Οι σφαίρες πέφτουν σαν βροχή. Άλλες πηγαίνουν σε κτήρια, Αν λες πέφτουν σε δέντρα ενώ ο κόσμος ουρλιάζει πανικόβλητος. Έχω παγώσει στην θέση μου και ταυτόχρονα μια σφαίρα πέρνα ξυστά από κοντά μου. Ο Μάριος με βγάζει από την δύσκολη θέση καθώς με τραβάει σε μια γωνιά πίσω από έναν τοίχο.

《 Πρέπει να κρυφτούμε. Πρέπει να σε κρατήσω ασφαλή. Είσαι σε καλό δρόμο. Ίσως να πετύχεις τον βαθύτερο σκοπό σου. 》 Μα τι στο καλό λεει;

Ποιος μπορεί να είναι ο απώτερος σκοπός που δεν ξέρω; Μα είμαι διατεθειμένη να θυσίασω τα πάντα για κάτι που δεν γνωρίζω και εγώ η ίδια.

《 Πρέπει να τον αποκαλύψεις. 》 Σοκαρομαι. Να αποκαλύψεις τον Σωτήρη; Μα εκείνος.. δεν είναι κακός. Η καρδιά μου έχει ραγίσει. Όλοι πλέον, έκτον από την αδελφή μου, γνωρίζουν για τα συναισθήματα μου προς τον Σωτήρη.

《 Πρέπει να σωθώ. Πρέπει να είσαι όμως και εσύ ασφαλής. 》 Τον κοιτάζω και γνέφει καταφατικά.

《 Πρέπει να φύγεις. Πρέπει να σωθούμε. Με το τρία θα τρέξουμε. 》 Μια σφαίρα πέφτει στον τοίχο και τρέχουμε. Τον ακολουθώ όσο πιο γρήγορα μπορώ.

Όχι.. αυτός ο άντρας δεν είναι ο Σωτήρης. Δεν γίνεται να με μισεί τόσο. Δεν γίνεται να μην ένιωσε τίποτα για εμένα. Δεν γίνεται να ήταν τόσο ερωτικός εφόσον έκρυβε τόσο μίσος.

Τον αγαπώ! Τον αγαπώ όσο τίποτα άλλο. Ο Μάριος στρίβει σε ένα στενό και εγώ απλώς μιμουμαι τις κινήσεις του.

Οι σφαίρες πέφτουν δίπλα μου, πίσω μας, μπροστά μας, σηκώνεται για ένα λεπτό κύμα σκόνης.

Η σκόνη εισχωρεί στα μάτια και στην μύτη μου επιβραδύνοντας το τρέξιμο μου.

Ο Μάριος έρχεται δίπλα μου και με βοηθά να συνεχίσω να τρέχω. Αφού παίρνω  βαθιές ανάσες συνεχίζω να τρέχω, αποφασίζω να σκεφτώ που καταλήγει η διαδρομή.

Ίσως να σταματήσω σε κάποιο προστατευόμενο μέρος αλλά δεν νομίζω ο σκοπευτης να σταματήσει. Όμως αν χάσει τα ίχνη μου θα μπορέσω να σταματήσω και να πάρω σημαντικές αποφάσεις.

Τελικά μπαίνω σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι που περιτρυγυριζεται από δέντρα και πελώρια χόρτα και φυτά. Παραμερω τα μεγάλα κλαδιά και μπαίνω μέσα. Τα πάντα είναι βρώμικα και σκοτεινά. Προφανώς υπάρχουν αηδιαστικά, μαύρα, διαβολικα έντομα και χνουδωτά ζωακια που βγάζουν ήχους κοντά μου.

Αν και να φοβάμαι πρέπει να μείνω μέσα καθώς σφαίρες προσγειώνονται έξω από το σπίτι. Ελπίζω ο Μάριος να έχει βρει ένα καλύτερο καταφύγιο.

Ίσως να προσπαθεί να δει που πήγα για να έρθει μαζί μου. Τι ήταν όμως όλα αυτά που είπε; Πώς θα ξεσκεπασω τον Σωτήρη χωρίς αποδείξεις; Έχω δει μόνο ένα ένταλμα σύλληψης και αυτό, σίγουρα, θα το έχει αλλάξει θέση.

Και θα έχει εξαφανίσει σημαντικά χαρτιά. Τα βάζω με την φωτιά χωρίς νερό.

Δεν θα καταφέρω να εκπληρώσω τον σκοπό μου αν τον αγαπώ τόσο πολύ, ούτε αν φοβάμαι για την ζωή της αδελφής μου.

Πρέπει να θυσιάσω όλη μου την ζωή αν θέλω να βάλω τον Σωτήρη στην φυλακή. Πρέπει να παλέψω με νύχια και με δόντια εναντίον του.

