Η ώρα πέρασε γρήγορα και ευχάριστα μέχρι τώρα. Ήμασταν στην 5η ώρα πλφκμ, η οποία είναι ώρα διαλειμματος. Εκείνη την ώρα κάθε μέρα καθόμαστε και τρώμε χαλαρά χωρίς να μας πιέζει κάποιος. Έχουμε μια 1:20 για να φάμε και να ξεκουραστουμε από τα προηγούμενα μαθήματα. Κάτι πολύ βολικό καθώς το μυαλό χρειάζεται και λίγη ξεκούραση.

Πήρα από την καφετέρια έναν χυμό και πήγα με τις φίλες μου να κάτσουμε να φάμε. Δεν πήρα κάτι να φάω, γιατί σχεδόν πάντα φέρνω φαγητό από το σπίτι. Θέλω να είμαι σίγουρη ότι τρώω καλά.

Καθώς προχωρούσα με τις φίλες μου για το τραπέζι που καθόμαστε συνήθως πρόσεξα ότι ο Gaara καθόταν και έτρωγε μόνος του στην άκρη της αίθουσας.

-"Κορίτσια λέω να φάω αλλού σήμερα." είπα καθώς σταμάτησα να προχωράω.

-"Αλλού;" με ρώτησαν ταυτόχρονα έχοντας ένα ερωτηματικό ύφος.

Με το δάχτυλο μου τις έδειξα τον Gaara στην άκρη της αίθουσας και εκείνες γουρλωσαν τα μάτια τους φοβισμένες.

-"Είσαι τρελή; Θα σε σκοτώσει." μου φώναξε λίγο η Ino.

-"Μην ανησυχείτε θα είμαι μια χαρά." τις είπα χαμογελωντας και άρχισα να απομακρύνομαι.

-"Είναι τρελή." είπαν η Sakura και η Ino μαζί, καθώς αναστεναξαν.

Τις αγνόησα και πήγα στο τραπέζι που καθόταν ο Gaara. Φοβόμουν λίγο, όμως δεν ξέρω τι τύπος είναι άμα δεν τον γνωρίσω. Και αυτό σκοπεύω να κάνω τώρα.

-"Γειά σου Gaara. Να κάτσω να φάω μαζί σου;"

-"Γιατί; Φίλους δεν έχεις;" μου είπε ανέκφραστη κσκ απότομα.

Αυτό με πρόσβαλε λίγο, αλλά αποφάσισα να μην δώσω σημασία στα λόγια του.

-"Έχω απλά θέλω να κάτσω μαζί σου. Μπορώ;"

-"Ναι."

Μόλις το είπε αυτό έκατσα δίπλα του και άρχισα να τρώω. Δεν μιλούσε κανένας μας κάτι που έκανε αυτή την στιγμή πολύ αμηχανη. Λέω να μιλήσω εγώ για να σπάσει αυτός ο πάγος μεταξύ μας.

-"Λοιπον Gaara από που είσαι;"

-"..."

Δεν μου απάντησε πάλι. Σίγουρα δεν θα απαντήσει σε καμία από τις επόμενες ερωτήσεις μου έτσι λέω να ρωτήσω τον λόγο. Εύχομαι μόνο να μην θυμώσει με αυτό.

-"Ξέρεις άμα δεν μου μιλάς δεν θα μπορέσουμε να γνωριστούμε και να γίνουμε φίλοι."

Μόλις το είπα αυτό άφησε το φαγητό του και με κοίταξε στα μάτια έκπληκτος. Λες και είπα κάτι περίεργο ή την μεγαλύτερη αλήθεια του κόσμου.

-"Γιατί θες να γίνουμε φίλοι;" με ρώτησε ύποπτος.

Τι ερώτηση είναι αυτή; Δεν κάνουν τέτοιες ερωτήσεις οι κανονικό άνθρωποι. Όλοι θέλουν να κάνουν παρέα με όλους. Να νιώθουν ότι ανήκουν κάπου. Όμως τώρα που το σκέφτομαι έχει δίκαιο.

Γιατί θέλω να γίνω φίλη του;

Δεν ξέρω. Δεν έχω κάποιο λόγο. Ή μάλλον έχω. Θέλω να γίνω φίλη του λόγο της μοναξιάς που είδα στα μάτια του. Θέλω να γίνω φίλη του για να μην νιώθει πλέον μοναξιά, αλλά να νιώθει αγάπη και εμπιστοσύνη από κάποιον άλλον.

-"Δεν ξέρω. Απλά όταν γνωριστηκαμε με κοιτούσες επίμονα και διέκρινα μοναξιά στα μάτια σου. Έτσι αποφάσισα να γίνω φίλη σου, για να να μην νιώθεις μόνος πλέον." του είπα καθώς κοίταξα το φαγητό μου.

-"Δεν με φοβάσαι;" με ρώτησε, καθώς δεν είχε πάρει στιγμή τα μάτια του από πάνω μου.

-"Γιατί να σε φοβάμαι;"

-"Ώστε δεν ξέρεις."

-"Δεν ξέρω τι;"

-"Το παρελθόν μου." είπε και κατέβασε το κεφάλι του θυμωμένος και λυπημένος.

-"Δεν ξέρω τίποτα για το παρελθόν σου εφόσον δεν μου μιλάς. Έχω ακούσει μερικές απαίσιες φήμες, αλλά δεν τις πιστεύω. Θέλω εσύ να μου πεις την αλήθεια."

Όταν το είπα αυτό σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε γεμάτος έκπληξη και πάλι. Όμως γρήγορα άλλαξε το βλέμμα του έχοντας ένα μικρό χαμόγελο στο πρόσωπό του.

