Μετά από 6 χρόνια

(Το ξέρω ότι το προχώρησα λίγο γρήγορα αλλά έτσι το έχω σχεδιάσει.
Όλοι τους είναι 23 χρονών και είναι άνοιξη τώρα.)

..........

-"Nashi αυτό είναι πολύ ωραίο." μου είπε η Sakura και μου έδειξε ένα νυφικό.

-"Όχι όχι. Αυτό εδώ." είπε η Ino και μου έδειξε ένα άλλο.

-"Παλιομοδιτικα. Αυτό εδώ όμως είναι το καλύτερο." είπε η Temari και έδειξε ένα άλλο νυφικό.

Και κάπως έτσι άρχισαν να μαλώνουν. Θα τις σταματούσα, αλλά είδα τις αποτυχημένες προσπάθειες της Hinata και της Ten Ten και δεν ανακατεύτηκα.

Εξάλλου βρισκόμουν στον κόσμο μου. Κοιτούσα το δαχτυλίδι που μου έδωσε ο Gaara και μου έκανε πρόταση γάμου. Μου το έδωσε πριν μια εβδομάδα και ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω ότι μια απλή πρόταση θα με έκανε να λυγίσω και να κλάψω από χαρά.

Flashback:
Πριν μια εβδομάδα

-"Ετοιμη;" με ρώτησε ο Gaara καθώς με περίμενε στην πόρτα του δωματίου.

-"Ναι." είπα και πήρα το παλτό μου.

Μετά πήγα δίπλα του και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε τα σκαλοπάτια για να φύγουμε από το σπίτι του. Έχει τρία χρόνια που μετακόμισα στο σπίτι του. Ο πατέρας του επέμενε πάρα πολύ έτσι στο τέλος υπέκυψα και είπα ναι. Όταν δέχτηκα το χαμόγελο στο πρόσωπό του ήταν γεμάτο χαρά, τόση χαρά που σε έκανε αυτόματος να χαμογελάσεις και εσύ.

-"Θα βγείτε;" μας ρώτησε ο Rasa μόλις φτάσαμε στο σαλόνι.

-"Ναι." είπα χαμογελωντας.

-"Καλά να περάσετε." είπε χαμογελωντας και επέστρεψε στην εφημερίδα που διάβαζε.

Εμείς βγήκαμε από το σπίτι και μπήκαμε στην λιμουζίνα που μας περίμενε από έξω. Ο οδηγός αμέσως ξεκίνησε για το εστιατόριο που θα τρώγαμε σήμερα.

Είναι σπάνιες οι φορές που θα βγούμε και θα πάμε κάπου απλά και όχι σε ένα πολυτελές εστιατόριο. Δεν έχω πρόβλημα απλά θέλω να ξεφεύγω που και που από τις πολυτέλειες και όλα τα άλλα.

{...}

-"Ευχαριστούμε." είπα στον σερβιτόρο που είχε φέρει το φαγητό μας.

Μόλις έφυγε εγώ και ο Gaara αρχίσαμε να τρώμε και να μιλάμε για διάφορα θέματα. Στο τέλος καταλήξαμε να μιλάμε για όταν ήμασταν στο λύκειο. Η συζήτηση μας είχε πάρει μια πολύ ωραία τροπή. Μου αρέσει να θυμάμαι τα παλιά.

Και εκεί που μιλούσαμε ξαφνικά με ρώτησε εάν θέλω να χορέψω. Φυσικά είπα 'ναι' απλά μου φάνηκε λίγο περίεργο. Το ρώτησε κάπως απότομα μπορώ να πω.

-"Nashi θυμάσαι ποτέ ήρθαμε εδώ πρώτη φορά;" με ρώτησε καθώς χορεύαμε.

-"Φυσικά. Είχαμε έρθει την πρώτη χρονιά που τα είχαμε, του Αγίου Βαλεντίνου." είπα χαμογελωντας.

-"Χαίρομαι που το θυμάσαι."

-"Πως θα το ξεχνούσα; Ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής μου και από τότε ακολούθησαν ακόμα περισσότερες. Η μία πιο ωραία από την άλλη."

-"Θέλεις να συνεχίσεις να έχεις τέτοιες μέρες;"

-"Φυσικά." είπα χαμογελωντας, αλλά και με λίγη απορία στην φωνή μου.

-"Ωραία." είπε και με άφησε.

Έβαλε το δεξί του χέρι του στην τσέπη στο σακάκι και έβγαλε ένα μικρό κουτί. Μετά γονάτισε στο ένα γόνατο και έβαλε το κουτί να κοιτάει εμένα.

Μην μου πεις ότι...

-"Nashi έχει 6 χρόνια που ήμαστε μαζί και έχω περάσει πολύ ωραία, όμως θέλω να περάσω ακόμα περισσότερα μαζί σου. Θέλω να αποκτήσουμε μια οικογένεια μαζί, να δούμε μαζί τα παιδιά μας να μεγαλώνουν, να γεράσουμε μαζί. Θέλω να είμαι σίγουρος ότι θα είσαι δικιά μου και μόνο δικιά μου, έτσι... Θα με παντρευτείς;" με ρώτησε και στο τέλος άνοιξε το κουτάκι που κρατούσε.

Ένα υπέροχο δαχτυλίδι έκανε την εμφάνισή του και τότε συνειδητοποίησα τι έγινε.

Μόλις μου έκανε πρόταση γάμου.

-"Ναι! Ναι! Ναι!... "

Άρχισα να επαναλαμβάνω την ίδια λέξη ξανά και ξανά καθώς έπεσα στην αγκαλιά του. Ο Gaara σηκώθηκε με εμένα στην αγκαλιά του και έκανε μια στροφή. Εγώ είχα αρχίσει να κλαίω από την χαρά μου. Είμαι σίγουρη ότι ο Gaara είναι το ίδιο χαρούμενος.

Τότε ακούσαμε χειροκροτηματα. Κοίταξα τους πελάτες και είδα ότι μας χειροκροτουσαν. Μάλλον άκουσαν τι έγινε.

Ο Gaara με άφησε κάτω και έπιασε το χέρι μου. Πέρασε το δαχτυλίδι στο δάχτυλο και μετά με κοίταξε στα μάτια.

-"Είσαι δικιά μου πλέον." είπε και σκούπισε τα δάκρυα από το πρόσωπό μου.

-"Πάντα ήμουν και θα είμαι μέχρι το τέλος." είπα και τον φίλησα.

End of flashback

-"Nashi!"

Άκουσα την φωνή της Sakura και βγήκα από τις σκέψεις μου.

-"Ναι;" ρώτησα καθώς την κοίταξα.

-"Που ταξιδεύει το μυαλό σου;" με ρώτησε.

-"Κάπου πολύ ωραία." είπα χαμογελωντας και κοίταξα το δαχτυλίδι στο χέρι μου.

-"Ωραία, αλλά άσε για λίγο τις σκέψεις σου και διάλεξε ένα νυφικό." είπε και μου έδωσε τα περιοδικά.

-"Σας είπα δεν χρειάζεται. Θα βάλω της μητέρας μου."

-"Ποιος ξέρει πόσο παλιομοδιτικο θα είναι." είπε η Temari και αναστέναξε.

-"Είναι τέλειο. Θα το δείτε αύριο στην δοκιμή." είπα και όλες τους αναστέναξαν.

Η ζωή μου γίνεται όλο και πιο ωραία.

♥♥ Comment and Vote ♥♥