σκέφτηκα κάτι καταπληκτικό ( ναι εγώ )
Όσες πάτε και ψηφισετε όλα τα κεφάλαια τις νέας ιστορίας(το ανθοπωλείο ) αφήστε ένα "🌸" στα σχόλια και θα διαλέξω μια στην τύχη για να της αφιερωθεί το επόμενο  κεφάλαιο του λυκειάρχη 😭❤️

Καθομασταν εδώ και κανένα δεκάλεπτο στο πάτωμα του μπάνιου , αφού ησύχασα και σταμάτησα να κλαίω άνοιξα να φάω την σοκολάτα.

Ο μόνος θόρυβος που Ακουγόταν μέσα στο μπάνιο ήταν αυτός που ανοίγω το περιτύλιγμα της σοκολάτας , και οι ανάσες μας.

Δάγκωσα ένα κομμάτι και προσπάθησα να μην αναστεναξω η κάτι τέτοιο , έχω τόσο καιρό να φάω που το απολαμβάνω όσο τίποτα άλλο στον κόσμο.

Και το μπόνους είναι ότι βρίσκομαι στη αγκαλιά του Μιχάλη , μετά από τρεις μέρες.

Το αστειο είναι ότι πριν κάτι μήνες αν σκεφτόμουν κάτι τέτοιο η μου έλεγε κάποιος ότι θα βρισκόμασταν αγκαλιά θα είχα πεθάνει από τα γέλια, τον μισούσα πραγματικά .

Και τώρα έγινε εντελώς αυτό που δεν περίμενα , σταμάτησα να τον μισώ , βγήκαμε ραντεβού , τα βρήκαμε , μετακόμισα μαζί του , μαλωσαμε και τα ξανά βρήκαμε.

"Δημητρα;" ακούστηκε η φωνη του και γύρισα ελάχιστα το κεφάλι μου για να μπορέσω να τον κοιτάξω με μπουκωμενο το στόμα μου .

"Μμ;" είπα σαν να ρωτάω μιας και που δεν μπορώ να μιλήσω και γέλασε.

"Όλα εντάξει τώρα;" με ρώτησε και Κατάπια την μπουκιά "θα γυρίσεις πίσω;" ρώτησε χωρίς να προλάβω να απαντήσω στην προηγούμενη του ερώτηση.

"Όλα καλά " του χαμογέλασα , ξέρω ότι η αντίδραση του ήταν υπερβολική αλλά ήταν ταυτόχρονα δικαιολογημένη καθώς δεν ήξερε πως να φερθεί λόγο του ατυχήματος της αννας "και για το σπίτι αν με θες" πρόσθεσα ντροπαλά , τι αστειο , πριν λίγο έκανα εμετό μπροστά του και τώρα ντρέπομαι να του πω ότι θέλω να γυρίσω πίσω.

"Πλάκα κανείς τώρα;" με ρώτησε σοβαρά και με έπιασε από το πιγούνι για να τον κοιτάω στα μάτια "ήμουν μαλακας και το ξες " μου είπε "δεν ήθελα να σε διώξω σε θέλω σπίτι όσο τίποτα άλλο" συνέχισε χωρίς να σταματήσει να με κοιτάει στα μάτια και του χαμογέλασα ελαφρά.

"Κοιμήθηκα αγκαλιά με τον σκοττ επειδή μου ελειπες " πρόσθεσε και έμεινα με το στόμα ανοικτό.

Θεέ μου σε πόση άσχημη κατάσταση θα ήταν για να κοιμηθεί μαζί με τον σκοττ ;

"Εντάξει σίγουρα σου έλειψα" αστιευτηκα και σηκώθηκα απρόθυμα φεύγοντας από την ζεστασιά της αγκαλιάς του .

Πέταξα στα σκουπίδια τα χαρτιά από την σοκολάτα και ο Μιχάλης εκείνη την στιγμή σηκώθηκε.

"Πραγματικά λυπάμαι τόσο πολύ" μου είπε και βρέθηκε πίσω μου , τα χέρια του τυλίχτηκαν πάλι γύρω μου και ακούμπησε το κεφάλι του στον λαιμό μου αφήνοντας το εκει .

Ένιωσα την ανάσα του και έκλεισα τα μάτια μου , λατρεύω αυτό το συναίσθημα που νιώθω μόνο όταν είναι αυτός γύρω μου.

Άφησε ένα απαλό φιλί και αναστέναξα , ω ναι και αυτό μου έλειψε πολύ .

