Ερατώ

Η πρώτη ημέρα στην Ιταλία ήταν υπέροχη, κάναμε συνέχεια βόλτες, με κρατούσε συνέχεια στην αγκαλιά του και δεν έχανε ευκαιρία να μου δίνει φιλιά και να μου λέει πόσο πολύ με αγαπάει...Μετά από καιρό ένιωθα πραγματικά πολύ ευτυχισμένη...είχα κοντά μου τον άνθρωπο που αγαπάω περισσότερα από όλα και ήμουν έγκυος στο παιδί του...δεν ήθελα τίποτα περισσότερο από τη ζωή μου...

Τη δεύτερη ημέρα ξύπνησα και δεν τον βρήκα δίπλα μου, ένιωσα περίεργα, ένα κόμπο στο στομάχι...έκανα ένα μπάνιο και έκατσα στο κρεβάτι να τον περιμένω να έρθει....Οι ώρες περνούσαν αλλά δεν έδωσε σημεία ζωής, ούτε ένα τηλέφωνο δεν με είχε πάρει...είχα αρχίσει να ανησυχώ...

"Ρε Άγγελε που είσαι εξαφανισμένος;;" Ούρλιαξα μόλις απάντησε το τηλέφωνο...

"Έχω δουλειά" είπε ξερά και μου το έκλεισε στα μούτρα...

"Τι στο δίαολο;; Δεν φτάνει που είναι εξαφανισμένος από το πρωί, που δεν πείρε ένα τηλέφωνο μου μου το κλείνει και στη μούρη....Εεεε όχι κύριε Άγγελε, κάτσε να γυρίσεις και θα δεις τι έχει να γίνει...." Έλεγα και πήγαινα πάνω κάτω στο δωμάτιο...

Είχε βραδιάσει και ακόμα δεν είχε γυρίσει, ήμουν τόσο θυμωμένη μαζί του που μέχρι και ο ύπνος δεν μπορούσε να με πάρει....Στις πέντε το πρωί ήρθε, αμέσως έκλεισα τα μάτια για να μην δει ότι είμαι ξύπνια...Άκουγα τις κινήσεις του και κατάλαβα ότι έβγαζε τα ρούχα του....Μετά από μερικά λεπτά ξάπλωσε δίπλα μου, μου έδωσε ένα φιλί στο ώμο και έβαλε το χέρι του γύρω από την μέση μου...Τελικά δεν άντεξα και μίλησα...

"Βρήκες τον δρόμο;;" Ρώτησα ειρωνικά αλλά απάντηση δεν πείρα, ξεφύσηξα εκνευρισμένη και γύρισα πλευρό....

Όταν άνοιξα τα μάτια μου το πρωί, πάλι δεν ήταν δίπλα μου, τα νεύρα μου χτυπούσαν κόκκινο.."Γι' αυτό με έφερε εδώ για να με αφήνει μόνη μου;; Και που στο καλό εξαφανίζετε;;; Άρχισα να μονολογώ και η ανασφάλεια τριγυρνούσε στο μυαλό μου... Από τις σκέψεις μου εμ έβγαλε το χτύπημα στην πόρτα...άνοιξα και πείρα το δίσκο με το πρωινό....μόλις έβαλα την πρώτη μπουκιά στο στόμα μου έτρεξα στην τουαλέτα..

"Πότε θα σταματήσει αυτό;;"ρώτησα περισσότερο τον εαυτό μου..."Με παιδεύεις και εσύ όπως ο πατέρας σου..." Μουρμούριζα μόνη μου...έπλυνα τα δόντια μου και άλλαξα ρούχα....

Ένα δυνατό χτύπημα ακούστηκε και άνοιξα την πόρτα, πιστεύοντας ότι είναι ο Άγγελος, αλλά μπροστά μου στεκόταν ένας νεαρός από το προσωπικό του ξενοδοχείου...

"Παρακαλώ;;" Είπα και τον κοίταξα..,

"Αυτό είναι για εσάς"είπε και μου έδωσε ένα κόκκινο φάκελο και ένα λευκό τριαντάφυλλο

"Από ποιον;;" Ρώτησα

"Δεν μπορώ να πω περισσότερα, καλή σας μέρα" είπε και έφυγε.. Άνοιξα τον φάκελο και άρχισα να διαβάζω το περιεχόμενο του...

Δεν μπορείς να φύγεις από το δωμάτιο, μην προσπαθήσεις να το σκάσεις γιατί είναι άδικος κόπος....

Τι βλακείες είναι τώρα αυτές;;; Και δεν κατάλαβα είμαι φυλακισμένη σε ένα δωμάτιο...πείρα την τσάντα μου και βγήκα έξω όμως ένας νεαρός σεκιουριτάς βρισκόταν έξω από την πόρτα μου...

