Ένιωθα τις παλάμες μου να ιδρώνουν, το στήθος μου να ανεβοκατέβαινει γρήγορα και η ανάσα μου είχε κάτσει στο λαιμό μου. Δεν ήμουν έτοιμη για ένα ραντεβού μαζί του. Όσο κι αν ήταν ψεύτικο, όσο κι αν ήταν ακόμη ένα μάθημα, δεν μπορούσα.

Πήρα βαθιές ανάσες και κατέβηκα στο σαλόνι. Είχα φορέσει ένα απλό μαύρο τζιν με σχίσιματα στα γόνατα και ένα άσπρο κροπ τοπ μπλουζάκι που έγραφε Kiss me hard before you go. Η επιλογή του ήταν τυχαία, όμως μου άρεσε πολύ και ίσως περιέγραφε και λίγο την κατάσταση μας. Η Μαρία προσπαθούσε όλη μέρα να μου συμπαρασταθεί, κατάλαβαινε πόσο δύσκολο ήταν για μένα όλο αυτό, και όσες φορές κι αν σκεφτήκαμε να τα παρατήσω δεν μπορούσα να αφήσω έτσι απλά το στοίχημα.

Η κόρνα από το αμάξι του Κωνσταντίνου ακούστηκε, και βγήκα με μεγάλη δυσκολία από το σπίτι. Πλησίασα το αυτοκίνητο και τον είδα να περιμένει στην πλευρά του συνοδηγού κρατώντας ένα τριαντάφυλλο.

"Γεια" ψέλισσα όταν τον είδα και κοίταξα περίεργα προς το τριαντάφυλλο.

"Γεια σου όμορφη!" με χαιρέτησε και με φίλησε στο μάγουλο ενώ εγώ είχα μείνει κάγκελο στη θέση μου.

Τι κάνει; σκέφτηκα και τότε μου πρόσφερε το τριαντάφυλλο.

"Απλά απόψε φέρσου σαν να είμαι εγώ το αγόρι που σου αρέσει. Έτσι θα σου είναι πιο εύκολο όλο αυτό" με συμβούλεψε κι εγώ απλά έγνεψα καταφατικά.

Πόσο δύσκολο θα 'ταν για μένα αυτό άραγε; Να αφήσω τα πραγματικά μου συναισθήματα να βγουν στην επιφάνεια και να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο μπροστά του... Τόσο καιρό προσπαθούσα να τα τιθασεύσω, να τα αποτρέψω και να τα καταπίεσω...και τώρα μου ζήτησε να τα απελευθερώσω έτσι απλά; Μόνο ένα πράγμα ήταν σίγουρο απόψε, πως δε θα είχε καλή κατάληξη όλο αυτό!

Άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού και μου έκανε νόημα να μπω μέσα, πήρα μια βαθιά ανάσα κι έκατσα εκεί που μου υπέδειξε. Ύστερα, έκανε κι αυτός το γύρω και ήρθε στην θέση του οδηγού. Φορέσαμε ζώνες κι αφού μου χαμογέλασε έβαλε μπρος τη μηχανή και ξεκινήσαμε για κάποιον άγνωστο προορισμό.

"Προσπάθησε να είσαι χαλαρή κι άσε τον εαυτό σου ελεύθερο όμως να θυμάσαι μην δείξεις σε καμία περίπτωση πως είσαι εύκολη κι ότι εσύ επιδιώκεις να γίνει κάτι" με συμβούλεψε κι έγνεψα καταφατικά.

Σταμάτησε το αυτοκίνητο αφού είχαμε φτάσει πλέον στον προορισμό μας και αφού πάρκαρε, ήρθε προς τη μεριά μου. Άνοιξε πάλι την πόρτα του συνοδηγού και μου έδωσε το χέρι του για να με βοηθήσει να βγω από το αυτοκίνητο. Πρώτη φορά τον έβλεπα να φέρεται έτσι. Ίσως και τελευταία...

Πέρασε το χέρι του απαλά γύρω από τη μέση μου και κατευθυνθήκαμε προς το μαγαζί μπροστά μας. Βρισκόμασταν λίγο πιο έξω από την πόλη, σε κάποιο ύψωμα που μπορούσες να δεις όλη την πρωτεύουσα πως απλώνεται στα πόδια σου, και τα φώτα την νύχτα σίγουρα φαίνονταν πιο μαγευτικά από εδώ πάνω. Το μαγαζί είχε μια όμορφη μοντέρνα διακόσμηση ενώ ήταν χωρισμένο σε δύο μέρη. Στα δεξιά μας βρισκόταν το εστιατόριο ενώ στο δεξί μας χέρι η καφετέρια. Γύρισα για να τον κοιτάξω μιας που δεν ήξερα τι είχε κανονίσει για απόψε και χάρηκα ιδιαιτέρως όταν είδα πως απλά θα καθόμασταν για καφέ. Κανείς μας δεν είχε ντυθεί επίσημα, αφού και οι δύο φορούσαμε τζιν και από μία απλή μπλούζα.

