Σορρυ που άργησα να ανεβάσω loooves❤️
Πάρτε ένα υπερβολικά χαρούμενο κεφάλαιο για συγγνώμη 😂🌸

"Το μισώ αυτό να ξες" άκουσα την φωνή του Μιχάλη από μπροστά και γέλασα ενώ τα μάτια μου παρέμειναν κλειστά.

Εδώ και μισή ώρα επαναλαμβάνει το ίδιο πράγμα πράγμα που με έκανε να χαίρομαι παραπάνω, του είχα πάρει ένα δώρο και το έβαλα στην θέση του συνοδηγού , και τον έχει πιάσει η περιέργεια να το ανοίξει, πράγμα που δεν τον αφήνω να το κάνει.

"Ποιο;" έκανα την ανηξερη και άνοιξα ελαφρός τα μάτια μου για να κοιτάξω τα δικά του μέσα από τον καθρέπτη του αμαξιού.

"Μου αρέσει που κανείς την ανηξερη" στροφογυρισε τα μάτια του και έβαλα το χέρι μου στο στόμα να μου να μην γελάσω.

"Δεν την κάνω" ανασηκωθηκα ελαφρός και έβγαλα τα παπούτσια μου "είμαι" πρόσθεσα και ξανά έπεσα πίσω προσπαθώντας να βολέψω τα πόδια μου.

"Και όχι μόνο αυτό" γκρίνιαξε "είσαι και πίσω , γιατί δεν κάθεσαι δίπλα μου" πήρε το χέρι από το τιμόνι για ένα δευτερόλεπτο και έδειξε την θέση που ήταν το δώρο.

"Πωπω γκρίνια" του είπα "γιατί είμαι κουρασμένη για αυτό είμαι πίσω , κάποιος φρόντισε να μείνω ξύπνια χθες" χαμογέλασα στην ανάμνηση της χθεσινής βραδιάς.

"Πες μου ότι σε χάλασε κιόλας" ειρωνεύτηκε.

"Δεν είπα ότι με χάλασε" αντιγυρισα.

"Ωραία μπορούμε να το επαναλάβουμε" είδε που τον κοίταξα μέσα από τον καθρέπτη και μου έκλεισε το μάτι.

Ένιωσα το κοκκίνισμα να εξαφανίζεται στα μάγουλα μου και έκρυψα το πρόσωπο μου "οδηγά μην σου πετάξω το παπούτσι στο κεφάλι" του είπα γρήγορα με τα χέρια ακόμα στο πρόσωπο μου.

Γέλασε ελαφρός , και αυτό μου ήταν αρκετό για να με κάνει να κοιμηθώ με αυτόν τον γλυκό ηχο.

***

"Ξυπνά Δήμητρα" άκουσα την φωνή του και προσπάθησα να αλλάξω πλευρό χωρίς να πέσω.

"Δήμητρα" τράβηξε ελαφρός το "Α" και με φίλησε το μάγουλο.

"Τώρα τώρα" είπα νυσταγμενα και σηκώθηκα απότομα "πόση ώρα κοιμάμαι ;" ρώτησα και κοίταξα γύρω μου.

Είδα ότι είμαστε στην εξοχή και χαμογέλασα στην όμορφη θεα των δέντρων που και χωρίς φύλλα ήταν πανέμορφα, ενώ ακριβώς δεξιά από το αυτοκινητο ήταν ένα μικρό σπίτι με μια μεγάλη αυλή, λογικά αυτό είναι του Μιχάλη.

"Κανένα δυορο" μου απάντησε και με πήρε αγκαλιά για να βγάλει από το αυτοκίνητο.

"Μπορούσα και μόνη μου" γέλασα και τον φίλησα πεταχτά.

Μου χαμογέλασε και πήγε στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου να φέρει την βαλίτσα μου.

"Εσυ γιατί δεν πήρες βαλίτσα;" τον ρώτησα.

"Γιατί εδώ μένω" μου είπε "έχω πολλά ρούχα" πρόσθεσε.

"Δώσε μου την βαλίτσα" του είπα γλυκά και τον πλησίασα "εσυ πάρε το δώρο σου μέσα από το αυτοκίνητο" γέλασα μόλις έκανε μια γκριμάτσα.

Μόλις πήρε το δώρο του μέσα από το αυτοκίνητο το κλείδωσε και μου έδωσε το χέρι του για να πάμε στο σπίτι.

Μόλις μπήκαμε μέσα στην αυλή ξανά κοίταξα γύρω μου.

