Ερατώ

Εδώ και ώρα κάθομαστε στον καναπέ και ακούω αυτά που μου λέει, έχω μίνει έκπληκτη και τον ακούω...

"Η αδελφή σου η Εύα, τότε που είμασταν μαζί βρείκε την γυναίκα μου και της είπε για την παράνομη σχέση που είχα μαζί σου...με απαίλεισαι ότι θα με χωρίσει..για να μην με χωρήσει μου είπε να στήσουμε εκείνο το κόλπο τότε που ήρθες και μας βρείκες και τους δυο απ' έξω από το εστιατώρειο..."

"Η Μαρίνα είναι μια γυναίκα της υψηλής κοινωνίας,όπως καταλαβαίνεις δεν ήθελε να διαρεύσει στον κύκλο της ότι ο άντρας της την απατά και γίνει σκάνδαλο, και εγώ δεν ήμουν και τόσο ερωτευμένος μαζί σου για να το ρισκάρω, καλά περάσαμε αλλά αυτή ήταν η γυναίκα μου και δεν ήθελα να την χάσω...και μαζί με αυτή να χάσω και όλα αυτά που μου προσφέρει...όπως καταλαβαίνεις δεν το σκέφτηκα περισσότερο και δέχτηκα να γίνει το σκηνικό, εσύ θα με μισούσες και θα ξεμπέρδευα μαζί σου και θα είχα και τη γυναία μου κοντά μου..."

"Δεν σου κρατάω κακία αλήθεια ότι έγινε, έγινε ανήκει στο παρελθόν, έχουμε προχωρήσει και οι δυο στη ζωή μας, εύχομαι να τα έχεις βρει με τη γυναίκα σου και να είσαστε καλά, σου τα έχω συγχωρήσει όλα και ότι με κοροείδεψες, ότι μου μου έκρυψες πως ήσουν παντρεμένος...όλα...Δεν χωράει στην καρδιά μου να κρατήσω κακία, είμαι ευτυχισμένη,αγαπάω τον Άγγελο με όλη μου τη ψυχή..." Είπα με ένα μεγάλο χαμόγελο..

"Άρα θα σου στοιχήσει να τον χάσεις..." Είπε κάπως ειρωνικά και τον κοίταξα περίεργα..

"Τι εννοείς;;"

"Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια θα στο πω μια και έξω... σου δείνω μια βδομάδα καιρό να τον χωρήσεις αν δεν το κάνεις η συνεργασία δεν θα γίνει και αυτο σημαίνει ότι η εταιρία καταστρέφεται, δεν ξέρω αν το ξέρεις αλλά η εταιρία του αγαπημένου σου έχει πολλά οικονομικά προβλήματα, χωρίς τη συνεργασία η εταιρία θα πάρει την κατυφόρα...και δεν νομίζω να σου συγχωρέσει ο Άγγελος ότι εξετίας σου έχασε την εταιρία του, θα σε θεωρήσει υπεύθηνη για όλα και θα σε μισήσει...αντέχεις να σε μισήσει ο Άγγελος;;;Αντέχεις να σου χρεώσει την καταστροφή της εταιρίας του;;" Έλεγε και τα μάτια μου έτρεχαν ποτάμια...

"Δεν πρόκειται να κάνω απολίτος τίποτα, τον Άγγελο τον αγαπάω και τον εμπιστεύομαι, θα του πω ότι ήρθες εδώ και για αυτά που μου είπες.." Ανακοίνωσα και το ύφος του σκοτείνιασε...

Έπιασε το κινητό του και κάλεσε κάποιον, μίλησαν για λίγο και το έκλεισε, μετά από μερικά λεπτά ακούστηκε ο ήχος μηνυμάτος, το άνοιξε και μου το έδωσε...ήταν μια φωτογραφία του Άγγελου να βγαίνει από την εταιρία και κάποιος να το σηκαδεύει ακριβώς στην καρδιά...μόλις το είδα μου κόπηκαν τα πόδια, δεν μπορούσα να πάρω ανάσα και νόμιζα πως κάποιος με κρατούσε από τον λαιμό...

"Αν ήμουν στη θέση σου θα το σκεφτώμουνα λίγο περισσότερο... έχεις μια βδομάδα καιρό αν το σκεφτείς.." είπε και έφυγε αθόρυβα..

Έκατσα στο πάτωμα και έκλεγα, τραβούσα τα μαλλιά μου δυνατά και χτυπιόμουνα στο πάτωμα από την απελπησιά μου...δεν γίνεται να μου συμβαίνει αυτό....

