ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ!!!!

"Στην ομορφότερη," ψέλλισε η Αθηνά.

"Πιστεύω δεν υπάρχει αμφιβολία," δήλωσε αποφασισμένα η Ήρα. "Το μήλο προορίζεται για μένα!"
Ευθύς, άρπαξε το μήλο από τα έκπληκτα χέρια του Πάρη.

"Κάνεις λάθος, σεβαστή Ήρα," της αντιμήλησε η Αθηνά. "Το μήλο προορίζεται για την ομορφότερη θεά, όχι για την επιβλητικότερη." Και αφού είπε αυτά, με μια μονάχα κίνηση πήρε το χρυσό μήλο στα χέρια της.

"Όσο λάθος κάνει η Ήρα άλλο τόσο λάθος κάνεις κι εσύ Αθηνά," αναφώνησε με τη σειρά της η Αφροδίτη και προσπάθησε να αρπάξει το μήλο από την Αθηνά χωρίς να καταφέρει τίποτα. "Το μήλο γράφει στην πιο όμορφη θεά, όχι στην ευφυέστερη. Είναι δυνατόν να υπάρχει πιο όμορφη θεά από μένα;"

Αμέσως, καβγάς μεγάλος ξέσπασε ανάμεσα στις τρεις ισχυρότερες θεές του Ολύμπου. Φοβούμενοι των δυνάμεών τους, οι καλεσμένοι αποσύρθηκαν προς τις δουλειές τους, αφού ευχήθηκαν για τελευταία φορά στο ζευγάρι να ευτυχήσει ενώ οι ίδιοι οι νεόνυμφοι, πιασμένοι χέρι χέρι, είπαν δυο γρήγορες ευχές για καλή νύχτα και αποσύρθηκαν στα ιδιαίτερα διαμερίσματά τους για την πρώτη νύχτα του γάμου τους.
Οι μόνοι που παρέμειναν να παρακολουθούν την πρωτάκουστη διαμάχη μεταξύ των τριών θεών ήταν οι υπόλοιποι Ολύμπιοι...

Κάπως έτσι πέρασαν είκοσι χρόνια και οι θεές δεν σταματούσαν να τσακώνονται νυχθημερόν για το χρυσό μήλο. Όπου κι αν αντάμωναν, πετούσαν υπονοούμενα η μία στη άλλη κι ο καβγάς τους αναζωπυρωνόταν συνεχώς.

Ώσπου κάποτε, έπειτα από ενα συμβούλιο των θεών, σε μια στιγμή απελπισίας- και μην αντέχοντας άλλο τις φωνές τους- ο θεός Ερμής μπήκε ανάμεσά τους και κατάφερε να πάρει το μήλο από τα χέρια της Αφροδίτης, που εκείνη τη στιγμή το κρατούσε.

Αφού ο Ερμής κρύφτηκε πίσω από τον Ποσειδώνα και τον Άρη για ασφάλεια, ο Δίας ανέλαβε δράση.

"Αρκετά!" Βροντοφώναξε, ενώ ένας κεραυνός έπεσε στα σύννεφα πίσω του κι έκανε τη νύχτα να μοιάζει φθινοπωρινή ενώ ήταν τέλη της άνοιξης.

Οι θεές αμέσως έπαψαν να μάχονται και συγκεντρώθηκαν σε εκείνον.

"Χρειάζεται να βρεθεί ένας κριτής ο οποίος θα αποφασίσει ποια θεά είναι η πιο ωραία και αξίζει το έπαθλο," δήλωσε και η φωνή του υποδείκνυε αποφασιστικότητα που δεν επέτρεπε σε κανέναν να αντιταχθεί.

"Και ποιός θα είναι αυτός ο κριτής;" Ερώτησε ο Ήφαιστος ο οποίος είχε απορήσει τελείως με την όλη κατάσταση αλλά και είχε θυμώσει με το πείσμα της συζύγου του. Σημείωσε στο μυαλό του να της δώσει ένα μάθημα όταν όλα τελείωναν.

"Ο κριτής που ορίζω εγώ, ο Δίας ο νεφεληγερέτης, είναι ο ξεχασμένος πρίγκιπας της Τροίας, ο Πάρις, ο οποίος βόσκει τα κοπάδια του στους πρόποδες της Ίδης, στην απέναντι όχθη του Αιγαίου," απάντησε ο Δίας δίνοντας έμφαση σε κάθε συλλαβή.
"Ερμή!" Φώναξε ξάφνου. Ο φτερωτός θεός, βγήκε από την κρυψώνα του και παρουσιάστηκε μπροστά στον πατέρα και κύριό του.

