Το τραγούδι απλά το αγαπω όποτε έτσι το έβαλα #thug life

Σας πριζω αλλά αν θέλετε διαβάστε το secret της DevonneSheeran 😭❤️ είναι ο λόγος που καταφέρνω να γράφω κεφαλαία έχει υπέροχες ιδέες✨

🌸🌸🌸

Έκανα βόλτες πάνω κάτω και δεν σταματούσα να έχω τα μάτια μου πάνω στο κρεβάτι , στο οποίο κοιμάται γαλήνια βγάζοντας ανάσες από τα μισάνοιχτα ροζουλι χείλια του.

Πως τα κατάφερε έτσι; έλεγα συνέχεια στον εαυτό μου όταν κοιτώντας τον , έβλεπα το ταλαιπωρημένο πρόσωπο του, η μυρίζοντας τον να βρώμα αλκοόλ, όπως όλο το δωμάτιο πλέον.

Σταμάτησα να κάνω βόλτες και έκατσα στην άκρη του κρεβατιού περνώντας τα χέρια μου μέσα από τα μαλλιά μου.

Τι θα γινόταν αν δεν άκουγα τα μηνύματα που μου έστειλε;  θα περνούσε όλο του το βράδυ εκει;

Έκλεισα τα μάτια μου και αναστέναξα , είναι εδώ , αυτό είναι που μέτρα , είναι εδώ και είναι καλά.

Βγήκα έξω από το δωμάτιο χωρίς να αντέχω άλλο το πως έδειχνε, έχω ένα μερίδιο ευθύνης , ένα μεγάλο μάλιστα , έπρεπε να το είχα σηκώσει όταν με τηλεφώνησε.

Πήγα στην κουζίνα και άρχισα να φτιάχνω κάτι να φάει , θα ξυπνήσει, πόσες ώρες μπορεί να κοιμάται;

Δυο η τρία τοστ; εξισα το κεφάλι μου και γέλασα ελαφρός με τις ερωτήσεις που κάνω αυτήν την στιγμή.

Τελικά έβαλα δυο στην τοστιέρα και έψαξα στο ψυγείο για χυμό πορτοκαλί, μόλις τον έβαλα σε ένα μεγάλο ποτήρι για να πάει αρκετό άνοιξα το ντουλάπι και έβγαλα δυο ντεπόν γιατί θα έχει σίγουρα πονοκέφαλο με τόσο που ήπιε.(όταν βλέπεις συνέχεια fifty shades of gray..)

Τα έβαλα προσεχτικά σε έναν δίσκο και ξανα ξεκίνησα την διαδρομή μου προσεκτικά προς το δωμάτιο μου που ξαπλώνει ο Μιχάλης.

Το άφησα προσεκτικά πάνω στο κομοδίνο, δεν θέλω να πέσει κάτω , γιατί αν είναι να πέσει κάπου θα πρέπει να πέσει πάνω στο κεφάλι του.

Ακόμα έχω νεύρα μαζί του, όχι μόνο νευρα είμαι απογοητευμένη , στεναχωρημένη , πληγωμένη, και με περίοδο.

Με μηδέν σεβασμό είναι αυτό το άτομο δηλαδή;εγώ φταίω αν του φάω το τοστ;

Όλες οι σκέψεις μου και οι κακίες που σκεφτόμουν εξαφανίστηκαν μόλις τον άκουσα να μουγκρίζει.

Κατευθείαν έκατσα δίπλα στο κρεβάτι τον είδα να κουνιέται.

"Γαμω ποσό ήπια χθες;" μουρμούρισε χωρίς να έχει ανοίξει ακόμα τα μάτια του.

Στριφογυρισα τα μάτια μου "πολύ προφανώς για να είσαι έτσι" τον ειρωνεύτηκα και τον έδειξα με το χέρι μου, αλλά δεν το είδε αφού είχε ακόμα κλειστά τα μάτια μου.

Πετάχτηκε μόλις άκουσε την φωνή μου και τα γαλανά του μάτια επιτέλους άνοιξαν μόνο για να κλείσουν ξανά λόγο του ηλίου που έχει μέσα στο δωμάτιο.

Ούπς, να κλείσω τις κουρτίνες; μπα..

"Είσαι εδώ" σηκώθηκε από το κρεβάτι και ακούμπησε την πλάτη του στο κρεβάτι.

Ένιωσα όλη την καλοσύνη που είχα πριν να φεύγει "εσυ είσαι εδώ" του είπα "σε μάζεψα σπίτι μου"

"Α" είπε σαν να μην τον νοιάζει.

"Αξις και ξερός!" Του φώναξα , αλλά κατέβασα αμέσως τον τόνο της φωνής μου μόλις είδα την έκφραση που πήρε , προφανώς από τον πονοκέφαλο που έχει "τι χάλια είναι αυτά Μιχάλη;" τον ρώτησα και σταυρωσα τα χέρια μου κάτω απο το στήθος μου περιμένοντας μια απάντηση.

Ξεφυσηξε ενοχλημένος "μια χαρά είμαι Δήμητρα μην αρχίζεις"

Σε άλλη περίπτωση θα γελούσα γιατί κάνουμε σαν παντρεμένο ζευγάρι , αλλά αυτήν την στιγμή το μόνο που θέλω να κάνω είναι να πάρω τον δίσκο και να του τον φορέσω κολάρο.

"Μια χαρά;" τον ειρωνεύτηκα "σε μάζεψα από τον δρόμο Μιχάλη!"

