Άγγελος

Είμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι και την κρατάω στην αγκαλιά μου και της χαϊδεύω τα μαλλιά για να ηρεμίσει...

"Μωρό μου αυτός ο Αναγνώστου δεν έχει όνομα;;" Άρχισε να με ρωτάει..

"Φυσικά και έχει...Σταύρος" είπα και την ένιωσα να ταράζεται στην αγκαλιά μου...είναι πολύ περίεργη η αντίδραση της..."Γιατί ρωτάς μωρό μου;;" Ρώτησα και εγώ με την σειρά μου...Βόλεψε το σώμα της καλύτερα κοντά μου και κάρφωσε το βλέμμα της στο δικό μου..

"Άγγελε αυτός είναι..."είπε και δεν καταλάβαινα τι λέει περίμενα να συνεχίσει..."ο πρώην μου, αυτός που μου είπε ψέματα, που έπαιξε μαζί μου...αυτός που ήταν παντρεμένος και ο πατέρας του παιδιού που έχασα...αυτός είναι...ο Σταύρος..." Είπε με μια ανάσα και τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμια από τα μάτια της..

"Τι λες μωρό μου;;" Είπα μπερδεμένος από αυτά που μόλις άκουσα..

"Αγάπη μου άκουσε με, αυτός είναι ο Σταύρος...δεν έχω δει το πρόσωπο του αλλά θα τον ξεχώριζα ανάμεσα σε χιλιάδες κόσμο..." Είπε και σηκώθηκα από το κρεβάτι φορώντας το παντελόνι μου γρήγορα..βγήκα στο μπαλκόνι να πάρω λίγο αέρα, ένιωθα να πνίγομαι..

Ακούμπησα τα χέρια μου πάνω από το κάγκελο και έπαιρνα βαθιές ανάσες, προσπαθούσα να καταλάβω τι στο διάολο γίνεται.... Το κεφάλι μου γεμάτο από ερωτήσεις...."γνώριζε πως η Ερατώ δουλεύει στην εταιρία μου;;... Τυχαία τον βρήκα μπροστά μου ή είναι όλα βάση σχεδίου;;; Την έχει δει ή όχι;;, και αν την έχει δει τι θα κάνει;;" Πολλές ερωτήσεις και καμία απάντηση...και στο τέλος μια δική της δήλωση να βουίζει στο κεφάλι μου ξανά και ξανά "θα τον ξεχώριζα ανάμεσα σε χιλιάδες κόσμο..."

Ένιωσα τα χέρια της να τυλίγονται γύρω μου, και το κεφάλι της να ακουμπάει στην πλάτη μου.."Μωρό μου..."είπε κάπως διστακτικά και γύρισα απότομα μπροστά της τα βλέμματα μας συναντήθηκαν, την κοιτούσα έντονα χωρίς να πω κάτι.."Άγγελε γιατί με κοιτάζεις έτσι;;;" Ρώτησε και διέκρινα μια ανησυχία στον τόνο της φωνής της... Έπιασα τα χέρια της και τα απομάκρυνα από πάνω μου...

"Τι εννοούσες όταν είπες πως θα τον ξεχώριζες ανάμεσα σε χιλιάδες κόσμο;;"

"Γι'αυτό έφυγες;;"

"Ναι απάντησε μου" είπα θυμωμένα...

"Δεν θα μπορούσα ποτέ να ξεχάσω ένα άνθρωπο ο οποίος μου έκανε τόσο κακό."

"Τι νιώθεις γι' αυτόν;;"

"Τίποτα δεν νιώθω, είναι απλά ένας άγνωστος.." Είπε και απόφυγα το βλέμμα της "Μωρό μου..."ξεκίνησε να λέει..."Αυτό που φοβάσαι δεν θα γίνει, εγώ εσένα θέλω, είμαι ευτυχισμένη κοντά σου, σε χρειάζομαι, μου έχεις γίνει απαραίτητος κατάλαβε το" είπε και την τράβηξα στην αγκαλιά μου και την φίλησα στο κεφάλι..

