Gaara's POV

Είχα ψάξει σχεδόν παντού. Στην αυλή, στην καφετέρια, στις τουαλέτες, στο γυμναστήριο, παντού. Το μόνο μέρος που δεν είχα ψάξει ήταν η ταράτσα του σχολείου. Είναι το τελευταίο μέρος που μπορεί να είναι. Αν δεν είναι εκεί δεν ξέρω τι θα κάνω.

Ανέβηκα τρέχοντας τα σκαλοπάτια και σταμάτησα μπροστά από την πόρτα της ταράτσας για να πάρω μια ανάσα. Τότε άκουσα κάποιον να κλαίει. Ήμουν σίγουρος ότι είναι η Nashi. Πήρα μια βαθιά ανάσα και άνοιξα την πόρτα. Και την είδα. Καθόταν στην τσιμέντο και είχε τα χέρια της στο πρόσωπο της. Δεν ήθελε να την δει κάποιος να κλαίει.

Nashi's POV

Εκλεγα χωρίς σταματημό. Ακόμα δεν είχα καταλάβει τι έκανα. Γιατί το άξιζα όλο αυτό;

Τότε άκουσα την πόρτα της ταράτσας να ανοίγει. Προς έκπληξη μου ήταν ο Gaara. Τι δουλειά έχει εδώ; Νόμιζα ότι με μισεί. Νόμιζα ότι δεν με θέλει άλλο για φίλη του.

Όταν τον είδα γύρισα από την άλλη και σκούπισα τα δάκρυα μου. Δεν θέλω να τον κοιτάξω, δεν θέλω να του μιλήσω. Θέλω να μείνω μόνη, όπως ήθελε και αυτός όταν μου φώναξε.

Τον άκουσα να προχωράει και να έρχεται και να κάθεται δίπλα μου. Δεν μιλούσε κανένας. Το μόνο που ακουγόταν ήταν ο ήχος των δακρύων μου, που ακόμα προσπαθούσα να σταματήσω.

-"Συγνώμη." είπε μετά από λίγη ώρα ησυχίας ο Gaara.
-"Ξέρω ότι αυτό που έκανα δεν ήταν σωστό. Όμως έγιναν τόσα πολλά και πίστευα ότι θα είσαι ασφαλείς άμα εμένα μακρυά σου."

Έρχεται και λέει ένα συγνώμη και περιμένει να τον συνχωρέσω; Μου έσπασε την καρδιά, ενώ ξέρει πόσο πολύ νοιάζομαι για αυτόν. Μου έρχεται να γυρίσω και να τον χαστουκίσω. Όμως πρώτα θα ήθελα να μάθω τι έγινε. Αλλά δεν μπορώ να του μιλήσω, η καλύτερα δεν θέλω να του μιλήσω.

Gaara's POV

-"Είμαι σίγουρος ότι θα θες να μάθεις τι έγινε." είπα και πήρα μια βαθιά ανάσα.

Δεν είναι εύκολο να της πω ότι ο πατέρας μου θέλει να με παντρεψει με κάποια που δεν ξέρω και ότι η ζωή της κινδυνεύει. Αλλά πρέπει να το κάνω. Πρέπει να ξέρει γιατί έκανα ότι έκανα. Να ξέρει γιατί της ζητάω συγγνώμη.

-"Χθες έφυγα βιαστικά, γιατί ο πατέρας μου μου θύμισε κάτι που δεν ήθελα να θυμάμαι." είπα και πήρα άλλη μια βαθιά ανάσα πριν συνεχίσω.
- "Μου είπε ότι πρέπει να παντρευτω κάποια Matsuri. Εγώ όμως δεν θέλω να την παντρευτω, γιατί δεν την γνωρίζω ούτε λίγο. Έτσι μάλωσα μαζί του." είπα και στο τέλος γύρισα να την κοιτάξω.

Προς έκπληξη μου με κοιτούσε και εκείνη. Και ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη ήταν ότι είχε ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη της. Αμέσως της χαμογέλασα και εγώ, όμως εκείνη γύρισε βιαστικά το κεφάλι της από την άλλη πλευρά. Δεν την καταλαβαίνω. Πριν λίγο μου χαμογέλασε και τώρα δεν θέλει να με κοιτάξει.

Είναι περίεργη. Μάλλον για αυτό μου αρέσει.

