Βρισκόμαστε ήδη στον συναυλιακό χώρο και περιμένουμε την άφιξη των αγοριών.
Σιγά σιγά ο κόσμος μαζεύεται με αποτέλεσμα ο κλειστός αυτός χώρος να γίνεται αποπνικτικός.
Βρισκόμαστε δεύτερη σειρά και περιμένουμε με ανυπομονησία να αρχίσει η συναυλία.
Βγάζω την φωτογραφική από την τσάντα και εντοπίζω μερικά πανό τα οποία και φωτογραφίζω.

Σε λίγο, τα φώτα σβήνουν και στην σκηνή εμφανίζονται ο Βαγγέλης, ο Άρης και ο Δημήτρης.
Ο Δημήτρης..
Ο Δημήτρης που μου έχει λείψει τόσο πολύ..
Τα ζουμερά χείλη του, το χαμόγελο του που με γέμιζε αισιοδοξία, τα τρυφερά χέρια του που με κάθε άγγιγμα του με έπιανε ρίγος, τα μάτια του που..
Αχ,τα μάτια του.

Γυρίζω το βλέμμα μου σε εκείνα τα υπέροχα καστανά μάτια που λατρεύω να χαζεύω με τις ώρες.

Και εκείνη την στιγμή,οι ματιές μας κλειδώνουν.
Με εντοπίζει μέσα στο κοινό και χαρίζει το πιο υπέροχο χαμόγελο του.

Πιθανώς να νόμιζε ότι δεν θα βρισκόμουν εδώ..

Μα πως γίνεται να λείπω από μια τόσο σημαντική στιγμή για εκείνον;

Είμαι τόσο ευτυχισμένη που έφτασαν ως εδώ..πλέον μπορούν να κάνουν συναυλίες σε όλη την Ελλάδα..

Είναι τόσο ωραίο συναίσθημα να βρίσκονται ο κολλητός σου,ο αδερφός σου και ο άντρας σου στο ίδιο συγκρότημα και να δέχονται τόση αγάπη.

Αφού ευχαριστήσουν το κοινό που βρίσκεται σε αυτήν την ξεχωριστή μέρα για εκείνους, αρχίζουν να τραγουδούν το Κάνε Κάτι.

Μην αφήνεις τον χρόνο να περνά,άκου λόγια που λέει η καρδιά

Θέλω τόσο να είμαστε μαζί,εγώ και συ

Της αγάπης πολύχρωμα φιλιά να μας πάνε παντού και πουθενά

Στην ζωή μου σαν όνειρο να 'ρθεις ,μην αργείς..

Μην αργείς..

Ρίγος κατέκλυσε το κορμί μου στους στίχους αυτούς..

Ώστε έχει μεγάλη σημασία ο χρόνος..άλλωστε γιαυτό βρίσκομαι και γω εδώ..
Ήρθα να πω αυτά που δεν με άφησε ο χρόνος..

Το επόμενο τραγούδι δεν αργεί να φτάσει, καθώς στα αυτιά μου ηχεί το Tell me.

Το τραγούδι που του έγραψα εγώ.

Το τραγούδι που πλέον μου αφιερώνει μπροστά σε όλο το κοινό καθώς λέει " Αυτό το τραγούδι αφιερωμένο σε ένα πολύ σημαντικό μας πρόσωπο που χωρίς εκείνο δεν θα καταφέρναμε να φτάσουμε ως εδώ."

Γυρίζω και κάνω νόημα στην Νεφέλη ότι το είπε για μένα.
Με αγκαλιάζει σφιχτά για να μου δώσει κουράγιο καθώς ξέρει τι θα ακολουθήσει μετά την συναυλία.

Ωστόσο, αυτό που θα ακολουθήσει, είναι ένας μεγάλος διάλογος που θα καθορίσει ριζικά την σχέση και το μέλλον μας.

Στα αυτιά μου ηχούν οι στίχοι "Tell me that you care,that your heart is my heart every night and day
Tell me that you're here,that your dreams are my dreams
Tell me that you'll stay.. " και τότε,δείχνει εμένα.

Και τότε καταλαβαίνω πλέον ότι αυτό που τραγουδάει το νιώθει.
Ότι ακόμα νοιάζεται,ότι με θέλει πίσω.

[...]

Φτάνουμε στο ξενοδοχείο και αφήνουμε τα πράγματα μας στο δωμάτιο.

Κάνω ένα γρήγορο ντουζ και έπειτα βάζω το μαύρο μου φόρεμα και τα μποτάκια μου καθώς θέλω να νιώθω πιο άνετα.

