ΠΡΟΣΟΧΗ : αυτό το κεφάλαιο γράφτηκε από ένα άτομο μισοκοιμησμενο όποτε ίσως έχει κάποια λαθάκια 😭

Επίσης τσεκάρετε αν θέλετε την ιστορία secrets της DevonneSheeran είναι υπέροχη ❤️

"Μιχάλη;" μουρμούρισα και άνοιξα τα μάτια μου όταν ένιωσα το σώμα μου να είναι στον αέρα.

"Σσς" ψιθύρισε και με έσφιξε παραπάνω πάνω του "που είναι τα κλειδιά σου;" με ρώτησε μόλις φτάσαμε έξω από την πόρτα μου.

Στα τυφλά έψαξα μέσα στις τσέπες μου με το ένα μου χέρι"εδώ" του είπα και του τα έδωσα.

Μόλις τα κατάφερε και άνοιξε την πόρτα μπήκε μέσα με εμένα ακόμα στην αγκαλιά του, χαχάνισα ελαφρός μόλις χτύπησε το πόδι του στην παπούτσοθηκη.

"Που είναι ο μονοκερος μου;" τον ρώτησα και προσπάθησα να κατέβω από την αγκαλιά του "είμαι ξύπνια μπορείς να με αφήσεις" γέλασα και τον σκούντηξα με τον αγκώνα μου.

Γέλασε "τον κρατάς στα χέρια σου Δήμητρα, σίγουρα είσαι ξύπνια" προχώρησε προς την κρεβατοκάμαρα.

"Εδώ είμαστε" είπε σιγανά και με άφησε στην άκρη του στρωμένου μου κρεβάτι.

Σηκώθηκα ελαφρός και προσπάθησα να βγάλω το παντελόνι μου.

"Θες βοήθεια;" με κορόιδεψε μόλις είδε ότι δεν μπορώ ούτε καν να ανοίξω το κουμπί.

"Ναι" γκρίνιαξα σαν να είμαι μωρό και έπεσα με την πλάτη πίσω στο κρεβάτι.

"Σήκω Δήμητρα" αναστέναξε και με πλησίασε.

Έκανα ότι μου είπε και με την βοήθεια του μπόρεσα να ξεντυθω και να βάλω πιτζάμες.

"Που πας;" με έσπρωξε πίσω στα παπλώματα μόλις είδε ότι έβγαλα την κουβέρτα από πάνω μου.

"Να πλύνω τα δόντια μου" έτριψα τα μάτια μου και χασμουρήθηκα.

"Δεν χρειάζεται κοιμάσαι όρθια και αύριο μέρα είναι" είπε και άνοιξε το φωτιστικό στο κομοδίνο.

Του έπιασα το χέρι μόλις γύρισε την πλάτη του σε εμένα "μην φύγεις" κλαψουρισα και τον τράβηξα πίσω.

Τον άκουσα να γελάει το επόμενο δευτερόλεπτο άνοιξα τα μάτια μου μόλις δεν ένιωσα να πλησιάζει.

Σήκωσα τα φρύδια μου και χαμογέλασα μόλις τον είδα να βγάζει τα ρούχα του μένοντας με το μποξεράκι του.

"Την επόμενη φορά εγώ θα απολαύσω το σόου" με πλησίασε και μπήκε κάτω από την κουβέρτα δίπλα μου.

Αμέσως έπεσα πάνω του και τύλιξα τα χέρια μου γύρω του ακουμπώντας το κεφάλι μου στο στήθος του, χαμογέλασα μόλις τύλιξε και αυτός τα χέρια του γύρω μου.

Με φίλησε το κεφάλι του και τον έσφιξα παραπάνω σε αυτήν την κίνηση.

"Καληνύχτα μωρό μου" είπα και έκλεισα τα μάτια μου.

"Καληνύχτα" απάντησε και γέλασα.

"Στον μονοκερο μιλούσα" έδειξα το ροζ λούτρινο που βρισκόταν πάνω στο κομοδίνο μαζί με το φωτιστικό "αλλά whatever καληνύχτα και σε εσένα" του είπα και ξανά έκλεισα τα μάτια μου.

Το στήθος του κουνήθηκε κάτω από το κεφάλι μου εξαιτίας του γέλιου που βγήκε από το στόμα του , και ένιωσα την καρδιά μου να χάνει ένα χτυπο σε αυτήν την υπέροχη αίσθηση.

