🚨🚨🚨

Sooo , μάλλον θα ανεβάσω μια καινούρια ιστορία , που θα είναι ρομαντική , θέλετε στο νεξτ παρτ να ανεβάσω κομμάτι ; :)

"Ποιος είναι καλο παιδί;" ρώτησα και έδωσα μια λιχουδιά στον σκοττ "εσυ είσαι καλό παιδί" ξανά έδωσα άλλη μια λιχουδιά .

Κάθομαι στον αναπαυστικο καναπέ του σαλονιού , και κοιτάω την ύλη που προγραμματίσαμε - εγώ και ο άλλος καθηγητής της φυσικής - για να την παραδώσω αύριο στα παιδιά , σημειώνοντας τα πιο σημαντικά για μια μικρή βοήθεια .

Και ταυτόχρονα δίνω λιχουδιές στον σκοττ , με τον Μιχάλη να κάθεται απέναντι στην πολυθρόνα μουτρωμενος , κοιτάει κάποια χαρτιά .

"Ποιος είναι μουτρωμενος;" έκανα την ίδια φωνή που χρησιμοποιώ στον σκοττ και πλησίασα τον Μιχάλη "ο Μιχάλης είναι μουτρωμενος " συμπλήρωσα και σήκωσα τα χαρτιά που βρισκόντουσαν πάνω στα μπούτια του και τα αντικαταστησα με εμένα.

"Γιατί είναι μουτρωμενος ο Μιχάλης;" ρώτησα και τύλιξα τα χέρια μου γύρω του κοιτώντας τον γλυκά .

"Αν σου πω γιατί θα γελάσεις" μουρμούρισε και έβαλε το κεφάλι του στον λαιμό μου μένοντας εκει , τα χέρια του τυλίχτηκαν γύρω μου .

"Δεν θα γελάσω" χάιδεψα τα μαλλιά του.

Πήρε μια βαθιά εισπνοή και ύστερα εκπνοή ,  ένιωσα την ζεστη στον λαιμό μου και έκλεισα τα μάτια μου στην αίσθηση.

"Νιώθεις σαν να είναι το σπίτι σου εδώ;" ρώτησε τελικά σιγανά και με εσφυξε παραπάνω πάνω του σαν να φοβόταν την απάντηση μου.

"Φυσικά Μιχάλη" απάντησα απευθείας χωρίς να το σκεφτώ η να μου πάρει έστω και λίγα δευτερόλεπτα "γιατί ρωτάς κάτι τέτοιο" απομακρύνθηκα από κοντά του ώστε να μπορώ να τον κοιτάω .

"Γιατί " ξεκίνησε να λέει "σήμερα σε άκουσα να μιλάς με την Αλεξάνδρα"

Τον κοίταξα , ούτε εγώ θυμάμαι τι έλεγα σήμερα με την Αλεξάνδρα , οι κουβέντες μεταξύ μας έχουν γίνει καθημερινές σε κάθε διαλλειμα, πάντα έχουμε μαζί βάρδια στην αυλή ώστε να προσέχουμε τα παιδιά , όποτε κόβουμε βόλτες και τα λέμε η καθόμαστε μαζί μέσα στο γραφείο τον καθηγητών όπως και σήμερα.

"Και τι είπα με την Αλεξάνδρα που σε πείραξε ;" έβαλα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του .

"Απλά όταν έλεγες για το σπίτι δεν έλεγες σπίτι σου" πήρε στα χέρια του μια τούφα τον μαλλιών μου και την στιφογυρισε στο χέρι του "έλεγες σπίτι του Μιχάλη η σκέτο σπίτι"

Γουρλωσα τα μάτια μου , αλήθεια το έλεγα έτσι; "δεν το ήξερα ότι σε ενοχλεί αυτό" είπα απολογητικά "αλλά αλήθεια το νιώθω σαν σπίτι μου , αλλιώς δεν θα ερχόμουν να μείνω εδώ "

"Άρα δεν θες να μετακομίσουμε σε ένα καινούριο σπίτι;" με ρώτησε και πραγματικά , αν μπορούσαν να πεταχτούν τα μάτια μου όπως στα καρτούν , θα πεταγοντουσαν εκατό τις εκατό...

"Όχι φυσικά!" Είπα γρήγορα και αμέσως το μετάνιωσα μόλις είδα το πρόσωπο του .

"Εννοώ μια χαρά είμαστε εδώ , γιατί να μπαίνουμε σε διαδικασίες τόσο μεγάλες από τώρα ;" φίλησα το μάγουλο του και σηκώθηκα από πάνω του ώστε να φτάσω τα χαρτιά Που βρισκόταν στα μπούτια του και έπειτα ξανά έκατσα.

"Σοβαρα τώρα;" ρώτησα και κοίταξα τα χαρτιά ακόμη μια φορά , είχε τηλέφωνα και ονόματα από αρχιτέκτονες.

Ανασηκωσε του ώμους του "περίμενα ότι θα έπερνα την αντίθετη απάντηση "

"Απογοητευτηκες Ε;" τον πείραξα και τον φίλησα .

