Μα να μην ανέβαζα κεφάλαιο στα γενέθλιά μου;

Η μεγάλη μέρα έφτασε. Επιτέλους παντρεύονταν ο Πηλέας και η Θέτιδα. Αποβραδίς είχαν ξεκινήσει οι ετοιμασίες. Το στόλισμα των παλατιών των θεών, η ετοιμασία της νυφικής κάμαρας του ζευγαριού, η διέλευση των καλεσμένων...
Μέσα σε όλα αυτά, η φτερωτή αγγελιοφόρος των θεών, η Ίρις, έψαχνε τη θεά Ήρα ή έστω τη θεά Αφροδίτη. Φοβόταν για το περιστατικό με τη Έριδα και ένιωθε πως οι θεές όφειλαν να γνωρίζουν, μιας και ποτέ δε μπορούσαν να είναι σίγουροι για μια σκοτεινή θεά.
Όμως η Αφροδίτη δεν ήταν εύκαιρη ούτε να σταματήσει να δίνει διαταγές και να τρέχει από κορυφή σε κορυφή κι από παλάτι σε παλάτι. Η δε Ήρα δεν βρίσκονταν καν εκεί. Είχε αποσυρθεί στα ιδιαίτερά της ώστε να προετοιμαστεί κατάλληλα σαν βασίλισσα των θεών που ήταν. Η Ίρις δεν ήξερε τι να κάνει πλέον. Τότε όμως μια ιδέα της πέρασε από το μυαλό. Η Αθηνά, η θεά της Σοφίας, μόνο εκείνη θα μπορούσε να την ακούσει και να σκεφτεί ορθά την ώρα ετούτη. Πέταξε λοιπόν ευθύς στο παλάτι της θεάς, σιμά στης Αρτέμιδας κι αντίκρυ από του Άρη.
Για καλή της τύχη, βρήκε την Αθηνά να υφαίνει ένα χρυσό πέπλο, δώρο μάλλον για τη νύφη.

"Τι σε φέρνει εδώ, ω Ίρις;" Ρώτησε με τη γνωστή της δωρικότητα χωρίς να αφήσει στιγμή από τα μάτια της το έργο της. Ο αργαλειός είχε πάρει φωτιά, τα σχέδια του πέπλου περίτεχνα, όλους τους θεούς είχε υφάνει επάνω η Αθηνά, κανέναν δεν αδίκησε.
'Ούτε καν την Έριδα' σκέφτηκε η Ίρις.

"Λοιπόν, θα μου πεις τον λόγο της επίσκεψής σου; Γιατί για να ήρθες απλά για να με δεις αδύνατον, σίγουρα δεν θα προλάβαινες με όλη αυτή τη φασαρία για τον γάμο. Όλο σε θελήματα και βοήθειες θα έτρεχες ή μάλλον θα πετούσες."

"Η αλήθεια είναι, ω μεγάλη Αθηνά, ότι εδώ ήρθα για προσωπική μου υπόθεση," ξεκίνησε δειλά η Ίριδα.

"Σε ακούω λοιπόν, πες μου αυτό που θες και να είσαι σύντομη," την προέτρεψε η θεά των Τεχνών. Τα σπινθηροβόλα καταγάλανα μάτια δεν άφηναν στιγμή το έργο τέχνης που δημιουργούσαν τα κάτασπρα σαν τα φτερά του περιστεριού χέρια της.

"Η Αφροδίτη προσκάλεσε όλους τους θεούς στον γάμο εκτός από μια," συνέχισε η Ίρις.

"Την Έριδα, το γνωρίζω. Το πρόβλημα δεν βλέπω που βρίσκεται," αποκρίθηκε επίπεδα η Αθηνά.

"Η Έρις το έμαθε και, σου το ορκίζομαι, δεν το πήρε καθόλου καλά," σχεδόν ψιθύρισε η Ίρις.

Η Αθηνά σταμάτησε να υφαίνει. Σηκώθηκε από τον αργαλειό και γύρισε να την κοιτάξει.

"Τι έκανε λέει; Ποιος της το είπε;" Απαίτησε να μάθει με μια σχετικά ήρεμη φωνή ενώ τα μάτια της εξέφραζαν το αντίθετο.

"Εγώ της το είπα... Με εκβίασε... Με έκλεισε μέσα στη σπηλιά της με τα θηρία της..." ψέλλισε τρομοκρατημένα η Ίρις.

