Με τον Gaara αποφασίσαμε να πάμε στην πίσω αυλή του σχολείου για να μιλήσουμε. Το πιο ήσυχο μέρος κατά την γνώμη μου. Εξάλλου δεν θα μας ενοχλήσει κανένας τώρα, γιατί είναι ώρα μαθήματος. Το ξέρουμε ότι θα πάρουμε απουσία αυτή την ώρα, όμως, τουλάχιστον εμένα, δεν με ενδιαφέρει.

Θέλω να μάθω τι έχει ο Gaara. Δεν μπορώ να τον βλέπω στενοχωρημένο. Νιώθω την καρδιά μου να σπάει μόνο στην ιδέα ότι κάτι έχει συμβεί και έχει σβήσει αυτό το γλυκό χαμόγελο από το πρόσωπό του.

Οταν βγήκαμε στην αυλή του σχολείου πήγαμε και καθίσαμε κάτω από ένα cherry δέντρο. Στην αρχή δεν μιλούσε κανένας. Περίμενα τον Gaara να πάρει μερικές ανάσες πριν αρχίσει να μιλάει. Να μου πει όσα πιστεύει ότι πρέπει να γνωρίζω.

-"Nashi." είπε και κέρδισε την προσοχή μου.
-"Όπως σου είχα πει ο πατέρας μου διευθύνει μια εταιρεία που προσφέρει προστασία,την καλύτερη στον κόσμο. Έτσι από μικρός με προετοιμάζει για αυτή την δουλειά, για να πάρω την θέση του."

Εγώ τον κοιτούσα με απορία, καθώς δεν κατάλαβα που κολλάει η οικογένεια του.

-"Και για να πετύχω στην δουλειά αυτή, όπως λέει και πιστεύει ο πατέρας μου, δεν πρέπει να έχω φίλους ή συναισθήματα για τους άλλους. Για αυτό βάζει τα ξαδέρφια μου, την Temari και τον Kankuro, να σκορπανε κακιες φήμες για μένα διώχνοντας τους όλους μακρυά μου."

Μόλις τελείωσε να μιλάει τον κοίταξα έκπληκτη. Τι είναι αυτά που λέει; Τι πατέρας δεν θέλει το παιδί του να έχει παρέα, να έχει φίλους, να έχει κάποιον να εμπιστεύεται; Μπορεί να μην γνωρίζω τον πατέρα του αλλά τον μισώ ήδη. Μισώ τις ιδέες του, μισώ τις αποφάσεις του, μισώ την ζωή που επέλεξε για τον Gaara.

Εξάλλου είναι γελοίος. Για μια δουλειά, μια απλή δουλειά, κάνει την ζωή του Gaara δυστυχισμένη. Τον μισώ! Ο Gaara δεν είχε ποτέ του φίλους εξαιτίας του. Και όλες αυτές οι φήμες, τώρα καταλαβαίνω από που άρχισαν και ποιος τις άρχισε.

Πως μπορούν και το κάνουν αυτό;

Είναι ξαδέρφια. Είναι οικογένεια.

Έχω νευριάσει τόσο πολύ. Μου έρχεται να πάω να τους βρω και να τους βαρέσω, να τους κάνω να πληρώσουν για όλα. Να τους κάνω να πληρώσουν για τον 'τίτλο' που έχει, γιατί αυτό το άτομο δεν αξίζει να λέγεται πατέρας του Gaara.

-"Nashi." είπε ο Gaara και με έβγαλε από τις σκέψη μου.
-"Τα ξαδέρφια μου θα προσπαθήσουν να σε διώξουν μακρυά μου, για αυτό καλύτερα να με αφήσεις από τώρα." είπε και κοίταξε στην αντίθετη πλευρά.

Μπορούσα να δω ότι ήταν στενοχωρημένος, λυπημένος, και αυτή την φορά είναι έτσι εξαιτίας μου. Δεν θέλει να χάσει την μόνη φίλη που έχει, αλλά προκειμένου να με προστατέψει θα κάνει τα πάντα. Ακόμα και το να με διώξει μακρυά του.

-"Gaara δεν πρόκειται να σε αφήσω μόνο. Ότι και να πουν, ότι και να κάνουν, θα είμαι πάντα εδώ για σένα." είπα και του χαμογέλασα γλυκά.