Ο Άγγελος επέστρεψε και μόλις με είδε στο πάτωμα έτρεξς κοντά μου, τον αγκάλιασα δυνατά και γαντζόθηκα πάνω του...Με κρατούσε στην αγκαλιά του και δεν φοβόμουνα τίποτα...Όλο το βράδυ έπεφτα πάνω στο σώμα του, το αυτί μου ακουμπούσε στην καρδιά του και άκουγα τους χτύπους της...ήταν καλά...

"ΌΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ"Ούρλιαξα μέςα στον ύπνο μου και πετάχτηκα πάνω τρομαγμένη...είδα τον Σταύρο να πυροβολει τον Άγγελο και να γελάει που τον σκότωσε...

"Σσς ηρέμισε ψυχή μου" είπε και με ακούμπησε στην πλάτη..."ησύχασε όνειρο ήταν..." Μου έδωσε ενα φιλί στο μέτωπο και την ξάπλωσα ξανά πάνω του..

"Άγγελε..."είπα χαμηλόφωνα...

"Εγώ είμαι μωρό μου κοιμήσου..." Είπε και βολεύτικα ξανά πάνω του..

Είχε περάσει μια βδομάδα και ο Σταύρος είχε γίνει πολύ πιεστικός, κάθε μέρα με έπαιρνε τηλέφωνο να κε ρωτήσει τι αποφάσισα και πως κοντεύει η προθεσμία... Μου έστελνε φωτογραφίες του Άγγελου συνέχεια και τον σημάδευε κάποιος, είχε στείλει και μια. Που τον συμαδεύουν μέσα στο σπίτι... Ερχόταν καθημερινά από το γραφείο χωρίς λόγο και αιτία και μου έριχνε άγριες ματιές...Αυτός ο άντρας είναι εντελώς τρελός..δεν είναι καλά...

Με τον Άγγελο τα πράγματα δεν πηλγαινα καλά, του έδιχνα ένα άλλο πρόσωπο, ένα πρόσωπο που δεν ήμουνα εγώ, του μιλούσα ψυχρά εως απότομα, μόλις επιστρέφαμε στο σπίτι από τη δουλειά πήγαινα καρεφθίαν για ύπνο, δεν ήθελα να βρίσκομαι κοντά του μήπως και με πιάσουν τα κλάαμτα ως συνήθος...Όλες αυτές τις ημέρες δεν τον άφησα να με ακουμπήσει, στο κρεβάτι ήμουνα στην ακρούλα μου για να μην ξεχαστώ και χωθώ στην αγκαλιά του...με μισούσα που του φερόμουνα έτσι αλλά προτιμώ να με χωρίσει παρά να τον δω με δυο σφαίρες καρφωμένες στο κεφάλι...

Αργά το απόγευμα όταν είχαμε επιστρέψει στο σπίτι μπήκα για μπάνιο, και όταν τελείωσα μπήκα στο δωμάτιο και άρχισα να κλαίω, δσν ήθελα να αφήσω τον Άγγελο, δεν θα το αντέξω να είμαι μακριά του αλλά πρέπει... Άκουσα βήματα και σκούπισα τα μάτια μου, δεν ήθελα να με δει να κλαίω...ξάπλωσε δίπλα μου και με ακούμπησε στη μέση για να με πάρει αγκαλιά και τραβήχτηκα...πέταξε το σεντόνι στην άκρη και πετάχτηκε πάνω...

"Τι έχει συμβεί;;" Ρώτησε

"Τίποτα κοιμήσου.."

"Μην μου λες εμένα τίποτα, εδω και τόσες μέρες κάνω έχεις αλλάξει, έχεις γίνει μια άλλη, έχεις ένα πρόσωπο που δεν μου έχεις ξαναδίξει...και εγώ κάνω τον μαλάκα και δεν ρωτάω γιατί δεν θέλω να σε πιέσω..." Φώναζε έξαλλος..

"Η ιδέα σου είναι δεν έχω πάθει τίποτα.."

"Το μόνο που κάνεις είναι να έρχεσαι στη δουλειά, να κάνεις μπάνιο και να ξαπλώνεις για ύπνο...δεν με αφήνεις ούτε να σε πάρω μια αγκαλιά, πόσες μέρες έχω να σε ακουμπήσω μου λες;;;" Ρωτούσε και κε κοιτούσε έντονα..." Δεν έχω να σου πω τίποτα..."είπα με αδιαφορία και ξάπλωςα ξανά πίσω ...

