«Οπα..πού την ξες εσύ την μαμά μου?» ρωταω περίεργη
«Εμμ..να μωρέ..(Σκέψου κατιιιιι!)είναι που όταν ήμασταν στο μπάρ είχε πεί ο αδερφός σου "πάμε..γιατί θα φωνάζει η κυρά γεωργία" και το θυμήθηκα..τεσπα πάμε?» λέει και τον κοιτάζω περίεργα

«Αα..εμμ..πάμε» λέω αμήχανα

Μετά απο κάνα τέταρτο ήμασταν εκεί..πήρα έναν καφέ και κείνος το ίδιο.
Μιλούσαμε αρκετή ώρα για τα ενδιαφέροντα μας ώσπου πέταξε την λέξη κλειδί.

«Και..από σχέσεις πως τα πάς?» ρωτάει

«Τίποτα το σπουδαίο..χώρισα πρίν 2 μήνες..μεγάλος έρωτας βέβαια..2,5 χρόνια μαζί..αλλά τι να την κάνεις την σχέση αμα χαθει το παθος? Το λήξαμε πολιτισμένα και είμαστε δύο καλοί φίλοι.Εσύ?» λέω ψέματα

«Ααα..λυπάμαι..εγώ..χώρισα πρίν 3 βδομάδες περίπου.Πληγώθηκα άσχημα..βασικά..με απάτησε οπότε το μόνο πράγμα πού είχα να κάνω είναι να την παρατήσω και να φύγω μακριά της.Εκείνη με παίρνει τηλέφωνο μέχρι και τώρα αλλά δεν θέλω εξηγήσεις» λέει και τον κοιτάζω αφωνη

«Οπα οπα..κάτσε..δηλαδή δεν την άφησες να σου εξηγήσει?» ρωταω
«Οχι..δεν είμαι κορόιδο..μόνο ψέματα θα μου πεί.» λέει ενοχλημένος

«Τζίμμυ..δεν είναι έτσι.Αν δεν υπάρχει διάλογος και εμπιστοσύνη τότε ο κόσμος γεμίζει με ανθρώπους που πλήττουν και κάνουν σχέσεις της πλάκας.Εδώ μπορεί να μιλάμε για αληθινή αγάπη.Για να σε παίρνει εδώ και τρείς βδομάδες τηλέφωνο σημαίνει οτι σε αγαπάει.Ότι νοιάζεται.Τα σκέφτηκες αυτά όλο αυτό το διάστημα που δεν είστε μαζί? Η κοίταξες μόνο τον εαυτό σου? Δεν πρέπει να υποχωρεί μόνο ο ένας..αλλά και οι δύο.Εκείνη υποχώρησε.Εσύ τι έκανες γιαυτό;» λέω σχεδόν νευριασμένη

«Wow..τα λες τόσο ...ωραία..έχεις ζήσει τον πραγματικό έρωτα..εε;» με ρωτάει

«Ναι..σωστά..αλλά στο θέμα μας τώρα.Θα την πάρεις τηλέφωνο?» ρωταω επιτακτικά

«Οο..όχι..δεν θέλω.» τραυλίζει
«Πώς την λένε είπαμε?» ρωταω
«Αννα..» απαντάει

«Ωω θεέ μου!Για δες εκεί!» λέω και δειχνω με το χερι μου πίσω απο την πλάτη του

«Πού πού?» ρωτάει και γυρίζει πίσω να δει

«Χααα!..για να πάρουμε την Αννούλα να δούμε τι κάνει..χαχα» λέω και του αρπάζω το κινητό

«Αυτά δεν είναι αστεία!Σε παρακαλω φερτο τώρα!» λέει εξαγριωμένος

«Ναι? Όχι Άννα μου δεν είμαι ο Τζίμμυ..» λέω ατο τηλέφωνο

«Κλείστοοοο» λέει ψιθυριστά και μου κανει νοήματα
«Ναί πάρτον λίγο που θέλει να σου πεί κάτι
Ναι ναι..εσένα» λέω και του δίνω το τηλέφωνο

«Εμ..βασικά..τιπ-(δολοφονικό βλέμμα Μυρτώς)εε..τι κάνεις?»

*Τηλέφωνο*

Α: Καλά..εσύ?
Τ: να μωρέ καλά..
Α: εμ..τι ήθελες ν μ πεις..
Τ: θέλω..να τα πούμε..
Α: ναι ναι φυσικά ..σε βολεύει σε ένα τέταρτο?
Τ: κάντο μισάωρο..είμαι για καφέ
Α: καλά..όπως θες..στο γνωστό στενό.
Τ: οκ..τα λέμε

«Είσαι χαζή?» με ρωτάει νευριασμενος

«Οχι..έλα πες τι έγινε?» τον ρωταω ανυπόμονη

«Τιποτα..σε μισή ώρα θα γινει» λέει αδιάφορα

«Ωραια..εγω τότε να φεύγω..έχεις πολλά να σκεφτείς» λέω και σηκωνομαι

«Οχι..όχι..αντιθέτως.
Μείνε,σε θέλω.» λέει

Στην τελευταία του λέξη γυρίζω το κεφάλι μου γουρλώνοντας τα μάτια.Τι είπε το άτομο?

