Μην ξεχνάτε να σχολιάζετε και να ψηφίζετε ❤️

Αχ τι τέλεια! Κάθομαι δίπλα του , αυτό ευχόμουν από την ώρα που μας ανακοίνωσε στην αίθουσα τον καθηγητών για το δειπνο!

Σημειώστε τον σαρκασμό μου..

Τράβηξε την καρέκλα μου για να κάτσω και μετά έκατσε δίπλα μου.

"Και εδώ είναι η αργοπορημένη μας δεσποινίς" προσπάθησε να μην δείξει θυμωμένος και χαμογέλασε.

Χαμογέλασα απολογητικά "συγγνώμη, πρόβλημα με το φόρεμα μου"

"Δεν πειράζει γλυκιά μου" μίλησε η Γεωργία και όλοι οι υπόλοιποι συμφώνησαν μαζί της εκτός από αυτόν.

Μας πλησίασε ένας αρκετά νέος σερβιτόρος και μας μοίρασε σε όλους το μενού του μαγαζιού.

Το άνοιξα και έμεινα έκπληκτη με το την ποικιλία των φαγητών μα και με την τιμή.

Είναι πανάκριβα!

"Τα λεφτά τα έχω μικρό μην φοβάσαι" έσκυψε στο αυτί μου.

Μικρό ; μικρό είναι το μάτι σου!

"Δεν είμαι μικρό" στριφογυρισα τα μάτια μου "και δεν φοβάμαι, απλά είναι πολλά για να πληρώσεις όλα μόνος σου"

"Οι περισσότεροι εδώ σε ρίχνουν δεκα χρόνια, και εγώ τέσσερα άρα είσαι μικρό" απάντησε "και δεν είναι πολλά" χαμογέλασε "με αυτά που έχω μπορώ να αγοράσω ότι σου ανήκει , μαζί με εσένα" πρόσθεσε

Και έλεγα εγώ δεν θα πετάξει καμία κακιά;

"Μάλιστα" είπα απότομα και ξανά κοίταξα το μενού.

Έκλεισα το μενού μόλις διάλεξα τι θα πάρω και κοίταξα γύρω μου , μόλις εντόπισα τον νεαρό που μας εξυπηρέτησε πιο νωρίς , κατάλαβα ότι με κοιτούσε , και μου έκλεισε το μάτι μου κάνοντας με να βηξω άβολα και μα γυρίσω απότομα το κεφάλι μου.

Ο Μιχάλης σήκωσε το χέρι του για να δείξει ότι είμαστε έτοιμοι να παραγγείλουμε και μας πλησίασε, άρχισαν όλοι να λένε με την σειρά τι θέλουν να πάρουν και αυτός σημείωνε χωρίς να τους κοιτάξει, κουνοντας απλά το κεφάλι του καταφατικά.

"Η όμορφη δεσποινίδα τι θα πάρει;" με κοίταξε και χαμογέλασε.

"Ένα σνίτσελ αλά κρέμ" του χαμογέλασα ευγενικά

"Πολύ καλή επιλογή" με κοίταξε

Ένας βήχας ακούστηκε από δίπλα μου και γύρισε το κεφάλι του "ο όμορφος κύριος θα ήθελε το ίδιο" είπε απότομα.

"Και το πιο ακριβό κρασί που έχετε" πρόσθεσε και τον κοίταξε άγρια "μπορείτε να φύγετε τώρα" γύρισε το κεφάλι του μπροστά.

"Και δεν μου λες Δέσποινις Δήμητρα" με κοίταξε ο μαθηματικός "πως σου φάνηκε η πρώτη μέρα;" ρώτησε και όλοι γύρισαν τα κεφάλια τους προς το μέρος μου.