Καθίσαμε σε ένα τραπέζι που μας επέδειξε ο μετρ, δίπλα στην τζαμαρία και καθίσαμε αντικριστά ο ένας από τον άλλον. Ο σερβιτόρος ήρθε και μας πρόσφερε τον κατάλογο όμως και οι δύο ξέραμε ήδη τι θα παραγγείλουμε. Αφού δώσαμε την παραγγελία μας και έφυγε ο σερβιτόρος ο Κωνσταντίνος με κοίταξε...γλύκα;

"Είσαι πολύ όμορφη σήμερα!" μου είπε χαμογελώντας κι εγώ ένιωθα να κοκκινίζω. Αυτό το λέει ο Κωνσταντίνος ή είναι όλο μέρος του τρίτου μαθήματος;

"Ευχαριστώ! Κι εσύ..." Απάντησα κομπιάζοντας και αποφάσισα πως έπρεπε να αφήσω όντως τον εαυτό μου ελεύθερο έτσι ώστε να είμαι έτοιμη για το πραγματικο ραντεβού με τον Μανώλη.

Αφού ο σερβιτόρος άφησε τους καφέδες και τα νερά μας, εκείνος πήρε και πάλι το λόγο. "Για πες μου μερικά πράγματα για σένα" με προέτρεψε και προσπαθούσα να βρω κάτι καλό να πω.

"Όπως γνωρίζεις ήδη, είμαι μοναχοκόρη, και οι γονείς μου είναι ιατροί. Έχουν μεγαλώσει μαζί με τους γονείς της Μαρίας, οι οποίοι είναι επίσης ιατροί, και έτσι εγώ με την Μαρία και τον Κωνσταντίνο μεγαλώσαμε μαζί." άρχισα να του λέω όμως έγνεψε αρνητικά.

"Λες να θέλει να ακούσει για τους γονείς σου, την Μαρία κι εμένα; Σκέψου μικρή μου, πες του κάτι για σένα, κάτι να τον ιντριγκάρεις ή κάτι να του κινήσεις το ενδιαφέρον και να τον κάνεις να γελάσει" μου πρότεινε και είχε δίκιο. Ήμουν τόσο βαρετή!

"Λοιπόν, μου αρέσει να παίζω σκάκι, έχω πάρει μαθήματα πιάνου, τραγουδώ πάντα στο μπάνιο και μου αρέσει να κοιμάμαι με τα εσώρουχα μου" απάντησα ειλικρινά αυτήν τη φορά με αποτέλεσμα ο Κωνσταντίνος να πνίγει με τον καφέ του.

"Είσαι καλά;" ρώτησα ανήσυχη και σηκώθηκα αμέσως από τη θέση μου. Πήγα δίπλα και τον χτύπησα απαλά στην πλάτη.

"Είμαι καλά" απάντησε βήχωντας ακόμη και μου έκανε νόημα να καθήσω. Αποφάσισα όμως να μικρύνω το κενό ανάμεσα μας κι έτσι έκατσα δίπλα του στον καναπέ.

Εκείνος έστρεψε το βλέμμα του σε 'μένα για να με παρατηρήσει καλύτερα και έβαλε μια τούφα μου πίσω από το αυτί μου.

"Για πες μου ένα όνειρο σου" μου είπε και χαμογέλασα. Μου άρεσε τελικά το ραντεβού μας.

"Να ταξιδέψω σε όλον τον κόσμο" αναφώνησα ενθουσιασμένη κι εκείνος χάιδεψε το μάγουλο μου.

"Είσαι τόσο όμορφη" ψέλισσε κι εγώ κατέβασα το βλέμμα μου στα χέρια μου. Ντρεπόμουν τόσο πολύ, σίγουρα θα είχα κοκκινίσει.

"Και για πες μου και την πιο τρελή σου επιθυμία!" με παρότρυνε ενώ έπιασε το πιγούνι μου και σήκωσε λίγο το κεφάλι μου έτσι ώστε να τον αντικρύσω.

Πήρα μια βαθιά ανάσα μην ξέροντας πως θα πάρει την απάντησή μου. "Να κάνω έρωτα στη βροχή, πάνω στο καπό ενός αυτοκινήτου" απάντησα ειλικρινά και δάγκωσα το κάτω χείλος μου.

Δεν είχα πάρει τα μάτια μου από τα δικά του, ούτε κι εκείνος όμως. Η κόρη του διαστάλθηκε στο άκουσμα των λέξεων μου και μετά ξανά συστάλθηκε. Περίμενα ανυπόμονα για την επόμενη ερώτηση του.

"Έχεις ερωτευτεί ποτέ;" με ρώτησε και με έπιασε εξαπίνης.

Στραβοκατάπια και δεν ήξερα τι να του απαντήσω. Έπρεπε να του πω την αλήθεια ή όχι;

"Νομίζω ναι...εσένα!" παραδέχτηκα εν τέλει μην γνωρίζοντας αν έκανα σωστά ή όχι.

Τελικά είχα δίκιο, αυτό το ραντεβού δεν θα είχε καθόλου καλή κατάληξη!