Ερατώ

"Η μαμά σε λατρεύει όμως ο μπαμπάς ζει για εσένα και από εδώ και πέρα θα είναι πάντα δίπλα σου..." Τον άκουσα να λέει στον μικρό που κοιμόταν ήρεμος στο κρεβατάκι του...Αυτός είναι ο Άγγελος που αγαπάω...Αυτός...Συγκινήθηκα τόσο πολύ με αυτά τα λόγια και άρχισα να δακρύζω βουβά για να μην με ακούσει..."Πες και καμιά κουβέντα στη μαμά σου να αλλάξει γνώμη.." είπε και χαμογέλασα...Ο αιώνιος Άγγελος..Κατέβηκα γρήγορα την σκάλα και έβαλα ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και κάθισα στον καναπέ..

Το μυαλό μου κόντευε να σπάσει από την ένταση και την ταραχή που ένιωθα...Το ήθελα αυτό που έγινε, το ήθελα πολύ..ήταν σαν την πρώτη φορά που κάναμε έρωτα, ήμασταν και οι δυο τόσο ανυπόμονοι, αχόρταγοι...Αλλά όταν με τράβηξε κοντά του και με έβαλε στην αγκαλιά του ήταν σαν να ξύπνησα και το μυαλό μου ήρθε στη θέση του...Τον έδιωξα...και τώρα είμαι εδώ με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι...

Άκουσα τα βήματα του να κατεβαίνουν την σκάλα και προσπάθησα να τον αγνόησα να μην γυρίσω για να μην υποκύψω και του πω να μείνει, μην τυχόν και σπάσω και του πω όλα αυτά που νιώθω.. Ότι τον αγαπάω ακόμα...

Πέρασε από πίσω μου αλλά δεν κουνήθηκα, έβλεπα το παράθυρο απέναντι μου και περίμενα να ανοίξει την πόρτα και να φύγει, να μπορέσω να ανασάνω και εγώ φυσιολογικά..

"Τόσο κακό ήταν αυτό που έκανα και με μισείς τόσο;;" τον άκουσα να λέει αλλά δεν γύρισα να τον κοιτάξω.. δεν ήθελα να δει τα δάκρυα που κυλούσαν σαν ποτάμια στο πρόσωπο μου..

"Δεν σε μισώ απλά δεν σε εμπιστεύομαι"απάντησα όσο πιο ψυχρά μπορούσα.. Η πόρτα έκλεισε τόσο σιγανά που ούτε καν την άκουσα...Γύρισα το κεφάλι μου αργά προς τα πίσω και δεν ήταν κανείς..

"Έτσι έπρεπε" είπα και άφησα ελεύθερη μια ανάσα που κρατούσα..Κάθισα στο πάτωμα και έφερα κοντά στο πρόσωπο μου τα πόδια μου..

Οι μέρες περνούσαν και ο Άγγελος δεν έφευγε, ερχόταν καθημερινά και έβλεπε τον μικρό, περνούσε όλη του την ημέρα κοντά μας, πήγαινε βόλτες τον μικρό στον πάρκο και τον φρόντιζε.. Τα βράδια έφευγε και ερχόταν το πρωί...πολλές φορές ήθελα να του πω να μείνει αλλά δεν το έκανα..

Το ότι είχε να κάνει με το μεταξύ μας είχε τελειώσει εκείνο το ξημέρωμα που τον είχα διώξει...Δεν έκανε ξανά καμιά κίνηση να με πλησιάσει, με μπέρδευε η στάση του, μερικές φορές με εκνεύριζε κιόλας αλλά δεν μπορούσα να πω κάτι, εγώ το ήθελα να γίνει έτσι... Έβλεπα την θλίψη στα μάτια του, τον πόνο που ένιωθε κάθε φορά που ερχόταν η ώρα να φύγει..

"Ώρα να πηγαίνω και εγώ" είπε ακόμα ένα βράδυ και πήρε τα πράγματα του από το τραπεζάκι... Ξαφνικά ένιωσα ένα πλάκωμα, ένα βάρος στο στήθος...Φοβόμουνα και δεν ήξερα γιατί, δεν ήξερα ούτε τι φοβόμουνα...

"Μην φύγεις" είπα παρακλητικά όταν είχε ανοίξει την πόρτα..."Μείνε απόψε" τον παρακάλεσα.."Μείνε και φεύγεις το πρωί" συνέχισα και με πλησίασε..