"Διατάξτε πατέρα Δία και εγώ θα το εκτελέσω," είπε δουλοπρεπώς και υποκλίθηκε με χάρη.

"Θέλω να πάρεις τις τρεις θεές και το μήλο και να τις πας στην Ίδη της Τροίας, μπροστά στον Πάρη. Εξήγησε του την κατάσταση και πες του ότι είναι διαταγή του Δία."

Έπειτα ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων, μαζί με τους υπόλοιπους θεούς αποσύρθηκαν στα παλάτια τους,  ενώ ο Ερμής πήρε τις θεές και το μήλο και μαζί πέταξαν στην Ίδη.

Ο Πάρης έβοσκε εκείνη την αυγή το κοπάδι του και τραγουδούσε εύθυμα παίζοντας την κιθάρα του. Αξάφνου και χωρίς να το περιμένει, εμφανίστηκαν μπροστά τους τέσσερις νέοι, ένας άνδρας με φτερά στα πόδια και τρεις πανέμορφες γυναίκες, η μια με ένα υπέροχο στέμμα στο πανέμορφο κεφάλι της, η άλλη πάνοπλη πολεμίστρια με μια γαλάζια κουκουβάγια στον αριστερό της ώμο και η τρίτη χαριτωμένη και ανάλαφρη, περιτριγυρισμένη από ένα ζευγάρι περιστέρια που ασταμάτητα γυρνούσαν γύρω της σε κάθε της βήμα.
Σάστισε ο νεαρός βοσκός μπροστά στη θωριά μπροστά του και σχεδόν έντρομος έπεσε στο χώμα γονατιστός.

"Σήκω πάνω, νεαρέ θνητέ, και μην φοβάσαι," τον καθησύχασε ο θεός Ερμής. "Δεν ήρθαμε για να σε βλάψουμε. Απεναντίας, τεράστια τιμή σου κάνει ο άρχοντας των θεών και των ανθρώπων, ο οποίος σε θαυμάζει για την ομορφιά και την ορθή κρίση σου." Έπειτα έβγαλε το μήλο από τον χιτώνα του. "Πάρε αυτό εδώ το μήλο. Ο μεγάλος Δίας προστάζει να το δώσεις ως έπαθλο στην ομορφότερη από τις τρεις θεές που βλέπεις μπροστά σου."

Τα κανελιά μάτια του νέου γούρλωσαν από την έκπληξη.

"Πώς είναι δυνατόν εγώ, ένας ταπεινός βοσκός, να κρίνω τρεις θεές και να αποφασίσω ποια είναι η ομορφότερη αφού και οι τρεις είναι πιο όμορφες από οποιαδήποτε γυναίκα στον κόσμο; Θαρρώ πως πρέπον είναι να κόψω το μήλο στα τρία και να τους το μοιράσω."

"Αυτό που λες δε γίνεται," τον σταμάτησε ο Ερμής. "Ο Δίας επέλεξε εσένα και εσύ θα εκτελέσεις τη διαταγή του. Ο ανώτατος άρχων δεν θέλει να εμπλακεί ούτε αυτός αλλά ούτε και οποιοσδήποτε αθάνατος στο ζήτημα. Αποφάσισε λοιπόν," τον προέτρεψε.

"Ας είναι," υποχώρησε ο Πάρης και πήρε το μήλο στα χέρια του. "Θα σας εξετάσω κάθε μια ξεχωριστά", δήλωσε θαρραλέα και κάλεσε πρώτη την Ήρα.

Η σύζυγος του Δία προχώρησε μπροστά του με το πιο επιβλητικό της περπάτημα και το πιο γοητευτικό της βλέμμα. Ο γαλάζιος χιτώνας της κολάκευε υπέροχα τα πανέμορφα μάτια της. Η μεγαλοπρέπειά της έκανε τα πάντα να μοιάζουν μηδαμινά και το εκτόπισμά της ξεπερνούσε τον κάθε άνθρωπο όσο ισχυρός κι αν ήταν. Στο διάβα της φύτρωναν πανέμορφα, μικροσκοπικά ρόδα. Μα και βέβαια, σκέφτηκε ο Πάρης, αυτή είναι η βασίλισσα των ουρανών και της γης.

"Κοίταξέ με προσεκτικά νεαρέ μου," του είπε η Ήρα και έκανε δύο κύκλους γύρω του επιδεικνύοντας όλη της την ουράνια χάρη. "Και άκουσέ με, αποκρίθηκε στο τέλος. "Αν μου δώσεις το μήλο, θα σε κάνω κύριο ολάκερης της Ασίας και τον πλουσιότερο άνδρα πάνω στη γη. Θα έχεις ό,τι θελήσεις και όλοι θα σε σέβονται και θα σε φοβούνται."

