Σήμερα είχε αρκετό κόσμο το μαγαζί. Τέτοιο κόσμο έχει συνήθως σε γενέθλια ή το καλοκαίρι στο Beach Bar του μαγαζιού. Και οι παραγγελίες ήταν αρκετές σήμερα. Έπρεπε να ετοιμάσω δύο τούρτες και ας μην έφτανε αυτό, έπρεπε να ετοιμάσω και διάφορα γλυκάκια, γιατί τελείωναν συνέχεια.

-"Ανυπομονώ να πάω σπίτι." είπα και τεντώθηκα.

-"Και εγώ. Θέλω να πάω σπίτι και να κάνω ένα χαλαρωτικό μπάνιο." είπε η Rossi που μόλις είχε μπει στην κουζίνα να πάρει τα γλυκά που είχαν ψηθεί.

-"Λοιπόν όσο πιο γρήγορα τελειώσουμε τόσο πιο γρήγορα θα πάμε σπίτι." είπε η Robin καθώς έφτιαχνε μερικά κεκάκια.

-"Και τι θα κάνουμε; Θα διώξουμε τους πελάτες;" ρώτησε η Rossi ειρωνικά.

-"Αν χρειαστεί." είπε η Robin και γέλασε λίγο σατανικά.

-"Robin." της είπα προειδοποιητικά.

-"Πλάκα κάνω." είπε και χαμογέλασε.

-"Το ξέρουμε. Απλά μερικές φορές δείχνεις πολύ σοβαρή όταν λες κάτι." είπε η Rossi και βγήκε από την κουζίνα με τον δίσκο με τα γλυκά.

-"Ναι, αλλά μπορούμε να το κάνουμε." μου είπε η Robin καθώς γύρισε να με κοιτάξει, έχοντας ένα σατανικό ύφος.

-"Robin." της είπα πάλι προειδοποιητικά.

-"Καλά, καλά. Το κατάλαβα." είπε και γύρισε στην δουλειά της.

Η Robin έχει το συνήθειο να μας πειράζει, όπως τώρα, αλλά όταν βάλει κάτι στο μυαλό της δεν μπορείς να το βγάλεις ούτε με σφαίρες. Για αυτό την προειδοποιούμε όταν λέει κάτι τέτοιο. Πότε δεν ξέρεις τι μπορεί να κάνει. Είναι πολύ περίεργη μερικές φορές.

{...}

Η ώρα πέρασε πιο γρήγορα από ότι περίμενα και επιτέλους σχόλασα. Μόλις είχα αποχαιρετήσει τους υπόλοιπους και άρχισα να προχωρώ για το σπίτι μου.

-"Nashi!"

Άκουσα κάποιον να με φωνάζει και γύρισα το κεφάλι μου στην κατεύθυνση της φωνής. Αντίκρισα ένα μαύρο τζιπ και κάποιον να με χαιρετά. Ήταν 11 το βράδυ έτσι δεν έβλεπα καλά. Πήγα πιο κοντά στο αμάξι και είδα τον θείο μου, Jiraiya.

Τι δουλειά έχει τέτοια ώρα εδώ;

-"Γειά σου θείε." του είπα με χαμόγελο όταν τον έφτασα.

-"Σου έχω πει να με φωνάζεις με το όνομα μου. Είναι ντροπιαστικό το θείε." είπε και μου χαμογέλασε.

-"Εντάξει. Λοιπόν τι θες Jiraiya;"

-"Περνούσα από δω και σκέφτηκα να σε πάω εγώ σπίτι. Είναι αργά για να πας μόνη σου." είπε και χαμογέλασε.

-"Ευχαριστώ." είπα και μπήκα στο αμάξι.

Μόλις έκατσα στην θέση του συνοδηγού ο Jiraiya έβαλε μπρος το αμάξι και ξεκινήσαμε για το σπίτι μου.

-"Λοιπόν Nashi είσαι ελεύθερη αύριο το μεσημέρι;" είπε μετά από λίγη ώρα ησυχίας.

-"Ναι δεν έχω κανονίσει κάτι." είπα και τον κοίταξα.

-"Τότε τι θα έλεγες να φάμε μαζί μεσημεριανό. Πάει καιρός που φάγαμε μαζί." είπε και με κοίταξε με την άκρη του ματιού του.

-"Ναι όντως πάει καιρός. Εντάξει τότε. Αύριο θα φάμε μαζί." είπα και του χαμογέλασα.
-"Θα έρθει και ο Naruto;"

-"Ναι. Τον ρώτησα πιο νωρίς." είπε και σταμάτησε το αμάξι καθώς φτάσαμε στο σπίτι μου.

-"Λοιπόν τα λέμε αύριο Jiraiya." είπα και βγήκα από το αμάξι.

-"Θα έρθω να σας πάρω εγώ από το σχολείο αύριο. Τα λέμε." είπε και έφυγε.

Σίγουρα έχει βάλει κάτι στο μυαλό του. Είναι λίγο περίεργο το να έρχεται να με πάρει από την δουλειά και να θέλει να φάμε μαζί. Όταν κάνει κάτι τέτοιο συνήθως θέλει να ζητήσει κάτι. Και έχω ένα κακό προαίσθημα για αύριο. Ελπίζω να μην ζητήσει κάτι δύσκολο ή κουραστικό.

