Η Αννα σταματαει αποτομα και μου λεει:

Αννα- σου ειπα ενα μικρο ψεματακι

εγω- τι είδος ψεματάκι ακριβως;

Αννα- εμ δεν με λενε ανν..

Το τηλέφωνο της χτυπάει, βλέπει απλά το νούμερο, το βλέμμα της σκοτεινιάζει ξανά και ένα ψύχος με διαπερνάει.
" τι ατμόσφαιρα και αυτή αχ, αυτό το κορίτσι συνεχώς θλιμμένο είναι, τι θα κάνω μαζί της; απορώ πραγματικά" σκέφτομαι. Την πιάνω από τους ώμους, την πλησιάζω σιγά και εκείνη κλείνει τα μάτια της και τα χείλη μας γίνονται ένα μέσα στο κατάλευκο φως του φεγγαριού. Το φιλί μας σταματάει και οι μόνες λέξεις που είπε καθώς έτρεχε ηταν "πρέπει να φύγω ". Τα πόδια μου δεν είχαν την δύναμη να την ακολουθήσουν και την έβλεπα να φεύγει μακριά μου, δεν είχα άλλες αντοχές και ήμουν έτοιμος να καταρρεύσω και ένα χερι με αρπάζει.

αγνωστη- σου είπα να μην το παρακάνεις

εγω- σε ευχαριστώ που με βοήθησες να την δω κάτω από αυτές τις συνθήκες.

αγν-να ξέρεις ότι μου χρωστάς χάρη 

εγω- αυτή ήταν η συμφωνία μας εξάλλου.

 Με βαζει στο αμαξι της και με  πάει πίσω στο νοσοκομείο,  μας βλέπει ο φύλακας και μας βάζει ήσυχα μέσα και με πάνε πίσω στο δωμάτιο μου. Με παίρνει ο ύπνος αμέσως και η Άννα επιτέλους φτάνει εξω απο το  σπίτι της και βλέπει φώτα ανοιχτά, πλησιάζει προσεκτικά στο μέσα δωμάτιο και βλέπει μια γυναίκα και δύο μπράβους. Η Άννα ηταν σε σοκ και της λέει, "τι ζητάς εσύ εδώ πέρα; " Η γυναίκα πίνει το τσάι της και την αγνοεί επιδεικτικά,
"σου μιλάω!!". Η γυναίκα χτυπάει το φλιτζάνι στο τραπέζι και την κοιτάει απειλητικά, 

αγνω- Ρια κάτσε πρέπει να μιλήσουμε 

αννα(Ρια)-αυτό το όνομα να μην το αναφέρεις ποτέ ξανά το όνομα μου είναι Αννα  πλέον, η γυναίκα χάνει την ψυχραιμία της 

αγνω -αρκετά Ρια έκανες την επανάσταση σου καιρος να γυρίσεις πίσω στην οικογένεια σου !!! αννα(Ρια)δεν πρόκειται ποτέ ξανά να γυρίσω σε αυτόν τον άθλιο κόσμο, ποτέ ξανά και ξέχνα επιτέλους ότι είμαι κόρη σου όπως και εγώ ξέχασα ότι έχω μάνα!!! 

μανα-Πως τολμάς(χτυπάει το χέρι στο τραπέζι) να μιλάς έτσι στην μητέρα σου; και μην ξεχνάς ότι όλα αυτά που έχεις, τα χρήματα που ζεις είναι δικά μου και αν θες να συνεχίσεις έτσι την ζωή σου θα κάνεις αυτό που σου λέω!

Η Άννα(Ρια) της πετάει το πορτοφόλι της στα μούτρα μαζί με τις κάρτες και της δηλώνει: " πάρε τα λεφτά σου και εξαφανίσου τώρα απόδω". Η γυναικα σηκωνεται χωρις κουβεντα και αποχωρει απο το διαμερισμα με τους δυο της μπραβους και μολις εκλεισε η πορτα η αννα επεσε στα πατωματα και ακουγε την καρδια της να χτυπαει σαν τρελη.
Τι ηταν αυτο σημερα; γιατι ολα πανε ποσο στραβα και αναποδα; γιατι εμφανιστηκε μετα απο 2 χρονια παλι εδω; γιατι δεν με αφηνει ησυχη;
Αρκετο κακο δεν μου εκανε; και αρχισε να φοβαται και τα δακρυα της ηταν ετοιμα να πεσουν ωσπου το κουδουνι ξαναχτυπαει και η παλμοι της αρχισαν να ανεβαινουν πολυ γρηγορα. Παει διστακτικα στην πορτα και ρωταει ποιος ειναι, μα καμια απαντηση και ανοιγει αποτομα την πορτα και ακουγεται ενα "Παττττ" η Αννα κοιταει πισω απο την πορτα και βλεπει την Ιωαννα,

Αννα- Ιωαννα εσυ εισαι?

