Ο Κωνσταντίνος είχε μαρμαρώσει στη θέση του στο άκουσμα των λέξεων μου. Δεν ήξερα αν έπρεπε να πω κάτι άλλο ή να του πω πως έκανα πλάκα. Εγώ πάντως ξέρω πως επιτέλους το έβγαλα από μέσα μου! Τον είδα να κουνάει λίγο το κεφάλι του μάλλον για να ξεθολώσει κι ύστερα μου χαμογέλασε.

"Νομίζω πως είσαι έτοιμη για το ραντεβού σας" είπε και προσπάθησε να χαμογελάσει όμως ήξερα πως αυτό το χαμόγελο δεν ήταν πραγματικό.

Ίσως φαντάστηκε πως του εξομολογήθηκα τον έρωτα μου για τον Μανώλη, αφού υποτίθεται αυτός ο διάλογος θα γινόταν μεταξύ μας, όμως εγώ γνωρίζω πως την καρδιά μου την άνοιξα σε εκείνον.

Μιλήσαμε λίγο ακόμη περί ανέμων και υδάτων και είχε φτάσει η ώρα για να επιστρέψουμε σπίτι. Αφού πλήρωσε το λογαριασμό και κατευθυνθήκαμε προς το αμάξι, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Είχε βάλει δυνατά ένα σταθμό και η μουσική δε μας άφηνε να πούμε τίποτα. Η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη μεταξύ μας όμως δεν μπορούσα να καταλάβω πλήρως το λόγο. Όσο περίεργο κι αν ήταν αυτό το ραντεβού, το έκανε μόνο για να με βοηθήσει με τον Μανώλη.

Φτάσαμε στο δρομάκι έξω από το σπίτι μου κι έκλεισε το ράδιο.

"Λοιπόν, εδώ είναι που θα κάνει την κίνησή του εάν του αρέσεις πραγματικά" αναφώνησε κι εγώ τον κοίταξα μπερδεμένη.

"Θα σε φιλήσει" απάντησε πιο ξεκάθαρα αυτήν τη φορά κι εγώ τον κοίταξα ανήσυχη.

"Τι έγινε;" με ρώτησε αφού κατάλαβε αμέσως πως τσιτώθηκα. 

"Εγώ... δεν είμαι έτοιμη γι'αυτό" προσπάθησα να του εξηγήσω.

"Εάν δε θέλεις να σε φιλήσει απλώς καληνύχτησέ τον και βγες από το αμάξι. Δεν πρόκειται να στο επιβάλει ούτε μπορεί να σε πειράξει. Δεν πρόκειται να σε ακουμπήσει χωρίς την έγκριση σου, διαφορετικά ξέρει πως θα τον σκοτώσω!" προσπάθησε να με ενθαρρύνει εκείνος κι εγώ έγνεψα καταφατικά.

"Κι αν το θέλω;" τον ρώτησα δίχως να τον κοιτάξω, ντρεπόμουν και μόνο που το σκεφτόμουν πως μπορούσε να υπάρχει μία πιθανότητα να μου άρεσε ο Μανώλης ύστερα από το ραντεβού μας και να ήθελα να είμαι μαζί του, ενώ νιώθω τόσα πολλά για τον Κωνσταντίνο.

"Τότε ασ'τον να κάνει την κίνησή του" είπε αδιάφορα όμως με την άκρη του ματιού μου είδα πως έσφιξε δυνατά το τιμόνι.

"Μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα" ψιθύρισα και τράβηξα το ενδιαφέρον του.

"Εγώ...δεν..." προσπάθησα να πω όμως δεν έβγαινε μίλια.

"Αφού μου έχεις πει πως είχες κι άλλες σχέσεις;" ρώτησε ξαφνιασμένος και γύρισα να τον κοιτάξω ντροπαλά.

"Εγώ.. δεν..." ξανά επανέλαβα και τότε κατάλαβε. Έπιασε το πιγούνι μου και με κοίταξε βαθιά στα μάτια.

"Δεν είναι κάτι. Θα σε φιλήσει κι απλώς παραδώσου σε εκείνον" είπε με δυσκολία ενώ έβλεπα πως έσφιγγε τα σαγόνια του. Σίγουρα θα του ήταν δύσκολο να μου δίνει τέτοιες συμβουλές αφού με βλέπει σαν την μικρή του αδερφή.

"Μπορείς να μου δείξεις;" δεν ξέρω πως τις ξεστομίσα αυτές τις λέξεις και που βρήκα όλο αυτό το θάρρος, κι αμέσως κάλυψα το στόμα μου με το χέρι μου.

Δεν είπε τίποτα και πήγα να τον καληνυχτήσω όταν εκείνος έστρεψε το σώμα του προς το μέρος μου κι έπιασε με το αριστερό χέρι του τη μέση μου. Το δεξί του χέρι χάιδεψε λίγο τα μάλλια μου και τα πέρασε όλα πίσω από το αυτί μου. Άρχισε να με πλησιάζει επικίνδυνα κι ένιωθα την ανάσα μου να έχει κοπεί. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή και δεν πίστευα ποτέ πως θα συνέβαινε αυτή η σκηνή μεταξύ μας. Έσκυψε μπροστά και ακούμπησε απαλά τα χείλη του στα δικά μου, με φίλησε τόσο μαλακά που σχεδόν δεν μπόρεσα να καταλάβω τίποτα.