"Ωραία το καλύψαμε το θέμα" είπε ειρωνικά..."Δεν ξέρω τι σκατά σου συμβαίνει,δεν με βοηθάς να καταλάβω...Αν δεν είσαι ευτιχισμένη σήκω και φύγε, δεν τραβάει άλλο αυτή η κατάσταση..." Είπε και έπιασε ενα μαξηλάρι και μια κουβέρτα και έφυγε από το δωμάτιο...

Το επόμενο πρωί άνοιξα τα μάτια μου είχα ακόμα ενα μήνυμα από τον Σταύρο να μου λέει τα γνωστά...τον αγνόησα και πήγα να φτιάξω καφέ, γέμισα ένα φλιντζάνι και το έβαλα δίπλα στο τραπεζάκι και έμεινα να παρατηρώ τον Άγγελο να κοιμάται...ήταν τόσο ήρεμος... "Συγνώμη μωρό μου" είπα χαμηλόφωνα και μπήκα στο μπάνιο για να ετοιμαστώ για την δουλειά..

Όταν είμασταν και οι δυο έτοιμοι ξεκινήσαμε για το γραφείο, η δουλειά με βοηθούσε να ξεχαστώ και να ηρεμίσω κάπως...Το μεσημέρι άρισα να πονάω το κεφάλι μου, έτσι μπήκα στο γραφείο για να ενημερώσω τον Άγγελο ότι θα έφυγα..

"Άγγελε θα πάω στο σπίτι έχω πονοκέφαλο"

"Πιες ενα παυσίπονο και αν δεν σου περάσει πάρε με τηλέφωνο να έρθω"

"Εντάξει" είπα και έφυγα...

Πήγα στο σπίτι ήπια δυο παυσίπονα και ξάπλωσα στον καναπέ, με είχε πάρει ο ύπνος όταν με ξύπνησε το κουδούνι...

"Τι θέλεις εσύ εδω;;; Ρώτησα νευριαμένα..."Φύγε τώρα"είπα και με προσπέρασε και μπήκε μέσα..

"Η προθεσμία που σου έδωσα τελείωσε ήρθε η ώρα να πληρώσεις τις συνέπειες" είπε και έβγαλε το κινητό του,πείρε κάποιο τηλέφωνο.."Ήρθε η στιγμή, κάνε αυτό που είπαμε" είπε και του άρπαξα το τηλέφωνο...

"Μην του κάνεις κακό σε παρακαλώ, θα κάνω ότι θέλεις μόνο μην τον πιράξεις..."

"Ωραία άρχισε να γράφεις..."είπε και μου πέταξε ένα κομμάτι χαρτι και ένα μαρκαδόρο και άρχισε να λέει...

"Άγγελε, αυτη τη μια βδομάδα κατάλαβα πως δεν νιώθω για εσένα όπως πριν θέλω να μείνω λίγο μόνη μου να σκεφτώ, δεν έχω ξεπεράσει τον Σταύρο..., δεν θέλω να με ψάξεις και δεν θέλω να έρθεις από το σπίτι...Σε ευχαριστώ πολύ για όλα αυτά που έκανες για εμένα και για τις όμορφες στιγμές που μου χάρισες... Στην εταιρεία δεν θα ξαναέρθω και ζήτα συγνώμη του Φίλιππου εκ μέρους μου...Ελπίζω να με καταλάβεις και να με συγχωρέσεις που έφυγα έτσι σαν τον κλέφτη, αλλά όλο αυτό θα ήταν πολύ δύσκολο και για τους δυο μας....Αντίο..."

"Θα με μισήσει" είπα μέσα από τα δάκρυα μου...

"Και εμείς αυτό θέλουμε"

"Εσύ εγώ όχι"

"Αδιαφορώ, πήγαινε να μαζέψεις τα ρούχα σου.."
Πέταξα σε μια βαλίτσα τα ελάχιστα ρούχα που είχα εδώ και βγήκα έξω, με άρπαξε από τον καρπό και με κατέβασε κάτω, με πέταξε στο αυτοκίνητο και οδηγούσε γρήγορα...

"Πες μου τη διεύθυνση σου.." Με διάταξε και τον κοίταξα περίεργα..

"Ευχαρίστως, σίγουρα θα έρθει ο Άγγελος" είπα με χαμόγελό..

"Μην χέρεσαι" είπε άγρια..

Ανεβήκαμε στο διαμέρισμα μου, και δεν με άφηνε να κάνω βήμα από κοντά του, είχε πάρει το κινητό μου και κάτι έβλεπε και έσκασε στα γέλια...