"Τι φοβάσαι;;"με ρώτησε και με έβαλε στη ζεστή αγκαλιά του

"Δεν ξέρω"απάντησα ειλικρινά

"Είμαι εγώ εδώ, δεν θέλω να φοβάσαι"με καθησύχασε όταν ξάπλωσε στον καναπέ με εμένα να έχω βολευτεί στο στέρνο του..

Το επόμενο πρωί δεν όταν άνοιξα τα μάτια μου, ήμουν μόνη στον καναπέ, ο μικρός δεν ήταν στην κούνια του.. Ανέβηκα πάνω και δεν ήταν ούτε στο κρεβατάκι του...Κατέβηκα ανήσυχη κάτω για να ψάξω για το κινητό μου αλλά πάνω στο τραπέζι βρήκα ένα σημείωμα που με ενημέρωνε ότι είχε μια δουλειά να κάνει με τον γιο του και ότι θα γυρίσουν σύντομα..Έπιασα το φλιτζάνι με τον ζεστό καφέ που ήταν δίπλα και ήπια μια γουλιά όταν άνοιξε η πόρτα...

"Καλημέρα" είπε ο Άγγελος χαμογελαστός

"Που πήγατε;;" ρώτησα καχύποπτα

"Για γκόμενες με τον γιο μου" είπε και μου έκλεισε το μάτι

"Έλα εδώ να πούμε κάτι σημαντικό τώρα" είπε σοβαρός και στήριξε το κεφάλι του στα χέρια του...

Τι συμβαίνει;;"ρώτησα και κάθισα δίπλα του

"Λοιπόν, εγώ το απόγευμα φεύγω"είπε και ένιωσα την καρδιά μου να σφίγγεται

"Τιιι;;"είπα ξαφνιασμένη

"Άκουσε με λίγο...Δεν αντέχω άλλο ρε μωρό μου...Έκανα ένα μεγάλο λάθος και το παραδέχτηκα, είμαι εδώ και προσπαθώ να το διορθώσω...Σου έδωσα τον χρόνο σου να σκεφτείς και να ηρεμίσεις αλλά δεν μπορώ άλλο δεν το αντέχω αυτό το πράγμα.. Σε αγαπάω πολύ και εσένα και το παιδί μας αλλά δεν έχει σημασία να είμαι εδώ και να μην είμαι, να έρχομαι και να φεύγω σαν ξένος..."είπε και ξεφύσηξε"Αυτά εδώ είναι για εσένα" είπε και μου έδωσε ένα εισιτήριο"Δεν θέλω να σε πιέσω άλλο, αν νομίζεις ότι μου αξίζει άλλη μια ευκαιρία θα σε περιμένω στο αεροδρόμιο να φύγουμε μαζί, αν όχι το μόνο που θα σου είναι να προσέχεις τον εαυτό σου και το παιδί μας" ολοκλήρωσε και σηκώθηκε για να φύγει αλλά τον έπιασα από το μπράτσο

"Θα έρθω, ήρθε η ώρα να επιστρέψω και εγώ πίσω" είπα αποφασιστικά και κούνησε το κεφάλι του θετικά

Ένα μήνα αργότερα

Έχει ένα μήνα που επιστρέψαμε τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και πολύ...Ο Άγγελος εδώ και μια βδομάδα έρχεται και παίρνει τον μικρό και χάνονται με τις ώρες, ένας Θεός ξέρει που πηγαίνουν..όταν ρώτησα μου είπε ότι είναι πράγματα για άντρες..Σαν τα μούτρα του θα το κάνει το παιδί..

"Καλημερούδια" είπε κεφάτος όταν άνοιξα την πόρτα

"Καφέ;"ρώτησα και του έτεινα ένα φλιτζάνι προς το μέρος του

"Όχι, ευχαριστώ"είπε ευγενικά.."Το παιδί;"

"Πάω να τον ντύσω και στον φέρνω" είπα και προχώρησα στο δωμάτιο για να ετοιμάσω το παιδί..

Ετοίμασα το μωρό του έδωσα ένα φιλάκι και τον έδωσα του Άγγελου...Μόλις τον είδε έκανε ένα μεγάλο χαμόγελο και χάιδεψε το μάγουλο του πατέρα του..

"Το βράδυ αν δεν σε πειράζει θα ήθελα να τον κρατήσω στο σπίτι μου" είπε..πως μπορούσα να του πω όχι;; πατέρας του είναι..

"Εντάξει" είπα τελικά "Πάω να σου φέρω τα πράγματα του"

Επέστρεψα με την τσάντα του μικρού και την έβαλα στον ώμο του Άγγελου

Το επόμενο πρωί ξύπνησα πολύ νωρίς έκανα ένα μπάνιο και συγύρισα λίγο το σπίτι..Ξεκουράστικα και διάβασα ένα βιβλίο...Γύρω στο μεσημεράκι χτύπησε το κουδούνι και σηκώθηκα να ανοίξω..

