Ακουστε το τραγουδι οσο θα διαβαζετε..! Ειναι πολυ ωραιο και συγκινητικο.
~~~~~

"Σε παρακαλω Ζωη μου σηκω απο τον καναπε.. εδω και δυο μερες δεν μιλας ουτε καν κινησε.. τρως και βλεπεις τηλεοραση.. δεν κλαις, δεν φωναζεις.. τιποτα..σε παρακαλω Ζωουλα μου.. τουλαχιστον μην το κρατας μεσα σου.. κανε κατι! Δεν ειναι καλο" ακουσα την Κατερινα να μιλαει καθως κοιταζα την τηλεοραση.

Οταν δεν πηρε απαντηση ηρθε και καθησε διπλα μου και με χαιδεψε στην πλατη.

"Ζωουλα μου-" δεν προλαβε να τελειωσει αφου ενα δυνατο μου ξεσπασμα ηρθε στην επιφανεια τελικα.

Μετα απο μερες, αρχισα να κλαιω, να κλαιω και να οδυρομαι.

"Με αφησε!" Ηταν το πρωτο που ειπα

"Χωρις να μου εξηγησει"

"Η ηλιθια" και μετα απο μια μεγαλη παυση:

"Την αγαπαω" με εναν δυνατο λιγμο καθως επιασα την Κατερινα και την κοιταξα.

Ειχε φοβηθει μεχρι και αυτη.. μπορουσα να το δω στα ματια της.

"Κατερινα.." ειπα μεσα στους λιγμους μου.

"Κατερινα.. κανε κατι" ενιωθα αβοηθητη.. μονη..καινη..

"Ηρεμισε σε παρακαλω" ειπε και προσπαθησε να με αγκαλιασει αλλα ενιωθα πως πνιγομουν..

Ηταν κατι σαν το οξυγονο μου και τωρα που εφυγε μακρια δεν μπορουσα να αναπνευσω.. ετσι ενιωθα.

Ενιωθα να με ποναει η καρδια μου..

"Εφυγε χωρις να μου εξηγησει, δεν με αγαπαει, αν το εκανε δεν θα με αφηνε ετσι.. ποναω.. καταλαβαινεις;" εκανα σαν μικρο παιδι.

"Σσσς" ηταν το μονο που ειπε.

Μετα απο αρκετη ωρα κλαμματος, εξαντλημενη αποκοιμηθηκα στα ποδια της και επειτα ενιωσα το σωμα μου να ακουμπαει στον καναπε.

Κατερινας ποβ

Κατευθυνομουν με γρηγορο βημα γεματη νευρα στο σπιτι της Ιωαννας..

Προσπαθουσα να κρατησω τα δακρυα για να μην κοιλισουν στα μαγουλα μου αφου βλεποντας ετσι την Ζωη ηταν λες και με χτυπαγε κατι μεσα μου.

Με νευρο χτυπησα την πορτα της και ανυπομονα περιμενα.

Οταν επιτελους η πορτα ανοιξε με φορα μπηκα μεσα.

"Σε εμπιστευτικα... πως μπορεσες να το κανεις αυτο;!! Πως μπορεσες να το κανεις αυτο στην Ζωη" φωναξα πριν καν προλαβω να την αντικρισω.

Ειχε σκιμενο το κεφαλι αλλα οταν το σηκωσε για να με κοιταξει μπορεσα να δω τα κατα κοκκινα ματια της και να διακρινω κατι σαν μια παλαμη στο προσωπο της.. λες και καποιος την χαστουκισε

"Κατερινα λυπαμαι πολυ" την ακουσα να απανταει πριν ξανα σκιψει το κεφαλι.

"Τι εννοεις λυπασαι; εχεις δει πως ειναι η Ζωη; σημερα εκανε σχεδον την μουρλη.. φωναζε, εκλαιγε, σε ζηταγε, σε εβριζε, ελεγε πως σε αγαπουσε, πως ποναει και εσυ μου λες πως λυπασαι;" ρωτησα εξαλλη.

"Την καταστρεψες Ιωαννα.. με τον χειροτερο τροπο.. καθε μερα βλεπω ποσο ποναει και ας μην το εδιχνε στην αρχη.. της λες πως την αγαπας και μετα την παρατας; τι στο διαολο;" συνεχισα και αφου δεν μιλαγε εφυγα.. δεν περιμενα απαντηση και δεν ηθελα απαντηση.

Αλλα κατι μου βρομαγε εδω.. τα χτυπηματα, τα κατακοκκινα ματια της, εκλαιγε; την χτυπησαν;

Ζωης ποβ

Οι μερες περναγαν και με δυσκολια πηγαινα στην σχολη, εκτος απο τοτε δεν εβγαινα αλλο, καθομουν σπιτι και προσπαθουσα να μην κλαψω.

Παντα σνομπαρα αυτους που εβλεπα να κλαινε μετα απο εναν χωρισμο και καταντησα να ειμαι οτι κοροιδευω, αφου δεν ηξερα ποσο πραγματικα ποναει.

Η Κατερινα ερχοταν σχεδον καθε μερα και προσπαθουσε να μου αλλαξει ψυχολογια αλλα δεν επιανε.

Μου ελειπε το αγγιγμα της

Το φιλι της...και δεν μπορουσα να κανω κατι για αυτο...