"Δελεαστική η πρότασή σας, μεγάλη Κυρά, μα εγώ δεν εξαγοράζομαι," απάντησε με ειλικρίνεια ο Πάρης και η Ήρα, καθαρά προσβεβλημένη τραβήχτηκε πίσω.

Σειρά είχε η Αθηνά. Η θεά έβγαλε την πανοπλία της και άφησε τα κατάμαυρα μαλλιά της να ανεμίζουν στον πρωινό Ζέφυρο. Η κόρη του Δία προχώρησε προς το μέρος του με βήμα σταθερό και σίγουρο, η έκφραση στο πρόσωπό της γεμάτη δύναμη, αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Ο Πάρης δεν είχε ξαναδεί γυναίκα με τόση περηφάνια και ομορφιά. Υπέροχος συνδυασμός, σκέφτηκε, και ζηλευτός.
Η λαμπρή περικεφαλαία της θεάς άστραφτε στον ήλιο. Η κουκουβάγια της πέταξε στον ουρανό. Στο διάβα της φύτρωναν μικρές μικρές ελιές.

"Είσαι έξυπνος," του είπε, κοιτώντας τον κατευθείαν στα μάτια. "Κοίταξέ με και κρίνε."

Του επέτρεψε μια στιγμή να την παρατηρήσει. Πραγματικά ήταν μια τέλεια γυναίκα. Τα μαύρα της μαλλιά έπεφταν σε χαλαρές μπούκλες στους κατάλευκους ώμους της, ενώ τα καταγάλανα μάτια της πετούσαν σπίθες. Φαινόταν ιδιοφυής γυναίκα. Ύστερα τα μάτια του ταξίδεψαν στο υπόλοιπο σώμα της. Σχεδόν αντρικό. Ποτέ του δεν είχε ξαναδεί τόσο γυμνασμένο και μυώδες γυναικείο σώμα. Θα ήταν τρομερή πολεμίστρια και τέλεια στην πάλη.

"Άκουσέ με τώρα," του είπε και ευθύς τα μάτια του συνάντησαν τα δικά της. "Αν μου δώσεις το μήλο, θα σε κάνω τον πιο τρανό πολεμιστή, αλλά και τον σοφότερο άνδρα στον κόσμο όλο. Κάνεις δεν θα μπορεί να σε νικήσει ούτε στην πάλη, ούτε στον λόγο. Όλοι θα σε θαυμάζουν και θα θέλουν να σου μοιάσουν."
Ένα εξαίσιο χαμόγελο στόλιζε τα ροδαλά της χείλη όσο μιλούσε.

"Είμαι ένας ταπεινός βοσκός· δεν αγαπώ τις μάχες και τους πολέμους. Το βασίλειο του Πριάμου είναι ισχυρό και η Ειρήνη δεδομένη. Όσον αφορά τη Σοφία, είναι ενα προσόν που αποκτάται με τα χρόνια," αποκρίθηκε ο Πάρης. "Το μήλο όμως, δεν θα σου το στερήσω αν το αξίζεις," κατέληξε.

Η Αθηνά γύρισε και έφυγε, εξίσου προσβεβλημένη όπως και η Ήρα.

Τελευταία ήταν η Αφροδίτη, η οποία έτρεξε κοντά του και στο διάβα της φύτρωσαν ευθύς μικρά κάτασπρα αγριολούλουδα. Τα ολόχρυσα μαλλιά της κυμάτιζαν γύρω από την καραμελένια πλάτη της και τα μάτια της άλλαζαν χρώμα από γαλάζιο σε πράσινο όποτε η διάθεσή της μεταβάλλονταν.
Το κατακόκκινο φόρεμά της αγκάλιαζε τέλεια τις θεϊκές της καμπύλες και ο τίτλος της ως θεά της ομορφιάς φάνταζε απόλυτα δίκαιος και ταιριαστός για εκείνη.

"Κοίταξε ομορφιά!" Αναφώνησε η θεά και εκτέλεσε δύο κινήσεις όλο χάρη και ταπεραμέντο. "Νομίζω μπορείς να καταλάβεις ότι αξίζω το μήλο. Αν τελικά πάρεις τη σωστή απόφαση και μου το δώσεις θα σου κάνω ένα δώρο αντάξιό σου."

"Και τι θα είναι αυτό;" Αναρωτήθηκε ο Πάρης, φανερά ενδιαφερόμενος.

"Με το που σε είδα είπα μέσα μου: Δεν υπάρχει νέος στον κόσμο με πιο όμορφο πρόσωπο αλλά και πιο ρωμαλέα κορμοστασιά. Σου αξίζει μια πολύ καλή τύχη στη ζωή σου."

