Ημουν χαλια και ολη την μερα δεν ειχα μιλησει με κανεναν. Σκεφτομουν... σκεφτομουν πως θα τα αντιμετωπιζα ολα αυτα. Καποια στιγμη κοιταξα το κινητο και ειδα πως ειχε παει κιολας 5 το απογευμα. Αυριο ειχα και σχολη αλλα δεν ειχα καθολου διαβασμα, το τελευταιο που ηθελα ηταν να διαβασω. Δεν ηξερα τι να κανω, το σπιτι δεν με χωρουσε και σε τετοιες περιπτωσεις ενα ηταν το καλυτερο για να σκεφτω και να ξεφυγω. Η μηχανη. Ειχα πορωση η αληθεια ειναι. Πηρα κλειδια κρανος και αφησα το κινητο σπιτι. Δεν ειχα ορεξη να ακουσω κανεναν. Ετρεχα και σκεφτομουν. (Θα παθω τιποτα απο την πολυ την σκεψη :Ρ ).

Ηταν πολλα μαζεμενα για αυτο και το χειροτερο ηταν πως δεν ηξερα τον λογο που δεν μου μιλαγε και μου κραταγε μουτρα.

Πηγα παλι σε μια παραλια. Καθησα κατω και αρχισα να πεταω βοτσαλα στο νερο. Καποια στιγμη κοιταξα δεξια και... ειδα την Ιωαννα. Με κοιταζε αλλα ανεκφραστα. Σηκωθηκε να φυγει και της φωναξα καθως απομακρυνοταν.

"Δεν καταλαβαινω γιατι μου κρατας μουτρα!!"

"Παρατα με!" Απαντησε χωρις καν να με κοιταξει ενω προχωρισε.

"Επαιξα ξυλο για χαρη σου! Κοιτα πως ειμαι! Κοιτα πως εγινα για να σε προστατεψω απο αυτον τον μαλακα... και δεν μου μιλας και απο πανω χωρις να ξερω το γιατι! Δεν θυμαμαι να εκανα κατι που σε πειραξε"

δεν μου απαντησε και καθως ειχα βγει απο τα ρουχα μου σηκωθηκα και ετρεξα να την πιασω. Την τραβηξα αποτομα για να γυρισει προς το μερος μου.

"Τι εγινε Ιωαννα; δεν μπορεις να με αντιμετωπισεις και φευγεις;" την ρωτησα ηρωνευτικα.

Γελασε σαν να ειπα κατι αστειο πριν με ηρωνευτει και αυτη:

"εγω;"

"Βλεπεις καμια αλλη Ιωαννα;"
Την ρωτησα.

"Παρατα με Ζωη!"

"Οχι αν δεν μου πεις τι στο διαολο σου εχω κανει!" Επεμεινα

"Πολλα!" Απαντησε σχεδον φωναζοντας.

"Δεν εισαι καλα. Εγω δεν εκανα τιποτα. Εσυ μου εχεις κανει."

Αρχισε να γελαει ξανα κατι που με νευριαζε απιστευτα.

"Χμμ σαν τι;" ρωτησε στο τελος.

"Σαν αυτο!" Ειπα και την τραβιξα απο τον γιακα της μπλουζας της κολλωντας χειλη μου πανω στα δικα της με βια. Στην αρχη δεν αντιδρουσε απο το σοκ αλλα μετα οι γλωσσες μας ενωθηκαν και επαιζαν το δικο τους παιχνιδι. Πρωτη φορα ενιωθα ετσι. Εφυγαν ολα απο το μυαλο μου. Μετα απο λιγο με επιασε απο το σβερκο και εγω απο την μεση αλλα σχεδον αμεσως τραβηχτικε.

"Αυτο ειναι λαθος" την ακουσα να λεει με κατεβασμενο το κεφαλι και χωρις να το συνειδητοποιησω εκανε μεταβολη και εφυγε τρεχοντας.

Ειχα μεινει! Καθομουν στην θεση μου και την εβλεπα να απομακρυνεται. Αμεσως τα ματια μου γεμισαν υγρο και εβαλα το κρανος να φυγω. Θα πηγαινα στην Κατερινα. Μονο σε αυτη μπορουσα να μιλησω αυτη την στιγμη... Στον δρομο εκλαιγα και ενιωθα ακομα την γευση των χειλιων της πανω στα δικα μου. Μα τι εκανα; πως μπορει να πιστεψα πως ενιωθε κατι; αλλα με φιλησε και αυτη! Εστω για μια στιγμη μου εδειξε πως το ηθελε.

Εφτασα στο σπιτι της Κατερινας και χτυπισα το κουδουνι καθως εβγαζα το κρανος. Μου ανοιξε και χαμογελοντας αλλα συντομα αυτο εξαφανιστηκε και την θεση του πηρε η ανυσηχια.

"Τι εγινε;" με ρωτησε καθως με αγκαλιασε.

Την αγκαλιασα σφηχτα ενω αρχισα παλι τα κλαματα.

