Απ'οτι προεβλεποτανε η σημερινη μερα για εμενα θα ηταν μια δοκιμασια... μια δοκιμασια για να δω ποσο μπορω να αντεξω τις ορμες μου με αυτα που μου εκανε η Ιωαννα.

Γιατι.. το ειχε βαλει σκοπο να νικησει.

Αλλα ας παρουμε τα πραγματα απο το πρωι...

~~~

Ξυπνησα απο το νερο που ετρεχε στο μπανιο και αφου ανοιξα σιγα σιγα τα ματια μου κοιταξα διπλα μου για να δω πως η Ιωαννα ελειπε.

Ωστοσο στην θεση της ηταν τα ρουχα που θα φορουσε λογικα οταν θα τελειωνε.

Ανασηκωθηκα και ακουμπησα την πλατη μου στο προσκεφαλο του κρεβατιου θελοντας να ξυπνησω λιγο καλυτερα.

Η ματια μου ξανα επεσε στα ρουχα της αλλα αυτη τη φορα σε ενα κοκκινο εσωρουχο της.

Το επιασα και το σηκωσα για να το δω καλυτερα.

Φυσικα δεν ηταν εσωρουχο... αλλα κατι κορδονια, δεν ειχε σχεδον καθολου υφασμα.

Αμεσως ενιωσα κατι στην περιοχη μου και σηκωθηκα για να ξεχαστω.

Λανθασμενα ομως πηγα στην τουαλετα στην οποια εκανε η Ιωαννα μπανιο.

Προσπαθουσα να μην κοιταξω προς το μερος της διοτι το τζαμι ηταν διαφανες και μπορουσα να δω τα παντα.

Επλενα τα δοντια μου και κοιταζομουν στον καθρεπτη, οπως κανουν οι περισσοτεροι ανθρωποι.

Το βλεμα μου τελικα επεσε στον καθρεπτη που μπορουσα να δω απο πισω μου την Ιωαννα να μου χαμογελαει.

Ενα πονηρο χαμογελο...

Αυτοματως σταματησε η οδοντοβουρτσα να κινηται και συγκεντρωθηκα σε αυτα που εκανε.

Το νερο που ετρεχε πανω της, το απιστευτο σωμα της, το χαμογελο της και... το μαλακισμενο δαχτυλο της που μου εκανε σημα να μπω μαζι της στο ντουζ.

Οταν συνειδητοποιησα οτι ειχα καρφωθει εκλεισα το στομα μου, μαζεψα τα σαλακια μου και ξεπλυθηκα απο την οδοντοκρεμα η οποια τοση ωρα μου ειχε καψει το στομα.

Οταν βγηκα απο το μπανιο εκλεισα τα ματια μου σφυχτα πρσπαθωντας να βγαλω τον πονο που ενιωθα απο αυτο που αφηνα πισω μου και για να κρατηθω ωστε να μην κανω μεταβολη και μπω στο ντουζ.

Περιμενα γιατι ηθελα να κανω και εγω μπανιο.

Οταν βγηκε με μια πετσετα τυλιγμενη γυρω της πρεπει να ημουν ακομα κοκκινη γιατι χαμογελασε διαβολικα και ρωτησε:

"Τι εγινε Ζωουλα; γιατι εισαι κοκκινη σαν ντοματα;"

Ενιωσα τα λογια μου να χανονται και ξαφνικα δεν ειχα λεξεις.

"Δ-δεν ε-ειμαι κοκκινη" απαντησα τελικα γρηγορα και κρυφτηκα μεσα στο μπανιο ξανα ενω την ακουσα να κρυφογελαει.

Οταν τελειωσα και ντυθηκα κατεβηκα κατω και ειδα την Ιωαννα να τρωει πρωινο με την αδελφη μου και να γελανε.

"Καλημερα" ειπα απλα για να με προσεξουν και καθησα απεναντι στην Ιωαννα.

Μιλαγα και γελαγα με την αδελφη μου μεχρι που σηκωθηκε για να πλυνει τα χερια της.

Τοτε αθελα μου κοιταξα την Ιωαννα.

Η οποια... ειχε φαει μια φρυγανια με μαρμελαδα και τωρα εγλυφε τα δαχτυλα της.

Δεν θα το ελεγα και τοσο φυσιολογικο γλυψιμο παρα πειραχτικο.

