Η Αλίκη ακουμπάει το σώμα της πάνω στον παλ βαμμένο τοίχο του μικρού μαγαζιού.

Εκεί είχαν δώσει ραντεβού με την Τζάνετ.
Ήταν εκεί ένα τέταρτο νωρίτερα για να είναι σίγουρη.

Οικογένειες, φίλοι ή και άνθρωποι συνοδευμένοι μόνο από την μοναξιά τους, την προσπερνούσαν και εκείνη τους χαιρετούσε ευγενικά.

Η ώρα  ήταν πλέον ακριβώς 4 το απόγευμα.

Ξεφυσάει αγχωμένα, βλέποντας πως οι δρόμοι είχαν αδειάσει, αφού οι άνθρωποι ήταν στα σπίτια τους. Εκεί όπου θα ένιωθαν ασφαλείς από τα βλέμματα εκείνων που γνώριζαν ίσως και εκείνων που δεν γνώριζαν.

Και εκείνη μόνη της να κοιτάει το μικρό άσπρο ρολόι της.

Ξαφνικά ένας δυνατός αέρας παρέσυρε τα καστανά  μαλλιά της και εκείνα χόρεψαν μπροστά στο πρόσωπό της, εμποδίζοντας την να δει το οτιδήποτε.

Τζ- Συγγνώμη που άργησα. άκουσε μια φωνή από πίσω της και γύρισε τρομαγμένη να κοιτάξει.

Η Τζάνετ στεκόταν εκεί, στρώνοντας να στρώσει τα ρούχα της. Φορούσε ένα στενό άσπρο τζιν, ένα σατέν -ελαφρώς ανοιχτό- και αέρινο πουκάμισο και άσπρα τακούνια.

Τζ- Είσαι η Αλίκη σωστά; ρώτησε με την ήρεμη φωνή της.

Η Αλίκη την κοιτούσε ενθουσιασμένη και κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.

Τζ- Η συγγραφέας έχει πει σε όλους μας τα καλύτερα λόγια για εσένα! συνέχισε χαρούμενα και κούνησε απαλά το χέρι της έκθαμβης κοπέλας.

Σε λίγο όμως η Αλίκη κούνησε το κεφάλι της και ξερόβηξε.

Α- Συγγνώμη. Απλά είμαι ενθουσιασμένη που είσαι εδώ. Πάμε; ρώτησε και έκανε ένα βήμα πίσω δείχνοντας στην Τζάνετ την κατεύθυνση.

Μιλούσαν για άσχετα θέματα μέχρι που έφτασαν στην παραλία.

Με το που πάτησαν όμως το πόδι τους στην χρυσαφένια άμμο, οι δύο κοπέλες δυσανασχέτησαν.

Τζ- Συγγνώμη αλλά αυτά είναι υπερβολικά άβολα και εντελώς ακατάλληλα για την άμμο. είπε και η Αλίκη συμφώνησε ντροπαλά.

Α- Και αυτά δεν είναι καλύτερα... μουρμούρισε.

Η Τζάνετ έβγαλε τα παπούτσια της και τα ακούμπησε λίγο κάτω, για να διώξει την άμμο από τα μπατζάκια της.

Τα παπούτσια άρχισαν να γίνονται αόρατα μέχρι που απλώς εξαφανίστηκαν.

Τζ- Δεν είναι από αυτόμ τον κόσμο, όπως και εγώ και όταν δεν έχουν λόγο επιστρέφουν πίσω. εξήγησε η Τζάνετ.

Η Αλίκη με την σειρά της έβγαλε τις μπαλαρίνες της και τις έβαλε στο σακίδιό της.

Α- Συμπαράσταση. εξήγησε και χαμογέλασε.

Τζ- Λοιπόν πες μου τι απορίες έχεις;

Α- Χε χεμ... Πρώτον... Πώς νοιώθεις για τον ρόλο σου στην ιστορία;

Τζ- Λοιπόν κοίτα... Ως καθρέφτης παίζω έναν πολύ σημαντικό ρόλο.  Αν και στα περισσότερα κεφάλαια της ιστορίας δεν εμφανίστηκα σε αυτήν την μορφή, ήμουν πάντα δίπλα στην Ελίζα. Νιώθω πραγματικά ευχαριστημένη για το νόημα που μου έδωσε η συγγραφέας και πιστεύω πως λειτουργώ σαν την φωνή της λογικής. Εξάλλου είμαι η μεγαλύτερη και έχω περισσότερη πείρα, γνώση και αντικειμενικότητα πάνω στο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε. Οπότε ναι. Νιώθω πολύ χαρούμενη για την διάσταση που έχει δωθεί στον χαρακτήρα μου και για τον ρόλο μου στην ιστορία.

Α- Δεύτερον. Τι πιστεύεις για την πρωταγωνίστρια;

Τζ- Για την Ελίζα; Αρχικά καταλαβαίνω τα προβλήματα που έχει περάσει. Οι γονείς της πέθαναν όταν η ίδια βρισκόταν σε μια πολύ νεαρή ηλικία και είναι δύσκολο να μεγαλώνει κάποιος χωρίς να του δείχνουν το σωστό μονοπάτι. Παρ' όλα αυτά εκείνη ανταπεξήλθε και με το παραπάνω σε κάθε απαίτηση και μπήκε μόνη της σε μια σειρά. Είναι πιο γενναία, κατά την γνώμη, από κάθε Λούξινους που έχει περάσει από την θέση αυτή. Αν και ειλικρινά στο σημείο που το έσκασε ήθελα να πάρω το κεφάλι της και να το χτυπήσω στον τοίχο μέχρι να συνέλθει- χε χεμ... Έχει πράξει έξυπνα. Χειρίστηκε την κατάσταση διπλωματικά και δίκαια  και όταν η κατάσταση δυσκόλεψε, έδρασε ανιδιοτελώς και σχεδόν θυσίασε την ζωή της για εμάς. Είναι καταπληκτικό άτομο. κατέληξε γελώντας ελαφρά.