Ήταν ο μικρός καθισμένος στο πάτωμα και φορούσε κάτι ρουχαλάκια σαν κουστούμι, στο κεφάλι είχε ένα μικρό καπέλο και κρατούσε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στα χέρια του... τον έπιασα στην αγκαλιά μου και τον έβαλα μέσα..

"Μια φορά σε ανάλαβε αποκλειστικά και κοίτα τι σου έβαλε.. σαν καρνάβαλο σε έκανε"είπα γελώντας και τον φίλησα απαλά στο μάγουλο..
"Μα καλά που είναι ο πατέρας σου;;" ρώτησα τον μικρό μετά από λίγο και άρχισε να κλαίει και μου έδειχνε την πόρτα με το δάχτυλο του..

Το κουδούνι χτύπησε και άνοιξα, αυτή τη φορά με περίμενε ένα σημείωμα στο πάτωμα ζητώντας μου να βάλω τον μικρό εκεί που τον βρήκα και να κλείσω την πόρτα.

Τον έπιασα και τον έβαλα ξανά στο πάτωμα, έκλεισα την πόρτα αφού ήξερα ότι ήταν εκεί ο Άγγελος και μάλλον είχε όρεξη για παιχνίδια...

Μετά από μερικά λεπτά το κουδούνι χτύπησε ξανά και είδα τον μικρό να κρατά ένα μπεζ φάκελο με μια χρυσή κορδέλα...

Τον πήρα από τα χεράκια του και άρχισα να τον διαβάζω.. τα μάτια μου γουρλώνουν και το στόμα μου ξερένεται..αρχίζω να διαβάζω δυνατά για να ακούω τα λόγια μου για να βεβαιωθώ...

Ο μπαμπάς μου είναι τρελός για την μαμά μου...Η μαμά μου είναι τρελή γενικός...Αλλά έκανα εμένα και χρειάζομαι κοντά μου και τους δυο για να μεγαλώσω ευτυχισμένος με τους δυο στο πλάι μου....Όπως καταλαβαίνετε αν το αφήσω στα χέρια τους θα με αφήσουν εκτεθειμένο οπότε αποφάσισα να πάρω τα μέτρα μου...
Όμως όλα αυτά είναι πολλά για ένα τόσο μικρό αγόρι σαν και εμένα και χρειαζόμουνα βοήθεια, έτσι την ζήτησα από τον μπαμπά...Είπαμε πως θα είναι το μυστικό μας αλλά εγώ θέλω να το μοιραστώ μαζί σας...Ο μπαμπάς θα πάει να πάρει την μαμά από το χέρι το απόγευμα και θα έρθουν να μας βρούνε στην εκκλησία.......Έχω ένα μικρό πρόβλημα όμως...είναι τόσο τρελοί που μπορεί να μην έρθουν και να με αφήσουν μόνο μου στα σκαλιά να περιμένω....Γι'αυτό εσείς να έρθετε χρειάζομαι κάποιο να με προσέχει αν γίνει καμιά στραβή
Μηχαήλ-Άγγελος

Ο μικρός άρχισε να κλαίει ξανά και τον έκανα βόλτες στο σπίτι για να ηρεμίσει, τα χέρια του χαδεύουν το πρόσωπο μου και κολλάει τα χείλη του στο μάγουλο μου..το πρώτο φιλάκι που μου δίνει...

"Ψυχή μου, εσύ"του είπα και μου έσκασε ένα πλατύ χαμόγελο...

Η πόρτα χτύπησε ξανά και μπροστά μου στεκόταν η Αφροδίτη με ένα πανέμορφο φόρεμα που εφάρμοζε όμορφα στην μικρή κοιλίτσα της που μόλις άρχισε να φουσκώνει...

"Και εσύ στο κόλπο" της είπα και γέλασε...

"Δώσε μου τον πρίγκιπα μου" είπε και άρπαξε τον μικρό από την αγκαλιά μου..Έπιασε τον μικρό και φύγανε...Πέρασαν ακόμα μερικά λεπτά και δεν είχε έρθει κανείς άλλος...

Ξαφνικά ακούγεται ένα τραγούδι εκείνο το τραγούδι.. το τραγούδι μας...Πλησιάζω προς την πόρτα όπου ακούγεται το τραγούδι και την ανοίγω..βλέπω τον Άγγελο με ένα μπουκάλι κρασί και ένα νυφικό να με κοιτάζει χαμογελαστός...Αφήνει το νυφικό στον καναπέ και το κρασί στο τραπεζάκι...χωρίς να πει κάτι ανοίγει την πόρτα και φεύγει...