"Πολύ καλά πιστεύω" χαμογέλασα "τα παιδιά ήταν πολύ καλά και ήσυχα"

Η θρησκευτικός με κοίταξε με τα μάτια της γουρλωμένα "τα παιδιά ; του Β1; καλά και ήσυχα;" ρώτησε

Συνοφρυσα τα φρύδια μου "ναι γιατί δεν είναι;"

"Δεσποινίς Οικονόμου είναι το χειρότερο τμήμα όλου του σχολείου" ακούστηκε η βαριά του φωνή

Τους κοίταξα όλους έκπληκτη "δεν μου φάνηκε! Άμα αυτοί είναι το χειρότερο τμήμα φαντάζομαι ποσό ήσυχα θα είναι τα αλλά"

Όλοι γέλασαν "μου φαίνεται ότι έχεις μαγεικες ικανότητες γλυκιά μου" μου χαμογέλασε η Γεωργία "πρώτη φορά ακούω αυτά τα δυο χρόνια καλή κουβέντα για αυτό το τμήμα"

"Μάλλον" συμφώνησα και γέλασα.

Ξεκινήσαμε να μιλάμε για τα τμήματα μας γενικά για το σχολείο και τις εκδρομές που πιθανώς θα πραγματοποιηθούν

"Εγώ λέω να πάμε τα παιδιά της Δευτέρας Αθήνα" διαφώνησα με τον Μιχάλη

Αυτός ξεφυσηξε "Και τις τρίτης που να πάνε; να βοσκήσουν;" με ρώτησε απότομα

"Στο εξωτερικό ίσως;" τον ειρωνεύτηκα και μερικοί συμφώνησαν μαζί μου "είναι καλή επιλογή να πάνε Ιταλία" του είπα "εμάς μας πήγαν εκεί όταν πήγαινα Δευτέρα λυκείου όχι Τρίτη"

Πήγε να απαντήσει αλλά τον διέκοψε ο σερβιτόρος που έφερε όλων τα φαγητά και ποτήρια για το κρασί που παράγγειλε ο κύριος στριμμένος.

"Δεν θα φτάσει όλο" πρόσεξε "φέρε αλλά 2 μπουκάλια" τον κοίταξε.

Φάνηκε να μην άκουσε τι είπε και πήγε να του ξανά πει , από την έκφραση του δεν νομίζω να το πει ευγενικά.

Πριν προλάβει να μιλήσει τον διέκοψα "Μπορείτε να μας φέρετε αλλά δυο μπουκάλια κρασί;" τον ρώτησα "από το ίδιο που είναι αυτό " του έδειξα αυτό που κρατούσε στα χέρια του.

"Βεβαίως" απάντησε και έφυγε απευθείας.

"Πάντα τόσο ευγενική είσαι;" χασκογέλασε η Γεωργία παρασύροντας και τους άλλους.

"Μάλλον ναι" κοκκίνησα

"Ειδικά όταν ρίχνεις στους άλλους πάνω καφέ" μουρμούρισε και τον κοίταξα απότομα.

Μου σήκωσε το φρύδι του και δεν είπε τίποτα άλλο.

Μόλις τα αλλά δυο μπουκάλια με κρασί έφτασαν ο Μιχάλης σηκώθηκε και άρχισε να γεμίζει τα ποτήρια όλων , και τελευταίο το δικό μου το οποίο δεν γέμισε ούτε το μισό.

Τον κοίταξα και δεν μίλησα "τα μικρά δεν κάνει να πίνουν πολύ" μου είπε όταν οι άλλοι δεν μας άκουγαν.

Θα τον βρίσω.

Στριφογυρισα τα μάτια μου και πήρα μια βαθιά ανάσα προσπαθώντας να μην σηκωθώ και του κάνω το πιάτο που έχει μπροστά του καπέλο.

"Τελικά που θα πάνε τα παιδιά εκδρομή κύριε Παπαστράτο;" ρώτησα ειρωνικά

"Ας πάνε εκεί που θέλετε εσείς" με έδειξε με το δάχτυλο του "αν επιμένετε τόσο για την Ιταλία και την Αθήνα, με εσάς υπεύθυνη"

"Εγώ δεν έχω πρόβλημα" σήκωσα τους ώμους μου.

