Εξι μηνες μετά . (BITCH IM SHOOK)

Χαμογελουσα στα παιδιά που άφηναν της κόλλες τους , γραμμένες πάνω στην έδρα μου και με την σειρά τους μου χαμογελούσαν και αυτά .

"Έγραψες καλά Χάρη;" ρώτησα το τελευταίο παιδί που έδεινε το γραπτό του.

"Έτσι πιστευω" μου απάντησα ψιθυριστά και κοκκινησε , το συμπαθώ τόσο πολύ αυτό το παιδί , είναι πολύ έξυπνος , και δυστηχως για αυτόν τον λόγο αποκαλείτε με διαφορά ονόματα από τους συμμαθητές του.

"Χαίρομαι" του χαμογέλασα ακόμα μια φορά και στερέωσε τα γυαλιά του καλύτερα και πήγε να ξανά κάτσει στο θρανίο του μόνος του.

Ίσως να κάνω κάποιες αλλαγές στις θέσεις , βρισκόμαστε ήδη πιο μπροστά από τα αλλά τμήματα στην φυσική όποτε δεν νομίζω να είναι πρόβλημα αν χάσουμε μια φορά το μάθημα .

"Λοιπόν" ξεκίνησα να λέω και σηκώθηκα από την θέση μου "λέω να γίνουν μερικές αλλαγές στις θέσεις" είπα και τα παιδιά έβγαλαν διαφορά επιφωνήματα , που προφανώς δεν ήταν χαρούμενα .

Αναστέναξα αλλά το χαμόγελο δεν έσβησε από το πρόσωπο μου "εντάξει τότε αν θέλετε κάνουμε μάθημα κανένα πρόβλημα"

Και έτσι όλα τα παιδιά μέσα σε δευτερόλεπτα σταμάτησαν τις φωνές , χαμογέλασα και πήρα το χαρτί που έχω μπροστά στην έδρα.

"Καταρχάς" είπα χωρίς να τους κοιτάω "οι θέσεις αυτές θα ισχύουν μόνο στο μάθημα μου στα αλλά καθίστε όπως σας έχουν" σήκωσα τους ώμους μου χωρίς να με πολύ νοιάζει για τα αλλά μαθήματα και τις θέσεις τους.

"Χάρη θα κάτσεις μαζί με την Ηλιανα" είπα και έφτιαξα το κενό πλάνο κοιτώντας το παλιό , σήκωσα το κεφάλι μου αφού σημείωσα την αλλαγή , και είδα τον χάρη να την πλησιάζει με ένα μικρό χαμόγελο .

Όχι ότι τον έχω πιάσει να την κοιτάει πολλές φορές , αλλά το έχω κάνει .

Η Ηλιανα του χαμογέλασε και αυτή , ενώ η διπλανή της αναστέναξε και σηκώθηκε από την θέση της με την τσάντα της στους ώμους της και τα πράγματα στο χέρι της , δηλαδή το στύλο της και τα βιβλία.

Πάντως νωρίς το θυμήθηκα αυτό με τις θέσεις , πάντα προσπαθούσα να βρω τρόπους για να "ενωσω" ουσιαστικά την τάξη κι τα κατάφερνα αρκετά καλά , αλλά τον Χάρη ακόμα τον έκαναν λες και είναι κάποιος ασήμαντος σε σχέση με αυτούς , και τώρα τρεις μήνες πριν τελειώσει και αυτή η σχολική χρόνια , μου ήρθε αυτή η ιδέα .

Και στα καλά καθούμενα , καλά λέει ο Μιχάλης ότι είμαι απρόβλεπτη σε αυτό το θέμα , αλλά όπως το έχει πει αυτός ήταν διαφορετικά .

"Δεν ξέρω την επόμενη μαλακια που θα κανείς Δήμητρα" αυτό λέει , και την τελευταία φορά που το είπε ήταν χθες , όταν έβαλα ένα αυγό στο μικροκυμάτων για να το ψησω , την πρώτη φορά το πέτυχα την δεύτερη έσκασε μέσα σε όλο το μικροκυμάτων .

"Ωραία" είπα παραπάνω στον ευατο μου μόλις έκατσε εκει ο Χάρης και μετά άλλαξα μερικά άτομα τα οποία κάνουν αρκετή φασαρία όταν βρίσκονται μαζί.

"Από εδώ και πέρα έτσι θα είναι οι θέσεις σας στο μάθημα μου" τους είπα όταν το κουδούνι χτύπησε και κούνησαν καταφατικά το κεφάλι τους .

Ήταν η τελευταία ώρα που έκανα μάθημα σήμερα , γενικά κάθε Τετάρτη η παρουσία μου στο σχολείο κρατάει μόνο τις τρεις πρώτες ώρες , ούτε να ελεγχο τα παιδιά στην αυλή ούτε τίποτα , και δεν με χαλάει.