Τα τυλιγε με την γλωσσα της, τα εβγαζε και τα εβαζε στο στομα της κοιτωντας με στα ματια.

Φυσικα εγω η μαλακισμενη κολλησα και την κοιταζα ωσπου με σκουντηξε η αδελφη μου.

"Ει σου μιλαω" την ακουσα να λεει και γυρισα το βλεμα μου να την κοιταξω.

"Ν-ναι ναι π-πες μου" τραυλισα και ξανα ακουσα την Ιωαννα να κρυφο γελαει.

"Παμε μια βολτα στα μαγαζια οι τρεις μας;" προτεινε η Μαρινα και ηξερα πως εχοντας την Ιωαννα ολη μερα μαζι μου να με πειραζει... θα ηταν μια μεγαλη και δυσκολη μερα για εμενα.

Οταν ετοιμαστηκαμε παρατηρησα πως η Ιωαννα φοραγε ενα κολαν που της πηγαινε.

"Ωραιο κολαν, σου παει" την κολακεψα.

Χαμογελασε και μπηκε μεσα στο αμαξι στην θεση του συνοδηγου.

Καθησα στην θεση του οδηγου και ξεκινησαμε.

Στον δρομο ενιωσα κατι σαν να περπαταει πλησιαζοντας επικινδυνα την περιοχη μου.

Οταν καταλαβα πως ηταν το χερι της Ιωαννας το χτυπησα ελαφρα για να φυγει. Αλλα αυτη δεν πτοηθηκε.

Ετσι, ο δρομος ηταν πολυ πιο δυσκολος απ'οτι φανταζομουν με ενα χερι να με πειραζει εκει κατω και εχοντας το βλεμα μου στον δρομο.

Δυστυχως δεν μπορουσα να κανω τιποτα για να βοηθησω τον εαυτο μου αφου στις πισω θεσεις ηταν η αδελφη μου.

Μετα απο καποια ωρα το 'μαρτυριο' τελειωσε αφου φτασαμε και γρηγορα βγηκα εξω.

Οι πρωτες 2 ωρες περασαν ευχαριστα, χωρις η Ιωαννα να εχει κανει καποια κινηση.

Καθως προχωρουσε μπροστα μου εριξα αλλη μια ματια στο κολαν της και... στον κωλο της.

Και συνειδητοποιησα ποσο δεν μου αρεσε αυτο το κολαν τελικα... ηταν διαφανο και καλυπτε τον κωλο της κανοντας τον πως να το πω... τουρλοτο.. κατι που δεν μου αρεσε τωρα που ημασταν εξω.

Ξαφνικα την εχασα και κοιταξα δεξια αριστερα μην μπορωντας να την βρω.

"Μαρινα που ειναι η Ιωαννα;" ρωτησα την αδελφη μου η οποια χαζευε μια βιτρινα.

"Μπηκε σε ενα μαγαζι με εσωρουχα" απαντησε και μου εδιξε το μαγαζι απεναντι.

Αποφασισα να μην μπω γιατι ποιος ξερει τι θα δοκιμαζε και αν θα με πειραζε παλι;

Περιμενα.. και περιμενα σκεπτομενη τι μπορει να κανει τοση ωρα. Παρολαυτα δεν τολμουσα να μπω μεσα.

Επιτελους μετα απο καποια λεπτα βγηκε με μια σακουλα στο χερι.

Οταν ηρθε προς το μερος μας συνεχισαμε την βολτα.

Σε καποια στιγμη που ημουν μονη μου με αυτη, με ρωτησε πονηρα:

"Δεν θα με ρωτησεις τι πηρα;"

"Δ-δεν θελω να ξερω" προσπαθησα να μην τραυλισω.

"Χμ μα εγω για εσενα τα πηρα" ξανα ειπε

Δηλαδη.. τι πηρε;

"Ασε καλυτερα.. θα στα δειξω οταν τα φορεσω" συνεχισε πριν προλλαβω να απαντησω.

"Οχι!" Απαντησα γρηγορα και με κοιταξε

"Οχι.. εμ αστα να μου τα διξεις την αλλη εβδομαδα" τελειωσα, ελπιζοντας την αλλη εβδομαδα να εχει τελειωσει αυτο το μαρτυριο.

"Οκ" απαντησε μεσα σε κατι γελακια.

Οταν γυρισαμε σπιτι το απογευματακι καθησαμε να παιξουμε ενα επιτραπεζιο αφου δεν ειχαμε κατι καλυτερο να κανουμε.