"Άρα κλείστηκε!" Είπε ειρωνικά "θα πάνε εκεί με ήδη εσάς υπεύθυνη τώρα θελουμε άλλους τέσσερις καθηγητές"κοιταξε γύρω του όπως και εγώ.

Μόνο τρεις σήκωσαν το χέρι τους

"Έλα τώρα Μιχάλη!" Ξεφυσηξε η Γεωργία "δεν είναι σωστό αυτό που κανείς!"

"Δεν κάνω κάτι εγώ" υπερασπίστηκε τον εαυτό του "θέλω να τα παιδιά να πάνε εκδρομή"

"Τότε πάνε μαζί τους ως τέταρτος υπεύθυνος" του πέταξε "δεν έχεις πάει πουθενά , και οι υποδιευθυντές δεν προσφέρονται να έρθουν άρα όλα είναι εντάξει"

Όλοι τον κοιτάξαμε , περισσότερο έντονα εγώ όμως θέλοντας πολύ να πει το ναι, θέλω παρά πολύ να πάνε τα παιδιά εκδρομή.

"Έγινε" είπε ηττημένος "αλλά" μίλησε πριν προλάβω να χαρώ "η δεσποινίς από εδώ" με έδειξε "θα κανονίσει τις επισκέψεις"

"Το έχω" κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου.

****
Είχαν περάσει αρκετές ώρες από τότε που ήρθαμε και σιγά σιγά αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε για να φύγουμε , τουλάχιστον όσοι είχαμε μείνει , ενώ ο Μιχάλης είχε φύγει να πληρώσει.

Βγήκαμε έξω και χαιρετηθηκαμε πηγαίνοντας προς τα αμάξια μας.

"Σκατα!" Αναφώνησα.

Είχα ξεχάσει το τσαντάκι μου.

Μπήκα βιάστηκα στο μαγαζί για να το πάρω από το τραπέζι , πριν φτάσω εκεί ένα σώμα μπήκε μπροστά μου εμποδίζοντας με.

"Στρατος" μου συστήθηκε ο σερβιτόρος.

"Δήμητρα" του είπα και πήγα να φύγω.

Ξανά μπήκε μπροστά μου "λοιπόν Δήμητρα" με κοιταξε και ήρθε πιο κοντά μου από ότι πρέπει "βλέπεις κανέναν;"

"Βεβαίως!" Ακούστηκε μια βαριά φωνή από πίσω μου και αμέσως κατάλαβα σε ποιον ανήκει , δεν περίμενα ποτέ μου να χαρώ τόσο για την παρουσία του.

Τύλιξε τα χέρια του γύρω μου "είναι η αρραβωνιαστικιά μου" τόνισε το μου και τα χείλια του συνάντησαν τον λαιμό μου δίνοντας του ένα ζεστό φιλί "μωρό μου ξέχασες το τσαντάκι σου" μου το έδωσε.

"Την θέλεις τίποτα άλλο;" ξανά γύρισε στον Στράτο και αυτός κούνησε αρνητικά το κεφάλι του φεύγοντας.

Συνέχισε να με κρατάει μέχρι να βγούμε έξω και μόλις ανοίξαμε την πόρτα με άφησε απότομα.

"Αυτό δεν θα ξανά γίνει" είπε απότομα "καληνύχτα σας δεσποινίς Οικονόμου" άρχισε να αποχωρεί αφήνοντας με αμίλητη.

*****
Hello loves

Είδα ότι αυξήθηκαν οι ψηφοι και τα
Σχόλια και χαίρομαι μόνη μ😂

Ελπίζω να σας άρεσε και να έχετε ένα όμορφο
Σαββατοκύριακο ❤️

Επίσης ετοιμαστείτε για το επόμενο κεφ😈

See you❤️