[1 μήνας μετα]

Ξυπνάω απο φρικτους πόνους στην κοιλιά ενω νιώθω το κρεβάτι να μουσκευει.
Κοιτάζω τρομοκρατημένη το σεντόνι και ουρλιαζω

Μ: τζιμμυυυυυ ξυπνααααα, γενναωωω
Τζιμμυυυυ...έσπασαν τα νεραααα
Γαμω το κεφάλι σου Γιαννούλη πονάωωωωωω
Ρε γενναωωωωωω

Τ: μμ..τι είπες; γεννας; να σου ζήσουν
ΤΙΙΙΙ? (σηκώνεται όρθιος) ΣΗΚΩΩΩΩΩ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΠΑΜΕ ΓΕΝΝΑΜΕΕΕΕΕΕ
Μ: ΤΖΙΜΜΜΥΥΥΥΥ δεν μπορω-αουτς- να σηκωθω..
ΑΑΑΑΑΑΑ ΠΟΝΑΩΩΩ ΕΝΑ ΤΑΞΙΙ

Τ: ΤΑΞΙ ΤΑΞΙ ! ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΓΑΜΩΤΟ?

ΝΑΙ? ΤΑΞΙ ΕΚΕΙ? ΓΡΗΓΟΡΑ ΥΠ.......... 51 ΤΩΡΑΑΑ ,ΓΕΝΝΑΜΕΕΕΕ

[....]

Μπαίνω μέσα σε μια κλινική και φωνάζουν τον Τζίμμυ να μπει μέσα.
Βάζει μια μάσκα και κάθεται δίπλα μου και μου σφίγγει το χερι.

Γ: λοιπόν, πάρε βαθιά ανάσα και σπρωξε οκ;
Μ: ΤΖΙΜΜΥΥΥΥΥΥ
Τ: είμαι εδώ..μην ανησυχεις..

Γ: αλλη μια βαθιά ανάσα και πάμε με το 3

Ώσπου μετα απο 2 λεπτά ακουω ενα κλάμα.
Το κλάμα του παιδιού μου.
Πόση ευτυχία Χριστέ μου..
Πεφτω πίσω ανακουφισμενη και μη έχοντας αντοχές για το επόμενο παιδι..
Οι νοσοκομες παίρνουν το παιδι και γω γλιστραω το χερι μου μεσα απο του Τζίμμυ..

Νοσοκόμες μου κάνουν αέρα καθώς νιώθω οτι χάνω τις αισθησεις μου αλλά τελικά με επαναφερουν στην πραγματικότητα.
Ο Τζίμμυ με κοιτάει αγχωμενος καθως έχει ιδρωσει απο το φόβο του και την συγκίνηση.

Παίρνω πάλι βαθιές ανάσες ώσπου ακούω και το δεύτερο κλάμα.
Είμαι τόσο ευτυχισμένη και ταυτόχρονα κουρασμένη..
Κλείνω τα ματια μου εξουθενωμενη και βυθιζομαι σε εναν βαθύ ύπνο.

[...]
Ξυπνάω μετα απο λίγο καθώς το φως του ήλιου μπαίνει στο δωμάτιο.
Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω τον Τζίμμυ να κάθεται σε μια καρέκλα με τα χέρια του ακουμπησμενα στα γόνατα του να στηριζουν το κεφάλι του,και απ'εξω διακρινω τους συγγενείς μου,τον Άρη,την Μελίνα και την νεφέλη να περιμένουν στις νοσοκομοιακες καρέκλες.
Δεν με έχει παρατηρήσει κανεις οποτε ξεροβηχω λίγο...

Τ: μωρο μου; ξύπνησες;
Μ: απο οτι βλέπεις..
Τ: πως είσαι;
Μ: καλά, λίγο κουρασμένη αλλά καλά..εσύ;
Τ: καλά και γω..
Μ: τα παιδιά μας; που είναι;
Τ: τα έχουν στην θερμοκοιτίδα,θα τα φέρουν σε λίγο.
Μ: ωραια
Τ: μπορω να φωναξω τους δικός σου αν θες να έρθουν να σε δουν,.
Δεν κοιμηθηκαν όλο το βράδυ..

Μ: φώναξε τους.. Αλλά λίγοι λίγοι,όχι όλοι μαζί

Στο δωμάτιο μπαινει η μαμά μου ο Βαγγέλης και ο μπαμπάς μου.
Μετα απο λίγο η νεφέλη και η Μελίνα ,ο αρης και ο Τζίμμυ και τέλος κάτι συγγενείς..

Κάθομαι να ξεκουραστω, όταν μπαίνει η νοσοκόμα μέσα με τα μωρά.