"Ευχαριστώ!" Φώναξε αγανακτισμένος

"Παρακαλώ!" Του ανταπέδωσα και του έδωσα τον δίσκο "φάε τώρα" απαίτησα "και μετά πάρε τα χάπια για τον πονοκέφαλο"

"Νοιάζεσαι για εμένα" είπε χωρίς να κοιτάξει καν τον δίσκο.

"Δυστυχώς ναι" του είπα "κάτι που δεν κανείς εσυ φυσικά" συνέχισα και βγήκα από το δωμάτιο πριν του πετάξω ένα ξερό φάε.

Πήγα μέσα στην κουζίνα και τράβηξα με δύναμη την καρέκλα δημιουργώντας τον γνωστό και σπαστικό θόρυβο τουλάχιστον για εμένα , έκατσα και απλά αναστέναξα.

Δεν άργησα να ακούσω την πόρτα του δωματίου μου να ανοίγει απότομα και τα βαριά του βήματα να πλησιάζουν στην κουζίνα.

Ωραία , θυμωμένος είναι πάλι , Στριφογυρισα τα μάτια μου και "ετοιμάστηκα" να τον αντιμετωπίσω.

"Δεν νοιάζομαι για σένα;" φώναξε μόλις μπήκε στην κουζίνα.

"Μπορείς να μην φωνάζεις;" του είπα και τον κοίταξα με υφάκι "σε πολυκατοικία βρίσκεσαι" σηκώθηκα όρθια και πήγα να φτιάξω καφέ.

"Δήμητρα κοφτό" με άρπαξε από τον αγκώνα και με γύρισε να τον κοιτάω.

"Ποιο;" έκανα την ανήξερη και προσπάθησα να απελευθερωθω από το κράτημα του.

"Το ξες ότι τζάμπα προσπαθείς" γέλασε ειρωνικά και το σώμα του κόλλησε στο δικό μου εγκλωβίζοντας με.

"Μιχάλη φύγε αλλιώς-" ξεκίνησα να λέω χωρίς να ξέρω τι να του πω.

"Αλλιώς τι;" με ειρωνεύτηκε "τώρα θα κάτσεις να με ακούσεις" με κοίταξε στα μάτια.

"Δεν μπορώ να κάτσω"

"Σκάσε Δήμητρα" ξεφυσηξε

"Εσυ σκάσε!" Του φώναξα και προσπάθησα να τον ξανά σπρώξω.

Με κοιταξε και άσκησε περισσότερη πίεση πάνω μου.

"Άκουσε με μια φορά!" είπε σκληρά αλλά ακούστηκε σαν να με παρακαλάει και έκανε ένα βήμα πίσω αφήνοντας με χώρο "σε παρακαλώ"

Αναστέναξα "ακούω" σταυρωσα τα χέρια μου.

"Συγγνώμη" είπε πριν καν αρχίσει και έφυγε ακόμα πιο πίσω , μου έδειξε την καρέκλα και αργά πήγα και έκατσα.

"Είμαι ένας κοπανος" ξεκίνησε να λέει

"Το ξέρω" τον διέκοψα και με κοιταξε σοβαρά κάνοντας με να σκάσω.

"Και ξέρω ότι δεν μου αξίζεις" πρόσθεσε "αλλά νοιάζομαι πολύ για εσένα Δήμητρα , και ας μη το δείχνω άμεσα" με κοίταξε και έκατσε δίπλα από την καρέκλα μου.

"Αν δεν νοιαζομουν για εσένα δεν θα είχα έρθει σπίτι σου χθες να σου χτυπάω την πόρτα και να λείπεις" γέλασε "δεν θα έπινα , αλλά το έκανα , γνωρίζοντας ότι σε πλήγωσα"

"Η όταν ήσουν άρρωστη" μου είπε "πήγα να πεθάνω από την τρομάρα μου μόλις μου τηλεφώνησες ότι δεν θα έρθεις για αυτό" με κοιταξε.

Τον κοίταξα βουρκωμενη, πρώτη φορά τον ακούω να μιλά έτσι.

"Δεν ξες πως νιώθω όταν σε βλέπω στεναχωρημένη" σκούπισε το δάκρυ που έπεσε από το μάγουλο μου , η περίοδος φταίει.

"Και φυσικά δεν ήταν λάθος όλο αυτό" είπε για το τέλος "ήταν και ελπίζω είναι το καλύτερο πράγμα που μου έχει συμβεί, είσαι το καλύτερο που μου έχει συμβεί, και δεν θέλω να σε χάσω" τελείωσε και με κοιταξε.

Πριν προλάβει να πει τίποτα άλλο ένωσα τα χείλια μου με τα δικά του , τον ένιωσα να χαμόγελα.

"ακόμα είμαι θυμωμένη μαζί σου" του είπα τελικά μόλις απομακρύνθηκα "γιατί το πήρες τόσο άσχημα;"

Γέλασε "άμα είσαι θυμωμένη έτσι μαζί μου δεν έχω πρόβλημα"

Σήκωσα το φρύδι μου περιμένοντας για την απάντηση μου.

"Φοβήθηκα" είπε τελικά στα σοβαρά.

"Ποιον;" ρώτησα με περιεργια.

Αναστέναξε και με κοιταξε "τον πατέρα μου"

🌸🌸🌸🌸
Hello loves!
Τι μου κάνετε ;
Και μπααααααμ ο μπαμπά του είναι αυτός που τον ελέγχει😭

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο❤️στο επόμενο θα μάθετε τα πάντα για αυτον✨

Vote and comment 🌷❤️🌸

Καλό Σαββατοκύριακο ❤️
Σι Γιου❤️