~~~~

Καθομουν ξαπλωμενη στον καναπε και εβλεπα τηλεοραση οταν χτυπησε η πορτα.

Βαριεστημενα την ανοιξα χωρις καν να δω ποιος ηταν αφου ημουν σιγουρη πως η Κατερινα μου ειχε κανει για αλλη μια φορα την επισκεψη λες και ημουν αρρωστη.

"Πως εισαι;" ηταν η πρωτη της κουβεντα.

"Ηρεμισε δεν θα πεθανω.." απαντησα και ξανα ξαπλωσα στον καναπε.

"Εχω καποια καλα νεα" ειπε και οταν ειδε πως δεν απαντησα συνεχισε.

"Επιασαν τον Πετρο και θα παει φυλακη γιατι ειχε μπλεξει πολυ.. οποτε δεν χρειαζεται να ανησυχεις για το μηνυμα" στο τελος ενιωσα σαν να εφυγε ενα μικρο βαρος καθως αν και με ειχε αφησει νοιαζομουν ακομα για αυτην.

"Ωραια" απαντησα και δεν μιλησαμε πολυ γιατι δεν ημουν καλα και το καταλαβαινε... ομως η τελευταια της κουβεντα πριν φυγει ηταν:

"Πρεπει να σταματησεις να κανεις σαν καμια γκομενιτσα και να σηκωθεις να δεις τι παιζεται... κατι δεν παει καλα σε αυτην την ιστορια και το ξερεις.. με το να καθεσαι εδω δεν γινεται τιποτα. Ή πηγαινε, βρες την και ζητα εξηγησεις.. ή κατσε και κλαιγε την μοιρα σου"

Το βραδυ κοιμηθηκα επεξεργαζοντας ολα οσα ειπε.. και ισως ειχε δικιο.. αυριο θα ζηταγα εξηγησεις.

~~~

Βρισκομουν εξω απο το σπιτι της για αλλη μια φορα, σκεπτομενη αν πρεπει να το κανω.

Στο τελος με θαρρος χτυπησα την πορτα. Οταν την ανοιξε εμεινε αναβδη γιατι προφανως δεν με περιμενε.

"Ζωη; τι θελεις εδω;" ρωτησε αμηχανα.

"Ηρθα να μιλησουμε" απαντησα και μπηκα μεσα.

"Ακουω" συνεχισα ανεκφραστη

"Τι πραγμα;" ρωτησε μπερδεμενη

"Εξηγησεις.. θελω εξηγησεις, θελω να ξερω γιατι με παρατησες μετα απο το ταξιδι μας ετσι απλα"

"Ζωη σε παρακαλω-"

"Ιωαννα πες μου τι στο διαολο εγινε ή τι εκανα που σε εκανε να φυγεις! Θελω να ξερω! Με παρατησες ξαφνικα χωρις να μου εξηγησεις! Σου ειπα πως σε αγαπαω..! Στο ειπα και μου το ειπες και εσυ! Αλλα εδω μαλλον ειναι η διαφορα μας, πως εγω το εννοουσα ενω εσυ οχι!" Φωναξα

"Ζωη δεν καταλαβαινεις" προσπαθησε να πει αλλα την ξανα διεκοψα

"Οχι.. εσυ μαλλον δεν καταλαβαινεις ολα οσα εκανα για εσενα! Οχι μονο σε προστατευσα απο αυτον τον μαλακα, σε αφησα να μπεις μεσα στην ζωη μου και να γινεις ενα κομματι μου και τωρα που εφυγες νιωθω μιση!"

"Δεν θελω να μου δικαιολογηθεις και τελικα δεν θελω ουτε εξηγησεις καθως ειναι προφανες πως με βαρεθηκες ή ο,τι στο διαολο σε εκανε να φυγεις"

Και με αυτο σηκωθηκα να φυγω...

Τελειωσε για εμενα.. μαλλον

~~~

"Δεν το πιστευω πως επιτελους θα παρεις πτυχιο!" Φωναξε απο την χαρα της η Κατερινα καθως ετοιμαζομουν για μια απο τις πιο σημαντικες μερες τις ζωης μου.

Ειχε περασει ενας ακριβος χρονος απο εκεινη την μερα που ειχα παει σπιτι της και πολλες φορες επιανα τον εαυτο μου να την σκεφτεται.

