Big chapter because of weddingggggg :D

Η ωρα είναι 14:30
Η κομμώτρια μου φτιάχνει
τα μαλλιά καθώς περιμένουμε απο στιγμή σε στιγμη την μακιγιέζ να φτάσει.
Τα κοριτσια έχουν μαζευτεί σπίτι μου (Μελίνα και Νεφέλη) καθώς και η μαμα μου,η κα.Χρυσουλα και προς μεγάλη μου έκπληξη η αδερφή του Τζίμμυ.

Μόλις τελειωνω με τα μαλλιά κάθομαι σε μια καρέκλα και φέρνω τα παπούτσια μου.

Γράφω το όνομα της Νεφέλης,της Μελίνας και της Σοφίας.
Έπειτα πηγαίνω στο δωμάτιο και ζητάω να μείνω λίγο μονη.

(Εδώ να σημειωσω οτι η σκηνή αυτή διαδραματίζεται στο πατρικό της Μυρτώς)

Κοιτάζω ξανά και ξανά το δωμάτιο μου.
Όλες μου οι αναμνήσεις εδω..
Και καλες και κακές.

Κατεβαζω ενα κουτί απο την ντουλάπα και κάθομαι στο κρεβάτι.
Το ανοίγω προσεκτικά και βγάζω όλα τα σημαντικά κατά την γνώμη μου πράγματα.

Φωτογραφίες, ρούχα,παιχνίδια μα κάτι ξεχωρίζει στον πάτο..

Παιρνω το λευκό κομματι χαρτι και δάκρυα κυλάνε απο τα μάτια μου.

Διαβάζω προσεκτικά καθώς οι λύχνοι μου αυξάνονται.
Το γράμμα του Τζιμμυ.
Εκείνο το γράμμα,που μου άφησε όταν χωρίσαμε.
Εκείνο το γράμμα που έκανε την ζωή μου να αλλάξει.
Ακόμα ακούω τα λογια του στον ύπνο μου μερικές φορές μας δεν του το αναφέρω.
"Μια πουτανα είσαι και εσύ σαν τις αλλες " .

Φυλαζω το χαρτί καθώς παίρνω μερικά σημαντικά πράγματα απο το δωμάτιο και τα βάζω στην κούτα.

Πληκτρολογώ γρήγορα τον αριθμο του.
Χτυπάει, χτυπάει,μα τίποτα..
Όταν είμαι ετοιμη να το κλείσω, η φωνη του ηχεί στα αυτιά μου.

Τ: αγάπη μου;
Μ:...(αναφιλητα)
Τ: Μυρτώ; Μυρτώ τι έγινε; γιατί κλαις;Μηπως..
Μ: όχι,δεν..δεν με-μετανιωσα.
Τ:τότε; τι έγινε; ποιος σε πείραξε μωρό μου; ανησυχώ..
Μ: πες μου οτι δεν θα με αφήσεις ποτε.πες μου το.
Τ: φυσικά ζωη μου και δεν θα σε αφήσω.Αλλά γιατί σκέφτεσαι έτσι τέτοιες ώρες; είναι δυνατόν να σε αφήσω;
Μ: απλα μου λείπεις,και δεν μπορω να παψω να σε σκέφτομαι. Φυσικά και ψευδομαι.

Τ: και μένα μου λείπεις μωρό μου..όμως τώρα πρέπει να κλείσω, πως αλλιώς θα είμαι ωραίος στον γάμο;
Μ: πάντα είσαι ωραίος βλακα
Τ: χμμ άντε άντε πήγαινε να ετοιμαστεις, δεν μπορω να περιμένω άλλο
Μ: καλά,σαγαπω πολύ
Τ: και γω,τα λέμε

Σκούπισα τα δάκρυα μου όπως όπως,φορεσα το καλύτερο μου χαμόγελο και αποχαιρετησα το δωμάτιο μου και τις αναμνήσεις μου.

Βγηκα εξω,τα κορίτσια ανησύχησαν λιγάκι αλλά τις διαβεβαίωσα οτι είμαι καλά.
Ωστόσο ήρθε η μακιγιεζ και η αισθητικός για το μανικιουρ και το πεντικιουρ.
Όταν τελείωσα την προετοιμασία κατευθύνθηκα με την Νεφέλη στο δωμάτιο οπου με βοήθησε να βάλω το νυφικό.Φορεσα και τα παπούτσια και μόλις βγήκα έξω τα χειροκροτήματα έπεσαν βροχή.