Κοιτάζω δίπλα μου και προσπαθώ να διακρίνω κάτι στο σπίτι. Σίγουρα έχει δύο ορόφους που ενώνονται με ξύλινα, ετοιμόρροπα σκαλοπάτια. Οι πυροβολισμοί έχουν σταματήσει.

Και αν με ψαχνει; Αν προσπαθεί να βρει σε ποιο μέρος βρήκα καταφύγιο; Ή ακόμα χειρότερα αν βρήκε τον Μάριο και τώρα του κάνει κακο;

Με ελαφρά και γρήγορα βήματα βγαίνω από το εγκαταλειμμένο σπίτι. Με τα μάτια μου προσπαθώ να εντοπίσω τον Μάριο. Ο κρύος αέρας, ο σκοτεινός καιρός, τα μαύρα σύννεφα μου δημιουργούν καρδιοχτυπι.

Πώς μπορώ να πάρω μια απόφαση ενώ ο  φόβος μου επηρεάζει την κάθε μου κίνηση;

《 Μάριε; 》 Φωνάζω δυνατά και κοιτάζω γύρω μου. Νιώθω πως κάποιος έρχεται μα πριν προλάβω να γυρίσω κάτι βαρύ χτύπα το κεφάλι μου κάνοντας με να χάσω την ισορροπία μου και για λίγο την όραση μου.

Προσπαθώ να ξανασηκωθω μα σωριαζομαι λιπόθυμη στο έδαφος. Αν και ήθελα να παραμείνω ξύπνια οι αισθήσεις μου δεν μου το επέτρεπαν.

[...]

Ανοίγω τα μάτια μου και όλα ειναι σκοτεινά. Δεν μπορώ να διακρίνω και πολλά. Καταλαβαίνω πως δεν υπάρχει παράθυρο καθώς τίποτα δεν φωτίζεται. Έχει σίγουρα κρύο. Δεν μπορώ να νιώσω τα άκρα μου ενώ σε κάθε μου εκπνοή ένα άσπρο συννεφάκι εμφανίζεται.

Είμαι έτοιμη να σηκωθώ και τότε αντιλαμβάνομαι πως και τα πόδια μου και τα χέρια μου είναι πιασμένα με βαριές μεταλλικές αλυσίδες και μαλιστα σφιχτά. Μαλιστα.

Τώρα καταλαβαίνω πως είναι κάποιος αβοήθητος. Όμως τίποτα δεν θα ειναι όπως πριν. Ο Γιώτης και η Βικτόρια δεν γνωρίζουν τίποτα από τις τελευταίες μου κινήσεις, η αδελφή μου θα πάθει σοκ και θα τρέξει στην αγκαλιά του Σωτήρη και ο Μάριος θα νομίζει πως είναι ασφαλής και θα ετοιμάζω το σχέδιο μου.

Αντίθετα εγώ είμαι κλειδωμένη σε μια -λογικα- άδεια αποθήκη περιμένοντας την βοήθεια τους. Και όλα αυτά ενώ ο Σωτήρης έχει στόχους που μόνο εγώ ξέρω. Ίσως αυτός να με παγίδεψε. Επειδή ξέρω πολλά για το παρελθόν του.

Με είχε ειδοποιήσει  αλλά  εγώ  συνέχισα και τώρα βρίσκομαι εδώ ανίκανη να φύγω. Η βροχή έξω πέφτει καταρακτοδώς. Κάποιες σταγόνες προσγειώνονται πάνω μου προκαλώντας μου ανατριχίλα. Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιον λόγο ειμαι εδώ μα υποψιάζομαι το άτομο που με έφερε.

Πώς αλλάξουν τα πράγματα.

Την μια μέρα ήμασταν σαν ερωτευμένα πιτσουνακια και τώρα ο ένας τρέχει να κρυφτεί από τον άλλον. Ίσως τελικά να μην υπάρχει αληθινή αγάπη. Αν και ακόμα τον αγαπώ, ο πόνος που μου έχει προκαλέσει είναι τεράστιος. Πονάω που δεν με αγαπάει, που μου κρύβει τόσα πολλά για τον παρελθόν του. Ο Σωτήρης είναι άνθρωπος που εμπιστεύομαι. Τουλάχιστον τον εμπιστευομουν.

Του εμπιστεύτηκα τον ίδιο μου τον εαυτό, την πρώτη μου φορά- το πιο σημαντικό πράγμα σε όλη μου την ζωή. Ο Σωτήρης είναι η καταστροφή μου.

Είτε αυτή είναι γλυκιά είτε οδυνηρή.

* Τέλος κεφαλαίου ❤

Φτάσαμε στις 2Κ προβολές και ειλικρινά σας ευχαριστώ❤

Ανέβασα ακόμη ένα κεφάλαιο και ακόμα περισσότερα έρχονται. Συνολικά τα κεφάλαια θα είναι 36😈

Οπότε μα περιμένετε για ακόμα περισσότερα 😇

Τα λέμε σύντομα 🔜*