***

Το ξυπνητηρι χτύπησε και άνοιξα τα μάτια μου απότομα, σήκωσα ελαφρός το κεφάλι μου και κοίταξα γύρω μου.

Ο Μιχάλης δεν ήταν εδώ και την θέση του είχε πάρει το μαξιλάρι μου, αναστέναξα και σηκώθηκα απρόθυμα από το κρεβάτι.

"Πάλι καλά που είναι Παρασκευή" μουρμούρισα στον εαυτό μου και τεντώθηκα.

Έκανα ότι κάνω κάθε πρωί και πλησίασα την ντουλάπα μου, πήρα ένα ανοιχτό τζιν και μια κόκκινη μακρυμάνικη μπλούζα , τα πέταξα άτσαλα στο κρεβάτι και έβγαλα τις πιτζάμες μου.

Χαμογέλασα ασυναίσθητα μόλις είδα τον μονοκερο πάνω στο κομοδίνο και αποχώρησα από το δωμάτιο με γρήγορα βήματα.

Πεινάω.

Βρέθηκα σε δευτερόλεπτα στην κουζίνα και όρμησα στο ψυγείο, άρπαξα το βούτυρο και το γάλα που βρισκόταν στα δεξιά μου.

Τα ακούμπησα πάνω στο τραπέζι και τότε πρόσεξα ένα μικρό χαρτί ακουμπισμένο πάνω του.

Το πήρα στα χέρια μου και χαμογελασα μόλις κατάλαβα ότι είναι από τον Μιχάλη, ξεκίνησα να το διαβάζω , έλεγε συγγνώμη που έφυγε χωρίς ειδοποιήση αλλά έχει να ετοιμαστεί.

Γέλασα δυνατά όταν στο τέλος έγραψε ότι ροχάλιζα και το άφησα ξανά πάνω στο τραπέζι.

Έφτιαξα 3 φέτες με μερεντα και ήπια το γάλα μου γρήγορα , μόλις τελείωσα το πρωινό μου έπλυνα τα δόντια μου και ξεκίνησα για την δουλειά.

Σήμερα πρέπει να το το πω.

****

"Καλημέρα" καλημέρισαν μερικούς καθηγητές καθώς δεν τους είδα την πρώτη ώρα, και συνέχισα να περπατάω προς το γραφείο του λυκειάρχη.

Έφτασα από έξω και έκλεισα τα μάτια μου , πήρα μια βαθιά ανάσα και χτύπησα την πόρτα.

Όταν η βαριά του φωνή μου έδωσε την άδεια να περάσω την μπήκα μέσα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου.

"Καλημέρα" του είπα και αυτός σηκώθηκε από την καρέκλα χαμογελαστός.

Με πλησίασε και τα χείλια του ακούμπησαν τα δικά μου δίνοντας μου ένα γλυκό φιλί "καλημέρα" μου χαμογέλασε και με ξανά φίλησε.

"Δεν έχεις μάθημα;" με ρώτησε μόλις απομακρύνθηκε.

"Έχω κενό δεύτερη ώρα" σήκωσα τους ώμους μου και τον κοίταξα στα μάτια.

Πες το Δήμητρα, επαναλάμβανα μέσα στο κεφάλι μου

"Πρέπει να σου πω κάτι" του είπα σοβαρά και έκατσα σε μια από τις καρέκλες που βρίσκονται μέσα στο γραφείο του.

"Τι έγινε;" ρώτησε απορημένος και έκατσε απέναντι μου.

Έκλεισα στα μάτια μου και αναστέναξα , τα άνοιξα και τον κοίταξα.

"Τα παιδιά του Β1" ξεκίνησα να λέω αργά και με σιγανή φωνή.

"Τι έκαναν πάλι;" με έκοψε "και έλεγα εγώ τόσο καιρό ήσυχα δεν θα κάνουν μαλακια;" μονολόγησε στον εαυτό του.

"Καμία σχέση Μιχάλη!" Τον σταμάτησα "μια χαρά είναι τα παιδιά" τον μάλωσα και σήκωσε τα χέρια του.

"Τότε;" ρώτησε ανυπόμονα.