Ίσα που με είχε ακουμπήσει και άφησε τα χείλη μου με το παράπονο. Ένωσε το μέτωπό του με το δικό μου και μπορούσα να καταλάβω πόσο δύσκολο του ήταν όλο αυτό. Η ανάσα του έβγαινε βαριά και τα μάτια του ήταν ακόμη κλειστά. Ίσως να το είχα παρατραβήξει αλλά ήμασταν και οι δύο που βάλαμε αυτό το στοίχημα, κι εκείνος προσφέρθηκε να με βοηθήσει εξαρχής. Πέρασα τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του και κόλλησα εγώ αυτή τη φορά τα χείλη μου πάνω στα δικά του δίχως να τον φιλήσω όμως. Περίμενα για τη δική του κίνηση, άλλωστε δεν ήθελα να κάνω κάτι που εκείνος δε θα συμφωνούσε. Με κοίταξε έντονα στα μάτια και τότε τα χείλη του με φίλησαν. Ταυτόχρονα, κλείσαμε τα μάτια και αφεθήκαμε σε αυτό το φιλί. Με τράβηξε πιο μπροστά, κι έκανα κι εγώ το ίδιο ενώ τα χέρια μου τραβούσαν απαλά τα μαλλιά του.

Προσπάθησε να εισχωρήσει τη γλώσσα του στο στόμα μου μα όταν είδε πως εγώ δεν του το επέτρεπα έφερε το χέρι του στο σαγόνι μου. Το τράβηξε μαλακά προς τα κάτω δίχως να διακόψει το φιλί μας, και το στόμα μου άνοιξε. Η γλώσσα του βρήκε τη δική μου και δίχως να γνωρίζω τι έπρεπε να κάνω, απλώς ακολούθησα το χορό της δικής του. Δεν ξέρω πόσα λεπτά είχαν περάσει όταν απομακρύνθηκαμε για να πάρουμε αέρα. Τα μέτωπα μας ακουμπούσαν το ένα το άλλο και τα χέρια μας ήταν ακόμη στην προηγούμενη θέση τους. Παίρναμε και οι δύο κοφτές ανάσες και προσπαθούσαμε να συγχρονίσουμε την αναπνοή μας. Αυτό το φιλί ήταν ό,τι καλύτερο μπορεί να μου είχε συμβεί στη ζωη μου μέχρι τώρα.

Χαμογέλασα πλατιά και απομακρύνθηκα πρώτη από κοντά του ενώ εκείνος ακόμη έμοιαζε σκεπτικός.

"Ευχαριστώ... γι'αυτό" προσπάθησα να πω ενώ ακόμη δεν το πίστευα αυτό που είχε συμβεί.

"Εγώ σε ευχαριστώ.. για το ραντεβού μας" ανταπάντησε και μου χαμογέλασε.

"Καληνύχτα Κωνσταντίνε!" τον καληνύχτησα και άνοιξα την πόρτα για να βγω. Πήρα το τριαντάφυλλο που είχα αφήσει στο παρμπρίζ και γύρισα να τον κοιτάξω για μία τελευταία φορά πριν φύγω.

"Καληνύχτα μικρή" με χαιρέτησε και πάτησε αμέσως γκάζι για να φύγει από εδώ όσο το δυνατόν συντομότερα.

Έβγαλα το κινητό μου από την τσέπη του παντελονιού μου και βρήκα την επαφή της Μαρίας. Άρχισα να της πληκτρολογώ γρήγορα.

"Ήταν η καλύτερη βραδιά της ζωής μου! Κάναμε και το τέταρτο μάθημα απόψε!"

"Το οποίο ήταν;" δεν άργησε να απαντήσει και χαμογέλασα.

"Με έμαθε πως να φιλάω!!!"

Το κινητό μου χτύπησε και είδα το όνομα της στην οθόνη!

"Πες τα μου όλα" φώναξε πριν καν προλάβω να την χαιρετήσω.

Της διηγήθηκα όλο το ραντεβού μας και της είπα τι έγινε στο τέλος. Είχε μείνει άναυδη αφού δεν μπορούσε να αρθρώσει ούτε μια λέξη.

"Μαρία, κι ας ήταν ψεύτικο, ήταν το πιο όμορφο βράδυ της ζωής μου. Το πρώτο μου ραντεβού, το πρώτο μου φιλί, ο πρώτος μου έρωτας. Νιώθω ότι ενώ ακούγεται τόσο λάθος ήταν όλα τόσο σωστά. Ίσως τώρα να μπορέσω να τον ξεπεράσω. Τώρα που κάτι έζησα μαζί του, ίσως αυτό να ήταν το αντίο μας" της είπα ειλικρινά. Γνώριζα πως έπρεπε να τον ξεχάσω, ίσως έτσι να είχα τη δύναμη να το κάνω. Τώρα που θα έβγαινα και με τον Μανώλη, όλα θα άλλαζαν.

"Ελένη, φοβάμαι μην κολλήσεις περισσότερο τώρα" η φωνή της σαν ψίθυρος από την άλλη μεριά του ακουστικού. Νοιαζόταν πολύ για εμένα.

"Όχι, μην ανησυχείς. Όλα θα φτιάξουν τώρα!" προσπάθησα να την πείσω. "Απλώς μην του πεις τίποτα για το φιλί μας, σε παρακαλώ!" συμπλήρωσα και συμφώνησε.

Όλα θα έμπαιναν στη θέση τους από εδώ και πέρα. Ήμουν σίγουρη γι'αυτό!