-"Λοιπόν θα μου πεις τι έγινε;" τον ρώτησα καθώς τον κοιτούσα στα μάτια.

Πήρε μια βαθιά ανάσα και με κοίταξε στα μάτια πριν αρχίσει να μιλάει.

-"Στο παλιό μου σχολείο κάποιος πέθανε και κατηγορούσαν εμένα ότι τον σκότωσα. Αυτό παιδί πάντα με πείραζε και με κοροϊδευαι λόγο της εμφάνισης μου και λόγο της οικογένειας μου. Έτσι όλοι συμπέραναν ότι εγώ τον σκότωσα για εκδίκηση. Όμως όλοι ήταν λάθος. Πότε δεν θα πείραζα ποτέ κάποιον. Όμως κανένας δεν με πίστεψε και με φώναζαν τέρας και δολοφόνο. Για αυτό ήρθα εδώ, όμως και εδώ είναι το ίδιο." είπε έχοντας ένα πολύ θυμωμένο βλέμμα.

Εγω είχα μείνει άφωνη. Ώστε όντως πέθανε κάποιος. Όμως εφόσον δεν φταίει ο Gaara δεν χρειάζεται να ανησυχώ γιατί πιστεύω ότι όλα όσα μου είπε είναι αλήθεια. Και τον πιστεύω, γιατί μπορούσα να δω στα μάτια του ότι μου λέει αλήθεια. Μπορούσα να δω ότι ήταν η πρώτη φορά που έλεγε κάτι τέτοιο. Μπορούσα να δω συναισθήματα να χτίζονται σιγά σιγά μέσα του.

Όμως τι σχέση έχει οι οικογένεια του;;;

-"Gaara εγώ σε πιστεύω." του είπα καθώς έπιασα το χέρι του και του χαμογελασα.

Με κοίταξε έκπληκτος. Μάλλον αναρωτιέται γιατί το κάνω αυτό.

-"Θα αναρωτιέσαι γιατί σε πιστεύω. Σε πιστεύω, γιατί βλέπω στα μάτια σου ότι λες αλήθεια."

-"Ώστε δεν με φοβάσαι;" με ρώτησε για να σιγουρευτεί.

-"Έχω κάποιο λόγο να το κάνω αυτό;"

-"Οχι." απάντησε με ένα μικρό χαμόγελο.

-"Το φαντάστηκα." είπα με το ίδιο χαμόγελο.
-"Λοιπόν θες να γίνουμε φίλοι;"

-"Θα το ήθελα." απάντησε χαμογελώντας γλυκά.

Ήταν η πρώτη φορά που χαμογελούσε έτσι, για αυτό και πήραν τα μάγουλα μου φωτιά από την ντροπή μου. Ήμουν όμως πολύ χαρούμενη, γιατί μόλις άρχισε μια όμορφη φιλία για εμάς τους δύο.

-"Ωραία! Ας συνεχίσουμε να τρώμε όμως γιατί πεινάω." είπα και άρχισα να τρώω.
-"Μπορείς να με ρωτήσεις ότι θέλεις και εγώ θα κάνω το ίδιο. Εντάξει;" τον ρώτησα με γεμάτο το στόμα.

-"Εντάξει." είπα με ένα μικρό γέλιο.

Από κει και μετά αρχίσαμε να μιλάμε για ότι μας ερχόταν στο μυαλό. Κυρίως όμως για τις οικογένειες μας.

Εμαθα για αυτόν πως δεν έχει αδέρφια, αλλά δύο ξαδερφια. Την Temari και τον Kankuro, οι οποίοι έχουν την ίδια ηλικία με εμάς και πηγαίνουν και αυτοί εδώ σχολείο. Θα ήθελα να τους γνωρίσω αν και δεν νομίζω ότι είναι καλή ιδέα, γιατί όταν μιλούσε για αυτούς διέκρινα αντιπάθεια στην φωνή του.

Όσο για τους γονείς του η μητέρα του πέθανε από κάποιους δολοφόνους, οι οποίοι έπρεπε να σκοτώσουν όλοι την οικογένεια Sabaku. Όμως η μητέρα του τον μπροστατεψε έτσι οι σφαίρες πέτυχαν αυτήν. Για αυτό τον κατηγορουσαν για την οικογένεια του, γιατί όλοι λένε ότι αυτός φταίει. Όμως κάνουν λάθος. Όταν συνέβη αυτό ο Gaara ήταν μόλις 5 χρονών. Ένα παιδί δεν μπορεί να φταίει για κάτι τέτοιο.

Όσο για τον πατέρα του διευθύνει μια εταιρεία που προσφέρει προστασία. Κάτι σαν ασφάλεια σε άλλους και στα μαγαζιά, δηλαδή μπράβους (καταλάβατε τι εννοώ).

Κάπως έτσι πέρασε η μέρα. Οι φίλοι μου μου έλεγαν ότι είναι επικίνδυνος και ότι θα ήταν καλύτερο να μείνω μακρυά του, όμως δεν με ενδιαφέρει η γνώμη τους, γιατί εγώ ξέρω την αλήθεια πλέον. Ξέρω ότι είναι καλός και ότι δεν θα με παράξει ποτέ.

Εξάλλου δεν θέλω να τον βλέπω μόνο. Θέλω να έχει κάποιον για όταν χρειαστεί βοήθεια ή οτιδήποτε άλλο.

Θέλω να έχει έναν φίλο και χαίρομαι που απέκτησα αυτή την θέση.

♥♥ Comment and Vote ♥♥