Η Νεφέλη με διαβεβαιώνει πως τα κορίτσια έχουν φύγει από το ξενοδοχείο και ο Τζίμμυ βρίσκεται στην μουσική αίθουσα και παίζει πιάνο.

Πλέον τον έχω μάθει.
Ξέρω ότι παίζει πιάνο για να αποβάλλει την αρνητική ενέργεια και το άγχος της ημέρας.

Ανοίγω την πόρτα και τον βρίσκω εκεί..

Παίζει ένα δυνατό κομμάτι αλλά δεν αναγνωρίζω τον συνθέτη.
Χωρίς να τον ενοχλήσω,κάθομαι σε μια από τις άδειες θέσεις στην αμφιθεατρική αίθουσα και τον παρακολουθώ.

Δείχνει τόσο δυναμισμό, τόσο πάθος γιαυτό που κάνει..

Όταν τελειώσει,χειροκροτώ και εκείνος ξαφνιάζεται.

Γυρίζει το κεφάλι του και όταν με αντικρίζει ,το βλέμμα του φανερώνει έκπληξη.

Σηκώνομαι από την θέση μου και κατευθύνομαι στην σκηνή.
Έπειτα,ανεβαίνω πάνω στο πιάνο και τον παροτρύνω να παίξει κάτι.

Αρχίζει να τραγουδάει το Jealous του Labrinth.

I'm jealous of the rain
That falls upon your skin
It's closer than my hands have been
I'm jealous of the rain

I wished you the best of
All this world could give
And I told you when you left me
There's nothing to forgive
But I always thought you'd come back, tell me all you found was
Heartbreak and misery
It's hard for me to say, I'm jealous of the way
You're happy without me.

Οι στίχοι του τραγουδιού απευθείας με άγγιξαν..
Ένιωσα κάτι γνώριμο, κάτι σαν ρίγος και πεταλούδες μαζί.
Κάτι σαν θλίψη και ταυτόχρονα ελπίδα για το ότι θα ξαναγυρίσει..

«Υπέροχη ερμηνεία » είναι το μόνο που καταφέρνω να πω.

Για λίγα λεπτά επικρατεί σιωπή,ενώ εκείνος χωρίς να δώσω απάντηση σκύβει αμήχανα το κεφάλι του.

«Ξέρεις..»πάει να πει και κολλάει για λίγο.

«..όταν το τραγουδάω, μου θυμίζει εσένα.» συνεχίζει.

«Πως;»
«Όπως άκουσες.Για μένα αυτό το κομμάτι είναι κάτι παραπάνω από ένα τραγούδι.Εκφράζει όλη την αγάπη μου για σένα.Και όπως λέει και το τραγούδι "I'm jealous of the rain" εγώ δεν ζηλεύω μόνο την βροχή.
Όλους τους ζηλεύω Μυρτώ.
Τρελαίνομαι στην σκέψη ότι σε ακουμπάει κάποιος άλλος,είτε είναι κολλητός σου είτε φίλος ή οτιδήποτε.Δεν θέλω να σε ακουμπάει κανείς.
Είσαι δική μου. Μόνο δική μου.Με ακούς; »

Τα λόγια του είναι κάτι παραπάνω από όμορφα.
Μόνο εκείνος καταφέρνει να με κάνει να χαμογελάω με τέτοιο τρόπο.

«Γιαυτό βρίσκομαι εδώ Τζίμμυ. Για να σου πω όσα δεν με άφησε ο χρόνος..
Δεν θα μπορούσα να μην παρεβρίσκομαι στην πιο σημαντική στιγμή της ζωής σου.
Και εκτός αυτού.. »

«Ναι;»

«Δεν θα άντεχα μακριά σου τόσες μέρες χωρίς να μάθω την αλήθεια.Χωρίς να σε δω,χωρίς να σε αγκαλιάσω. Θα ήταν πολύ δύσκολο.Με πιάνεις; »

«Τότε αυτός ο χρόνος μπορεί να αναπληρωθεί απόψε. Άσε με μόνο να σου εξηγήσω.»

«Τα ξέρω όλα Τζίμμυ. Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα.Αρκεί να με συγχωρέσεις που δεν πίστεψα από την αρχή ότι αυτές οι φωτογραφίες ήταν ψεύτικες.»

«Μα πως το ξέρεις;
Και μην ζητάς συγχώρεση, δεν φταις εσύ.Μας ζηλεύουν μωρό μου και κάνουν τα πάντα για να μας κρατήσουν μακριά.Μα δεν θα το αφήσουμε έτσι,ναι; »

«Μην ρωτάς πως,απλά το ξέρω.
Σαγαπω . Και δεν θα αφήσω κανέναν να εμποδίσει ξανά αυτήν την σχέση.Στο υπόσχομαι.»
Μηδενίζει την απόσταση μεταξύ μας και ενώνει τα χείλη μας.
Το φιλί μας είναι διαφορετικό.
Έχει πάθος,ένταση..

