Hey! Μην ξεχνάτε να ψηφίζεται και να σχολιάζετε ❤️ θα ήθελα τις γνώμες σας!❤️

"Λέγε πως τα πηγές" φώναξε η κολλητή μου μόλις της απάντησα το κινητό κάνοντας με να το απομακρύνω από το αυτί μου.

Χαμογέλασα "τέλεια!" Είπα ενθουσιασμένα "τουλάχιστον αυτό ελπίζω, τα παιδιά φάνηκε να με συμπαθούν"

"Όταν τα έλεγα ότι θα τα πας τέλεια δεν με άκουγες" γέλασε παρασύροντας και εμένα.

"Συγχώρεσε με" ειπα μέσα από τα γέλια μου  και άνοιξα την πόρτα του σπίτι μου.

"Σε συγχωρώ" προσπάθησε να πει με σοβαρή φωνή "είσαι να βγούμε σήμερα;να το γιορτάσουμε!"

Χαμογέλασα "θα το ήθελα πολύ αλλά δεν μπορώ" απάντησα τελικά "ο μαλακας θα μας βγάλει όλους του καθηγητές για φαγητό"

"Μαλακας;" αναρωτήθηκε

"Ναι" απάντησα "ο λυκειάρχης του σχολείου" συνέχισα

"Για να τον βρίζεις εσυ θα έκανε κάτι πολύ χοντρό" γέλασε

"Ω ναι" απάντησα κατευθείαν "νομίζω είναι ο πρώτος άνθρωπος που με νευρίασε τόσο γρήγορα"

"Τι έκανε;" ρώτησε απευθείας.

"Τι δεν έκανε! Το πρωί πριν πάω στο σχολείο του έριξα καταλαθος τον καφέ , του ζήτησα συγγνώμη και ότι θα του πληρώσω τον καφέ και μου μίλησε και άσχημα παρόλα αυτά!" Είπα γρήγορα.

"Δεν έχουμε όλη την καλοσύνη σου Δήμητρα!" Με διέκοψε.

"Άντε αυτό το δικαιολογώ" συμφώνησα μαζί της "μετά στο σχολείο όλο στην ειρωνία ήταν , και μου είπε ότι μου αρέσουν τα χυδαία σχόλια επειδή κάποιοι μαθητές τα είπαν!" Συνέχισα "είναι παιδιά ! Δεν πρόκειται να τους έδινα σημασία!"

"Φυσικά και δεν έπρεπε να τους δώσεις σημασία!" Μίλησε και πλέον ακουγόταν και αυτή νευριασμενη.

"Αυτό του είπα και εγώ, να δω πως δεν θα του ρίξω καμία σήμερα"

Χαχάνισε "εσυ αγάπη μου είσαι μια κυρία" προσπάθησε να κάνει την φωνή του Ψινάκη "θα πας εκεί και θα είσαι μια ντίβα"

"Ποτέ δεν είμαι;" ρώτησα με τσιριχτή φωνή και απέτυχα στο να μην γελάσω

"Όμως.." ξεκίνησε να λέει "είναι καλός;" ρώτησε τελικά

Εκανα έναν μορφασμό "όσο και να μην θέλω να το παραδεχτώ, είναι πολύ καυτός" γέλασα και ξεκίνησε να γελάει μαζί μου.

****

"Φορέστε κάτι επίσημο" προσπάθησα να κάνω την βαριά φωνή του Μιχάλη , ενώ τα χέρια μου δεν μπορούσαν να κουμπώσουν το κόκκινο φόρεμα μου μέχρι επάνω.

"Γαμωτο" ξυφυσηξα και τα παράτησα.

Έφτιαξα γρήγορα το μεικαπ μου και στο τέλος έβαλα ενα έντονο κόκκινο κραγιόν για να ταιριάζει με το φόρεμα μου , το οποίο ακόμη δεν είναι κουμπωμένο μέχρι επάνω, θα ζητήσω από την Γεωργία να μου το φτιάξει , ούτως η άλλος θα βάλω από πάνω μπουφάν άρα δεν θα φανεί.

Έριξα μια τελευταία μάτια στον εαυτό μου, πήρα το κόκκινο κραγιόν μου και το έβαλα μέσα στο τσαντάκι μου μαζί με τα απαραίτητα.

Μόλις βγήκα από την πολυκατοικία έλεγξα την ώρα στο κινητό την ώρα.

Σκατα είχα αργήσει! Ηλιθιο φόρεμα που δεν κουμπώνεις!