Χωρις καν να το θελω καθησα απεναντι στην Ιωαννα και οταν το καταλαβα ηταν αργα για να αλλαξω θεση, το μονο που μπορουσα να κανω ηταν να προσευχηθω για να μην κανει κατι απο τις πονηρες της ιδεες.

Ακομα δεν μπορουσα να συνειδητοποιησω το μεγεθος της μαλακιας μου ωστε να της βαλω τιμωρια... η οποια στην ουσια εγινε δικια μου.

Γελαγαμε και παιζαμε ηρεμα χωρις να εχει γινει κατι.

"Ο μπαμπας και η μαμα;" ρωτησα την Μαρινα

"Ετοιμαζονται γιατι στις 8 εχουμε ενα τραπεζι με τους γονεις της κολλητης μου και την κολλητη μου" εξηγησε

"Αα οκ. Οποτε θα φυγετε ολοι απο το σπιτι;" ξανα ρωτησα

"Ναι για αυτο.. ηρεμα εσεις οι δυο" απαντησε πονηρα.

Ατσα και η Μαρινα!

Απο την μια αυτες ειχαν ξεραθει στα γελια με την απαντηση της και απο την αλλη εγω ειχα κοκκινησει σαν πατζαρι και προσπαθουσα να το κρυψω.

"Σκασε" ειπα ενω προσπαθησα να γελασω αμυδρα.

Ευτυχως οι γονεις μου εκαναν την εμφανιση τους και μας εβγαλαν.. βασικα με εβγαλαν απο την δυσκολη θεση.

"Σηκω Μαρινα φευγουμε" ειπε η μανα μου και πηγαν προς την πορτα.

"Λοιπον κοπελες εμεις θα λυψουμε... φρονιμα" μας προειδοποιησε

"Μαμα!" Ειπα λιγο δυνατα

"Καλα παιδακι ηρεμισε.. απορρω πως την αντεχεις βρε Ιωαννα" συνεχισε

"Ξερω τα κουμπια της" απαντησε η Ιωαννα κοιταζοντας με πονηρα, για αλλη μια φορα.

Οταν επιτελους εφυγαν κοιταξα την Ιωαννα νευριασμενα.

"Τι;" ρωτησε

"ξερω τα κουμπια της" ειπα με τσιριχτη φωνη προσπαθωντας να την μιμηθω

"Δεν μιλαω ετσι" απαντησε μεσα στα γελια της.

"Ναι εχεις δικιο.. ειναι πιο τσιριχτη η φωνη σου" ειπα και προχωρισα μεσα στην κουζινα για να φαω κατι.

Με ακολουθησε και αυτη περνοντας ενα ποτηρι νερο και πινοντας το... ενω 'αθελα' της της εφυγαν 3-4 σταγονες και επεσαν πανω στο στηθος της.

Δαγκωσα το χειλος μου δυνατα προσπαθωντας να κρατηθω αλλα ηταν πια αργα.

Ειχα χασει και επρεπε να το παραδεχτω.

Την επιασα βιαια απο την μεση και την κολλησα στον παγκο της κουζινας ενω τα λεμαργα χειλη μου βρηκαν τα δικα της.

"Δεν αντεχω αλλο... ολα αυτα που μου εκανες σημερα" προσπαθησα να πω μεσα στο φιλι μας.

Την ενιωσα να χαμογελαει πριν τυλιξει τα χερια της γυρω απο τον λαιμο μου και τα ποδια της γυρω απο την μεση μου.

Ανεβηκαμε με δυσκολια στο δωματιο ενω στον δρομο βγαζαμε οσα ρουχα μπορουσαμε.

Την εριξα στο κρεβατι και ανεβηκα απο πανω της. Αλλα πολυ γρηγορα μας στρυφογυρισε ωστε να ειναι αυτη πανω μου.

"Νομιζω πως εγω νικησα..." ειπε πονηρα.

Προβλεποτανε δυσκολο βραδυ...

~~~
Γεια σαας!! Να και αλλο ενα παρτ. Το ξερω πως αργησα αλλα ημουν πολυ κουρασμενη αυτες τις μερες ωστε να ανεβασω.. τωρα το Πασχα ομως θα προσπαθησω να ανεβαζω οσο πιο γρηγορα γινεται...

Ομως εχω μια απορρια: θελετε ντερτι ή απλα να προχωρισω;

Χαιρομαι που υπαρχουν αναγνωστες!!!

Τα λεμε συντομα

Φιλακια xxx