......... -μπαμπά γιατί θα φύγεις;
           -έχω μια δουλειά γλυκιά μου. Σε μια εβδομάδα θα είμαι πίσω.
           -μα μην φύγεις.
           -Θα γυρίσω αγάπη μου, σε λίγο καιρό.
           -θέλω να μείνεις εδώ να παίξουμε.
           -θα παίξεις με την μαμά και τον αδερφό σου.
           -μα θέλω με εσένα. Μπαμπά μην φύγεις!!
           -Ερμιονάκι μου μην κλαις. Όταν θα γυρίσω θα σου φέρω πολλά δώρα.
          -το υπόσχεσαι;
          -ναι καρδιά μου
          -εντάξει μπαμπά..............

     ************       ***********      ************    ***********

........ -μαμά πότε θα έρθει ο μπαμπάς;
          -ο μπαμπάς έχει πάει ένα μακρινό ταξίδι και θα αργήσει να έρθει Ερμιόνη μου.
          -να τον πάρω τηλέφωνο;
          -δεν γίνεται γλυκιά μου.
          -γιατί;
          -είσαι μικρή ακόμα θα μάθεις όταν μεγαλώσεις.
          -μου είπε ότι θα έρθει σύντομα και θα μου φέρει και πολλά δώρα.
          -του έτυχαν περισσότερες δουλειές και δεν μπορεί να έρθει. Σου στέλνει όμως τα δώρα σου. Πήγαινε στο τραπέζι υπάρχουν δύο σοκολάτες που σου έστειλε εκείνος.
          -καλά..........

                                  ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Και κάπως έτσι πίστευα από πολύ μικρή για τον πατέρα μου. Αργότερα όμως έμαθα την αλήθεια, αναγκαστικά γιατί μεγάλωσα. Έμαθα για το αεροπορικό δυστύχημα του πατέρα μου. Πως εκείνη τη μέρα όντως έφυγε για επαγγελματικό ταξίδι, όμως δε γύρισε ποτέ. Και δεν ήθελα να φύγει, λες και το ήξερα πως θα πάθει κάτι κακό. Σαν μικρό παιδί πίστεψα στην δικαιολογία "μακρινό ταξίδι". Μακάρι να την πίστευα ακόμα και να μην μάθαινα ποτέ την σκληρή αλήθεια. Από τότε έχω μισήσει τα αεροπλάνα. Δεν θέλω να ακούω για εκείνη την εταιρεία που ήταν υπεύθυνη, για πληρώματα, για αεροπλάνα, για ταξίδια... τα έχω πλέον συγχαθεί και αυτό με οδήγησε επιπλέον στο να τα φοβηθώ.

Ποτέ δεν ξαναταξίδεψα με αεροπλάνο. Πάντα με το καράβι. Και όταν κάποιο δικό μου άτομο αναγκάστηκε να φύγει και ταξίδεψε με αεροπλάνο είχα πάθει ένα σοκ.

Όπως τότε με τον αδερφό μου. Ο Φραγκίσκος πέρασε σε πανεπηστίμιο στην Ρώμη με υποτροφία. Δεν πήγε βέβαια αμέσως. Έχασε κάποια χρόνια. Όταν όμως έφυγε εγώ δεν άντεχα. Δεν μπορούσα να ηρεμήσω μέχρι να με πάρει τηλέφωνο και να μου πει ότι έχει φτάσει και είναι καλά. Πλέον μου έχει μείνει ψυχολογικό.

Μερικά χρόνια αργότερα..

-ξέχασέ το. Πλάκα μου κάνεις;

-έλα Ερμιόνη ξεπέρασέ το.

-μαμά δεν μπορώ να το κάνω.

-και ποιός θα πάει στην Ρώμη τώρα που ο αδερφός σου παίρνει το πτυχίο του;

-γιατί να πάμε;

-Ερμιόνη σοβαρέψου. Δεν είναι δυνατόν να ρωτάς τέτοια πράγματα.