Τότε ο Gaara γύρισε και με κοίταξε έχοντας ένα έκπληκτο βλέμμα, το οποίο γρήγορα άλλαξε και μου χάρισε ένα μικρό χαμόγελο μαζί με το οποίο ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο του.

-"Σε ευχαριστώ." είπε και με αγκάλιασε.

Ήταν λίγο ξαφνικό αυτό έτσι δεν αντέδρασα αμέσως. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα όμως του ανταπέδωσα την αγκαλιά. Ήταν τόσο ωραία. Ήταν ζεστά, ασφαλείς, ήρεμα. Μου αρέσει πολύ η αγκαλιά του. Μου αρέσει το γεγονός ότι τον αγκαλιάζω χωρίς να νιώθω ντροπή, αλλά μόνο αγάπη.

Κανένας δεν έκανε πίσω από την αγκαλιά για αρκετή ώρα. Με αγκάλιαζε σαν να μην υπήρχε αύριο, σαν να ήταν η τελευταία φορά που με έβλεπε. Όμως με έκανε να νιώθω μοναδική. Ήθελα να μείνουμε έτσι για πάντα.

Ήταν η καλύτερη στιγμή της ζωής μου.

Να και κάτι καλό από αυτή την μέρα. Εκεί που νόμιζα ότι θα είναι η χειρότερη μέρα της ζωής μου, έγινε αυτό. Εγώ και ο Gaara αγκαλιά. Νιώθω λες και ονειρεύομαι. Νιώθω ότι θα ξυπνήσω από λεπτό σε λεπτό στο κρεβάτι μου.

Όμως όχι. Όλα είναι αληθινά.

Μετά από λίγη ώρα ο Gaara έκανε πίσω από την αγκαλιά. Όταν τον κοίταξα στα μάτια πρόσεξα ότι ήταν λίγο κόκκινα, γιατί έκλαιγε, όμως ήταν δάκρυα χαράς. Άπλωσα το χέρι μου και σκούπισμα τα δάκρυα του.

-"Δεν είναι σωστό να κλαις. Έτσι δείχνεις την αδύναμη πλευρά σου." είπα καθώς του χαμογέλασα.

-"Σε κάποιον έπρεπε να δείξω αυτή την πλευρά." είπε καθώς έπιασε το χέρι μου, που σκούπιζε τα δάκρυα του, και το φίλησε.

Μόλις φίλησε το χέρι μου το τράβηξα αμέσως και πήγα πιο εκεί. Ήταν πολύ ξαφνικό.

-"Γιατί το έκανες αυτό;" τον ρώτησα, καθώς ήμουν κατακόκκινη από ντροπή.

-"Δεν ξέρω απλά μου ήρθε και το έκανα." είπε με ένα παιχνιδιαρικο χαμόγελο.

-"Ψεύτη." είπα καθώς τον βάρεσα με ένα βιβλίο στο κεφάλι.

-"Αυτό πόνεσε." είπε και έβαλε το χέρι του στο κεφάλι του.

-"Για να μάθεις να μην παίζεις μαζί μου." είπα και σταύρωσα τα χέρια μου στο στήθος μου παίζοντας την θυμωμένη.

Μετά από λίγο όμως αρχίσαμε να γελάμε. Οι θλιβερές στιγμές μάλλον δεν κρατάνε πολύ μεταξύ μας. Καλό αυτό γιατί δεν θέλω να είναι ούτε αυτός ούτε εγώ λυπημένοι.

Μετά από αυτό υποσχέθηκα στον Gaara να μην μιλήσω σε κανέναν για ότι μου είπε και εγώ τον έβαλα να μου υποσχεθεί ότι θα μου μιλήσει για οτιδήποτε συμβεί στο μέλλον με την οικογένεια του. Το ξέρω ότι δεν πρέπει να ανακατευτώ όμως δεν μπορώ να τον αφήσω μόνο. Όχι τώρα που ξέρω τι τρέχει με την οικογένεια του και συγκεκριμένα με τον πατέρα του.

Ίσως καταφέρω να το αλλάξω αυτό.

Ίσως...

♥♥ Comment and Vote ♥♥