Έτρεξα όσο μπόρεσα τουλάχιστον με αυτά τα τακούνια μέχρι το αμάξι μου και μπήκα γρήγορα μέσα πηγαίνοντας στο εστιατόριο.

Το ραδιόφωνο άρχισε να παίζει το καινούριο τραγούδι του Ed Sheeran κάνοντας με να χαλαρώσω και να αρχίσω να τραγουδάω τους στίχους του "shape of you"

Μολις έφτασα πάρκαρα λίγο πιο πέρα γιατί είχαν αρκετό κόσμο , και ξεκίνησα πάλι να τρέχω που λέει ο λόγος.

Στην πόρτα ήταν ο Μιχάλης με τα χέρια σταυρωμένα , κοιτώντας προς το μέρος μου, τέλεια! Δεν ήρθαν οι άλλοι.

"Καλησπέρα" είπα με μια ανάσα μόλις έφτασα, και ναι! Αναπνέω..

"Μπορώ να ρωτήσω γιατί αργήσατε δεσποινίς;" με κοίταξε στα μάτια και έσκυψε λίγο.

Είναι τόσο ψηλός που δίπλα του μοιάζω σαν ένα πεντάχρονο , δεν φημίζομαι για το ύψος μου.

"Άργησα;" προσποιήθηκα ότι δεν το ήξερα "οι άλλοι οι καθηγητές;" ρώτησα.

Κούνησε καφατικα το κεφάλι του "ναι αργήσατε, οι άλλοι οι καθηγητές είναι μέσα και εγώ βγήκα να σας περιμένω μην μας ψάχνετε" είπε ειρωνικά "μπορώ να μάθω γιατί αργήσατε ;" ξανά ρώτησε πιο απαιτητικά.

"Να ,το φόρεμα μου δεν κούμπωνε" έτριψα το πίσω μέρος του λαιμού μου με το δεξί μου χέρι.

Γέλασε και μπορώ να πω όχι ειρωνικά "τα καταφέρατε τουλάχιστον;"

Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου και αυτός κράτησε ένα γελακι "θα έλεγα την Γεωργία , εννοώ την κυρία αντωνιαδου να μου το φτιάξει" μουρμούρισα.

"Γυρίστε από την άλλη " πρόσταξε και με κοίταξε στα μάτια.

Έκανα ότι μου είπε και ένιωσα το χέρι του στο μπροστά μέρος του σώματος μου να κατεβάζει σιγά σιγά το φερμουάρ του μπουφάν μου αφαιρώντας το από το σώμα μου , η ελάχιστη ψυχρά διαπέρασε το σώμα μου κάνοντας με να ανατριασω.

Το χέρι που αφαίρεσε το μπουφάν μου πλέον βρισκόταν στην μέση μου και με κρατούσε γερά ενώ το άλλο του χέρι που ήταν ελεύθερο, έκανε πιο πέρα τα μαλλιά μου και ένιωσα την αναπνοή του στο πίσω μέρος του λαιμό μου , χωρίς να το καταλάβω είχα κλείσει τα μάτια μου.

Άφησε τα μαλλιά μου και πήγε στην πλάτη μου σηκώνοντας το φερμουάρ μου ,ενώ η ανάσα του ακόμα χτυπούσε το πίσω μέρος του λαιμού μου, τα ζεστά του δάχτυλα ακουμπούσαν ελάχιστα την γυμνή μου πλάτη και ένιωσα την ανάσα μου να γίνεται πιο βαριά.

Παναγία μου! Πως γίνεται να είναι τόσο μαλακας και τόσο Σεξυ ταυτόχρονα;

Μόλις το κούμπωσε τον ένιωσα να απομακρύνεται, άνοιξα τα μάτια μου και ήρθε μπροστά μου.

"Το μπουφάν σας δεσποινίς" μου το έδωσε και άρχισε να πηγαίνει προς την είσοδο του εστιατορίου.

Έμεινα ακίνητη για κάποια δευτερόλεπτα απλά κοιτώντας τον.

"Όποτε είστε έτοιμη ελάτε" χαμογέλασε πάλι ειρωνίκα και τον πλησίασα "μετά από εσάς" μου άνοιξε την πόρτα και μπήκα μέσα.

Τι σκατα έγινε πιο πριν ; και γιατί μου άρεσε ;

*****
Hello loves

Ελπίζω να σας άρεσε το νέο κεφάλαιο.

Ψηφίστε και σχολιάστε ❤️

See you