"Δεν έχει κάτι ενδιαφέρον εδώ έξω" τον άκουσα να λέει και γύρισα να τον κοιτάξω "μέσα έχει πιο ωραία πράγματα " με κοιταξε πονηρά και τον χτύπησα στο μπράτσο.

"Είσαι βλάκας" του είπα και γέλασα μαζί του.

Μόλις άνοιξε την πόρτα και προχωρησαμε μέσα , μπορώ να πω ότι έμεινα άφωνη , το σπίτι είχε ένα μικρό σαλονάκι με κόκκινους καναπέδες και ένα κάτασπρο χαλί με πιο πέρα κολλημένο στον ξύλινο τοίχο ένα τζάκι που το φαντάστηκα με αναμενη την φωτιά και ανατρίχιασα στην σκέψη με το ποσό πιο όμορφο θα δείχνει , ενώ πιο πέρα ήταν μια τηλεόραση και από τα δεξιά μου ήταν η κουζίνα.

"Που να δεις την κρεβατοκάμαρα" μου είπε ο Μιχάλης μόλις έκλεισε την πόρτα και τύλιξε τα χέρια του γύρω μου ακουμπώντας το κεφάλι του στον ώμο μου.

"Μόνο αυτό σκέφτεσαι" γέλασα και σταμάτησα απότομα μόλις τα χείλια του βρέθηκαν στον λαιμό μου.

"Όχι σκέφτομαι και εσένα" γέλασε στον λαιμό μου.

"Μμμ" μουγκρισα κοροϊδεύοντας τον και γύρισα να τον κοιτάξω.

Τύλιξα τα χέρια μου στον λαιμό του και δον φίλησα απότομα, τα χέρια του ξανά βρέθηκαν γύρω μου κολλώντας το σώμα μου πάνω του.

"Αλλά τώρα που μου το λες" είπα μόλις απομακρύνθηκα "θα ήθελα πολύ να δω την κρεβατοκάμαρα σου" έβαλα τα χέρια μου στα μαλλιά του.

Γέλασε και με σήκωσε στον αέρα , αντανακλαστικά τύλιξα τα πόδια μου γύρω του "τότε πάμε να στην δείξω" μου έκλεισε το μάτι και με ξανά φίλησε.

****

"Μιχάλη;" έβαλα τα χέρια μου στο στερνο του και ανασηκωσα ελαφρός το σώμα μου.

"Ναι;" άνοιξε τα μάτια του και με κοιταξε.

Τύλιξα το δεξί μου χέρι στο λαιμό του και τον φίλησα "πεινάω" γέλασα και το σώμα μου κουνήθηκε μόλις γέλασε και αυτός μαζί μου.

"Πάμε να φάμε τότε" με χτύπησε στον πισινό και αναφώνησα.

"Δεν φταίω" σήκωσε τα χέρια του.

"Έχει χάρη που πεινάω" τον κοίταξα απειλητικά και σηκώθηκα από πάνω του , φόρεσα το πουκάμισο του.

Γέλασε και πήγε στην ντουλάπα που ήταν απέναντι από το κρεβάτι για να πάρει ένα καθαρό εσώρουχο.

"Πάω να πάρω και εγώ" αναφέρθηκα στο εσώρουχο και έφυγα γρήγορα από το δωμάτιο.

"Γιατί ;" τον άκουσα να λέει μέσα από την κρεβατοκάμαρα.

"Σκάσε!" Φώναξα και γέλασε.

Άνοιξα την ντουλάπα κι έβγαλα ένα καθαρό εσώρουχο μέχρι να έρθει ο Μιχάλης.

"Πω" τον άκουσα να λέει "έβαλες κιόλας;" γέλασε και γύρισα να τον κοιτάξω.

Φορούσε μια φόρμα πλέον αλλά χωρίς μπλούζα δείχνοντας το γυμνασμένο σώμα του.

"Και εσυ ντύθηκες" τον έδειξα και με πλησίασε.

"Αν θες τα βγάζω" ψιθύρισε στο αυτί μου και με χούφτωσε.

"Να μου λείπει" γέλασα και τον εσπρωξα "πεινάω" ξανά είπα.

"Πάνε στην κουζίνα και κάνε κρέπες" μου είπε "πήρα υλικά πριν κάτι μέρες" συνέχισε και φόρεσε παντόφλες "εγώ πάω να φερω ξύλα για να άναψουμε το τζάκι"

"Μάλιστα καπετάνιε" έβαλα το χέρι μου στο κεφάλι και εξαφανίστηκα στην κουζίνα.