"Και τι θα κάνουμε τώρα;"Προσπάθησε να ηρεμήσει η Αθηνά.

"Δεν γνωρίζω, θεά μου."

"Το θέμα απαιτεί προσοχή. Θέλω το συμβάν να μείνει μεταξύ μας, μην το πεις πουθενά αλλού, θα φροντίσω εγώ," δήλωσε η Αθηνά και δεν είπε τίποτα άλλο.

Η Ίρις το εξέλαβε σαν νεύμα να φύγει κι αυτό ακριβώς έκανε. Πέταξε μακριά και επέστρεψε πίσω στο παλάτι της Αφροδίτης έτσι ώστε να βοηθήσει κι αυτή στις ετοιμασίες.

Η Αθηνά έμεινε πίσω. Ξανά κάθισε στον αργαλειό της και συνέχισε το καλλιτέχνημά της. Η κουκουβάγια της πέταξε στην πόρτα και έκατσε στο κατώφλι κοιτώντας γύρω, υπ' ατμόν κι αυτή σαν την αφέντρα της.

Το απόγευμα πριν το ηλιοβασίλεμα, όλοι οι καλεσμένοι είχαν καταφθάσει και ο Δίας έδωσε το σύνθημα να ξεκινήσει η τελετή. Οι νεόνυμφοι αντάλλαξαν όρκους αιώνιας πίστης, αγάπης και αφοσίωσης ενώ οι καλεσμένοι τους ευχήθηκαν ευτυχία και μακροζωία. Έπειτα ακολούθησε η γαμήλια δεξίωση στο παλάτι του Δία. Ο Πατέρας των Θεών και των ανθρώπων ευχήθηκε προσωπικά στο ζευγάρι, έκανε μια πρόποση υπέρ τους και τους προσέφερε το δώρο του, ένα ολόχρυσο πολεμικό δόρυ. Έπειτα και οι υπόλοιποι καλεσμένοι προσέφεραν τα δικά τους δώρα με εξέχοντα το αραχνοΰφαντο χρυσό πέπλο της θεάς Αθηνάς, την περίτεχνη χρυσή ασπίδα με τα έξι στρώματα δέρματος του θεού Ηφαίστου και τα περίφημα μαύρα άλογα του θεού Ποσειδώνα με την ανθρώπινη λαλιά και την αθάνατη ψυχή.

Το ζευγάρι έδειχνε κατευτυχισμένο και η γιορτή κυλούσε εξαιρετικά όπως ακριβώς τα είχε σχεδιάσει η Αφροδίτη.
Η θεά του Έρωτα εκείνη την νύχτα έμεινε σε μια γωνία να κοιτάει το υπέροχο έργο της και το ευτυχισμένο ζεύγος που δε σταματούσε να χορεύει σε κάθε ρυθμό που έπαιζε η ορχήστρα του Απόλλωνα και των εννέα Μουσών υπό το τραγούδι των Χαρίτων και των Ωρών.

Μαζί με το ζευγάρι και όλοι οι καλεσμένοι έδειχναν ευχαριστημένοι από τη γιορτή. Ως και η Εκάτη,η θεά της σκοτεινής μαγείας, και η Σελήνη, η πιο μελαγχολική θεά, χαμογελούσαν. Μέχρι και ο Δίας με την Ήρα έκαναν σαν να ήταν νιόπαντροι και έμοιαζαν να έχουν ξεχάσει ό,τι πέρασαν.
'Για άλλη μια φορά γενική αμνηστία' σκέφτηκε η Αφροδίτη και με ένα πλατύ χαμόγελο κάλεσε τη θεά Ήβη, θεά της νεότητας κόρη του Δια και της Ήρας- μαζί με τον θεό Γανυμήδη επίσημοι τραπεζοκόμοι των θεών- σύζυγο του Ηρακλή, να της φέρει άλλο ένα κύπελλο νέκταρ.

"Δεν σου είπα να μην φορέσεις πορφυρά ρόδα στα μαλλιά; Δεν φέρνει καλοτυχία στο ζευγάρι. Σε παρακαλώ πήγαινε να τα βγάλεις," διάταξε με μια αγριωπή ματιά.

"Δεν είσαι σε θέση να δίνεις διαταγές. Υποτίθεται πως η θεά Ήρα και μητέρα μου είναι η θεά του γάμου· η δική σου δουλειά έχει ήδη ολοκληρωθεί," της ανταπέδωσε η Ήβη.