"Ειμαι ετοιμη, παμε" απαντησα χαμογελοντας μετα απο λιγο και προσπαθησα να διωξω ολες τις σκεψεις μου.

~~~~

Με το πτυχιο επιτελους στα χερια αγκαλιαζα τους γονεις μου και χαιρεταγα τους συμφοιτητες μου.

Το βραδυ βγηκαμε για φαγητο οικογενειακος να το γιορτασουμε και το κλιμα ηταν πολυ καλο.. τα ειχα ξεχασει ολα για λιγο.

Μιλαγα με την Κατερινα για τα σχεδια μου τωρα που πηρα πτυχιο οταν χτυπησε το κινητο μου.

Ανοιξα το μηνυμα περιμενοντας να ειναι καποιος συγγενης για συγχαριτηρια αλλα το μηνυμα μου εκοψε σχεδον τα ποδια.

"Εισαι κοντα στο σπιτι της Ιωαννας; γιατι δεν ξερω για ποσο θα ειναι ζωντανη"

Μαλλον ειχα ασπρησει γιατι η Κατερινα με ρωτησε ανησυχη αν ημουν καλα ομως οταν διαβασε και αυτη το μηνυμα με κοιταξε τρομοκρατημενη.

"Πως γινεται; αφου ηταν φυλακη" απορησα και η Κατερινα ανασηκωσε τους ωμους της.

"Πες τους γονεις μου πως μου ετυχε κατι.. φευγω" συνεχισα

"Ζωη οχι" απαντησε και με κρατησε

"Το ξερεις πως ακομα την αγαπαω.. και οι δυο το ξερουμε.. δεν μπορω να κρυβομαι πισω απο το δαχτυλο μου"

"Το ξερω.. απλα.. να προσεχεις" ειπε και με αγκαλιασε...

Με γρηγορο βημα πηγα στην μηχανη και την καβαλησα.

Δεν ειχα χρονο να παω σπιτι για να παρω το πιστολι που μου ειχε δωσει τοτε ο πατερας μου, οποτε με μεγαλη ταχυτητα κατευθυνθηκα προς το σπιτι της Ιωαννας.

Οταν εφτασα ολα μου φαινοντουσαν καπως φυσιολογικα..

Η πορτα του σπιτιου της ηταν κλειστη και υπηρχε ησυχια.

"Επιτελους ηρθες" ακουσα μια φωνη απο πισω μου και γυρισα κατευθειαν να αντικρισω τον Πετρο.

"Που ειναι η Ιωαννα;" ηταν η πρωτη μου ερωτηση.

"Στο σπιτι της.. μια χαρα ειναι.. ηταν ψεμμα για να ερθεις εδω.. δεν θα μπορουσα να βρω καλυτερο τροπο για να σε φερω" απαντησε και χασκογελασε.

"Τι θελεις Πετρο;" ρωτησα ηρεμα

"Να πληρωσεις... η Ιωαννα με αφησε για εσενα!"

"Την βαραγες και την βιαζες.."

"Σκασε!" Με διεκοψε ενω φωναξε

"Τωρα θα πληρωσεις" συνεχισε και ηρθε κατα πανω μου.

Ποτε δεν πιστευα πως θα ξανα επαιζα ξυλο.. ειδικα μαζι του.

Οι μπουνιες του ηταν τοσο δυνατες, οπως και οι κλωτσιες του που επεσα κατω και αυτος απο πανω μου.

Μετα απο λιγο οι θεσεις αντιστραφηκαν και πριν το καταλαβω ηταν και αυτος γεματος αιματα.

Πιστευοντας πως θα τα παρατησει πια, η δυναμη ελατωθηκε αλλα χωρις καν να το καταλαβω μια δυνατη μπουνια με εριξε απο πανω του και οταν προσπαθησα να δω καθαρα, διοτι απο την ζαλη ολα ηταν θωλα, αντικρυσα ενα πιστολι να με σιμαδευει.

"Τελειωσε" ειπε ενω σκουπιζε το προσωπο του απο τα αιματα.

"Πετρο σε παρακαλω" προσπαθησα να τον παρακαλεσω.

"Ειναι πολυ αργα.. τωρα παρακαλας;" με ειρωνευτικε.

Προσπαθησα να σκεφτω οσο πιο γρηγορα γινοταν την επομενη μου κινηση.. αν προλαβαινα.

Μην εχοντας αλλη επιλογη, με οσες δυναμεις μου απεμειναν επεσα με φορα πανω του..

Και τοτε.. ενας πυροβολισμος ακουστηκε μεσα σε εκεινο του ησυχο βραδυ..

~~~

Μικρο παρτ το ξερω αλλα επρεπε γιατι το επομενο θα ειναι μεγαλο λογο των γεγονοτων! Θα ανεβασω οσο πιο συντομα μπορω! Btw καλη επιτυχια σε ολους για τις εξετασεις (αν και λιγο αργα)! Θα ειναι ακομα περιπου δυο παρτ.. αλλα ισως βαλω και καποιο μπονους, θα δω..

Τα λεμε στο επομενο παρτ!

Φιλακια xxx