«Αντε ρε Μυρτώ θα αργήσουμε» ακούω τον αδερφό μου να φωνάζει

«Τωρα ρε Βαγγέλη περίμενε..» φωνάζω και γω απο το εσωτερικό του σπιτιού για να με ακούσει

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο του μικρού μου αδερφού και φύγαμε για το κλαμπάκι..οπου μας περίμεναν τα παιδιά..

Η μουσική ακουγόταν χιλιόμετρα μακριά..μπήκα μέσα και η γνώριμη μυρωδιά του αλκοόλ τρύπησε την μύτη μου.
Έψαχνα μες το σκοτάδι τα παιδιά μέχρι που ο Βαγγέλης μου έκανε ένα νεύμα οτι τα βρήκε.

Πλησιάζω στο τραπέζι και βλέπω γνωστά παιδιά και κάποια άλλα που δεν τα γνωρίζω αν και τα έχω δει πολλές φορές λόγω της σχολής..
Σήμερα η σχολή μας κάνει ένα πάρτυ σε ενα κλαμπάκι γιατί κλείνει 40 χρόνια από την ίδρυση της.
Ο Βαγγέλης φυσικά δεν είναι στην σχολή αφού είναι ακόμα 19 αλλά ήρθε για να με συνοδέψει μιας και οι περισότερες έχουν έρθει με τα αγόρια τους.

Απο τις σκέψεις μου με βγάζει ο Άρης ,ο κολλητός μου,όπου με σφίγγει στην αγκαλιά του.

«Ρε χαζό μου έλειψες..» λέει και τυλίγει τα χέρια του γύρω απο την μέση μου

«Και μένα ρε βλάκα» του φωνάζω για να με ακούσει.

Η αλήθεια είναι οτι ο Άρης είναι μεγαλύτερος γιατι αποφάσισε να πάει στο πανεπιστήμιο στα 23 του γιαυτο άλλωστε τώρα είναι η τελευταία του χρονιά στο πανεπιστήμιο.
Αρχίζω να χορεύω στον ρυθμό της μουσικής όταν ξαφνικά μπαίνει το αγαπημένο μου τραγούδι."Talking Body."
Αναμνήσεις μου έρχονται στο μυαλό απο κείνη την βραδιά που το χόρευα με εκείνον.
Ήταν όλη μου η ζωή αλλά με παράτησε.Με βλέπει ο Άρης που χορέυουμε μαζί και καταλαβαίνει γιατί είμαι έτοιμη να κλάψω.
Ένα δάκρυ μουσκεύει τα μάτια μου καθώς τρέχει στο μάγουλο μου.
Τρέχω γρήγορα έξω καθώς ο Άρης το αντιλαμβάνεται και προσπαθεί να με φτάσει.

Αρχίζω να κλαίω.
Ευτυχώς που η μάσκαρα είναι αδιάβροχη γιατί τώρα θα είχα γίνει χάλια.
Ξεσπάω σε λύγμους καθώς νιώθω την ανάσα του Άρη στον λαιμό μου.

«Σου έχω πει χίλιες φορές να μην στεναχωριέσαι γιαυτόν τον μαλάκα..δεν σου αξίζει βρε αγάπη μου..πρέπει να ξεκολλήσεις..ξέρω πως ώρες ώρες εμείς οι άντρες το παρακάνουμε αλλά σταμάτα να ασχολείσαι μαζί του..του δίνεις και αξία..να το θυμάσαι αυτό που θα σου πω.
ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΑΕΙ ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ.ΤΟΤΕ ΝΑ ΔΕΙΣ» λέει προσπαθώντας να με παρηγορήσει

Μου σκουπίζει τα δάκρια και μου σηκώνει το πηγούνι για να τον κοιτάζω στα μάτια.
Πάει να μιλήσει..αλλά του βάζω το δάχτυλο μου στα χείλη του.