Η Αλίκη χαμογέλασε.

Α- Συνεχίζω. Ποιά είναι η γνώμη σου για τον Ογκάστους;

Τζ- Εμμμ.. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν είναι θυμός ή λύπη. Αν και γέρνω προς το δεύτερο. Όπως θα έχεις καταλάβει και μέσα από το βιβλίο, ο Ογκάστους αδικήθηκε. Δεν φταίει αυτός για το πως κατέληξε. Ήθελε να βοηθήσει. Όμως ο φθόνος των συμμάχων του, τον έκανε την καταστροφή τους. Από την άλλη βέβαια αυτή η τεράστια δίψα του για εκδίκηση και όχι απλά για να πάρει πίσω την ενέργειά του, ήταν... Πως να το πω...; Αδικαιολόγητη. Θα μπορούσε και πάλι να προσπαθήσει να βοηθήσει. Να έρθει με το καλό. Και να μην οδηγήσει σε ένα τόσο μεγάλο πόλεμο. Δεν μιλάμε για δύο φυλές ή δύο χώρες. Μιλάμε για τα δύο πράγματα που πραγματικά εξουσιάζουν τον κόσμο μας. Το καλό και το κακό, το φως και το σκοτάδι. Δεν μπορώ να σου απαντήσω με ακριβεία και λυπάμαι για αυτό αλλά ούτε εγώ το έχω ξεκαθαρίσει ακόμα. Και δεν νομίζω να το κάνω και ποτέ. απάντησε και την κοίταξε με ένα στεναχωρημένο βλέμμα.

Α- Ευχαριστώ που προσπάθησες! Τέταρτη ερώτηση λοιπόν... Εμμμ... Ποιός σου αρέσει;

Τζ- Αρέσει; ρώτησε μπερδεμένη.

Α- Ναι... Ξες... Με ποιόν θα ήθελες να τα φτιάξεις. προσπάθησε να εξηγήσει.

Η Τζάνετ όμως συνέχισε να την κοιτάει μπερδεμένα.

Λίγο αργότερα όμως κατάλαβε και κοκκίνισε.

Γέλασε λίγο αμήχανα και τραβούσε γραμμές  με το πόδι της στην άμμο.

Τζ- Εεεεε...; Αυτήν την στιγμή, δεν ξέρω. Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ ξανά από τότε που- Που έχασα τον Λουκ... απάντησε μελαγχολικά.

Α- Εκείνον που, είδες να πεθαίνει; ρώτησε γλυκά και ήρεμα, προσπαθώντας να μην την αναστατώσει.

Τζ- Ναι. Αν και μελλοντικά ίσως γίνει κάτι... απάντησε και χαμογέλασε πονηρά.

Α- Με ποιόν; ρώτησε ενθουσιασμένα.

Η Τζάνετ προχώρησε μπροστά, χωρίς να μιλήσει.

Η Αλικη όμως κοίταξε κάτω και είδε γραμμένο ένα όνομα:

Ντάνιελ.

Της ήρθε να τσιρίξει.

Η Τζάνετ επέστρεψε και χάλασε με το χέρι της το όνομα.

Α- Αλλήθεια;! ψιθυροφώναξε.

Τζ- Έτσι και πεις τίποτα! είπε δήθεν αυστηρά δείχνοντας την με το δάχτυλό της.

Η Αλίκη στάθηκε καλύτερα και έκανε πως έκλεινε το στόμα της με ένα φερμουάρ.

Η Τζάνετ έγνεψε καταφατικά ευχαριστημένη και συνέχισαν να προχωράνε.

Α- Τελευταία ερώτηση. Ποιό είναι το αγαπημένο σου ship από το βιβλίο;

Τζ- Θέλει και ερώτημα; Η Ελίζα και ο Κρίστιαν φυσικά! Δεν το λέω όμως επειδή είναι οι πρωταγωνιστές ή κάτι τέτοιο. Πρέπει απλά να τους δεις να κάνουν γλύκιες. είπε χαρούμενα και αναστέναξε ονειροπόλα.

Α- Αυτά... Χαίρομαι πάρα πολύ που σε γνώρισα! είπε.

Η Τζάνετ την αγκάλιασε.

Τζ- Η χαρά είναι όλη δική μου. απάντησε και υποκλίθηκε ελαφρά κλείνοντας τα μάτια.

Τότε ένας μικρός στρόβυλος εμφανίστηκε γύρω της και εκείνη εξαφανίστηκε.

Η Αλίκη ευχαριστημένη άρχισε να παίρνει τον δρόμο της επιστροφής.

Όσο περπατούσε στην παραλία είδε τα άσπρα τακούνια της Τζάνετ, στην άκρη της της θάλασσας, με τα κύμματα να τα σμπρώχνουν ελαφρά.

Έσκυψε και τα πήρε.

Πάνω τους ήταν γραμμένη μια αφιέρωση:

Ποτέ μην σταματήσεις να πιστεύεις Αλίκη!

-Τζάνετ

Χαμογέλασε και ξεκίνησε και πάλι για το σπίτι της, με τα δύο τακούνια στο χέρι.

----------------------------------------------------------

Ελπίζω να σου άρεσε Alicecandy02 !

Η Τζάνετ είναι ενθουσιασμένη και έχεις τα φιλιά της!

;)

WrittenFlower