{...}

Μόλις είχε χτυπήσει το κουδούνι για την λήξη την σχολικής ημέρας. Επιτέλους! Είχα αρχίσει να βαριέμαι.

-"Nashi μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;" με ρώτησε ο Gaara, καθώς περπατούσαμε μαζί στην έξοδο του σχολείου.

-"Ναι φυσικά." είπα καθώς τον κοίταξα χαμογελώντας.

-"Θες να φάμε μαζί μεσημεριανό;" με ρώτησε, καθώς έξυσε αμήχανα το κεφάλι του.

Έλα τώρα! Σήμερα βγήκε να το ζητήσει! Για άλλη μια φορά η τύχη δεν είναι με το μέρος μου από ότι φαίνεται.

-"Θα το ήθελα, αλλά δε μπορώ. Σήμερα θα φάω με τον Θείο μου και τον Naruto." είπα και προσπάθησα να χαμογελάσω.

-"Τότε μια άλλη φορά." είπε και μου χαμογέλασε.

Μπορούσα να διακρίνω από την φωνή του ότι είναι λυπημένος, όπως και εγώ εξάλλου. Θα ήθελα πολύ να φάω μαζί του. Θα ήταν τέλεια!

-"Τι λες για αύριο;" είπα και τον κοίταξα.

-"Θα σε ενημερώσω αργότερα, γιατί δεν ξέρω το αυριανό μου πρόγραμμα για την δουλειά."

-"Τότε θα περιμένω μήνυμα." είπα και του έδειξα το κινητό μου.

-"Σίγουρα. Πρέπει να φύγω. Τα λέμε." είπε και μπήκε στην λιμουζίνα που τον περίμενε.

Εγώ του χαμογέλασα και μετά πήγα στον Naruto. Μετά από λίγο ήρθε ο Jiraiya και μας πήρε. Μας είπε ότι θα κεράσει αυτός σήμερα, το οποίο με κάνει να ανησυχώ ακόμα περισσότερο για το τι πρόκειται να ζητήσει.

Ο Naruto πρότεινε να πάμε σε ένα ramen μαγαζί έτσι και πήγαμε. Στην αρχή περνούσαμε καλά. Μιλούσαμε για διαφορά πράγματα. Ήταν πολύ ωραία, σαν οικογενειακό γεύμα.

-"Λοιπόν τώρα θα σας πω το πραγματικό λόγο που σας κάλεσα εδώ." είπε ο Jiraiya καθώς σταύρωσε τα χέρια του.

Το ήξερα ότι κάτι μας ήθελε, έτσι δεν εκπλάγηκα πολύ. Θα μπορούσε να μας το πει και από το τηλέφωνο, αλλά έτσι δεν θα μπορεί να μας αλλάξει την γνώμη άμα του πούμε όχι.

-"Την άλλη εβδομάδα, την Παρασκευή, κλείνουν τα σχολεία για τα Χριστούγεννα, έτσι;" είπε και εμείς κουνήσαμε θετικά το κεφάλι μας.
-"Την επόμενη μέρα, το Σάββατο, η εταιρία μου ετοιμάζει μια εκδήλωση και θα ήθελα να έρθετε."

-"Μόνο αυτό;" τον ρώτησα και τον κοίταξα λίγο θυμωμένη.

-"Είναι μια εκδήλωση χορού. Πρέπει να είστε ντυμένοι καλά." είπε και έξυσε αμήχανα το κεφάλι του.

-"Εκδήλωση χορού!" φώναξα εγώ και ο Naruto ταυτόχρονα.

-"Εγώ δεν βάζω κουστούμι." είπε ο Naruto και σταύρωσε στο στήθος του τα χέρια του.

-"Ούτε εγώ φόρεμα." είπα και έκανα ότι και ο Naruto.

-"Θα το κάνετε για την εταιρία." είπε ο Jiraiya και τον κοιτάξαμε με περιέργεια.
-"Σε αυτή την εκδήλωση θα μαζευτούν πολλοί επιχειρηματίες, οι οποίοι θα βοηθήσουν για το μέλλον της εταιρίας. Έτσι δεν ακούω καμία αντίρρηση."

-"Μα Jiraiya-"

-"Naruto." είπε ο Jiraiya και τον διέκοψε.
- "Εάν θες να πάρεις μια μέρα την θέση μου πρέπει να το κάνεις, αλλιώς δεν θα πετύχεις ποτέ."

Ο Naruto έδειξε να κατάλαβε και απλά κούνησε θετικά το κεφάλι του. Εγώ πάλι δεν το ήθελα, αλλά ο Jiraiya μου είπε ότι ήμαστε οικογένεια και ότι οι οικογένειες είναι ενωμένες. Μόνο που το είπε αυτό αυτόματα δέχτηκα.

Η λέξη <<οικογένεια>> είναι μοναδική για μένα. Μπορεί να μην έχω γονείς, αλλά και πάλι αυτοί οι δύο είναι αρκετοί για μένα. Είναι η οικογένεια μου! Είναι ότι μου έχει απομείνει και θα κάνω τα πάντα για να ήμαστε ευτυχισμένοι.

Έτσι είναι η ώρα να πάω για ψώνια με τα κορίτσια αυτή την εβδομάδα. Πρέπει να βρω ένα φόρεμα για την εκδήλωση.

♥♥ Comment and Vote ♥♥