Η Σούλα η Ταξιδιάρα ζούσε την ζωή της με λίστες. Μέχρι τότε πρέπει να έχω κάνει αυτά. Μέχρι τότε τα άλλα κτλ Οι λίστες ήταν τελείως yolo πχ έλεγε την πρωτοχρονιά. Φέτος θα πάω εκεί στα εξωτερικά, θα πάρω αυτόν τον πανάκριβο καναπέ και τον επόμενο χρόνο την πολυθρόνα να κάνει σετι, θα πάρω 2 από αυτά τα ντιζαινάτα φλιτζάνια πορσελάνης να πίνω τον καφέ σαν κιουρία.
Αν αφήσεις μία διακριτική ξινίλα της δυσκοιλιότητας για κάθε άνθρωπο που δεν είχε πτυχίο πανεπιστημίου σεταρισμένο με μεταπτυχιακό το λιγότερο, δεν ήξερε τα βασικά της λογοτεχνίας και δεν είχε σπίτι τουλάχιστον για μια πόζα στα ίνσταγκραμ, δεν ενοχλούσε κανέναν ποτέ. Κρατούσε την αποψάρα της για τον εαυτό της.
Μέσα στην λίστα της Σούλας της Ταξιδιάρας ήτο απαραιτήτως και ο γάμος. Ήταν λογική στις απαιτήσεις της. Ήθελε απλά να έχει τουλάχιστον διδακτορικό με προοπτική πανεπιστημιακής καρριέρας και να πλένεται. Ποσώς την ενδιέφερε το οικονομικό, είχε αυτή. Επίσης δεν είχε και θέμα εμφάνισης. Και ασβός να έμοιαζε, αν είχε προοπτικές όλα διορθώνονταν.
Και μία μέρα γνωρίζει τον Μήτσο. Ο Μήτσος πολύ διαβασμένος, μαζεμένος όπως κάθε φύτουκλας, μεροκάματο στα πανεπιστήμια ως ερευνητής και ω του Γκαστόνε του Ντάκ, βλεπότανε κιόλας. Δεν ήταν για χαρτοσακούλα. Είχε και τρόπους. Ήτανε και διαβασμένος πέρα από τον τομέα του, δεν τσιλιμπούρδιζε, μάζευε και τις κάλτσες του... να μην στα πολυλογώ στο χρόνο μέσα της γνωριμιάς, τρώγαμε κουφέτα.
Δεν θα το 'λεγες και κου ντε φουντγ που λένε οι φίλοι μας οι γάλλοι αλλά μια άψογη και λογική απόφαση, δύο ώριμων ανθρώπων, που ήξεραν τι θέλαν και μπορούσαν να το διατυπώνουν με δυο απλές και ξεκάθαρες προτάσεις. Ποιος γάμος να πάει καλύτερα όταν τα 'χεις 400 και επιλέγεις συνειδητά;
Χανόμαστε για κάποια χρόνια και ξαναβρισκόμαστε τυχαία. Ο Μήτσος ίδιος, σαν να μην είχε περάσει ημέρα. Ακόμα κολούσε ένσημα σαν ερευνητής καθώς το καθηγητηλίκι είναι κληρονομικό δικαίωμα και η Σούλα συνέχιζε με τις λίστες της. Είχε πάρει λίγα-λίγα τα φαντεζί που ήθελε και συνέχιζε με τα υπόλοιπα με το ίδιο μπρίο. Με μία διαφορά η διακριτική ξινίλα είχε μετατραπεί σε κακοκρυμμένη περιφρόνηση σχεδόν για τα πάντα.
- Σούλα, προς τι η δυσκοιλιότητα;
- Δεν τον βλέπεις;
- Τον βλέπω. Ίδιος είναι ο Μήτσος, φτου του να μην τον ματιάσω!
Άντρες παιδί μου! Δεν καταλαβαίνουν τίποτε από τον χρόνο!
- Και δεν σου την δίνει στα νεύρα;
- Ο Μήτσος; Γιατί παιδί μου; Μπου να του κάνω, θα κλάσει πατάτες.
- Μόνο εγώ ξέρω το σταυρό που κουβαλάω..
- Για πες μου καλό μου να ακούσω και εγώ να μαθαίνω τη ζωή
- Καλά δεν έχεις καταλάβει;
- Πες μου ότι σου έριξε κέρατα να πιρουνωθώ με το πιρούνι που μασαμπουκώνω το γλυκό.
- Μήτσος; Θα τον είχα σφάξει επί τόπου. Αυτό του έλειπε!
- Τι έκανε ο ποταπός; Δεν μαζεύει τις κάλτσες του; Δεν πλένει τα πιάτα; Πες μου να πάω να τον μαλώσω!
- Ακόμα δεν έχει γίνει καθηγητής πανεπιστημίου!
- Α τον τιποτένιο! Έκανε τέτοιο πράγμα; Του πρόσφεραν την θέση και είπε όχι;
- Μην κάνεις τον μαλάκα! Δεν λέει να ξυπνήσει! Να κουβαλήσει καμιά τσαντούλα, να κάνει ό,τι πρέπει ρε παιδί μου. Έτσι όπως το πάει, δεν θα γίνει ποτέ καθηγητής!
- Ρε παιδί, είχατε κάνει συμβόλαιο ότι θα γίνει καθηγητής; Σου είχε πει όταν γνωριστήκατε ότι το 'χε καημό. Ε με τον καημό έχει μείνει. Και εγώ ακόμη να πάρω το Όσκαρ. Μην τρελαίνεσαι. Τα χτυπήματα της ζωής είναι ανελέητα.
- Μου είναι ανυπόφορος!
- Αν ήταν καθηγητής πανεπιστημίου δηλαδής δεν θα σου ήταν;
- Προφανώς όχι. Θα ήμουν κυρία καθηγητού.
- Γιατί καλό μου; Δυο φτυχία πανεπιστημίου έχεις ήδη. Τα λεφτά σου τα βγάζεις. Δεν ήσουν ποτέ η κυρία του κυρίου. Τώρα σε έπιασε; Και το μόνο που έχεις να του προσάψεις είναι ότι δεν έγινε καθηγητής. Όλα τα άλλα τα θεωρείς δεδομένα.
- Α δεν μπορώ. Εγώ ήμουν εντάξει σε όλα μου. Και έβαλα χρήματα και για τους δυο μας...
- Εσύ είπες ότι τα χρήματα τα είχες χεσμένα, εξ αρχής και ήθελες σπουδές. Έχει σπουδές, δεν σε κορόιδεψε.
- Ναι αλλά κάθε μέρα που περνά και τον βλέπω και δεν είναι ακόμα καθηγητής, εγώ τον περιφρονώ ακόμα περισσότερο και για αυτό σε φώναξα να σώσεις τον γάμο μου.
- Πρόσεχε τι θα πεις.
- Εσύ παίζεις σφαλιάρες με τον τάδε που είναι στα κόλπα. Αν του πεις να πει εκεί που ξέρει, αυτός θα πάρει μόνιμη θέση και μια μέρα θα γίνει και καθηγητής.
- Θες να πω δηλαδή στον Κίτσο, που δεν του έχω ζητήσει ποτέ ούτε για την πάρτη μου τίποτα, πες του φίλου σου να γίνει ο άλλος καθηγητής για να σώσει τον γάμο σας; Ο Κίτσος; Και τότε επειδή θα είναι καθηγητής, δεν θα τον χωρίσεις;