"Σας παρακαλώ μπήτε μέσα, δεν μπορώ να σας αφήσω να φύγετε" τον άκουσα να λέει και νευρίαζα περισσότερο...

"Εγώ θα φύγω και άμα σου βαστάει σταμάτα με" του είπα απειλητικά και τον προσπέρασα...άρχισα να περπατάω όταν με έπιασε από το μπράτσο...

"Έχω εντολές να μην σας αφήσω να φύγετε και θα το κάνω με όποιο κόστος, γι'αυτό κάντε αυτό που σας λέω και μην με φέρνεται σε δύσκολη θέση...αν θέλετε έχω κι άλλο τρόπο να σας κάνω να καταλάβετε όμως δεν είναι απαραίτητο...νομίζω μπορούμε να τα βρούμε έτσι δεν είναι;;" Είπε και με κρατούσε γερά...

"Με απειλείς;;" Τον ρώτησα και σήκωσε το φρύδι του..

"Όχι σας προειδοποιώ" είπε και με άφησε απότομα..."και τώρα μπείτε μέσα"συνέχισε και μπήκα στο δωμάτιο χτυπώντας την πόρτα πίσω μου...

Μια ώρα αργότερα η πόρτα ξαναχτύπησε και άνοιξα μπροστά μου στεκόταν ο ίδιος νεαρός και κρατούσε τα ίδια ακριβώς πράγματα με την προηγούμενη φορά...

"Αυτό είναι γεια σας" είπε και τον αγριοκοίταξα

"Να το πάρεις πίσω και να πεις σε αυτόν που σε στέλνει ότι φεύγω" του είπα και γέλασε...

"Δεν μπορείτε να πάτε πουθενά" σχολίασε και του χάρισα ένα δολοφονικό βλέμμα...έφυγε και άνοιξα τον φάκελο και άρχισα να τον διαβάζω..

Ένα πουλάκι μου είπε πως έχεις νεύρα, γι' αυτό φρόντισα να σε χαλαρώσω...ακολούθα τα πιο κάτω βήματα και καλή ξεκούραση...

Άλλαξα ρούχα, πείρα την τσάντα μου και βγήκα έξω, αυτή τη φορά δεν ήταν κανείς έξω από την πόρτα, μάλλον δεν είμαι φυλακισμένη τώρα...βγήκα από το ξενοδοχείο και έψαξα για ταξί, έδωσα τη διεύθυνση που έγραφε το σημείωμα και σε πολύ λίγο ήμασταν έξω από ένα ινστιτούτο αισθητικής...

Πρώτα με πήραν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο που υπήρχαν παντού κεριά και ακουγόταν χαλαρή μουσική, ξάπλωσα στο κρεβατάκι και μια κοπέλα μου έκανε μασάζ....

Όταν τελείωσε με το μασάζ, κατεβήκαμε μερικές σκάλες και άνοιξε μια πόρτα, ήταν ένα κομμωτήριο...περίμενα να με φωνάξουν και βρήκα την ευκαιρία να στείλω ένα μήνυμα στον Άγγελο..

"Δεν ξέρω τι παιχνίδι παίζεις, αλλά όταν σε βρω θα μου το πληρώσεις....Είμαι έξαλλη μαζί σου"

Αφού μου έφτιαξαν τα μαλλιά σε ένα ωραίο και απλό χτένισμα με έβαψαν σε απαλά χρώματα και μου τόνισαν τα χείλη με κόκκινο κραγιόν...

Όταν τελείωσα ήταν αργά το απόγευμα, πείρα ένα ταξί και γύρισα στο ξενοδοχείο, ανέβηκα στο δωμάτιο και στο κρεβάτι υπήρχε μια τσάντα, ήταν ένα εντυπωσιακό μαύρο μακρύ μαύρο φόρεμα, και μαύρες γόβες...

Μετά από μερικά λεπτά η πόρτα χτύπησε και μπροστά μου στεκόταν ο ίδιος νεαρός μαζί με τον κόκκινο φάκελο και το λευκό τριαντάφυλλο...

"Θα συνεχιστεί πολύ αυτό το αστείο;;"ρώτησε εκνευρισμένη και πείρα το φάκελο από τα χέρια του...

"Είστε πανέμορφη" σχολίασε χαμογελαστός

"Δεν απαντάς στην ερώτηση μου..."

"Άλλος ένας φάκελος" με ενημέρωσε και έφυγε...Άνοιξα και αυτόν το φάκελο...

Βάλε το φόρεμα και τα παπούτσια και πήγαινε στην πισίνα και ακολούθα τα τόξα για να έρθεις κοντά μου...

