Παιδιά ασφαλώς και δεν χάρηκε με τον θάνατο του , αλλά με την ελευθερία του calm down 😂 αλλά δεν θα έρειχνε και μαυρο δάκρυ μην ξεχνάτε τι του έχει κάνει και τι έχει κάνει που θα δείτε τώρα .

Μερια Μιχάλη .

Αναστέναξα και ξανά έφτιαξα τα μαλλιά μου , δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να φτιαξω τα μαλλιά μου η την γραβάτα Μου , δεν πάω σε πασαρέλα σε κηδεία πάω .

Αλλά η Δήμητρα έχει άλλη άποψη για αυτό , ντε και καλά έπρεπε να είμαι περιποιημένος .

"Είσαι έτοιμος;" ρώτησε χαμηλόφωνα η Δήμητρα και μπήκε στο δωμάτιο .

"Νομιζω" απάντησα διστακτικά και την πλησίασα , έβαλα το χέρι μου γύρω της και βγήκαμε μαζί από το δωμάτιο .

Σήμερα είναι το τελευταίο "αντίο" που θα πούμε στον πατέρα μου , δεν λέω , νιώθω κάπως με αυτό , αλλά από την άλλη δεν μπορώ να πω ότι δεν χάρηκα , έχω την ελευθερία μου πλέον και αυτός είναι λόγος που ουσιαστικά χαίρομαι  , αλλά και όταν ήταν ζωντανός , όσο ήταν μακρυά μου ήμασταν μια χαρά .. εκτός από μερικά πραγματάκια που έκανε .

Όπως να με αναγκάσει να γίνω αυτό που ήθελε , η όταν μικρός είχα ζήσει την οικογενειακή βία από το πρώτο χέρι , η που είχα δει να κακοποιεί την ίδια την μητέρα μου , που το μόνο που έκανε είναι να μας μεγαλώνει με αγαπη .

Αλλα όπως και να είναι ήταν άνθρωπος , με παρά πολλά ελαττώματα και όταν το λέω αυτό , ενώ υπερβολικά πολλά .

Χάιδεψα τον σκοττ και χαμογέλασα , έχει γίνει μια αρκούδα πλέον , και μιας που η Δήμητρα δεν μπορεί να τον πέρνει αγκαλιά , θα την πέρνει αυτός .

"Πρέπει πρώτα να περάσουμε από το σπίτι " αναφέρθηκε το σπίτι του πατέρα μου και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου .

"Το ξέρω" απάντησα και μπηκαμε στο αυτοκίνητο , στον δρόμο το μόνο που Ακουγόταν ήταν οι ανάσες μας , δεν είχαμε μουσική πράγμα σπάνιο , βασικά μπορεί να είναι και η πρώτη φορά που δεν έχουμε μουσική ..

Μόλις φτάσαμε από έξω βγήκα με αργά βήματα και γραπωσα το χέρι της δημητρας , έχω χρόνια να έρθω εδώ και το ίδιο συναίσθημα νιώθω πάντα , φόβο , τα χειρότερα χρόνια της ζωής μου τα πέρασα εδώ , τα χρόνια που κανονικά θα έπρεπε να θυμάμαι και να χαμογελάω .

Η Δήμητρα μου ζουληψε το χέρι και αποφασιστικά ξεκίνησα προς την είσοδο.

"Αννα;" ρώτησα μόλις μπήκα μέσα , την είδα να τρέμει και κλαιει .

Η Δήμητρα μου άφησε το χέρι και με έσπρωξε προς αυτήν , πράγμα που δεν ήταν αναγκαστικό θα το έκανα και μόνος μου , απλά είχα παγώσει λίγο σε αυτή την εικόνα .

"Παρτο" είπε μέσα από τα αναφιλητά της και μου έδωσε ένα γράμμα , το πήρα από τα χέρια της με ένα παράξενο βλέμμα .

"Τα είχε όλα κανονισμένα" έκλαψε η Άννα "έγραψε ότι ήθελε και μετά ήπιε μέχρι θανάτου" είπε και με κοιτάξτε στα μάτια "Αν δεν είσαι έτοιμος μην το διαβάσεις "

Πήγα προς την κουζίνα με το γράμμα στα χέρια μου , προσεχτικά το ξετύλιξα και άρχισα να διαβάζω .

Μιχάλη .