"Κάνε αυτό που σου λέω. Και πες και τα χαιρετίσματά μου στον σύζυγό σου· καιρό έχω να τον δω. Βλέπεις δεν μας καταδέχεται πια," είπε πικρόχολα η Αφροδίτη.

"Εσένα ειδικά δεν σε καταδέχτηκε ποτέ," της χτύπησε η Ήβη και έφυγε.

Η Αφροδίτη έμεινε πίσω να καμαρώνει το έργο της. Όχι για πολυ όμως γιατί ένας άλλος ήρθε να τη διακόψει.

"Έκανες καλή δουλειά· βέβαια στον δικό μας γάμο θα κάνεις ακόμα καλύτερη."

Αυτή τη φωνή θα μπορούσε να την αναγνωρίσει παντού και πάντοτε.

"Φύγε από εδώ, Άρη. Νομίζω τα έχουμε πει αυτά· είμαι γυναίκα του Ηφαίστου· σε αυτόν ανήκω και μόνο σε αυτόν."

Η καυτή του ανάσα στον λαιμό της την έκανε να ανατριχιάζει. Δεν ήξερε αν ήταν από επιθυμία ή από φόβο μήπως τους δει κανένας.

"Σε παρακαλώ φύγε από δω. Ό,τι συνέβη μεταξύ μας ήταν λάθος, δεν μπορώ-" άρχισε την πρόταση της, αλλα δεν κατάφερε να την τελειώσει.

"Τι δεν μπορείς, Αφροδίτη; Δεν θυμάμαι να δίσταζες παλιά ακόμα κι αν ήσουν παντρεμένη με τον αδερφό μου. Τι άλλαξε τώρα;"

Ο θεός του πολέμου πλησίασε ακόμα περισσότερο. Η Αφροδίτη κυριεύτηκε από μια θύελλα τρόμου. Ήταν παγιδευμένη.

"Άρη, θα μπορούσες να φεύγεις σιγά σιγά γιατί θέλω να μιλήσω στην Αφροδίτη για κάτι πολύ σημαντικό;"

Ήταν η Αθηνά.

"Ωωω την αγαπητή μου αδερφή. Πώς είσαι;" Ρώτησε με όλο του τον σαρκασμό ο Άρης και ξεκόλλησε λίγο από την Αφροδίτη η οποία άρχισε να αναπνέει κανονικά.

"Τώρα που σε βλέπω μάλλον του θανατά θα με έλεγες. Κάνε μου τη χάρη σε παρακαλώ και πήγαινε να συζητήσεις με τον συνεργάτη σου τον Άδη για το ποσοστό των νεκρών πολέμου τη φετινή χρονιά. Έχω να πω κάτι στην Αφροδίτη που δεν παίρνει αναβολή," είπε η Αθηνά και τα μάτια της ούρλιαζαν από οργή ενώ το βλέμμα της δήλωνε ξεκάθαρα ότι δεν θα δεχόταν αντιρρήσεις. Οι δυο θεοί είχαν προηγούμενα και δεν τον έπαιρνε τον Άρη να μην την υπακούσει.

"Όπως διέταξες, όμως να ξέρεις Αφροδίτη, δεν θα μου ξεφύγεις, είπε μοχθηρά και ξεμάκρυνε."

Μόλις απομακρύνθηκε αρκετά, η θεά της Ομορφιάς γονάτισε μπροστά στην Αθηνά.

"Σε ευχαριστώ πάρα πολύ, σου είμαι ευγνώμων," είπε τρεμάμενα.

Η Αθηνά την σήκωσε ξανά όρθια.
"Παρακαλώ. Ευχαρίστηση μου να ενοχλώ τον μισητό μου αδερφό."

"Τι με ήθελες, αλήθεια;" Ρώτησε όλο περιέργεια η Αφροδίτη.

"Η Ίρις με πληροφόρησε για κάτι,"προλόγισε η θεά...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Έξω από το παλάτι, στους πρόποδες του Ολύμπου, μια θεά του ερέβους σχεδίαζε την εκδίκησή της. Είχε φορέσει έναν μαύρο χιτώνα κεντημένο με χρυσή κλωστή και κοσμήματα ολόχρυσα με μαύρες πέτρες. Είχε μόλις γυρίσει από τον Κήπο των Εσπερίδων από όπου προμηθεύτηκε το όργανο της δουλειάς της. Ένα χρυσό μήλο. Πήρε ένα μυτερό, καλοακκονισμένο βέλος και χάραξε πάνω στο μήλο μια φράση. Όταν τελείωσε, πέταξε προς το παλάτι του Δία όπου γινόταν η γιορτή...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Ώστε έτσι ε;"
Η Ήρα δεν πίστευε στα αυτιά της με αυτό που της είπαν η Αθηνά και η Αφροδίτη.

