Κοιταζομαι τελευταια φορα στον καθρεφτη και επειτα κλειδωνω την πορτα του σπιτιου.
Μπαινω γρηγορα στο αυτοκινητο οπου με περιμενει ο Δημήτρης με τα διδυμα.

Αποφασισαμε μιας που ειναι 30 Δεκεμβριου να παμε για ψωνια στο mall.

Μετα απο λιγα λεπτα φτανουμε στο εμπορικο και κατεβαζω το καροτσι ενω ο τζιμμυ κραταει στην αγκαλια του τα διδυμα.

Προχωραμε χερι χερι και μπροστα το καροτσι,χαζευοντας τις βιτρινες των μαγαζιων.

Νιωθω τοσο ευτυχισμενη μετα απο τοσο καιρο..μακαρι να κρατησει αυτο για παντα

Σταματαμε στα starbucks για να παρουμε ζεστη σοκολατα με σαντιγι ενω αποφασιζουμε να μην κατσουμε στο μαγαζι αλλα να συνεχισουμε την βολτα μας.

Οταν πλεον οι σοκολατες ειναι ετοιμες πληρωνουμε και καθομαστε σε ενα "παγκακι" .

Αφου πιω την πρωτη γουλια,ακουω «Λερωθηκες» ενω με κοιταζει με αθωο υφος.
Βασικα θα ελεγα οτι κοιτουσε εμενα,αλλα προς εκπληξη μου κοιτουσε τα χειλη μου.

«Που;»απανταω ανησυχη

«Να να εδω» δειχνει με τον δεικτη του ενω πριν προλαβω να κανω κατι,με εχει φιλησει μπροστα σε ολο τον κοσμο.

Ηταν οτι ζητουσα αυτη τη στιγμη..

Απομακρυνομαι και επειτα κοιταζω εξεταστικα γυρω μου να δω αν μας παιρνει κανενα ματι.

«Χαλαρωσε μωρο μου,ολοι το ξερουν» προσπαθει να με ηρεμησει,μα ξερει πως δεν γινεται αυτό, καθως νιωθω αβολα με ολες τις φανς να μας κοιτανε.

Συνεχιζουμε την βολτα και επειτα μπαινουμε στα Bershka
Πηγαινουμε στα γυναικεια καθως ψαχνω απεγνωσμενα για φορεματα.

Ξαφνικα βλεπω το ενα και μοναδικο φορεμα που εχει απομεινει απο το ειδος του,στον παγκο ενω αλλη μια κυρια πλησιαζει για να το δοκιμασει προφανως
Το αρπαζω και σε δευτερολεπτα βρισκομαστε στα δοκιμαστηρια.

Ευτυχως ειναι το νουμερο μου.
Ειναι ενα μαξι,μαυρο φορεμα με λεπτομερειες εδω και εκει.

Με το που βγαινω απο το δοκιμαστηριο ο Δημήτρης με κοιταζει με πονηρο βλεμμα.
Τι εχει παλι στο νου του θεε μου.
Κοιταζω λιγο διακριτικα στον μητσαρα και συμβαινει αυτο που σκεφτομουν..
Απομακρυνω το βλεμμα μου απο εκει,και τον κοιταζω στα ματια.
Του σκαω ενα χαμογελο,οπως τοτε που ημασταν χαζοχαρουμενα και επειτα τον ρωταω «Πως σου φαινεται;»

Εκεινος πλησιαζει σχεδον απειλητικα και λεει «Τελειο,σου παει πολυ» ενω σκυβει στο αυτι μου και ψυθιριζει «ανυπομονω να στο βγαλω»

Τον σκουνταω και του λεω χηλοφωνα,υποτιθεται ενοχλημενη «Ανωμαλε» και μπαινω ξανα στο δοκιμαστηριο να αλλαξω.

Με τα πολλα το παιρνω,και επειτα πηγαινουμε στα αντρικα.

Αγοραζουμε μερικα ρουχα για τον Δημήτρη ο οποιος στις 2 ιανουαριου φευγει για περιοδεια και επειτα γυριζουμε σπιτι.

Εγω βαζω τα μωρα για υπνο,και εκεινος κατεβαζει την βαλιτσα και ψαχνει ποια ρουχα θα παρει για την συναυλια.

Μολις τελειωσω το νανουρισμα και βεβαιωθω οτι τα μικρα κοιμουνται, σβηνω το φως και καθομαι στο κρεβατι μας βοηθωντας τον να επιλεξει.

Τον βοηθαω λιγο με τα ρουχα και επειτα σηκωνομαι και του λεω «Θα μου λειψεις τοοοοσο πολυ,δεν θελω να φυγεις»

Εκεινος με κατεβαζει απο το κρεβατι και τυλιγω τα ποδια μου γυρω απο την μεση του.

«Τοσο πολυ δεν θες να φυγω;» λεει και γνεφω το κεφαλι σε στυλ παπι φεις.

Εκεινος κρατωντας με στο ενα χερι,σπρωχνει την βαλιτσα με τα ρουχα,και με αφηνει στο κρεβατι.
Κλεινει την πορτα και επιστρεφει πισω σε μενα.
Με κοιταζει με το συνηθισμενο πονηρο υφος και επειτα μου "ορμαειι" .

Ανεβαινει πανω μου και λεει με υφος «Αρα,απαιτειται ενα αποχαιρετηστηριο σωστα; » κλεινει το ματι.

Γνεφω το κεφαλι και εκεινος σκαει ενα χαμογελο.

Helloooo♥
Χιλια συγνωμη που καθηστερησα απλα δεν προλαβαινα καθολου το σαββατοκυριακο και επρεπε να το γραψω σημερα;)
Ελπιζω να ειστε ολες καλα:*

Εκανα την χαρη στην κολλητη μου και ειχαμε #Jyrtoseksaki:(
πριν το μεγαλο σοκ και αποχαιρετησμο;)

See you on Saturday 20/11 with a biiiiiiiig chapter;)