αυτό;" με ρώτησε στοργικά και αντί να απαντήσω τον φίλησα παθιασμένα.

Απόψε, θα εκπληρωθεί η πιο τρελή μου επιθυμία!