Ο Μαρκος ενιωθε  ενα καψιμο μεσα  του σαν να ηταν ερωτευμενος με την κοπέλα ακομη και ας την έβλεπε για πρωτη φορα, δεν μπορουσε να το εξηγησει οποτε εκατσε στην καρεκλα πισω του και αρχισε να σκεφτεται. Καθως η κοπελα με πλησιασε μου επιασε το χερι και ενα δακρυ κύλισε πανω στο χερι μου και αρχισε να μου μιλαει" ξυπνα σε παρακαλω δεν θελω να φυγεις εξαιτιας μου, δεν θελω να ξαναδω ανθρωπους να πεθαινουν για μενα , σε παρακαλω ξυπνα". Τα δακρυα της ετρεχαν μα το σωμα μου δεν αντιδρουσε ,η φωνη δεν εβγαινε, τα ματια δεν ανοιγαν. Η οργη μου τοσο μεγαλη που το σωμα μου δεν με υπακουει και επιτρεπει εναν ανθρωπο να κλαιει για μενα τοσο πολυ και παρολες τις προσπάθειες το σωμα μου δεν με ακουσε. Ξαφνικα σιωπη πρεπει να εφυγε , πφ και με παιρνει ο υπνος και η επομενη μερα φτάνει. Ο Μαρκος ξυπνάει νωρις και ερχεται στο νοσοκομειο να με δει , φτανει κοντα στο δωματιο μου  και βλεπει μια κοπελα με ενα μπλε καπέλο,  μαυρες μπότες, κολλητο τζιν και μαυρα γυαλιά, εξω απο το δωματιο μου. Την πλησιαζει και την ρωταει ποια ειναι, γυρναει βγαζει το γυαλι και του λεει" εγω ειμαι καλε με ξέχασες" , α εισαι η ποια αφου δεν συστηθηκαμε λεει ο Μαρκος. Η κοπελα δινει το χερι και συστήνεται με λενε Αννα εσενα? Μαρκο της απανταει και δινει αυτος το χερι του. "Τι απαλό δερμα που έχει" σκεφτεται και αυτο το αρωμα της θανατος καθεται να την κοιταει σαν μαστουρωμενος και αυτη γελαει.

Μαρκος- γιατι γελάς? (θιγμενος)
Αννα- αν εβλεπες την φατσα σου, θα γελουσες και εσυ :3
Μαρκος-γιατι εισαι τοσο νωρις στο νοσοκομειο, δεν εχεις σχολειο ?
αννα- εχω αλλα ηθελα να τον δω πιο πρωτα και παρολο που δεν τον ξερω κατι με τραβάει.
Ο Μαρκος νιωθει ενα σφιξιμο στην καρδια και λεει αδιαφορα:
Μάρκος - γιατι δεν μπαινεις μεσα να τον δεις?
Αννα- ντρεπομαι λιγο :/
μαρκος- χθες που μπουρακες με το ετσι θελω ομως δεν ντραπηκες:3
Η Αννα κοκκινιζει ελαφρα και ο Μαρκος ανοιγει την πορτα και την σπρωχνει μεσα και παιρνει τον δρομο για το σχολείο. Τοτε η Άννα με πλησιαζει δειλα δειλα και καθεται σε μια καρεκλα σταυροποδι , πιάνει  κατι απο την τσαντα της και το αφηνει πανω στο τραπεζακι και αρχιζει να μου λεει: "ουτε το ονομα σου ξερω  αλλα θα το μαθω οταν ξυπνησεις και μου χαρισεις το ιδιο χαμογελο  μεχρι τοτε θα σε φωναζω "αγαπη μου". Ναι ξερω ειναι τρελο να φωναζεις καποιον που δεν ξερεις  να σε λεει ετσι, αλλα απο την στιγμη που  ξερω οτι με ακους, δεν υπαρχει θεμα. Εμενα με λενε Αννα παω δευτερα λυκειου σε ιδιωτικό μαρεσει πολυ το τρεξιμο το μπασκετ και τα ψωνια, ζω μονη μου αυτον τον καιρο και μαρεσει και οχι, δεν εχω φιλους και νοιωθω αρκετα μονη , δεν ειχα ποτε καλη επικοινωνια με τους ανθρωπους προτιμουσα συνεχως να ειμαι μονη μου και να κανω πραγματα ατομικα, αποφευγω τους αντρες διοτι τους φοβαμαι και κανω παρεα μονο με  κοπελες διοτι οι αντρες , παντα με πειραζαν μου τραβουσαν τα μαλλια με κοριδευαν και σιγα σιγα τους απεφευγα και κλεινομουν στον εαυτο μου.