Σε λίγη ώρα άκουσα τις φωνές του Άγγελου απ' έξω και πετάχτηκα πάνω για να του ανοίξω, με πρόλαβε ο Σταύρος και φιλάκισε τα χέρια μου στα δικά του..

"Τι κάνεις ;;Άσε με"

"ΑΝΟΙΞΕ" ούρλιαζε ο Άγγελος...

"Ο Άγγελος είναι πολύ θυμωμένος μαζί σου, γιατί σου άφησε μήνυμα να σε συναντήσει και εσύ σε αυτό το ραντεβού δεν πήγες ποτέ..."ξεκίνησε να λέει..."Ποιο μήνυμα;;; εγώ δεν πείρα κανένα μήνυμα..." Είπα με σιγουριά..."Ναι γιατί το έσβησα εγώ.."

"ΤΙΙΙΙ;;" ρώτησα έκπληκτη..

"ΕΡΑΤΩ ΑΝΟΙΞΕ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΣΠΑΣΩ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ"

"Θα τα πω πολύ γρήγορα και φρόντισε να με καταλάβεις...Σε μισό λεπτό από τώρα θα ανοίξεις την πόρτα και θα πεις στον Άγγελο ότι τα βρείκαμε και ότι έχουμε σχέση...θα του πεις ότι τον έχεις ξεπεράσει...ότι έχεις προχωρήσει τη ζωή σου και ότι είσαι πολύ ερωτευμένη μαζί μου...θα σιγουρευτείς ότι τον έχεις πληγώσει τόσο πολύ που να μην εμφανιστεί ξανά μπροστά μας"

"Είσαι άρρωστος.."

"Θα τα κάνεις όλα αυτά και θα είσαι πολύ πιστική, γιατί αλλιώς αν δεν τα κάνεις...." Είπε και έκανε λίγο πάνω το σακάκι του για να δω το όπλο που είχε στο παντελόνι του..."Με δυο λόγια ή λες ψέματα στον Άγγελο πως δεν τον αγαπάς ή τον σκοτώνω"

Μου απελευθερώνει τα χέρια, αυτός κρύβεται πίσω από την πόρτα για να μην τον δει ο Άγγελος  και την ανοίγω, τον βλέπω απέναντι μου και θέλω να μπω στην αγκαλιά του και να μείνω εκεί για πάντα, στη ζεστασιά και στην ασφάλεια του... Αντί για αυτό όμως παίρνω το ψυχρό μου ύφος και τον κοιτάζω...

"Τι θέλεις Άγγελε;;"έκανα την αρχή...

"Γιατί δεν ήρθες;;Πείρες το μήνυμα μου;;"

"Το πείρα"

"Γιατί δεν ήρθες;;;

"Δεν υπήρχε λόγος Άγγελε, δεν έχουμε να πούμε τίποτα"

Όταν έλεγες ότι με αγαπάς;;"

"Το έλεγα ...και το εννοούσα, όμως τώρα δεν νιώθω τίποτα, όταν είδα τον Σταύρο κατάλαβα ότι δεν ήμουν ερωτευμένη μαζί σου...εσύ ήσουν απλά ένας ενθουσιαμός, αυτό που νιώθω για τον Σταύρο είναι πιο δυνατό...πιο βαθύ...δεν τον έχω ξεπεράσει και τώρα που τον είδα ξανά ο έρωτας φούντωσε, τα βρήκαμε θα χωρίσει τη γυναίκα του και θα είμαστε μαζί"

"Μωρό μου με τιμωρείς για κάτι;;; Έχω κάνει κάτι και δεν το ξέρω;; Τι στο δίαολο συμβαίνει ;;" Ρώτησα και συνέχιζε να με κοιτάει παγωμένη στη θέση της..."ΛΕΓΕ ΓΑΜΩΤΟ ΚΟΝΤΕΒΩ ΝΑ ΤΡΕΛΑΘΩ.."

"Δηλαδή πως πρέπε να στο πω για να το καταλάβεις;;; ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙΣ ΣΤΗ ΥΣΗΧΙΑ ΜΟΥ..."

"ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΙΣ" είπε και έφυγε από εκεί...

Μπήκα μέσα και έκλεισα σιγά την πόρτα πίσω μου και ξέσπασα σε λυγμούς...έκλαιγα και τον χτυπούσα, του έδεινα μπουνιές όπου έβρισκα..."ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΤΩΡΑΑΑΑΑ"

Δεν έχω να σχολιάσω τίποτα...Καληνύχτα