Το φόρεσα και άνοιξα το κρασί, έβαλα δυο ποτήρια και  όταν ένιωθα έτοιμη άνοιξα ξανά την πόρτα.. που στεκόταν και περίμενε...

"Νομίζω αφήσαμε κάτι στη μέση" λέει χαμογελαστός

"Δεν νομίζω κύριε Γεωργιάδη"

"Εγώ είμαι σίγουρος κυρία Στεργίου"

"Δεν θα σας οδηγήσει σε σωστά μονοπάτια η σιγουριά σας κύριε Γεωργιάδη"

"Αυτό θα το δούμε" λέει και με αρπάζει άγρια, χώνει τη γλώσσα του στο στόμα μου και βάζει όλο του το πάθος σε αυτό το φιλί

"Πάμε να παντρευτούμε μωρό μου;;"

"Πάμε" λέω αποφασιστικά και με παίρνει από το χέρι...

Βγαίνουμε από την εκκλησία και ακούγονται χειροκροτήματα από παντού..με τραβάει άγρια, σέρνωντας με πίσω το, κατεβαίνουμε μια σκάλα και φτάνουμε σε μια παραλία που έχει στολιστεί με λευκά υφάσματα και έπαιζε μια απαλή μουσική...

Ακουμπάει απαλά το χέρι μου με το δικό του και με κοιτάζει στα μάτια

"Σ' αγαπάω" είπε χαμηλόφωνα

"Για πάντα" είπαμε μαζί..

..........ΤΕΛΟΣ.........

Αυτό ήταν λοιπόν.. η ιστορία μας έφτασε στο τέλος της...Ο Άγγελος και η Ερατώ πέρασαν από σαράντα κύματα..τσακώθηκαν, χωρίστηκαν, προστάτεψαν ο ένας τον άλλον με λάθος τρόπους αλλά παραμένει προστασία...αμφισβήτησαν ο ένας τον άλλον...Όμως η δύναμη της αγάπης τους έφερε ξανά κοντά...Γιατί τελικά τι είναι η αγάπη;;

Η αγάπη είναι το μόνο συναίσθημα ανάμεσα σε τόσα άλλα που είναι το πιο αγαθό, το πιο καθαρό, το πιο αγνό...αυτό που μένει όταν περάσει ο Έρωτας...
Η αγάπη είναι όλα αυτά τα πράγματα που κάνουμε για να είναι ευτυχισμένοι οι άνθρωποι γύρω μας, είναι ένας καλός φίλος που προσφέρεται να βοηθήσει.. ένα στιβαρό χέρι που σε τραβάει όταν το έχεις ανάγκη...ένα ζεστό βλέμμα και ένα τρυφερό φιλί.. Αγάπη είναι να βλέπεις τα μάτια που αγαπάς να λάμπουν από ευτυχία...Η αγάπη δεν χάνεται μένει στην καρδιά μας όσα χρόνια και να περάσουν..

Κάθισε εδώ κοντά μου,
μου 'λειψες ξαφνικά.
Έτσι όπως πέφτει ο ήλιος
χτυπάει η μοναξιά.
Μείνε λιγάκι ακόμα,
κάτι έχω να σου πω,
να πάρει ο αέρας χρώμα.

Αχ, για να γεννηθείς εσύ κι εγώ
γι' αυτό, για να σε συναντήσω.
Γι' αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου,
γι' αυτό, για να σε συναντήσω.

Δεν έχει αρχή και τέλος,
δεν έχει μέτρημα,
θάλασσα που κυλάειαυτό το αίσθημα.
Στο πιο βαθύ σκοτάδι, στη δυνατή βροχή
γιορτάζει η αγάπη,
γιορτάζει η αγάπη,
της νύχτας το σκοτάδι, φωτίζει το φιλί.

Αχ, για να γεννηθείς εσύ κι εγώ
γι' αυτό, για να σε συναντήσω.
Γι' αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου,
γι' αυτό, για να σε συναντήσω

Ευχαριστώ που ήσασταν μαζί μου σε αυτό το ταξίδι και που αγαπήσατε τους ήρωες μου, με τα λάθη και τις αδυναμίες  τους.. Ελπίζω να είστε και στα υπόλοιπα ταξίδια που ακολουθούν.. Τις υπόλοιπες ιστορίες μου θα τις βρείτε στο προφίλ μου όπως και την καινούργια που έχει ανέβει η εισαγωγή...Για Πάντα...