Ιωαν- τι ρωτας μωρη ηλιθια δεν με βλεπεις;

Αννα- εισαι καλα; :/

Ιωαν- πως να ειμαι καλα με την πορτα που εφαγα στα μουτρα ?

Αννα- συγγνωμηηη μωρε απλα εγιναν πολλα σημερα και το μυαλο μου ταξιδευει

Ιωαν- βοηθα με να σηκωθω και πες μου τι εγινε

Αννα- καλα (της δινει το χερι και την βοηθαει να μπει μεσα)

Ιωαν- για πες μου τωρα γιατι εχεις κοκκινα ματια παλι;

Αννα- αστα σημερα εγιναν πολλα αλλα για αρχη πες μου τα δικα σου :3

Ιωαν- για τον Μαρκο λες ?

Αννα- ναιι

Ιωαν- τον ειδα σημερα μετα απο παρα πολλα χρονια στο σχολειο του, δεν με αναγνωρισε φυσικα και εκανε κατι περιεργα μαζι μου και εφυγα τρεχοντας. Αχ ειναι πολυ πιο κουκλος οχι πως τοτε δεν ηταν αλλα τωρα ειναι αχ αχ.  Εσενα πως σου φανηκε; γιατι απ οσο μου εδωσες να καταλαβω γνωριστηκατε τυχαια ετσι?

Αννα- ναι στο ατυχημα λες και το ηθελε η μοιρα τοτε να γινει οτι ειχε γινει και να γνωρισω τον σωτηρα μου

Ιωαν- γιατι κοκκινιζεις Αννουλα; μηπως σου αρεσει το παλικαρι και μετανιωσες το αντιο στο γραμμα?

Αννα- τον ειδα πριν λιγη ωρα:(

Ιωανν- τιιιιιιιιιιιιιι;; και γιατι δεν το λες τοση ωρα; ξεκινα!!

Αννα- ειναι απλα υπεροχος, επεσε στα γονατα και μου φιλησε το χερι μετα μου ζητησε να χορεψουμε και στο τελος....

Ιωανν- στο τελος τιιι;

Αννα- με φιλησε :$

Ιωαν- αχ και φιλαει ωραια; :3

Αννα- πολυ ωραια αχ, αλλα εφυγα τρεχοντας :(

Ιωαν- γιατι μωρη ηλιθια;

Αννα- χτυπησε το τηλεφωνο και ηταν αυτη

Ιωαν- η γνωστη αυτη;

Αννα- ναι...

Ιωαν- και τι ηθελε;

Αννα- δεν το σηκωσα και ηρθα αμεσως σπιτι και ηταν εδω

Ιωαν- α την καριολα και τι ειπατε;

Αννα- ηθελε να γυρισω πισω στο σπιτι και αρχισε να μου λεει για τα λεφτα της, και της πεταξα το πορτοφόλι στα μουτρα της

Ιωαν- καλα εκανες, μην ανησυχεις για τιποτα ειμαι εγω εδω

Αννα- σε ευχαριστω για ολα :(

Ιωαν- μην το ξαναπεις αυτο τοσα χρονια γνωριζομαστε, για πες για τον αλλον τωρα

Αννα- τι θελεις να σου πω; :/

Ιωαν- αφου στο νοσοκομειο του ειπες αντιο με ενα γραμμα, απο τοτε τον ξανα ειδες ?

Αννα- καλα κοπελα μου εισαι ηλιθια πριν 5 λεπτα δεν σου ειπα οτι βρεθηκαμε; :(

Ιωαν- οντως αχχ το ξεχασα ρε αγαπη συγγνωμη, αλλα πως βρεθηκατε αφου στο γραμμα του ειπες αντιο:/