«Άρη..μην πείς τίποτα άλλο..σε παρακαλώ..ξέρω οτι είναι μαλάκας αλλά δεν μπορώ να τον ξεπεράσω.
Ευχαριστώ για όλα.
Ότι κι'αν έχεις κάνει για μένα.Αλλά μπορείς να μου κάνεις μία χάρη ακόμα;» ρωταω θλιμμένη

«Και το ρωτάς;» απαντάει ευδιαθετος
«Μπορείς να με πας σπίτι μου;» ρωταω ξανα
«Μα μόλις ήρθ-» πάει να πει αλλά τον διακοπτω
«Σε παρακαλώ Άρη..» τον εκλιπαρω
«Θα διασκεδάσουμε μαζί στο υπόσχομαι..δεν θα αφήσω τον μαλάκα να σου χαλάσει την διάθεση..πάμε μέσα;» απαντάει

Ένα χαμόγελο έλαμψε στα χείλη μου καθώς σκούπισα τα δάκρια μου.Αυτός ο άνθρωπος με κάνει τοοοοόσο χαρούμενη.
Είναι ο πιο υπέροχος κολλητός του κόσμου..τον λατρεύω.

Μπαίνουμε μέσα και παραγγέλνω μια βότκα λεμόνι και μια ο Άρης.Πάμε ξανά στο τραπέζι που είναι και τα παιδιά και με βλέπει ο Βαγγέλης.

«Πάλι γι'αυτόν τον μαλάκα έκλαιγες;» μου ψιθυρίζει στο αυτί

«Ναι..» απανταω ξερά

«Μην σε ξαναδώ να κλαίς..την γάμησες..και 'σύ και αυτός.» απαντάει ο υπερπροστατευτικος αδερφός μου
«Αρκετά του 'χεις κάνει ρε Βαγγέλη..ολόκληρα πλευρά του 'σπασες..άστον τον άνθρωπο ήσυχο..» απανταω

«Ανθρωπος αυτός;Χα-Χα!Αστειακι.» κοροϊδεύει
«Βαγγέλη μαζέψου.» τον μαλωνω και έπειτα στρέφω το κεφάλι μου στην παρέα

«Και που λέτε παιδιά να συστηθώ σε όσους δεν με ξέρουν.
Μυρτώ χάρηκα.» λέω και δίνω το χερι μου σε μια κοπέλα δίπλα μου

«Χάρηκα,Μελίνα.» απαντάει εκείνη

Ξαφνικά νιώθω κάποιον στο αυτί μου να μου ψυθιρίζει και γυριζω απότομα. «Εγώ να δείς πόσο χάρηκα,Τζίμμυ» λέει και μου δίνει το χερι του για χειραψία.

Αυτή η προφορά του,η ανάσα του ,με κάνουν να ανατριχιάσω.
Τον κοιταζω και νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά.Τα μάτια του θεέ μου.Τα χείλη του.Χριστέ μου..

«Αα..εεμ..εγώ..γειά..» λέω αμήχανα
«Χαχα τι γλυκούλα» γελάει

Νιώθω κατακόκκινη απο την ντροπή.Λες να το κατάλαβε; Χριστέ μου.

«Οο έλα μην ντρέπεσαιι..συγνώμη αν σε αναστάτωσα» λέει εκείνος που προφανώς κατάλαβε οτι ντραπηκα

«Χαχα συγνώμη..αφαιρέθηκα..» απανταω και εξακολουθώ να τον κοιτάζω στα ματια

«Τα..τα μάτια σου είναι...είναι ε..έρωτας..» τραυλίζει

«Τα δικά σου να δείς...εεεμ θέλω να πώ...εμ.. ευχαριστώ» απαντάω τελείως αυθόρμητα

«Συγνώμη παιδιά που διακόπτω αλλά πρέπει να φύγουμε» με ενημερώνει ο Βαγγέλης

«Εμμ..γειά σου Τζίμμυ..θα τα ξαναπούμε» λέω και κάνω να φύγω

«Πε..περίμενε..το τηλ σου;» ρωτάει και γυριζω το κεφάλι μου

«69...» λέω και του δίνω τον αριθμο μου

«Thank you.I'll call you» λέει και μου κλείνει το μάτι.

