"Εισαι καλα;" ρωτησα ανησυχα αλλα αντι για αυτην μιλησε ο γιατρος..

"Καλα ειναι. Ενα σπασιματακι αλλα σε κανα μηνα θα ειναι μια χαρα"

"Ευχαριστουμε πολυ!"

Του ειπα και χαμογελασα και συνειδητοποιησα πως ηταν αρκετα ομορφος. Μου χαμογελασε και αυτος και γυρισα να φυγω αφου ειδα πριν λιγο την Ιωαννα να με προσπερναει και να πηγαινει προς την εξοδο καπως θυμωμενη..

Ετρεξα λιγο γιατι πονουσα αλλα μπορεσα να την προλλαβω. Οταν εφτασα διπλα της την ακουμπισα στο ωμο και τραβιχτηκε...

"Τι επαθες;"  την ρωτησα περδεμενη.

"Τιποτα ασε με!" Απαντησε κοφτα.. και δεν συνεχισα.. Μπηκαμε στο αμαξι χωρις να πουμε κουβεντα αφου ειχε κατσει στην ακρη και κοιτουσε εξω.

Το χερι μου ηταν αρκετα καλα για να οδηγησω απλως ειχε αιματα ο επιδεσμος.

Δεν μπορουσα να καταλαβω τι ειχε παθει.

Οταν φτασαμε σπιτι της ειδα την Κατερινα να μας περιμενει αλλα μολις μας ειδε εβαλε τα χερια της στο στομα της κρυβοντας το.

"Ενταξει ειμαστε" προλλαβα και μιλησα πρωτη.

"Τι ενταξει; πως εισαι ετσι; κοιτα ποσο πολυ χτυπησες! Και η Ιωαννα." Απαντησε υστερικα.

"Τι εγινε με την αστυνομια;" προσπαθησα να αλλαξω θεμα.

"Ευτυχως τον πηραν. Ειχε κανει και αλλα στο παρελθον και με πιστεψαν για οσα τους ειπα"

"Ωραια"

Η Ιωαννα δεν μιλαγε...καθοταν μουτρομενη. Η Κατερινα μου εκανα νοημα να της πω τι εχει αλλα κουνησα τους ωμους μου δειχνωντας πως δεν ξερω. Μου εκανε νοημα να φυγω μπας και της μιλησει.

Εγω: εγω να φευγω. Δυσκολη μερα. Θα τα πουμε κατερινα, περνα απο το σπιτι αυριο. Εμμ γεια σου Ιωαννα.

Καβαλισα την μηχανη και εφυγα. Μου ειχε σπασει τα νευρα. Ουτε ενα ευχαριστω... Τιποτα.. πηγα σπιτι και επεσα ξερη για υπνο στον καναπε. Ουτε στο κρεβατι δεν μπορεσα να παω.

Την αλλη μερα ξυπνησα απο τον πονο στο χερι μου αφου το ειχα πλακωσει με το σωμα μου και με ποναγε η πληγη. Σηκωθηκα πιανωντας το σβερκο μου γιατι ειχα πιαστει. Πηγα και εβαλα μια φορμα και μια αλλη μπλουζα γιατι ειχα κοιμηθει με τα χθεσινα ρουχα. Πηγα στον καθρεφτη και ειδα το προσωπο μου. Χαλια ημουν παλι. Ειχα ξεχασει τα τραυματα μου. Με ποναγε και το φρυδι μου και οι γρατζουνιες. Ενα κινουμενο τραυμα ημουν ολη. Πληθηκα προσεκτικα και πηγα κατω να φτιαξω πρωινο. Καθησα στο τραπεζι και πειραζα με το κουταλι το γαλα καθως σκεφτομουν τι ειχε γινει χθες. Μα εκεινο που μου ειχε κολλησει στο μυαλο ηταν η αντιδραση της Ιωαννας μετα απ'ολα.
Ημουν στεναχωριμενη.. τοσα εκανα για αυτην μεχρι και ξυλο επαιξα... μα τι λεω; σιγα που θα εχει συναισθηματα για εμενα. Ειναι κοριτσι και ειμαι κοριτσι. Εβαλα τα κλαμματα χωρις να ξερω τον λογο. Αλλα σιγα σιγα σκεφτομουν ποσο αλλαξα τελευταια και εκλεγα ακομα περισσοτερο. Ειμαι λεσβια και δεν μπορω να το αποδεχτω και δεν προκειται κανεις να με αποδεχτει. Τι να κανω; απο την μια δεν ηθελα να μιλησω σε κανεναν και απο την αλλη ηθελα να τα πω ολα σε καποιον, να τα βγαλω απο μεσα μου... οι ορμονες μου θα φταινε ειμαι σιγουρη. Θα περιμενω περιοδο μαλλον.

Γεια σας!! Λοιπον ξερω ειμαι απαραδεκτη που δεν εβαλα τοσο καιρο αλλα αρχισαν τα σχολεια, αγγλικα και αλλα τετοια. Να ενα μικρο παρτ, θα βαλω και αλλο don't worry! Ειμαι πολυ χαρουμενη που διαβαζετε την ιστορια μου <3 ελπιζω να σας αρεσε το παρτ!!

Φιλακια xxx