Έριξα μια ματια στην μαμά μου η οποία ήταν συγκινημένη και έπειτα κοίταξα το ρολόι.
18:00..
Έχω 30 λεπτά ακόμα για να πάω.
Εε να μην αργήσουμε και λίγο;

Κατεβηκα στην εισοδο οπου με περιμενε ο Βαγγέλης και μου άνοιξε την πόρτα να περάσω.

Ηταν πολύ όμορφος.Φορούσε ένα μπλε σκούρο πουκάμισο και ενα άσπρο παντελονι.Τα μαλλια του τα είχε γυρίσει επάνω και κάποιες τουφες έπεφταν μπροστά στο πρόσωπο του.

Φτάσαμε μετα απο μισή ώρα στην εκκλησία καθώς είδα τον Τζίμμυ να με περιμένει αγχωμενος.
Τον κοιτάζω, του κλείνω το μάτι ,και ο Βαγγέλης πατάει γκάζι και φεύγουμε για μια ακόμα βόλτα.

[...]

Πλησιαζω κοντά του, συνοδευμένη απο τον Βαγγέλη και παίρνω την ανθοδεσμη απο τα χέρια του.
Προχωράμε προς το κεντρο της εκκλησίας ενω τον κοιτάζω με ενα πλατύ χαμόγελο.

"Εισαι πανεμορφη " μου ψιθυρίζει στο αυτί.
"Οπως πάντα αλλωστε" συμπληρώνει.

Τον κοιτάζω και του σκαω άλλο ενα χαμογελο.
Είναι και εκείνος πανέμορφος.
Φοράει ενα άσπρο πουκάμισο ,ενα μαυρο παντελόνι και ενα μαυρο παπιγιόν.Τα μαλλια του είναι σηκωμένα πάνω ώστε να φωτίζεται το προσωπο του και τα γλυκά του ματια.

Ξεκινάει το μυστήριο του γάμου και έχουμε και οι δυο πολύ άγχος.

Π: Μυρτώ,δέχεσαι για σύζηγό σου τον Δημήτρη;
Μ: δέχομαι ,λέω και τον κοιτάζω πονηρα
Π: Δημητρη δέχεσαι για σύζηγό σου την Μυρτώ?
Τ: δέχομαι

Χορεψαμε τον χορό του Ησαΐα ,βαλαμε τις βερες και έπειτα τα στέφανα.
Υστερα αρχισε το μυστήριο της βάπτισης.

Πιαστηκαμε χερι χερι αφου παραδώσαμε πρώτα τα παιδιά στην Νεφέλη και στον Άρη.

"Βαπτίζεται η δούλη του Θεού Ευαγγελια και ο δούλος του Θεού Χρήστος"
Τα ονόματα τα είχαμε κρατήσει κρυφά οποτε δεν τα ήξερε κανείς.
Ο μπαμπάς μου και ο πεθερός μου μας κοίταξαν με συγκίνηση και μεις τους χαμογελασαμε.

Έπειτα το μυστήριο, η δεξίωση ακολούθησε σε ενα πολύ ωραίο κεντρο ,επιλογή του Τζίμμυ.

Μπήκαμε στο κεντρο και τα χειροκροτήματα έπεσαν βροχή .
Τα φωτα έπεσαν πάνω μας,καθώς χορευαμε το "Thinking out loud"
Αυτα τα 3 λεπτά που ήμασταν αγκαλιά ήταν τα καλυτερα της ζωής μου.
Ένιωσα τόση ασφάλεια στην αγκαλιά του που δεν ήθελα να τελειώσει το τραγούδι και να μείνουμε για πάντα αγκαλιά.

Το τραγούδι έφτασε στο τέλος του και έπειτα φιληθηκαμε.

Φαγαμε την τούρτα και έπειτα χορεψαμε ως τις 4 το πρωι.
Έπειτα αφού έφυγαν όλοι οι καλεσμένοι πήραμε την Εύα και τον Χρήστο και πήγαμε στο καινούριο σπιτι.
Έβαλα τα παιδιά να κοιμηθούν και έπειτα με βοηθησε ο Τζίμμυ να βγάλω το νυφικο.Επειτα,με κοίταξε με πονηρό βλέμμα και πλησιασε σε απόσταση αναπνοής.

Γεια σας❤
Τι κανουμε;;
Ελπίζω να είμαστε καλα,γιατί έχω καλά νέα:*
Τελικά θα συνεχίσω την ιστορία μου μέχρι το chapter 55,οποτε 11 κεφάλαια μέχρι το τέλος;)

(Στην φωτογραφία είναι τα ρούχα του γάμου)

Σας αγαπώ πολύ❤
Don't forget to vote&comment
(If you want,check out my new story)
See ya all on Monday 26/10❤✌

xxx.