Συνέχισε να αφήνει κόλλα φιλία στο μήκος του λαιμού μου και έκανα το κεφάλι μου πίσω ακουμπώντας το στον ωμο του το δίνοντας τον περισσότερο χορό για να φιλήσει.

Τον ένιωσα να χαμογελάει στην κίνηση μου και δεν σταμάτησε , αναστέναξα δυνατά όταν με δάγκωσε και του εσφυξα το χέρι .

"Μιχάλη" του είπα για να σταματήσει , έχει χτυπήσει το κουδούνι και προφανώς είναι πολύ απασχολημένος για να νοιαστεί για αυτό.

Μουγκρισε και ρούφηξε τον λαιμό μου με σκοπό να με αφήσει σημάδι , απρόθυμα τον απομάκρυνα και ένα κλαψουρισα βγήκε από τα χείλια του.

Ακούστηκε σαν ένα παιδάκι που του πήραν μακρυά το γλυφιτζουρι με την αγαπημένη του γεύση .

"Χτύπησε το κουδούνι " του είπα και σήκωσε τα φρύδια του.

"Δεν το είχα καταλάβει" έτριψε τον λαιμό του και χαχανισα.

"Ναι το πρόσεξα" έβγαλα την γλώσσα μου σε αυτόν και πηγα προς την πόρτα "έχω μάθημα και έχω αργήσει ένα ολόκληρο λεπτο" γέλασα και βγήκα από την μπάνιο με τον Μιχάλη να ακολουθεί από πίσω μου .

Γύρισα απότομα και τον κοίταξα "φαίνεται τίποτα;" αναφέρθηκα στο γεγονός ότι πριν δυο λεπτά το πολύ με ρουφούσε τον λαιμό σαν να παίρνει οξυγόνο από εκει.

Με πλησίασε και έβαλε το μαλλι μου μπροστά από την δεξιά πλευρά "τώρα όχι" μου έκλεισε το ματι .

***

"Δεν έφαγα αρκετή σοκολάτα για αυτο" μουρμούρισα στην Γεωργία η οποία είχε μπει μέσα στο μάθημα την τέταρτη ώρα , για να με φωνάξει για συνέδριο .

Καθώς ήρθε το πιο αγαπητό άτομο του κόσμου - τουλάχιστον για εμένα - ο πατέρας του Μιχάλη.

Χαχανισε "με τέτοια ξινίλα που έχει δεν θα σου φτάσουν ούτε όλες οι σοκολάτες του κόσμου" αστιευτηκε και αυτή μαζί μου σιγανά για να μην μας ακούσουν τα παιδιά.

Τα οποία μισά από αυτά μας κοιτάνε με περιέργεια και τα αλλά μισά συνομιλούν μεταξύ τους.

Γέλασα και εγώ και γυρισα προς τα παιδιά "επειδή είμαστε υπέροχοι καθηγητές" αστειυτηκα ενώ βαθιά μέσα μου σκέφτομαι ποσό ελκυστικό φαίνεται το παράθυρο ώστε να πηδήξω "σας αφήνουμε να βγείτε έξω" πρόσθεσα και φωνές ακούστηκαν σε όλη την τάξη , κοπανουσαν θρανία από την χαρά τους , χειροκροτούσαν.

Κοίταξα την Γεωργία και γελάσαμε ταυτόχρονα με την αντίδραση του , και σε δευτερόλεπτα τα παιδιά έγιναν καπνός.

Βγήκαμε από την τάξη και ξεκινήσαμε την διαδρομή μας προς την αίθουσα που κάνουμε συνέδριο .

"Πως νιώθεις;" με ρώτησε συμπονετικά η Γεωργία και την κοίταξα για λίγο .

"Σαν να θέλω να ξερασω" σχεδόν αστειεύτηκα, σχεδόν.

Γέλασε και αυτή και τύλιξε το χέρι της γύρω από τον ωμο μου "μην ανησυχείς όλα καλά θα πάνε" προσπάθησε να με καθησυχάσει και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου.

Πριν μπούμε μέσα στην αίθουσα ακούστηκε μια φωνή , καθώς η πόρτα ήταν ανοιχτή , μόνο ένα που είναι μπόρεσα να ξεχωρίσω .

Και ξέρω ήδη από ποιον είναι αυτή η φωνή.

Μπήκα μέσα στην αίθουσα με την Γεωργία και όλα τα βλέμματα καρφώθηκαν πάνω μας , έψαξα αμήχανα τον Μιχάλη και τον είδα όρθιο να με περιμένει με το ένα χέρι ανοικτό .