-έκλεισες αεροπορικά εισητήρια χωρίς να με ρωτήσεις καν.

-βρε Ερμιόνη...

-γιατί να μην πάω τότε με καράβι;

-γιατί θα χρειαστεί να αλλάξεις σχεδόν 3 καράβια και ξέρεις πολύ καλά ότι δεν μπορώ να δώσω τόσα χρήματα στα εισητήρια. Το αεροπλάνο είναι πιο φθηνό.

-παρατήρησες ότι θα πάω με την ίδια εταιρεία που πήγε τότε και ο μπαμπάς; θα σου πω εγώ. Ναι το παρατήρησες και απορώ γιατί το έκανες.

-Ερμιόνη μόνο αυτή η εταιρεία είχε φθηνά εισιτήρια, δεν μπορούσα να πληρώσω κάτι παραπάνω ώστε να πας με άλλη και σταμάτα να μου ρίχνεις ευθύνες. Σκέψου τον αδερφό σου. Μόνος του θα είναι σε μια τόσο σημαντική στιγμή. Εγώ σου είπα δεν μπορώ να πάω γιατί δεν μου δίνουν άδεια από την δουλειά.

-Άσε με να το σκεφτώ.       
Είπα και πήγα στο δωμάτιο μου.

Ξάπλωσα και άρχισα να σκέφτομαι. Μόνο στην ιδέα άρχισα να ανακατεύομαι. Κάποια στιγμή παίρνω τον αδερφό μου τηλέφωνο.

-Ερμιόνη τι κάνεις;
-Καλά είμαι..δηλαδή σχεδόν.
-γιατί τί έγινε;
-πρέπει να έρθω στην Ρώμη τώρα που θα πάρεις το πτυχίο σου γιατι η μαμά δεν μπορεί.
-ναι το ξέρω μιλήσαμε. Και πού είναι το πρόβλημα;
-τί που είναι το πρόβλημα; Θα ταξιδέψω με αεροπλάνο και με την ίδια εταιρία που ταξίδεψε ο μπαμπάς.
-έλα βρε Ερμιόνη, δεν είναι τίποτα. Μην σκέφτεσαι αρνητικά.
-Φραγκίσκο δεν μπορώ να έρθω. Φοβάμαι.
-Καν το για 'μένα.
-εμ... δεν ξέρω τι να πω...
-σε αφήνω να το σκεφτείς θα τα πούμε..

Έπειτα από αυτό τον λυπήθηκα. Σκέφτηκα και τα λόγια της μητέρας μου.. και στεναχωριέμαι που μπορεί να μείνει μόνος του σε μια σημαντική στιγμή της ζωής του εξαιτίας μου.

Μία μέρα μετά

Πήγα στην κουζίνα να βρω την μητέρα μου όπου μαγείρευε.

-μαμά μπορώ να σου πώ;
-ναι Ερμιόνη πες μου.
-το σκέφτηκα αυτό που συζητούσαμε και αποφάσησα να πάω τελικά στην Ρώμη.
-μπράβο βρε Ερμιόνη. Έτσι μπράβο.
-μπορείς να μου πεις πότε φεύγω;
-το άλλο Σάββατο.
-και πότε γυρνάω;
-δεν σου έχω βγάλει τα εισητήρια της επιστροφής. Θα κάτσεις με τον αδερφό σου και θα γυρίσεις όποτε θέλεις εσύ.
-φφ εντάξει. Πάω να ετοιμάσω την βαλίτσα.
-από τώρα;
-δεν έχω τί να κάνω.. οπότε πάω να ασχοληθώ με κάτι.
-εντάξει... εεε Ερμιόνη..         
 
Με φωνάζει και γυρνάω

-ναι;
-χαίρομαι τόσο πολύ για την απόφασή σου. Με κάνεις ευτυχισμένη.

Της χαμογέλασα και πήγα να σκεφτώ τί θα πάρω.