Είμαι σίγουρος ότι δεν περίμενες να σου ξανά μιλούσα έστω και έτσι, όμως πριν πούμε το τελευταίο αντίο θέλω να σου πω μερικά πράγματα , για το παρελθόν , υπήρξα άθλιος "πατέρας" και το γνωρίζω , αν και πάντα πίστευα και πιστεύω , ότι αυτά που πέρασες έπρεπε να τα περάσεις , και ξέρω πολύ καλά ποσό αγρίεψε το βλέμμα σου μετά από αυτήν την πρόταση , αλλά δεν με νοιάζει και ποτέ δεν με ένοιαζε , αλλά αυτό που πραγματικά με νοιάζει είναι να μάθεις την αλήθεια .

Για τον θάνατο της μητέρας σου , θυμάσαι όταν ήσουν μικρός και τόσο κοντός όσο η κοπέλα σου τώρα ; που έχασες την μητέρα σου ; ξέρω , άθλιο και στενάχωρο για ένα παιδί.

Αλλά ποτέ δεν έμαθες την πραγματική αλήθεια , η μαμά σου δεν πέθανε από φυσικά αιτία , εγώ έφταιγα , αν και είμαι σίγουρος ότι το ήξερες .

Είμαι σίγουρος όμως ότι δεν ήξερες ότι δεν είσαι γιος μου , είσαι απλά ο γιος της , ένας από τους λόγους που μισούσα να σε βλέπω να χαμογελάς ήταν αυτός , της εμοιαζες , και είχες τα μάτια μου δεν λέω , η αυτό πίστευα , αλλά τα ίδια έχει και ο θείος σου , Αν τον θυμάσαι , είχε πεθάνει σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα ένα χρόνο πριν δολοφονηθεί η μητέρα σου.

Αυτός ήταν ο αληθινός σου πατέρας , και ο λόγος που ξεκίνησαν όλα , αγαπούσα την μητέρα σου όσο τίποτα , και όταν το έμαθα απλά τα έχασα , ξεκίνησα να φλερτάρω οποία έβρισκα , το θεωρούσα σωστό να την χτυπάω για να της ανταποδώσω τον πονο , και θεώρησα σωστό όταν πήγα πάνω από το κεφάλι της το βράδυ και την έσφιξα με το μαξιλάρι , τόσο απλά και γρήγορα , και ήταν φυσικά εύκολο να ξεφύγω , το χρήμα πάντα νικάει και αυτό φάνηκε μόλις καλό πλήρωσα μερικά άτομα για να μην μαθευτεί ποτέ η αλήθεια .

Δεν θέλω να με συγχωρήσεις για ότι έκανα γιατί το ξέρω ότι δεν θα το κανείς , εγώ απλά ήθελα να φύγω με ένα βάρος λιγότερο, ίσως αυτός ήταν ο λόγος που ποτέ δεν σε ήθελα

Την μητέρα σου ομως την αγαπούσα , με τον λάθος τρόπο .

Εσένα απλά σε λυπομουν , και ήξερα ότι έπρεπε να σε μεγαλώσω , δεν μπορούσα να άφηνα την αννούλα μόνη της .

Ίσως σε εκμεταλλεύτηκα λίγο , την ελευθερία σου την είχες από μικρός , δεν ήσουν αναγκασμένος να γίνεις ότι ήμουν , όμως αυτό δεν ήθελα να το ξέρεις , έκανες ότι ήθελα με αντάλλαγμα την ελευθερία της αννας , που και αυτή την είχε .

Ήμουν άθλιος , αλλά δεν μετανιώνω κάτι , ίσως τον θάνατο της μητέρας σας , αλλά δεν με είχα αγαπήσει , όχι όσο άξιζα .

Με εκτίμηση .
Πέτρος Παπαστράτου ( δεν θυμάμαι αν του έβαλα άλλο όνομα 😂😂 )

Άφησα μια ανάσα που κρατούσα και σύρθηκα αργά στο πάτωμα ενώ ήμουν κολλημένος στον τοίχο , και δεν κατάλαβα ποτέ άρχισα να κλαίω , ίσως χειρότερα και από την Άννα .

🌸🌸🌸
Δυο συνεχόμενα παρτ ; ποια είμαι ;

Και μπαμ , μάθαμε τα πάντα για τον μπαμπά του Μιχάλη .

Πως σας φάνηκε ; :)

Επίσης αυτό είναι πολύ μικρό κεφάλαιο , ουσιαστικά μόνο το γράμμα του μπαμπά του Μιχάλη είναι 😭❤️

Επίσης βολ2 θα ανεβάσω καινούριο στορι θα λάτρευα να το ρίχνατε μια μάτια ❤️

See u❤️