"Ξέρουν" του είπα γρήγορα και κοίταξα άλλου.

"Τι ξέρουν;" είπε μπερδεμένα.

"Αριθμητική!" Τον ειρωνεύτηκα και τον κοίταξα "ξέρουν για εμάς Μιχάλη!" Μας έδειξα με το δάχτυλο μου για να τονίσω το για εμάς.

"Δεν γίνεται αυτό" πετάχτηκε απο την καρέκλα απότομα και έβαλε τα χέρια του μέσα στα καστανά του μαλλιά "πως ξέρουν;" ανέβασε την φωνή του και μαζεύτηκα.

"Μας άκουσαν" ψιθύρισα και κοιτούσα το πάτωμα.

"Σκατα!" Φώναξε και η γροθιά του βρέθηκε στον τοίχο.

Σήκωσα και εγώ όρθια "Μιχάλη ηρέμησε!" Είπα και γύρισε απότομα.

"Να ηρεμήσω;" με ειρωνεύτηκε "μπορούμε να χάσουμε την δουλειά μας Δήμητρα!" Μου φώναξε

"Δεν θα το πουν" φώναξα και εγώ αγανακτισμένη.

Γέλασε ειρωνικά και με κοιταξε "μου αρέσει που βασίζεσαι για όλα πάνω τους" έκανε μια κίνηση με τα χέρια του "μην ξεχνάς όμως ότι είναι παιδιά, πάντα θα κάνουν κάτι ηλιθιο!"

"Τώρα κατηγορείς αυτά;" τον ρώτησα φωναχτά διακόπτοντας τον "εμείς φταίμε και η επιπολαιότητα μας μόνο Μιχάλη!"

Ξεφυσηξε και έπεσε με δύναμη στην καρέκλα "έχεις δίκαιό" είπε μέσα από τα δόντια μας "εμείς φταίμε" με κοιταξε "δεν έπρεπε να γίνει αυτό μεταξύ μας από την αρχή" είπε και ένιωσα τα πόδια μου να τρέμουν.

"Ποιο αυτό ;" προσπάθησα να ηρεμήσω χωρίς να βγάλω συμπεράσματα.

"Η σχέση η ότι ήταν Δήμητρα" φώναξε "ήταν ένα λάθος" πέταξε στο τέλος και έδειξε μετανιωμένος.

Τα μάτια μου βούρκωσαν και κοίταξα κάτω "πες ότι δεν ένιωθα καλά και έφυγα" τον κοίταξα , κάτι που έκανε ήδη και αυτός.

Βγήκα χωρίς να πω τίποτα άλλο.

"Τι έγινε;" ρώτησε η Γεωργία βγαίνοντας βιάστηκα από το γραφείο των καθηγητών "ακούγεστε μέχρι μέσα" συμπλήρωσε και έδειξε με το κεφάλι της προς την αίθουσα.

"Τίποτα σημαντικό" προσπάθησα να χαμογελάσω "ένας μικρός καυγάς όπως πάντα" την ησύχασα "φεύγω , δεν νιωθω καλά" της είπα βιάστηκα και την χαιρέτησα.

Μόλις μπήκα μέσα στο αμάξι πέταξα την τσάντα στην θέση του συνοδηγού , πρόσεξα ότι είχα αφήσει τα εισιτήρια από το λούνα παρκ εκει από χθες και ένιωθα να βουρκώνω παραπάνω.

Πριν προλάβω να κάνω τίποτα άλλο το πρώτο δάκρυ κύλησε στο μάγουλο μου , ακουλοθοντας το αλλά τόσα.

Και ο πρώτος λυγμός δεν άργησε να έρθει...

🌸🌸🌸
Hello lovessss
I love drama *annoying smiley face*
τι μου κάνετε ; ελπίζω να είστε καλά ❤️
Sooo , new part , ελπίζω να σας άρεσε (γιατί εμένα μου άρεσε 😈 )
Καιιιι σαν καλό παιδί που είμαι θα κάνω σποιλ και θα πω ότι .... ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΧΕΙ ΜΕΡΙΑ ΜΙΧΑΛΗ

επίσης η ιστορία είχε μπει 5Η θέση! Thank you so much Ily 🌸

Καλο Σαββατοκύριακο να έχετε αγάπες❤️

See you❤️