Χαιρέτησα μερικούς καθηγητές στον δρόμο μου και μόλις βγήκα από το προαύλιο έστειλα μήνυμα στον Μιχάλη.

Εγώ: μόλις τελείωσα .

💑 : τέλεια , έλα από εδώ και φέρε μπισκότα .

Γέλασα στο όνομα που έβαλε , προτίμησε ένα emoji παρά το παλιό καλό "μαλακας"

Πήγα στο ψιλικατζίδικο που βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το σχολείο που πλέον διορίστηκα και πήρα τα αγαπημένα μπισκότα του Μιχάλη.

Αφού τα έβαλα μέσα στην τσάντα μου μπισκότα και έβγαλα τα κλειδιά του αυτοκινήτου μπήκα μέσα σε αυτό και ξεκίνησα την διαδρομή μου για το σχολείο του Μιχάλη , το οποίο είναι δέκα λεπτά πιο πέρα , αλλά από συνήθεια - καθώς πηγαίνω από εκει κάθε μέρα - εμένα μου φαίνεται σαν να είναι δέκα λεπτά .

Πάρκαρα το αυτοκίνητο μου και με γρήγορα βήματα μπήκα στο αγαπημένο μου προαύλιο , το λατρεύω τόσο πολύ αυτό το σχολείο και στεναχωριέμαι αρκετά που δεν διδάσκω εδώ , αλλά σε άλλο.

Χαιρέτησα αρκετούς μαθητές , και ανέβηκα την σκάλα για το αγαπημένο μου γραφείο , του Μιχάλη , που πάντα εκει τρώω , πως γίνεται να μην το αγαπω;

Χτύπησα την πόρτα , και μόλις άκουσα το γνωστό μπες Δήμητρα , μπήκα , νομίζω έχω ένα συγκρινόμενο τρόπο που χτυπάω την πόρτα και με καταλαβαίνει πάντα και χωρίς να με περιμένει .

Μπήκα μέσα για να δω τον Μιχάλη πίσω από το γράφει του και απενταντι να κάθεται ο Νίκος - πρόεδρος του σχολείου και παιδί του αγαπημένου μου τμήματος Β1 αν και πλέον Γ1 - και τον Θανάση του Β3 και πρόεδρος της τάξης του.

"Να ρωτήσω τι κάνετε;" ρώτησα διστακτικά και πλησίασα τον Μιχάλη .

"Λέγαμε για τις εκδρομές που θα πάμε" μου απάντησε και κοιταξε τα παιδιά με ένα χαμόγελο "και αναρωτιόμασταν αν μπορείς να πάρεις άδεια ώστε να έρθεις και εσυ ως σύνοδος όπως περυσι" πρόσθεσε και χαμογέλασα και εγώ .

"Ευκολο" σήκωσα τους ώμους μου και ο Νίκος με τον Θανάση έκαναν ένα μικρό high five.

Δεν το πιστεύω ότι ακόμα με θέλουν , μετά πως γίνεται να μην τους λατρεύεις;

"Πάλι καλά που θα έρθετε θα με κρεμούσαν αν ήταν αρνητική απάντηση" είπε για πλάκα ο Νίκος και χαχάνισα "είστε η αγαπημένη μας " πρόσθεσε και κράτησα τον ευατο μου από το να πει "aww"

Και με αυτό τα παιδιά σηκώθηκαν ενθουσιασμένα από τις θέσεις τους και βγήκαν από το γραφείο βιάστηκα για να πουν τα νέα στους άλλους .

"Σε λατρεύουν" είπε ο Μιχάλης και με έβαλε να κάτσω στα πόδια του .

Τον φίλησα πεταχτά και έβγαλα τα μπισκότα από την τσάντα μου "εγώ να δεις"

***

"Για ποιον λόγο να τηλεφωνούν τόσο νωρίς;" γκρίνιαξε ο Μιχάλης και άπλωσε το χέρι του προσπαθώντας να φτάσει το κινητό που είναι πάνω στο κομοδίνο , ενώ εγώ βρίσκομαι στην αγκαλιά του.

Η ώρα είναι έξι παρά , νομίζω , ότι μπόρεσα να δω από το ρολόι ..

"Ναι;" είπε ο Μιχάλης μόλις το σήκωσε και ταράχτηκε ελαφρός , σηκώθηκα από πάνω του και τον κοίταξα .

"Ο πατέρας μου" είπε σαν να κατάλαβε τι θα ρωτούσα "είναι στο νοσοκομείο"

🌸🌸🌸
Hello looooves
Τι μου κάνετε είστε καλά ;
Ελπίζω ναι😭
Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο 😈 ετοιμαστείτε για τα επόμενα * evil laugh*

Ω και κάτι άσχετο :)
HAPPY BDAY:)

See u❤️