«Εεε.εννοώ..θέλω να μου κάνεις παρέα..δεν ενοχλείς» λέει αμήχανα

«Αα..εμ άμα το θες τόσο πολύ,εντάξει.» λέω και κάθομαι ξανά

Πλησιάζει προς το μέρος μου και σκύβει προς το αυτί μου."Αν το θέλω?Πού να δεις πόσο σε θέλω.Γυμνή.Στο κρεβάτι μου." ψυθιρίζει.

Χριστέ μου.Νομίζω πως έχω γίνει σαν πατζάρι.Τα λόγια του με έχουν ανατριχιάσει.Λιώνω στην κάθε του λέξη.

«Εμμ..εγώ..καλύτερα..να πηγαίνω..» λέω αμήχανα και κάνω να φυγω

«Κάτσε..αν είναι να νιώθεις ετσι να σταματήσω τότε.» λέει και τον κοιτάζω περίεργα

«Πώς..έτσι? » ρωταω

«Κόκκινη..λιώνεις από πόθο..το βλέπω στα μάτια σου..αλλά αν είναι έτσι..να σταματήσω» λέει

«Οχι..όχι..εντάξει.» τον καθησυχαζω

«Σαρέσει εε; » με ρωτάει όλο υπονοούμενο

Σκύβω το κεφάλι.

«Παραδέξου το.» με παροτρύνει

«Ναι..μα-μαρέσει.» λέω και τον κοιτάζω στα ματια

«Το ξερα..Πού να δείς πόσο λιώνω εγώ για σένα.Το βλέπεις αυτό? Τούμπανο μου το χεις κάνει.Εσύ.Μόνο εσύ.
Δεν ξέρεις πόσο  θέλω να σε βάλω κάτω και..» λέει μα τον διακοπτω

«Εεμ..Τζίμμυ..είναι νωρίς ακόμα γι αυτά..είμαστε και σε καφετέρια..καταλαβαίνεις.» λέω αμήχανα

«Καταλαβαίνω..εμ πάω λίγο στο μπάνιο και έρχομαι.» λέει αμηχανα και φεύγει

Παναγία μου.Τι του κανα η κακούργα? Ο Χριστός και η μάνα του.Ο μητσάρας φούσκωσε για τα καλά.Μα τι λέω η ηλίθια? Πρέπει να φύγω απο δω το συντομότερο.
Μετά απο ένα λεπτό ο Τζίμμυ έχει επιστρέψει.

«Τζίμμυ..καλύτερα να πηγαίνω» λέω
«Μείνε λίγο ακόμα» με παρακαλαει

«Συγνώμη δεν μπορώ..θες να σε πετάξω μήπως μέχρι την κοπέλα σου?» τον ρωταω

«Δεν είναι κοπέλα μου πρώτον.Και δεύτερον αν δεν σου είναι κοπος..» λέει

«Κανενας κοπος.Αντε πάμε.» λέω και σηκωνομαι απο την καρέκλα

Μετά το σημερινό έχω Φρικάρει.Με τον Στέλιο δεν είχαμε προχωρήσει..δεν ήθελε εκείνος..αλλά αν με περάσει για εύκολη τώρα ο Τζίμμυ και από την δεύτερη μέρα του κάτσω?Δεν ξέρω..θα με θεωρήσει σίγουρα εύκολη.

«Εει..θα ξεκινήσεις? Πού ταξιδεύεις? » με βγάζει απο τις σκέψεις μου

«Εμμ..πουθενά..πάμε» λέω και βάζω το κλειδί στην μίζα

Φτάνουμε στον προορισμό μας και ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου.Σκύβει παλι στο αυτί μου και μου λέει"Θά τα πούμε μικρή,σύντομα." λέει και εκεί που δεν το περιμένω σκύβει και με φιλάει.Ανταποκρίνομαι στο φιλί μας και οι πεταλούδες δεν αργούν να εμφανιστούν.

«Τζι-τζιμμυ..» τραυλιζω

«Νααι;»λέει και η φωνή του εκφράζει πόθο.Μα καλά τι του χω κάνει?

«Καλύτερα να φύγεις..δεν θες να δεις αυτήν την κοπέλα εξαγριωμένη έτσι?» λέω και δείχνω με το χέρι μου την κοπέλα του.

«Πφ..καλά..»
Εκεί που βγαίνει απο το αμάξι λέει κάτι που δεν περίμενα να πεί.

«Σ'αγαπάω μικρή,τα λέμε.» λέει και κλείνει την πόρτα πίσω του

«Τα..τα..τα λέμε..» λέω ξανά τραυλιζοντας οταν εκείνος έχει απομακρυνθεί

Χριστέ μου..Τι ηταν αυτό τώρα;
Βάζω εμπρός το αμάξι και πάω γρήγορα σπίτι μου.
Ανοίγω την πόρτα του δωματίου μου και πέφτω με φόρα στο κρεβάτι .
Νιώθω αυτό το αίσθημα..της ερωτευμένης.
Φοράω τα ακουστικά μου και βάζω μουσική.
Βυθίζομαι σε έναν τρυφερό και βαθύ υπνο..

Το επόμενο πρωί ξυπνάω και βλέπω ενα μήνυμα απο τον Τζίμμυ..

Τατα! Τι να λεει αραγε το μηνυμα? Θα δουμε στο επομενο κεφαλαιο:*
Μεχρι τοτε να χαμογελατε❤