Αυτομάτως, με πιάνει ένα ρίγος στο κορμί μου.
Δεν ξέρω τι να κάνω.
Να το σηκωσω; Να μην το σηκωσω;
Θα θέλει μια εξήγηση..
Σίγουρα..

Αποφασιζω να μην το σηκωσω.
Παίρνω το αυτοκίνητο και πάω σπίτι μου..
Ανοίγω την πόρτα και βλέπω την κορνίζα με την φωτογραφία μας,χίλια κομματια στο πάτωμα.
Δάκρυα τρέχουν απο τα ματια μου.
Την πληγωσα τόσο πολύ,που έσπασε την φωτογραφία μας.
Πεφτω στα γόνατα προσπαθωντας να την συναρμολογησω.

Ακούω μια φωνη από πίσω μου:

?: όσο προσπαθεις να την φτιάξεις,δεν φτιάχνει.. Όπως ακριβως η καρδιά μου

Γυριζω απότομα το κεφάλι μου όταν την αντικριζω να στέκεται στην άκρη του σαλονιού με σταυρωμένα χέρια.

Σκουπίζω γρήγορα τα ματια μου αν και είμαι σιγουρος οτι με είδε να κλαίω.

Τ: Μυ-μυρτω; τι θες εσύ εδώ;
Μ: εφόσον δεν απαντας στα τηλεφωνήματα ,είπα να έρθω απο δω.Τζίμμυ θέλω να μάθω.
Γιατί; μονο ένα γαμημενο γιατί.

Τ: Μυρτώ,φύγε σε παρακαλώ.
Κινδυνεύεις μαζί μου.

Μ: μα σαγαπαω.
Τ: μην το κανεις πιο δύσκολο Μυρτώ.
Μ: μα το ξέρω.και συ μαγαπας.σε είδα να κλαις Τζίμμυ.πράγμα πολύ αδύνατο για σένα.
Σε ξέρω καλά Τζίμμυ
Πες το,ένα σαγαπω είναι.
Τ: δεν..

Ξαφνικα ενώνει τα χείλη της με τα δικά μου .
Γαμώτο.δεν πρέπει.

Απομακρυνομαι βιαστικά , καθώς κοιτάζω το πάτωμα.

Τ: Μυρτώ,καλύτερα να φύγεις
Μ: καλά λοιπον,αφού το θες τοσο πολύ.Να ξέρεις όμως δεν πρόκειται να γυρίσω.
Τελευταία ευκαιρία Τζίμμυ.
Αρκετά έχασα τον χρονο μου μαζί σου.

Τα λογια της χτυπάνε σαν μαχαίρι στην καρδιά μου.
Που να ξερες αγάπη μου οτι δεν φταιω.
Φυσικά και σε αγαπώ..

Κλείνει την πόρτα με δυναμη κσι φεύγει.

*μετα απο μια βδομάδα*

Κάθομαι στον καναπε και κοιτάζω αδιάφορος τηλεόραση.

Ξαφνικά ακούω κάτι που με κάνει να σηκωθω ολόκληρος απο τον καναπέ.

"Ο 22χρονος Στέλιος Λεγακης,συνελήφθη σήμερα το πρωι για βιασμο ,μετά απο παράπονα νεαρών κοριτσιών. Ο νεαρός ομολόγησε οτι ήθελε να περνάει το χρονο του αλλά απο οτι φαίνεται ο βιασμός ενος 19χρονου κοριτσιού εχθες το βραδυ προκάλεσε τρόμο.Η κάμερα που κατέγραψε το περιστατικο ...."

Αυτό ηταν.
Παίρνω κλειδιά.
Τρέχω προς το σπίτι της Μυρτώς.
Σε πεντε λεπτά ήμουν εκεί.
Χτυπάω την πόρτα και είναι ο Βαγγέλης.
Τον κάνω στην άκρη και τρέχω προς το δωμάτιο της.
Χτυπάω την πόρτα μα τίποτα.
Ανοίγω,και την βλέπω να κοιμάται αγκαλιά με το αρκουδακι που της ειχα αγοράσει.

Τ: ξέρω ότι δεν με ακούς.
Σαγαπαω Μυρτώ.
Δεν μπορω μακριά σου,και το ξέρεις.
Ο Στέλιος,την ημερα που με χτύπησε μου ειπε,οτι αν δεν σε χωρισω θα σε σκοτώσει.
Έπρεπε να επιλεξω.
Δεν ηθελα να παθεις κάτι.
Σαγαπαω.
Δεν μπορούσα να σου εξηγήσω
Μα τώρα είναι στην φυλακή.
Τον συνέβαλαν για βιασμό.
Είμαστε ελεύθεροι πλεον να είμαστε μαζί.
Αλλά πλεον είναι αργά.
Σε έχασα Μυρτώ.
Τώρα δεν θες να σου εξηγήσω.
Σαγαπαω.

Σηκωνομαι όρθιος ν πάω στην πορτα.
Νιώθω το χερι της στο δικο μου.
Παγώνω.

Γυριζω πίσω και την βλέπω αγουροξυπνημενη να με κοιτάζει.

Μ: τα ακουσα..
Τ: εμμ εγώ να φεύγω τοτε
Μ: μείνε,σε παρακαλώ.
Τ: καλά

Κάθομαι στην άκρη του κρεβατιού της.
Όλες οι αναμνήσεις απο την πρωτη μας φορά,έρχονται στο μυαλό μου σαν μια όμορφη εικόνα.
Την κοιτάζω αμήχανα και εκείνη μου σκάει ένα χαμόγελο.

Μ: ξέρεις οτι ουτε κ γω μπορω μακριά σου..και σαγαπω.
Μπορούμε να είμαστε μαζί.
Και πραγματικά συγνώμη που σου φέρθηκα έτσι.
Βλακεία μου.
Όσο για τον Στέλιο, δεν θα ξανασχοληθουμε.Τώρα θα σαπισει στην φυλακή
Μην φύγεις, εντάξει;

Δεν θέλω να πω τίποτα.Απλα τρέχω και την αγκαλιαζω καθώς τα χείλη της βρίσκονται ενωμένα με τα δικά μου.

Της σκαω ενα χαμόγελο και εκείνη ρίχνει το βάρος μου πίσω στο κρεβάτι .
Τα σώματα μας βρίσκονται αγκαλιά για ώρες ώσπου μας παίρνει ο υπνος.

Heeeeey
Ελπίζω να σας άρεσε❤
Πως σας φάνηκε που τα ξαναβρήκαν?

#10 chapters till the end❤
Ily❤

Επόμενο : Σάββατο 10/10 ❤