"Κοιτα το ξερω οτι δεν ειναι η καταλληλη στιγμη αλλα... θελω να στο πω να το βγαλω απο μεσα μου"

"Ναι ρε πες μου θα ειμαι διπλα σου"

Χαμογελασα αμυδρα και συνεχισα:

"Θυμασαι οταν φιλησα την Ιωαννα; τοτε που παιζαμε θαρρος ή αληθεια;"

Μου ενευσε καταφατικα.

"Δε-δεν εχω σταματησει να την σκεφτομαι.. και φοβαμαι μην ειναι αυτο που σκεφτομαι"

"Τι; να εισαι λεσβια;"

"Ναι"

Ειπα και κατεβασα το κεφαλι

"Δεν χρειαζεται να αγχώνεσαι και να στεναχωριέσαι. Εγω δεν εχω προβλημα οτι και να εισαι... γιατι πανω απο ολα εισαι ανθρωπος"

Με καθησύχασε καθως μου σηκωσε το κεφαλι με τον αντίχειρα της και με αγκαλιασε. Την αγκαλιασα και εγω. Σφιχτά.. μονο αυτη μπορουσε να με καταλαβει.

"Αντε παμε τωρα. Ολα θα πανε καλα... θα δεις. Αυριο παμε μια βολτα να μου τα πεις αναλυτικά; και τι νιωθεις και ολα;"

"Ναι. Θελω πολυ.."

Μου χαμογελασε και φυγαμε.

Μεσα στο αμαξι χαιρέτησα τον Αγγελο και ξεκινησαμε. Οταν φτασαμε ειδα οτι ειχε αρκετο κοσμο. Μπηκαμε μεσα και αντικρίσαμε ιδρωμενα κορμια να χορευουν.

"Τι θα πιειτε;"

"Ενα διπλο jack daniels" (δεν ξερω πως γραφεται)

"Επεσες στα βαθια ακομα δεν ηρθαμε. Εσύ μωρο μου;"

"Ενα dakuri φραουλα"

"Οκ επιστρεφω"

Ειπε και πηγε να φερει τα ποτα.

"Λοιπον που ειναι;" ρωτησα

"Ποιος;"

"Εισαι και χαζη η Ιωαννα."

"Α! τωρα οπου νανε θα ερθει" απαντησε χαμογελωντας

Ο Αγγελος ηρθε με τα ποτα.

Μετα απο λιγο ειδα να μπαινει μεσα η Ιωαννα. Πανεμορφη. Φοραγε ενα στραπλες μαυρο και αυτη φορεμα με γοβες και τα μαλλια της φυσικες μπουκλες. Αλλα... δεν ηταν μονη. Ηταν και ενας βρωμιαρης (για εμενα τουλαχιστον) που την κρατουσε απο την μεση. Ηρθαν προς στο μερος μας:

"χειι" ειπε πρωτη η Ιωαννα

"Γεια" ξεφωνισαμε ολοι

"Παιδια να σας συστησω τον Πετρο. Το αγορι μου"

Με το που το ειπε η κατερινα γυρισε και με κοιταξε. Της εκανα νευμα πως ηταν ενταξει. Αλλα δεν ηταν. Για να πω την αληθεια με πειραξε αρκετα εως πολυ.

"Χαρηκα παιδια!" Ειπε αυτος και μας εδωσε το χερι του

"Και εμεις!" Μιλησε η Κατερινα

Ναι σιγα μην χαρηκαμε. Μεχρι και το ονομα του ηταν ξενερωτο.

"Αγαπη τι θα παρεις;"

"μμ οτι παρεις και εσυ" 

"Αγαπη" τι αγαπη μωρε ηλιθιε. Αρχισανε τα μελια τωρα. Παραγινομουν κακια αλλα με ενοχλούσε.

"Παω να τα φερω"

Εντομεταξυ η κατερινα φιλιοταν με τον Αγγελο και εγω σαν χαζη καθομουν και περιμενα. Μην με ρωτησετε τι. Ουτε και εγω ήξερα. Και να που ηρθε και η αμηχανια.

"Εισαι πολυ ομορφη σημερα" ακουσα την Ιωαννα να λεει

Οπα!!οπα!! Κατσε γιατι νομιζω αρχιζω και τα χανω! Μηπως ειναι ψευδαισθηση; εχει γουστο. Αλλα μπαα δεν νομιζω. Θα ακουγοταν τοσο δυνατα;

"Ευχαριστω. Και εσυ.. παρα πολυ" απαντησα

"Ευχαριστω!!" Ειπε με ενα ναζιαρικο υφος

Ηρθε ο... πως τον λεμε; αα Πετρο! Με τα ποτα.