"Θέλεις να τον σπάσω στο ξύλο, να τα τινάξω όλα στον αέρα και να φύγει από τα πόδια μας, πες μου θές;;"

"Μωρό μου τι λες;;"

"Αυτό που άκουσες, δεν με νοιάζει τίποτα, ούτε ηλίθιες συμφωνίες, ούτε η εταιρία, ούτε ο Φίλιππος, ούτε τίποτα, με νοιάζεις μόνο εσύ, και δεν το έχω σε τίποτα να τα κάνω πράξη όλα αυτά για να είσαι εσύ καλά"

"Όχι μωρό μου τίποτα δεν θα κάνεις, ας τα αφήσουμε έτσι, ας συνεργαστούμε μαζί του δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσω να τα παίξεις όλα για όλα, ξέρω πόσο σημαντική είναι για την εταιρία αυτή η συνεργασία...σε παρακαλώ μην κάνεις καμιά παρορμητική κίνηση"

"Εντάξει, αλλά αν νιώσω και την παραμικρή ανασφάλεια να ξέρεις πως εμείς οι δυο έχουμε τελειώσει το ίδιο δευτερόλεπτο και αυτή τη φορά το εννοώ"

"Άγγελε τι είναι αυτά που λες;;" Ρώτησε έντρομη..

"Στο ξεκαθαρίζω από τώρα...θα γίνει αυτό που εσύ θέλεις όμως αν μου δώσεις το δικαίωμα να νιώσω την παραμικρή ανασφάλεια εμείς έχουμε τελειώσει" είπα και είδη στα μάγουλα της έτρεχαν δάκρυα, τα σκούπισα με το χέρι μου..."Στο χέρι σου είναι μωρό μου, εγώ σε εμπιστεύομαι και δεν τον διώχνω με τος κλοτσιές αλλά και εσύ απόδειξε μου ότι δεν έχω να φοβάμαι τίποτα.."

"Δεν θέλω να σε χάσω...δεν μπορώ να σε χάσω.." Είπε και με έσφιξε περισσότερο πάνω της, η καρδιά της χτυπούσε γρήγορα και τα χέρια της ήταν μπλεγμένα γύρο από τον λαιμό μου...
Τράβιξα την καρέκλα και έκατσα, την βόλεψα πάνω μου και κούρνιασε στην αγκαλιά μου, το πρόσωπο της το έχωσε στον λαιμό μου και την χαΐδευα απαλά στην πλάτη..."Μην φύγεις ποτέ μακριά μου" είπε σιγανά.."Δεν θέλω να φύγω ποτέ μακριά σου" είπα και μείναμε για λίγο έτσι χωρίς να μιλάμε...σε κάποια στιγμή την ένιωσα να ανατριχιάζει από το κρύο..

Την σήκωσα στα χέρια μου και μπήκαμε μέσα, έκλεισα την τζαμαρία και την ακούμπισα στο κρεβάτι, της έδωσα ένα φιλί και ξάπλωσα δίπλα της...την τράβηξα κοντά μου, τα χέρια μου ήταν γύρω από την μέση της και την κρατούσαν δυνατά...Όλο το βράδυ δεν κατάφερα να κλείσω μάτι, το πρωί θα ερχόταν ο Αναγνώστου από το γραφείο και αυτό με αναστάτωνε περισσότερο. Η Ερατώ στριφογυρνούσε στο κρεβάτι, ξεφυσούσε συνέχεια, ούτε εκείνη δεν μπορούσε να κοιμηθεί, δεν μίλησε κανείς όμως, ο καθένας έμεινε στις σκέψεις του...

Το επόμενο πρωί ξεκίνησα να φιλάω την πλάτη της, την γύρισα σε εμένα και ξεκίνησα να την φιλάω από τα χείλη μέχρι το στήθος της, έπειτα μέχρι χαμηλά στην κοιλιά, επέστρεψα ξανά στα χείλη της και τα κάλυψα με τα δικά μου καθώς γλιστρούσα μέσα της αργά, τα χέρια της τραβούσαν τα μαλλιά μου δυνατά και αφηνόταν όλο και πιο πολύ σε εμένα...η κινήσεις μου σταθερές και αργές, ήθελα να μείνω για πάντα μέσα της, εκεί που ανήκω, ήθελα να την χορτάσω να την απολαύσω...

"Σ' αγαπάω" την άκουσα να λέει και έγινα πιο γρήγορος, μπήκα μερικές φορές ακόμα και τελείωσα μέσα της, έπεσα πάνω της και δεν βγήκα από μέσα της, έβαλε τα χέρια της στη πλάτη μου και έβαλα το στόμα μου στο αυτί της..." Το σ' αγαπάω είναι πολύ μικρή λέξη για να περιγράψω όλα αυτά που νιώθω για εσένα.." Της είπα ψιθυριστά και έπιασε το πρόσωπο μου στα χέρια της, μου έδωσε ένα παθιασμένο φιλί που δεν είχε τέλος, όταν απομάκρυνε τα χείλη μας προσπαθούσαμε να βρούμε και οι δυο τις ανάσες μας από αυτό το φιλί...