Έβγαλα γρήγορα ότι ήθελα μέσα από το ψυγείο και τα ντουλάπια , μόλις τα βρήκα όλα άρχισα να φτιάχνω το μείγμα.

Γύρισα να πάρω το κινητό μου μόλις τελείωσα με το μείγμα , και έβαλα το there's nothing holding me back- χωρίς μουσική δεν κάνω τίποτα - και ετσι ξεκίνησα να φτιάχνω τις κρέπες που από στιγμή σε στιγμή θα είναι στο στομάχι μου , αναστέναξα στην σκέψη και χόρευα ταυτόχρονα με το τραγούδι.

Είπα ότι είναι υπέροχο;

"Και είπα εγώ δεν θα βάλει μουσική η Δήμητρα;" είπε ο Μιχάλης και μπήκε στην κουζίνα αφού είχε ανάψει το τζάκι.

"Δήμητρα χωρίς μουσική δεν υπάρχει" γύρισα να τον κοιτάξω κι χαμογέλασα.

Μου χαμογέλασε και αυτός και πήρε τις 2 κρέπες που είχα προλάβει να κάνω , πήρε την μερεντα και άρχισε να τις "γεμίζει"

"Άντε και σε λίγο" είπα χωρίς να τον κοιτάξω "θα ανοίξεις και το δώρο σου"

"Επιτέλους" τον άκουσα να μουρμουρίζει και γέλασα στην σκέψη πως θα είναι η φάτσα του μόλις δει τι είναι.

*** (Σορρυ τα περνάω γρήγορα 😂)

"Σοβαρά τώρα;" σήκωσε το φρύδι του και έπιασα την κοιλιά μου από τα γέλια μόλις κοιταξε το δώρο του "με έβαλες να περιμένω για μια μονοπολη;" είπε και γέλασα παραπάνω.

"Δεν είναι οποιαδήποτε μονοπολη κύριε παπαστρατο" προσπάθησα να πω όσο πιο σοβαρά μπορούσα "είναι της Disney και με κάστρο"

Τον είδα να Στριφογυρίζει τα μάτια του και τον πλησίασα.

Έκατσα ανάμεσα στα πόδια του και τον κοιτάξα "δεν σου άρεσε ;" έκανα λυπημένη φωνή "σκέφτηκα ότι θα περνούσαμε ωραία με μονοπολη" έβαλα το κεφάλι μου στον λαιμό του.

"Μου άρεσε" είπε γρήγορα.

"Το ήξερα ότι έπρεπε να πάρω ταμπου" συνέχισα τον μονόλογο μου.

"Όχι απλά περίμενα κάτι" ξανά είπε διακόπτοντας με "άλλο" πρόσθεσε "αλλά μου άρεσε" με φίλησε.

"Ωραία αυτό σημαίνει ότι θα παίξουμε" πετάχτηκα και κάθισα απενταντι του.

"Ας παίξουμε" γέλασε και την άνοιξε.

Μόλις ανοίξαμε την μονοπολη και εμφανίστηκε και το κάστρο γέλασα.

"Θέλω την λαίδη και τον αλήτη" πήρα το πιόνι.

"Γιατί όχι την τινκερμπελ;" μου έδειξε το χρυσό πιόνι και γέλασα.

"Γιατί αγαπω την ταινία . Και είναι σκυλιά άρα μπόνους " απάντησα "Την ξες;" ρώτησα μιας και που δεν περίμενα να έχει ασχοληθεί ποτέ με κινούμενα σχέδια.

"Έχω μια μικρότερη αδερφή ξες" μου είπε "τα έχω δει σχεδόν όλα" είπε και πήρε τον μογλη.

"Παίξε πρώτη" μου έδωσε τα ζαριά.

"Τι ευγενικός" τον ειρωνεύτηκα και έριξα τα ζαριά.

"Για τώρα" μου έκλεισε το μάτι "γιατί όταν σου πάρω την αγαπημένη σου κάρτα" μου έδειξε την κάρτα που είχε πάνω την λιλο και τον στιτς "θα σταματήσω να είμαι"

Αναφώνησα και γουρλωσα τα μάτια "για τολμα" τον απείλησα και ξεκινήσαμε να παίζουμε.

🌸🌸🌸
Hello loves ❤️
Χριστός Ανέστη !😭

Έλπιζω να σας άρεσε το κεφάλαιο , ήθελα να το κάνω χαρούμενο και στο επόμενο να έχουμε Δράμα *ουπς σποιλ*

Vote and comment bbies🌸

See you ❤️