"Παω να χορεψω!" Τους φωναξα για να με ακουσουν

Ανεβηκα στην πιστα και αρχιζα να κουνιεμαι στον ρυθμο της μουσικης. Αρκετα προκλητικα. Επίτηδες. Αλλα δεν προσελκυσα το ατομο που ηθελα. Αλλα προσελκυσα. Εναν βλακα. Ολοι βλακες μου φαινόντουσαν τελευταια.

"Γεια σου γλυκα!"

"Γεια!"

"Ονομα;" με ρωτησε

"Ζωη εσυ;"

"Αλεξ"

"Χαρηκα" απαντησα χαμογελωντας

"Η χαρα ειναι ολη δικη μου"

Ειπε καθως με κοιταζε απο πανω μεχρι κατω χλειφοντας τα χειλια του.

"Χορευεις πολυ ωραια" συνεχισε

"Ευχαριστω"

Δεν τον ακουγα και πολυ. Ειχα απορροφηθεί στον χορο και στην μουσικη.

Συνεχιζα να χορευω μεχρι που καταλαβα οτι με κοιταζε. Τα βλεμματα μας κλειδωθηκαν και της χαμογελασα. Μου χαμογελασε και αυτη.. ντροπαλα. Μα μετα ολα αλλαξαν. Ειδα τον Πετρο να τη αγκαλιαζει φερνοντας την κοντα του και φιλωντας την. Παθιασμενα. Μετα απο αυτο εγινα χαλια. Πηγα στην μπαρα και κατεβαζα τα ουισκι σαν να ήταν νερο. Μετα σφηνακια. Ολα αρχιζαν να γυριζουν. Αλλα επινα κιαλο. Κιαλο. Μεχρι και ο μπαρμαν με κοιταξε με ανησυχια.

"Εισαι καλα; φτανει. Μην πινεις τοσο" τον ακουσα

"Καλα ειμαι. Αντεχω!" Απαντησα

"Μπα δεν το βλεπω"Ειπε καθως ειδε πως δεν μπορουσα να σταθω καλα στα ποδια μου. Με τα χιλια ζορια βγηκα εξω να παρω καθαρο αερα.

Αλλα παλι πηγα να πεσω. Καποιος με κρατησε. Βασικα καποια. Γυρισα και ειδα την Ιωαννα. Ακομα και στην κατασταση που ειμαι μου φαινόταν  πολυ ομορφη.

"Εισαι καλα;"

Με ρωτησε καθως με σηκωσε. Ξαφνικα αρχισα και εκλαιγα. Δεν ήξερα γιατι. Αλλα ήταν τοσα πολλα. Και μολις την ειδα καταλαβα οτι... ισως ειμαι ερωτευμενη μαζι της. Αλλα φοβόμουν... τοσο πολυ. Εγω ποτε δεν ημουν με τους ομοφυλοφυλλους. Ποτε δεν τους υποστηριζα... και τωρα ειμαι μαλλον μια απο αυτους. Αλλα αν το σκεφτεις παντα ετσι ημουν. Απο μικρη εκανα περισσοτερη παρεα με τα αγορια. Ειχαν ενδιαφερον. Ομως ποτε δεν μου αρεσε κανεις. Για αυτα και αλλα πολλα αρχιζα και εκλαιγα.

"Κλαις; μα γιατι; εγινε κατι; παμε να κατσουμε εκει στο πεζουλι"

Οταν κατσαμε αρχισα και εκλαιγα ακομα πιο δυνατα.. και χωρις να το σκεφτω την αγκαλιασα. Πολυ σφιχτά. Και αυτη η μυρωδια της. Εκλαιγα εκλαιγα και με παρηγορουσε χωρις να ξερει καν τον λογο που κλαιω. Καποια στιγμη την κοιταξα με ματια κοκκινα και την μασκαρα να εχει τρεξει στα μαγουλα μου και της ειπα αλλο απο αυτο που ηθελα.

"Θελω να παω σπιτι. Μπορεις να με πας;"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Λοιπον; εδω εχουμε μια Ζωη που αποδεχεται τι πραγματικα ειναι. Ελπιζω να σας αρεσε. Χαιρομαι που συνεχιζετε και το διαβαζετε. Ηταν αρκετα μεγαλο. Θα μπει κιαλι αυριο.

Φιλακια xx