Κάναμε ένα μπάνιο μαζί και ετοιμαστήκαμε για την εταιρία, σε όλο τη διαδρομή είχα το χέρι μου στο δικό της, ήθελα να νιώσω την ζεστασιά που έχει το σώμα της και να παίρνω κουράγιο και δύναμη, όλο αυτό δεν θα βγει σε καλό και το ξέρω... Όταν φτάσαμε στο γραφείο ο Φίλιππος μας ενημέρωσε ότι ο Αναγνώστου θα ερχόταν σε λίγο στο οινοποιείο, ο Φίλιππος μας έστειλε εκεί και θα ερχόταν μετά μαζί του για να μας συναντήσουν εκεί.

Φτάσαμε εκεί και πήγαμε στην αίθουσα με τα πιο παλιά κρασιά, την κρατούσα συνέχεια κοντά μου και δεν ήθελα να την αφήσω στιγμή..."Μωρό μου όλα καλά θα πάνε" της είπα για να την ηρεμίσω αλλά βαθιά μέσα μου έτρεμα "Αλήθεια το πιστεύεις;;" Ρώτησε και δεν ήξερα τι να της απαντήσω..."Δεν ξέρω μωρό μου, θέλω να το πιστεύω" είπα τελικά και με κοίταξε, δεν πρόλαβε να μου απαντήσει και η πόρτα άνοιξε και μπήκε ο Φίλιππος μαζί με τον Σταύρο..

Αφού κάναμε τις απαραίτητες συστάσεις, αρχίσαμε να του δείχνουμε όλα τα είδη από τα κρασιά μας όπως επίσης και τον κάτω χώρο με τα μηχανήματα, έδειχνε εντυπωσιασμένος και έκανε συνέχεια ερωτήσεις στον Φίλιππο ο οποίος προχωρούσε μπροστά μαζί του, εγώ και η Ερατώ από πίσω τους, τα χέρια μας ήταν μπλεγμένα και μιλούσαμε ελάχιστα ώες καθόλου...

"Άγγελε έρχεσαι λίγο;; Άκουσα τον Φίλιππο να με ρωτάει

"Είναι απαραίτητο;;"

"Ναι έλα λίγο" είπε και τον ακολούθησα λίγο πιο πέρα..

"Τι συμβαίνει;;"

"Τι ρόλο βαράει αυτός;;" Με ρώτησε και τον κοίταξα περίεργα

"Τι εννοείς;;"

"Μου έκανε πολλές ερωτήσεις στο αυτοκίνητο, μόλις του είπα το όνομα και το επίθετο της Ερατώς έχασε το χρώμα του.."

"Είναι ο πρώην της" είπα και με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια και τον πρόλαβα πριν ξεκινήσει τις ερωτήσεις..."Όχι τώρα, θα στα εξηγήσω όλα μετά" είπα και τον άφησα εκεί...προχώρησα προς το μέρος τους και τον είδα να της λέει κάτι και η Ερατώ να τον βλέπει κε δολοφονικό ύφος..."

"Όλα καλά εδώ μωρό μου;;" Ρώτησα και έβαλα τα χέρια μου στη μέση της

"Ναι αγάπη μου, εδώ προσπαθώ να πείσω τον κύριο Αναγνώστου πως δεν γνωριζόμαστε από πουθενά αλλά κόβει το κεφάλι του πως με ξέρει από κάπου.." Είπε και τον αγριοκοίταξα..

"Κύριε Αναγνώστου υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την κοπέλα μου;;;" Ρώτησα με ύφος

"Όχι κύριε Γεωργιάδη μάλλον έχω κάνει λάθος" είπε και το βλέμμα του κοιτούσε την Ερατώ εξεταστικά..

Περνάμε το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μας με το φόβο τι θα μας συμβεί στο μέλλον... Αλλά τις περισσότερες φορές τα πράγματα που μπορούν αληθινά να μας βλάψουν έρχονται απ' το παρελθόν... Γιατί μπορούμε να αλλάξουμε το μέλλον μας, αλλά κανείς δεν μπορεί να αλλάξει το παρελθόν του.