Με γρήγορα βήματα τον πλησίασα και τύλιξε το χέρι του στην μέση μου.

Ένα δυνατό γέλιο ακούστηκε και απέναντι μου ακριβώς βρισκόταν ο πατέρας του "με κοροϊδεύετε όλοι;" μίλησε σαν να έφτυνε τα λόγια του.

"Που είναι η οικονόμου;" ρώτησε ξανά αφού δεν του απάντησε κανένας .

"Εδω" μίλησα εγω τελικά ειρωνικά και σήκωσα το χέρι μου.

Με κοιταξε με δυσπιστία "και ποτέ γέννησες;" με ρώτησε εξίσου ειρωνικά "και άλλαξες πρόσωπο ;" συνέχισε και προσπάθησα να μην Στριφογυρισω τα μάτια μου στην ηλιθιότητα του.

"Αυτή είναι η πραγματική καθηγήτρια που δουλεύει εδώ" μίλησε τελικά ο Μιχάλης και ο πατέρας του κοιταξε γύρω του για να δει αν κανένας καθηγητής έχει να πει κάτι .

"Και η κοπέλα του" πρόσθεσε η Αλεξάνδρα .

Άρχισε να γελάει και όλοι τον κοιτάξαμε παράξενα "μου αρέσετε κάνετε αστεία" συνέχισε να γελάει και ο Μιχάλης τον διέκοψε.

"Δεν κάνουμε πλάκα " με έφερε ακόμα πιο κοντά του.

"Άρα πάτε ενάντια στον κανόνα μου" μίλησε και επιτέλους το διαπίστωσε.

Όλοι κουνησαμε καταφατικά το κεφάλι μας σαν να ήμασταν συνεννοημένοι .

"Τον οποίο θελουμε να καταργήσεις" μίλησε η τεχνολόγος και συμφωνήσαμε μαζί της.

"Πολλά δεν θέλετε;" ρώτησε απότομα και άρχισε να σοβαρεύει , αντανακλάστηκα έσφιξα την μπλουζα του Μιχάλη.

Διαφωνίες άρχισαν σε ολόκληρη την αίθουσα , και γέμισε μόνο με άγριες φωνές , οι οποίες ανήκαν στον Μιχάλη και στον πατέρα του.

"Ξεχνάς ποιος σου έδωσε αυτήν την θέση γιε μου" του είπε και ο Μιχάλης σκοτείνιασε.

"Ξεχνάς τότε ότι είμαι γιος σου και θέλω την ευτυχία μου" του αντιγυρισε "πατέρα" πέταξε ειρωνικά και το βλέμμα του πατέρα του έγινε πιο μαλακό.

"Πολύ καλά" μίλησε τελικά , αφού όλοι είχαμε πέσει να τον φάμε "θα καταργηθεί ο κανόνας" είπε και κάποιες φωνές ανακούφισης ακούστηκαν από τους καθηγητές "αν φύγει αυτή" έδειξε με το χέρι του έμεινα και έμεινα στήλη άλατος.

Πριν προλάβει ο Μιχάλης να μιλήσει τον διέκοψα "έγινε" είπα χωρίς δισταγμό.

Δεν κοιτάω μόνο τον ευατο μου , έχω δει την Αλεξάνδρα πως κοιτάει τον καινούριο μαθηματικό που ήρθε πρόσφατα στα μέσα της χρονιάς και είναι κοντά στην ηλικία της , δυο χρόνια μεγαλύτερος , δεν θέλω να καταργηθεί ο κανόνας μόνο και μόνο επειδή είμαι εγώ και ο Μιχάλης σε σχέση , γιατί θα υπάρχουν άλλοι τόσοι καθηγητές που ίσως έρθουν κάποια στιγμή στην θέση μας.

Δεν θέλω μόνο την ευτυχία μου , θέλω την ευτυχία και των άλλων .

"Πολύ καλά τότε" είπε ο και με κοιταξε "ο κανόνας θα καταργηθεί " έκανε μια παύση "και εσυ απολύεσαι"

🌸🌸🌸
Όχι καργιολακι δεν θα περάσει έτσι και το ξες ότι θα μείνει η Δήμητρα ( ούπς σποιλ)

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο loves ❤️ επίσης σαν γνωστή πριχτρα που είμαι , κοιταξε και το άλλο μου βιβλίο :)

See you ❤️