Ωραία η βραδιά, δεν λέω..
Αλλά ποιος ακούει την ανάκριση του Βαγγέλη;

«Ποιός ήταν αυτός που κοιτιόσασταν σαν μαλακισμένα..η καλύτερα σαν ερωτευμένα ?» ρωτάει και γουρλωνω τα ματια μου

«Σαν ερωτευμενα;» λέω και τον κοιτάζω σοκαρισμένη

«Ναι αφού είχατε και οι δυο ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά» απαντάει εκείνος

«Τον ξέρεις καιρό;» με ρωτάει ενω σηκώνει το φρύδι του

«Οχι αλλα έχω ενα αίσθημα οτι θα τα πάμε πολύ καλά εμείς οι δυο » απανταω

«Κατάλαβα..τεσπα περίμενε έρχομαι..» λέει και κατεβαίνει από το αυτοκίνητο

Ωχχ θεέ μου.Ρεζίλι.
Πήγε στο περίπτερο 19 χρονών μαντράχαλος να πάρει ζελεδάκια.ΟΧΙ δεν είναι αδερφός μου..δεν τον ξέρω..όχιιι.

Όταν φτάνουμε στο σπίτι μπαίνει μέσα ο Βαγγέλης και γω στέκομαι στην εξώπορτα να βγάλω τις γόβες μου..
Ξαφνικά ακούω το αγαπημένο μου κομμάτι στο πιάνο.
Μα τι στο καλό? Φάρσα μου κάνουν ? Η ώρα ειναι 3:00 το βράδυ και κάποιος παίζει πιάνο.
Και το αγαπημένο μου κομμάτι μάλιστα..
Νομίζω ερωτεύτηκα τον τρόπο που παίζει το κομμάτι..Μου ξυπνάει τοσα συναισθήματα..

Ξαφνικα βγαινει ο Βαγγελης απο το σπίτι.

«Τι έπαθες;» ρωτάει ανήσυχος
«Σσ..άκου..» λεω και τοποθετω τον αντίχειρα μου μπροστά απο τα χείλη μου

«Ομγ..ποιός;» ρωτάει σοκαρισμένος

«Αν ήξερα..» απανταω απογοητευμένη

«Νομίζω σου κάνουν καντάδα» λέει χασκογελωντας

«Χαζό είσαι;» ρωταω γελώντας

«Μπορεί να 'ναι..αυτός .οοο..κάτσε το 'χω..ο τζίμμυς..» λέει ενω εξακολουθεί να γελαει.
Μα τι βλάκας!

«Τζίμμυ ρε Βαγγέλη,Τζίμμυ..» φωναζω

«Οτι και να 'ναι..ίσως είναι αυτός.» λέει

«Ούτε καν ξέρει που μένω ξέρω γω..πάμε μέσα» είπα και γελασα στην ιδέα

Ξάπλωσα..
Η μελωδία είχε σταματήσει.όμως εγώ την ένιωθα..εκεί κολλημένη στο μυαλό μου..μα τι έχω πάθει γαμώτο?..Δεν μπορώ να ξεκολλήσω.Με γεμίζει τοσα συναισθήματα..
Χαρά,λύπη,αγάπη....Βασικά αυτό.Αγάπη.

Heyyyy gurls❤
Hope you like it;)
Vote&comment plz
Το πρωτο κεφαλαιο επισημα ανεβηκε;)
Το βιντεακι που 'χω βαλει πανω ειναι το κομματι που θα ακουει η μυρτω τα βραδια:*(λεγεται Forrest Gump )
Μετα τις εξετασεις θα βαλω παλι και μαλιστα πολλα:)
Να χαμογελατε,σας αγαπω πολυ.❤