-"Όπως είπα μάλωσα με τον πατέρα μου και το θέμα πήγε σε εσένα μετά." είπα και έξυσα το κεφάλι μου αμήχανα.
- "Είπε πως πρέπει να μάθεις πια είναι η θέση σου εδώ πέρα και το είπε με σοβαρό ύφος. Έτσι μάλωσα μαζί του για αυτό." είπα καθώς κοίταξα κάτω θυμωμένος και λυπημένος.

Nashi's POV

Τι; Να μάθω πια είναι η θέση μου εδώ πέρα; Τι εννοεί με αυτό;

Πλέον είχα σταματήσει να κλαίω. Γύρισα και τον κοίταξα στα μάτια. Έδειχνε θυμωμένος, αλλά ταυτόχρονα και λυπημένος. Δεν μπορώ να τον βλέπω έτσι. Δεν αντέχω άλλο να τον βλέπω έτσι.

Άπλωσα το χέρι μου και του χάϊδεψα τα μαλλιά. Ξαφνιάστηκε στην κίνησή μου και με κοίταξε έκπληκτος. Μπορούσα να δω ότι ήταν έτοιμος να κλάψει. Μου χαμογέλασε και με πήρε αγκαλιά. Αγκαλιά; Τι κάνει; Νιώθω ότι έχω γίνει πιο κόκκινη από ντομάτα.

-"Nashi δεν θέλω να με αφήσεις ποτέ." είπε καθώς με αγκάλιασε πιο σφιχτά.
-"Το ξέρω ότι πριν σε έδιωξα όμως το μετάνιωσα πικρά. Άμα κινδυνεύεις θα σε προστατέψω. Απλά δεν θέλω να σε χάσω."

Καθώς τελείωσε να μιλά τον αγκάλιασα και εγώ. Πλέον ξέρω ότι νοιάζεται για μένα και ότι θα με προστατέψει. Ένα μεγάλο χαμόγελο είχε σχηματιστεί στα χείλη μου σε αυτή την σκέψη και δεν μπορούσα να το σβήσω.

Νιώθω ότι τον αγαπώ περισσότερο από πριν. Νιώθω ότι έχω έρθει πιο κοντά του. Νιώθω ότι και εγώ θα κάνω τα πάντα για να μην τον χάσω. Νιώθω χαρούμενη.

Σύντομα χωριστήκαμε από την αγκαλιά. Τον κοίταξα στα μάτια και είδα ότι ακόμα έκλαιγε, αλλά ήταν δάκρυα χαράς. Απλωσα το χέρι μου και τα σκούπησα καθώς του χαμογελούσα.

-"Gaara θα είμαι στο πλευρό σου ότι και να γίνει. Δεν θα σε αφήσω ποτέ." είπα και του έδωσα ένα μεγάλο χαμόγελο.
-"Αλλά επειδή μου φώναξες θα πρέπει να πληρώσεις." είπα με σοβαρό ύφος.
- "Για αυτό θα με βγάλεις βόλτα το Σάββατο και θα με κεράσεις ότι θέλω." είπα και τον κοίταξα, κάπως σατανικά.

Σίγουρα ξέρω πως να αλλάζω την ατμόσφαιρα σε δευτερόλεπτα.

-"Εγινε." είπε και τον κοίταξα με έκπληξη.

Δεν έφερε ούτε μια αντίρρηση. Γιατί;

-"Κάπως πρέπει να πληρώσω για αυτό που έκανα και η λύση σου είναι ότι πρέπει." είπε και μου χαμογέλασε.

Μετά αρχίσαμε να μιλάμε για αυτά που είχε πει με τον πατέρα του και προσπαθούσαμε να βρούμε μια λύση, αλλά δεν καταφέραμε τίποτα. Μου είπε πως όταν μπει κάτι στο μυαλό του πατέρα του δεν αλλάζει γνώμη ότι και να γίνει. Ίσως δεν γνωρίζω τον πατέρα του, αλλά τον μισώ.

Το μόνο που του είπα ήταν να κάνει αυτό που του λέει η καρδιά του και αυτός μου είπε ότι αυτό κάνει. Αν και δεν το κατάλαβα αυτό, είμαι σίγουρη ότι θα είναι μια χαρά.

Όσο ήμαστε μαζί θα ήμαστε μια χαρά.

♥♥ Comment and Vote ♥♥