"Την φιλησα!" Απαντησα μεσα στα λιγα δακρυα μου

Τα ματια της γουρλωσαν πριν με ξανα ρωτησει

"και; πως αντεδρασε;"

Μπηκαμε μεσα και της εξηγησα ολα οσα εγιναν. Πριν τελειωσω ομως ειπα:

"Αλλα με φιλησε και αυτη! Δεν με εδιωξε κατευθειαν. Γιατι;"

"Τι να σου πω αγαπη μου; αυριο στην σχολη θα δω πως ειναι και θα σε παρω τηλεφωνο οταν τελειωσουμε"

Μιλησαμε αλλο λιγο και μετα πηγα σπιτι. Ειχε παει 9 δεν εφαγα κατι αλλα πηγα να κανω λιγο μποξ σε ενα δωματιο που ειχε μονο εναν διαδρομο, τον σακο και καποια μικρα οργανα οπως βαρακια, ενα λαστιχο για να δυναμονουν τα χερια και ενα μονοζυγο. Η αληθεια ειναι πως ημουν αρκετα δραστηρια γιατι δεν ημουν απο τις κοπελες που γεννηθηκαν λεπτες και οτι κι αν τρωνε δεν παχαινουν. Στο γυμνασιο ημουν αρκετα στρουμπουλη αλλα μετα απο αυστηρη διαιτα και ασκηση μπορεσα να εχω το σωμα που ηθελα αν και ειμαι γεροδεμενη. Ετσι, αν θελω να μεινω στα κιλα που ειμαι πρεπει να ασκουμαι συχνα και να προσεχω, οχι οτι δεν μου αρεσει η γυμναστικη ημουν και στους πεζοναυτες.

Ξεσπασα λιγο στον σακο και μετα εκανα μπανιο ελπιζοντας να χαλαρωσω λιγο. Ματαια δεν μπορουσα. Ειδα μια ταινια και επεσα για υπνο. Παραδοξως κοιμηθηκα γιατι ημουν αρκετα κουρασμενη.

Την αλλη μερα ξυπνησα και φορεσα οσο πιο ανετα ρουχα μπορουσα. Εκανα τα μαλλια μου μια αλογοουρα και πηγα να πλιθω. Τα ματια μου ηταν πρισμενα απο το κλαμα και ειχα και τα τραυματα που με εκαναν ακομα χειροτερα. Το χερι μου ομως ηταν αρκετα καλα ωστε να μπορεσω να βγαλω τον επιδεσμο. Προσπαθησα να τα κρυψω αλλα ματαια. Δεν εδωσα και πολυ σημασια αφου δεν με ενοιαζε. Κατεβηκα πηρα τα κλειδια, κινητο, κρανος, την τσαντα με τα βιβλια και εφυγα. Δεν εφαγα γιατι δεν ειχα ορεξη παλι. Δεν ημουν καλα ακομα. ( καθε μερα ειμαι μια Αντιγονη). Οταν εφτασα στην σχολη και μπηκα μεσα ειδα κατι κοπελες που κανουμε παρεα μονο στην σχολη να ερχονται κατα πανω μου να με χαιρετησουν αλλα μολις ειδαν τα τραυματα το χαμογελο σβηστικε και σε αυτες. Φοραγα γυαλια ευτυχως και δεν ειχαν δει τα ματια μου.

"Τι επαθες ρε συ;" ρωτησαν περιεργες

"Τιποτα μωρε εμπλεξα σε εναν καυγα."
Απαντησα καθως προσπαθησα να χαμογελασω και να τις πειραξω. Ηξεραν οτι ειμαι λιγο αγοροκοριτσο οποτε δεν τους φανηκε και πολυ παραξενο.

"Και να φανταστω νικησες!" Ειπε ενω μου χαμογελασε.

"Εννοειται!"

Καθως μιλουσαμε για διαφορα θεματα, βασικα αυτες μιλουσαν γιατι σκεφτομουν αλλα και ειχα αλλου το μυαλο μου η Σταματινα γυρισε προς τα εμενα και ειπε:

"Ερχετε ο Αρης απο εδω! Το εχω πιασει που σε κοιταει μερικες φορες.."

Εκανα μια γκριματσα και η Φωτεινη πηγε να με ψιλο βρισει αλλα δεν προλαβε καθως ειχε ηδη φτασει.

"Τι κανετε κοριτσια;" ρωτησε με ενα χαμογελο κοιταζοντας μας ολες μια μια.

"Καλα" απαντησαν ολες προθυμα εκτος απο εμενα.

"Χαιρομαι! Εσυ Ζωη;"

"Ναι και εγω μια χαρα ειμαι"
Απαντησα αδιαφορα.

"Γαματη η μηχανη! Δικη σου ειναι;"

"Ευχαριστω! Ναι δικη μου"

"Να με πας καμια βολτα"

"Ναι γιατι οχι;" απαντησα ενω η Βιβιαννα μου εδωσε μια δυνατη αγκωνια. Θα την σκοτωνα μετα.

"Τελεια. Το απογευμα σε περιμενω στης 6 να παμε για καφε. Περνα εσυ να με παρεις. Οριστε η διευθυνση"

Ηξερε πως δεν ημουν απο τα κοριτσακια που ηθελαν γλυκες και μαλακιες.

"ενταξει" ειπα και χαμογελασα. Γιατι οχι; θα μπορουσα να ξεχαστω και λιγο.  Οταν εφυγε τα κοριτσια αρχιζαν να τσιριζουν μεσα στα αυτια μου.

"Θα βγεις ραντεβου με τον Αρη!!"

Ευτυχως μπηκαμε μεσα γιατι αλλο λιγο και θα ημουν εκτος απο χτυπημενη και κουφη.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Χαλοου!! Well να και το πρωτο φιλι αν και δεν εξελιχθηκε καλα. Εχει χαλασει το ιντερνετ και ερχεται και φευγει οποτε του καπνισει με αποτελεσμα να θελω να πεταξω απο το παραθυρο το ρουτερ. Τεσπα θα βαλω οσο πιο συντομα μπορω. Χαιρομαι ΠΑΡΑ πολυ που διαβαζετε την ιστορια μου.

Φιλακια xxx