Γέλασε και ανταπέδωσε στο φιλί "τι λες να πάμε πάνω στην κρεβατοκάμαρα μας " τόνισα το μας "και να δούμε μια ταινία οι 3 μας;" σηκώθηκα από πάνω του και πήρα αγκαλιά τον σκοττ , μεγάλωσε ήδη , και στεναχωριέμαι που δεν θα μπορώ σε λίγο καιρό να τον σηκώνω σαν μωράκι , αν κι θα είναι ακόμα το μωράκι μου , σε τριπλάσιο μέγεθος.

"Και δεν πάμε ; " σηκώθηκε από την πολυθρόνα και τεντώθηκε "πάνε διάλεξε ταινία και έρχομαι σε λίγο θέλω να πλυθώ" με φίλησε και πήρε το κινητό του φεύγοντας προς το μπάνιο .

"Α!" Φώναξε πριν κλείσει την πόρτα "παραγγέλνω και πίτσα!"

"Τέλεια!" Είπα χαρούμενα και έτρεξα στον πάνω όροφο με τον σκύλο.

Αφου διάλεξα στην ταινία και την έβαλα να φορτώνει πήγα τρέχοντας κάτω περνώντας πιάτα και ποτήρια ώστε να μην χρειαστεί να τα κουβαλησω μετά.

Περίμενα κανένα εικοσάλεπτο με τον σκοττ να κοιμάται στο κρεβατακι του , δίπλα από δικό μας κρεβάτι , και η πόρτα άνοιξε.

"Επιτέλους " ακουσα την κοιλιά μου βα γουργουρίζει και σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι αρπάζοντας την πίτσα από τα χέρια του Μιχάλη αφού πρώτα τον φίλησα .

Γέλασε και πήρε μια θέση δίπλα στο κρεβάτι "τι θα δούμε;" ρώτησε και δάγκωσε από το κομμάτι μου.

"Αν το ξανά κανείς αυτό δεν θα δεις το φως της ημέρας" τον απείλησα και γελάσαμε .

"Είναι έκπληξη τι θα δούμε " του έκλεισα το ματι απαντώντας στην προηγούμενη ερώτηση του πριν κάνει την απαράδεκτη κίνηση να δαγκώσει την πίτσα μου .

"Πριν ξεκινήσει η ταινία " έβαλε κοκα κολα στα ποτήρια που είχα αφήσει πάνω στο κομιδινο του Μιχάλη.

"Ναι..;" ρώτησα για να συνεχίσει .

"Τι λες απλά για μια ανακαίνιση στο σπίτι , ώστε να το νιώθεις δικό σου ;" μου έδωσε το ένα ποτηρι.

"Μιχάλη δεν χρειάζεται , το νιώθω σπίτι μου " του είπα με σοβαρή φωνή .

"Όπως θες" μου απάντησε και έβαλε την ταινία να παίζει "εγώ είμαι πρόθυμος να κάνουμε την ανακαίνιση αν το θελήσεις ποτέ "

Δεν θα το θελήσω , ήθελα να του πω , αλλά το μόνο που έκανα ήταν να κουνήσω καταφατικά το κεφάλι μου ώστε να κλείσει αυτό το θέμα .

***
"Θα μου πεις που πάμε;" γκρίνιαξα για εκατοστή φορά μέσα στο αυτοκίνητο και ο Μιχάλης άνοιξε το ράδιο.

"Άκου το αγαπημένο σου!" Είπε αγνοώντας την ερώτηση μου πάλι .

Pay back is a bad bitch and baby I'm the baddest ακούστηκε η φωνή της Demi μέσα στο αυτοκίνητο "you  fuckin' with a savage " τραγούδησα και εγώ μαζί κοιτώντας άγρια τον Μιχάλη και γέλασε , είμαι σίγουρη ότι νιώθει το βλέμμα μου πάνω του .

Χθες αφού είδαμε την ταινία , ο Μιχάλης μου ανακοίνωσε ότι θα πάμε κάπου την επόμενη μέρα , δηλαδή σήμερα , και από χθες προσπαθώ να μάθω που είναι το κάπου ...

"Απλά κάνε υπομονή Δήμητρα " μου είπε , κάτι μου λέει από εχθές το βράδυ , που ήταν Τρίτη , και σήμερα είναι βράδυ Τετάρτης ..

"Κάνε υπομονή Δήμητρα " έκανα την φωνή του και δυνάμωσα την μουσική ακούγοντας το sorry not sorry .

"Αύριο έχουμε δουλειά το ξες ε;" ρώτησα μόλις κατέβηκα από το αυτοκίνητο .

"Το ξέρω" απάντησε και μπήκε μέσα στο μαγαζί , είναι ταβέρνα ..

"Και αυτοί επίσης" έδειξε όλους τους καθηγητές που ήταν μαζεμένοι σε ένα τραπέζι και αυτόματα χαμογέλασα.

Δεν υπάρχει άτομο από εκει που να μην συμπαθώ.

"Έγινε κάτι;" ρώτησα αγχωμένη και το χαμόγελο μου έσβησε .

"το σχέδιο κατάργησε τον κανόνα έγινε " απάντησε ο Μιχάλης και μου χαμογέλασε πονηρά "το καλό τώρα ξεκινάει " είπε και προχωρησαμε προς το τραπέζι

🌸🌸🌸
Hello looooves
Τι κάνετε καλά; :)
Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο ❤️
ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΩΡΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ;)

See you .