Έβαλα το φόρεμα και τις γόβες και κατέβηκα στην πισίνα όπου υπήρχε μια ταμπέλα με ένα τόξο, πήγα προς την κατεύθυνση που έδειχνε το τόξο και βρέθηκα μέσα στους κήπους του ξενοδοχείου, άρχισα να περπατώ αργά, είδα το επόμενο τόξο και το ακολούθησα και βγήκα στην παραλία, έκανα μερικά βήματα και είδα άλλο ένα τόξο που έλεγε να επιστρέψω πίσω...το επόμενο τόξο με οδήγησε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, στην πόρτα είδα άλλη μια ταμπέλα που έλεγε να ακολουθήσω τον διάδρομο, ο οποίος με έβγαλε στο γυμναστήριο, στην γυάλινη πόρτα είδα το επόμενο τόξο που πήγαινε ξανά προς την πισίνα και εκεί κατάλαβα πως κάποιος με παίζει και πως θα κάνω κύκλους...Τα αγνόησα και επέστρεψα στο δωμάτιο...

Άνοιξα την πόρτα και στο πάτωμα ήταν πεταμένος ο τελευταίος φάκελος και δίπλα αυτή τη φορά ένα κόκκινο τριαντάφυλλο...

Στο μπαλκόνι

Άνοιξα την μπαλκονόπορτα και βγήκα έξω, ήταν σκοτεινά και δεν υπήρχε απολύτως τίποτα....

"Άγγελε;;"Φώναξα αλλά τίποτα...καμιά αλλαγή...

"Άγγελε;;" Έκανα άλλη μια προσπάθεια..,

"Εδώ είμαι μωρό μου" άκουσα επιτέλους την φωνή του και γύρισα απότομα, ήταν ακριβώς μπροστά μου, πίσω από το μπαλκόνι και κατάλαβα ότι στεκόταν σε μια σκάλα, κοίταξα κάτω και ζαλίστηκα από το ύψος....

"ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΟΣ;;;" Ούρλιαξα τρομοκρατημένη...

"Είμαι τρελός για εσένα..."τον άκουσα να λέει...

"Κατέβα κάτω, δεν είναι αστεία αυτά..." Τον μάλωσα αλλά δεν νομίζω να αλλάξει κάτι...αυτός ο άντρας θα με τρελάνει...

"ΟΧΙΙΙ" είπε έντονα......"Πριν πάρω μια απάντηση" συνέχισε και τον κοίταξα απορημένη, μου έκανε νόημα με το κεφάλι του και κοίταξα κάτω μπροστά από την πισίνα...και είδα κάτι που με άφησε άγαλμα...δεν το πιστεύω..Υπηλρχαν πολλά μικρά κεριά που σχημάτιζαν μια ερώτηση...έμεινα και χάζευα με ανοιχτό το στόμα...δεν μπορούσα να βγάλω λέξη....

"Αν μου πεις ΟΧΙ θα κάνω προς τα πίσω το σώμα μου και δεν θα με ξαναδείς ποτέ"άρχισε να λέει και ξύπνησα...η καρδιά μου χτυπούσε πολύ δυνατά.....Αν πέσει..Αν μετακινηθεί η σκάλα...Αν.....Αν....."Αν μου πεις ΝΑΙ θα κατέβω προσεχτικά κάτω και θα με ξαναδείς..."

"ΝΑΙ" είπα χαμηλόφωνα...

"Πιο δυνατά, δεν άκουσα" είπε και λύγισε την μέση του προς τα πίσω...

"ΝΑΙ ΔΕΧΟΜΑΙ ΝΑ ΣΕ ΠΑΝΤΡΕΥΤΩ"ούρλιαξα με όλη μου τη δύναμη, έβαλε τα χείλη του στα δικά μου και μου έδωσα ένα βαθύ φιλί...Ακούστηκαν φωνές και χειροκροτήματα από κάτω...όμως δεν με ένοιαζε, αυτό που ζούσα ήταν πιο σημαντικό...

"Και τώρα κατέβα προσεχτικά κάτω" είπα ψιθυριστά...

"ΣΕ ΑΓΑΠΑΩΩΩΩ" φώναξε δυνατά

"Και εγώ μωρό μου, κατέβα όμως κάτω" είπα χαμογελαστή....

Άρχισε να κατεβαίνει προς τα πίσω τα σκαλοπάτια και το βλέμμα μου δεν άφησε το δικό του ούτε λεπτό...

Όταν τον είδα να πατάει τα πόδια του στο έδαφος, άφησα μια ανάσα ανακούφισης και του φώναξα από ψηλά...

"ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ" έμεινε για λίγο ακίνητος και έπειτα τον είδα σωριασμένο στο πάτωμα...

Καλό βράδυ