"Και τώρα τι κάνουμε;" Αναφώνησε όλο νεύρα και απόγνωση η Αφροδίτη.

"Πρώτον και κύριον, μένουμε ψύχραιμες," είπε κοφτά η Αθηνά κοιτώντας ευθεία την Αφροδίτη. "Δεύτερον, δεν ενημερώνουμε κανέναν άλλον· δεν θέλουμε να χαλάσουμε το πνεύμα και τη διάθεση."

"Ναι όμως-" Πήγε να αντιμιλήσει η Ήρα.

"Δεν υπάρχει όμως. Εδώ μιλάμε για την Έριδα. Δεν ξέρουμε τι είναι ικανή να κάνει· στην προκειμένη περίπτωση και η Αδράστεια, της εκδίκησης θεά, θα ήταν προβλέψιμη. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε στην παρούσα στιγμή είναι να είμαστε σε επιφυλακή,"εξήγησε η θεά του Πολέμου.

"Μέχρι τότε ας πούμε τίποτα άλλο," είπε η Αφροδίτη και ξεκίνησε μια άσχετη συζήτηση.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η Έρις έριξε το μαύρο της πέπλο και έγινε αόρατη. Μπήκε στο παλάτι του Δια και έβλεπε τους θεούς και τους θνητούς να διασκεδάζουν μαζί. Αν δεν ζήλευε δεν θα είχε ψυχή. Όμως η εκδίκηση την είχε κυριεύσει ολότελα. Η ίδια της η μητέρα συναίνεσε σε αυτή την αδικία και δεν θα το άφηνε να περάσει έτσι αυτό.

Δεν ήταν διόλου δύσκολο να βρει τις τρεις θεές που έψαχνε να μιλούν. Ένα μοχθηρό χαμόγελο στόλισε το πρόσωπό της.

"Καλή σας διασκέδαση. Να μας ζήσουν οι νεόνυμφοι," μονολόγησε και έβγαλε από τον χιτώνα της το χρυσό μήλο και το άφησε να κυλήσει προς τις θεές. Ύστερα, πέταξε έξω από το παλάτι.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Εγώ και ο Άρης δεν έχουμε τίποτα πλέον. Για μένα είναι ένα παρελθοντικό λάθος και τίποτα παραπάνω," αποκρίθηκε η Αφροδίτη φανερά ενοχλημένη από το σχόλιο της Ήρας.

"Ναι, όμως εγώ άλλα είδα πριν. Εγώ για σένα το λέω για να μην πάθεις ξανά τα ίδια," ανταποκρίθηκε η Ήρα.

"Περιμένετε λίγο. Τι είναι αυτό εκεί;" Αναρωτήθηκε φωναχτά η Αθηνά.

"Μα για ποιο πράγμα μιλάς;" Ρώτησε η Αφροδίτη.

"Για εκείνο το χρυσό μήλο," απάντησε η Θεά της Σοφίας.

Ο Πηλέας που καθόταν λίγο παραπέρα και μιλούσε με τον Ερμή, έπιασε το μήλο και το επεξεργάστηκε παραξενεμένος.

"Γράφει δυο λέξεις, ω θεές. Στην Καλλίστη."

"Στην ομορφότερη," ψέλλισε η θεά Αθηνά...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Τώρα αρχίζει η πραγματική διασκέδαση," μονολόγησε χαιρέκακα η Έριδα κι έτριψε τα χέρια της με ευχαρίστηση. "Τώρα θα καταστραφείτε όλοι σας."

**********************
Τώρα πραγματικά αρχίζει το καλό...
Σας παρακαλώ ψηφίστε και σχολιάστε...
Το επόμενο κεφάλαιο θα μπει μετά τις 10 Ιουνίου...

Επίσης αν θέλετε ρίξτε μια ματιά σε άλλα μου βιβλία όπως ο Πόλεμος των Τεσσάρων και Γυναίκες.

Μέχρι τότε να είστε όλοι καλά! Τα λέμε<3