Κοιτάζω συγκινημένη τα μωρά και παίρνω το αγορακι στην αγκαλιά μου και ο Τζίμμυ το κοριτσακι.
Τοποθετώ το ξανθό κεφαλι μου στο μαξιλάρι και παρατηρώ το μωρο.
Είναι ξανθο όπως εγώ,με γαλάζια ματια και και μικροσκοπικο.
Το σφιγγω στην αγκαλιά μου καθώς ένα δάκρυ πέφτει πανω του.
Ουτε που κατάλαβα οτι συγκινήθηκα.

Τ: Μυρτώ;
Μ: ναι;
Τ:δες τα..δες τα πως είναι, σου μοιάζουν και τα δυο.Ειναι δικά μας μωρό μου.
Θα τα πηγαίνουμε βόλτες και θα είμαστε μια ευτυχισμένη οικογενεια.
Θα πηγαίνουμε και διακοπές.
Οπου θέλετε εσείς.
Μυρτώ απλα δεν θέλω να σε χάσω.
Είσαι οτι πολυτιμότερο έχω και τώρα αποκτησαμε και δυο μικρά ζουζουνια ..
Είμαι πολύ ευτυχισμένος Μυρτώ.
Σ'αγαπαω.

Μ:και γω σ'αγαπαω Τζίμμυ.
Και δεν θέλω να απομακρυνθούμε τώρα που έχουμε τα παιδια.
Εννοώ δεν θέλω να χαθεί το πάθος αναμεσα μας.
Εγώ είμαι ακόμα ερωτευμένη μαζί σου Τζίμμυ..

Τ: έλα δω βρε κουτό

Έρχεται και καθεται δίπλα μου και ανοίγει τα χερια του για αγκαλιά.
Πεφτω στην αγκαλιά του και αφήνω τα μωρα στην θερμοκοιτίδα.

Ενώνει τα χείλη του με τα δικά μου σε ενα απαλό και γεμάτο αγάπη φιλί.
Οι πεταλούδες κανουν για άλλη μια φορά την εμφάνιση τους .
Ποσο ερωτευμένη είμαι άραγε με αυτον τον άνθρωπο...
Ξαφνικά χτυπάει η πόρτα.
Απομακρυνόμαστε και ακούω την νοσοκόμα να λέει οτι έχω επισκέψεις.

Ανοίγει η πόρτα διαπλατα και μέσα μπαίνει κάποιος που δεν ήθελα ποτε να ξαναδώ.

Μ: τι θες εσύ εδώ;
??: μα ηρθα φυσικά για να σου ευχηθω.αα σου έφερα και αυτά τα σοκολατακια

Μ: πρώτον δεν θέλω τις ευχές σου..δεύτερον ξέρεις οτι είναι τα σοκολατάκια που μου φερνουν αναγουλα

??:ωω συγνώμη Μυρτώ μου δεν το θυμομουν

Μ: δεν είμαι σου,ηλιθιε.
??: ήσουν,είσαι και θα είσαι
Τ: σήκω και φύγε μαλακα μην βρεθείς νεκρός συννενοηθηκαμε;
??:όπα ρε τι θα μας κανεις;
Τ: αυτό.
Του δίνει μια μπουνιά στο μάτι και πεφτει κάτω.
Εγώ βάζω τα κλάματα απο τον φόβο μου που ήρθε εδώ πέρα και τα μωρά το ίδιο.
Μπαίνει μέσα ο Βαγγέλης και βλέπει την κατασταση εδώ μέσα και φρικαρει.
Βγάζει τα μωρά εξω και βοηθάνε μαζί με τον Τζίμμυ να τον βάλουν στο μπάνιο γιατί αλλιως θα βρουν τον μπελα τους.
Τον κλειδωνουν μέσα και έπειτα ο Τζίμμυ παει να βγάλει εξιτήριο.

Άραγε τι να γυρεύει αυτός ο άνθρωπος που χάλασε την προσωπική στιγμη της με τον Τζίμμυ;
Γιατί της προκάλεσε τόση αναταραχή;
Ποιος είναι;

Θα τα μάθουμε την δεύτερα 2/9

Στη φωτογραφία βλέπουμε το #Jyrto
Thank you eleftheriasotiraki for this photo❤

Y.Γ Σε κάθε κεφαλαιο θα ανεβαζω και κάποια ιστορία για να την διαβασετε (Μονο με b&n η ξεχωριστά τον καθένα) γιαυτό οσες γράφετε στεικτε μου μήνυμα η δημοσιευστε στον τοίχο μου.
Love you all❤

See you on monday❤✌