"Δηλαδή," ρώτησε ανυπόμονα ο Πάρης, λαχταρώντας περισσότερες λεπτομέρειες.

"Λοιπόν, άκουσε με. Σου έχω μια Ελληνίδα βασίλισσα, η οποία αποτελεί την ωραιότερη ύπαρξη που περπάτησε ποτέ στη γη· τη βασίλισσα της Σπάρτης, την Ωραία Ελένη, τη σύζυγο του βασιλιά Μενέλαου."

"Μεγάλη θεά, αυτό που μου λες είναι αδύνατον. Η Ελένη, όπως η ίδια είπες, είναι παντρεμένη και μάλιστα με βασιλιά. Πώς είναι δυνατόν να γυρίσει να κοιτάξει εμένα;"

Ένα παιδικό γέλιο ξέφυγε από τα χείλη της θεάς. Ύστερα, με μητρική στοργή η Αφροδίτη ακούμπησε το ντελικάτο της χέρι στο μάγουλό του.

"Είσαι τόσο αθώος, αγόρι μου," ψιθύρισε. "Όμως πρέπει να ξέρεις ότι είμαι η θεά του Έρωτα και αυτή ακριβώς είναι η δουλειά μου, να λύνω τα προβλήματα στον έρωτα. Τέλος, σε διαβεβαιώ, η Ελένη μόλις σε δει θα ξεχάσει τα πάντα γύρω της και το μόνο που θα επιθυμεί θα είναι να γίνει δική σου."

Αφού είπε αυτά, απομακρύνθηκε και ο Ερμής πήρε τον λόγο.

"Πες μας λοιπόν, νεαρέ Πάρη, την απόφασή σου η οποία θα είναι από όλους σεβαστή. "

Ο Πάρης υποκλίθηκε μπροστά στις θεές ως ένδειξη υποταγής και μίλησε με θάρρος και σιγουριά.

"Αποφάσισα. Η ομορφότερη θεά και αυτή που αξίζει το μήλο είναι η Αφροδίτη!"

Με ένα χαμόγελο περηφάνιας η θεά της ομορφιάς έτρεξε κοντά του και πήρε το μήλο στα χέρια της. Οι δυο τους αντάλλαξαν ένα βλέμμα αλλυλεγγύης. Από τότε και για πολλά χρόνια ακόμα, η Αφροδίτη έγινε ο φύλακας του Πάρη και τον προστάτευε από κάθε κίνδυνο.

Οι δύο άλλες θεές όμως, η Αθηνά και η Ήρα, πέταξαν μόνες ως τον Όλυμπο και χωρίς να πουν τίποτα μπήκαν στο παλάτι της Αθηνάς η οποία ελευθέρωσε το σπαθί της από τη θήκη του. Η Ήρα έφερε ένα κύπελλο με αμβροσία. Η Αθηνά έκοψε το δάχτυλό της με το σπαθί μέχρι να τρέξει αίμα. Η Ήρα πήρε το σπαθί κι έκανε το ίδιο. Οι δύο παντοδύναμες γυναίκες ένωσαν τα ματωμένα χέρια τους και έτσι ήπιαν από το ίδιο ποτήρι νέκταρ. Ύστερα, ένωσαν τις φωνές τους σε έναν πανίσχυρο όρκο.

"Ορκιζόμαστε εμείς, οι πιο δυνατές θεές, να εκδικηθούμε όλους όσους μας αδίκησαν. Ο Πάρης, πρίγκιπας της Τροίας, όπως και η οικογένειά του αλλά και όλη του η πόλη, θα πληρώσουν το τίμημα του αδικήματός τους με αιματοχυσία και τραγικό τέλος. Η Τροία θα καταστραφεί ολοσχερώς και όλοι οι άνθρωποι θα παραδειγματιστούν από την αποκοτιά των κατοίκων της που θα υποστούν την εσχάτη των τιμωριών. Ορκιζόμαστε στα μαύρα νερά της Στυγός, του ποταμού του μίσους, που μόνο στον Άδη πια κοχλάζει."

Ύστερα, η Ήρα έγνεψε στη θεά της Σοφίας και έφυγε πετώντας για το παλάτι της, ελπίζοντας να βρει τον σύζυγό της εκεί...

--------------------------------------------------------------------------------------------

Βρε, βρε, βρε.... Όταν οργίζονται οι δύο θεές και συμμαχούν, μπορούν να διαλύσουν τους πάντες. Ετοιμαστείτε για μεγάλα πράγματα...

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο.

Εσείς σε ποια θεά θα δίνατε το μήλο;;;

Εγώ στην Αθηνά...

-Αυτό το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στις maria_meriem και clevercreator-