Ορμάει στα χείλη μου χωρίς να αφήνει περιθώριο για αναπνοή, απλά κάνει αυτό που θα πρεπε εδώ και καιρό.
Εφόσον ο χρόνος είναι ο χειρότερος εχθρός μας,μαζί μπορούμε να τον νικήσουμε.

Κάθε λεπτό που περνάει μοιάζει αιώνας όταν είμαι μαζί του.

Συνεχίζει να με "κατασπαράζει" ενώ φεύγουμε από την αίθουσα και μπαίνουμε στο ασανσέρ.

Αφήνει άγρια,παθιασμένα φιλιά στον λαιμό μου ενώ αναστεναγμοί ξεφεύγουν από το στόμα μου.

Δεν μπορώ να περιμένω για πολύ ώρα ακόμα, τον θέλω.

Τέτοια ένταση δεν υπήρξε ποτέ στην σχέση μας.
Ήμασταν πάντα ήρεμοι αλλά τώρα ξύπνησε μέσα μας αυτό το "άγριο".

Ανοίγει με την κάρτα το δωμάτιο του ενώ στον διάδρομο πετάμε τα ρούχα μας.

Αφαιρεί κάθε ύφασμα από πάνω μου και ενώνει τα σώματα μας.
Νιώθω την καυτή του ανάσα στο αυτί μου ενώ μου υπενθυμίζει συνέχεια ότι είμαι μόνο δική του.

Στο δωμάτιο ακούγονται μόνο οι ασυγχρόνιστες ανάσες μας που προσπαθούν να βρουν ισορροπία.

Όταν ξαπλώνει δίπλα μου νιώθω την ανάγκη να του εκμυστηρευτώ κάτι.

«Δημήτρη»
«Ναι μωρό μου»
«Νομίζω θέλω να σου πω κάτι.Αλλά δεν θέλω να θυμώσεις. Απλά θέλω να το ξέρεις.»
«Μυρτώ με τρομάζεις» λέει ενώ σηκώνεται ελαφρά από το κρεβάτι και με κοιτάζει.

Στρέφω το βλέμμα μου σε εκείνον και τελικά λέω «Ο Αρης..με φίλησε..δεν το έκανε σκόπιμα.
Απλά ήθελα να στο πω.
Ένιωθα ότι με το να σου το κρύβω θα έχω ενοχές οπότε προτίμησα να σου το πω.
Υποσχέσου μου ότι δεν θα κανείς τίποτα »

Και εκεί που περιμένω να ξεσπάσει, να νευριάσει η έστω να φωνάξει..το μόνο που κάνει στην πραγματικότητα είναι να αφήσει ένα σημάδι στον λαιμό μου δαγκώνοντας και πιπιλίζοντας το.

«Είσαι μόνο δική μου ακούς;
Μόνο δική μου.
Ποτέ κανείς δεν θα καταφέρει να σε έχει δική του. Μόνο εγώ.
Κατάλαβες μωρό μου; »

Έτσι,σκύβει και με φιλάει στο μέτωπο ενώ με χώνει στην ζέστη του αγκαλιά.

«Σαγαπαω.» ψιθυρίζω

«Και γω σαγαπώ μάτια μου. Κοιμήσου τώρα, πρέπει να ξεκουραστείς » λέει ενώ κλείνω τα μάτια μου.

Δεν ξέρω την ακριβή έννοια της ευτυχίας μα για μένα ευτυχία είναι το να βρίσκεσαι με αυτόν που αγαπάς.

Και για εμένα,αυτός είναι ο Δημήτρης.
.

.

.

.

.

.

.

Τέλος.

Σας ευχαριστώ που με στηρίξατε σε αυτήν μου την προσπάθεια να γράψω μια τέτοια ιστορία σαν αυτή.Ελπίζω να την αγαπήσατε όσο εγώ.Σας αγαπώ πολύ και ευχαριστώ για όλα.Να χαμογελάτε πάντα οκ?

Όσες απορίες ή ερωτήσεις έχετε αφήστε τις στα σχόλια και θα τις απαντήσω με χαρά.

Τέλος,μπορείτε να διαβάσετε την καινούρια μου ιστορία η οποία ονομάζεται Together through the distance με πρωταγωνιστή τον Βαγγέλη Κακουριώτη.

Ευχαριστώ πολύ.