Ο Μήτσος ο Ταλέντος ήταν μακράν ο πλέον ταλαντούχος και πιο καλός άνθρωπος που έχω συναντήσει στην ζωή μου.
Όλοι οι ταλαντούχοι που έχω συναντήσει είναι και κομματάκι βλαμμένοι με την οπτική ότι χτυπάνε από μακριά ότι είναι από άλλο ανέκδοτο.
Όλα τα χρόνια της συναναστροφής του, δεν μου γκρίνιαξε ποτέ παρά μόνο μία φορά. Είχε ζοριστεί πέρα από τις μνημειώδεις αντοχές του και εκεί που πίναμε καφέ, μου δείχνει τους υπόλοιπους
- Να, τους βλέπεις; Δεν έχουν καταφέρει στην ζωή τους τίποτα συγκριτικά με το όσα έχω κάνει εγώ και παρ' όλα αυτά μου φέρονται λες και με είμαι ένα τίποτα, δεν έκανα τίποτα και κάθε μέρα με ακυρώνουν, συνεχώς και σκοπίμως.
Το ήξερα ότι ήταν αλήθεια και έβραζα στο ζουμί μου γιατί δεν μπορούσα να το ανατρέψω με τίποτα. Έτσι ήταν οι συνθήκες της ζωής του.
- Συμφωνώ με όσα λες και ποτέ δεν θα καταλάβουν γιατί ό,τι έχεις κάνει, ό,τι είσαι είναι ένα Blindspot στην σκέψη τους. Δεν μπορούν να το πιάσουν, όπως δεν ακούμε την σφυρίχτρα του σκύλου. Μόνο ο σκύλος την ακούει. Ούτε θα καταλάβουν αλλά είμαι και εγώ εδώ να πίνουμε καναν καφέ, να λέμε και καμιά κουβέντα και να συνεχίζουμε ο καθένας την ζωή του μέχρι τον επόμενο που θα ξαναβρεθούμε.
Και κάποια μέρα ο Μήτσος ο Ταλέντος πέθανε. Και δεν έμεινε τίποτα από όσα έχει κάνει και τα λίγα που έμειναν, δεν φέρουν το όνομα του, να ξέρει ο άλλος και να λέει "α, ο Μήτσος το έκανε". Τσου. Ανωνύμου.
Και κάποια χρόνια μετά έσκασα πάνω σε έναν φίλο του Μήτσου.
- Χάθηκες από τότε που έφυγε ο Μήτσος.
Τι να του λεγα; Για χάρη του βασιλικού ποτίζεται και η γλάστρα; Δεν είπα τίποτα.
- Σε συζητάμε κάθε φορά που θυμόμαστε τον Μήτσο και όλα αυτά τα χρόνια σε ψάχνουμε να σου πούμε κάτι, που ο Μήτσος μας είχε πει αλλά εσένα δεν στο 'πε ποτέ.
- Τι;
- Η χρονική περίοδος που γνώρισες τον Μήτσο μέχρι το τέλος, ήταν η πιο ευτυχισμένη της ζωής του. Ήθελε να στο πει κάποια στιγμή αλλά δεν πρόλαβε, οπότε στο λέω εγώ, να το θυμάσαι και αυτό.
Δεν πιστεύω πως γεννηθήκαμε για να είμαστε δυστυχισμένοι, πληρώνοντας δικές μας ή ξένες "αμαρτίες". Το αντίθετο. Όλοι μας από γεννήσεως έχουμε δικαίωμα στην ευτυχία. Δουλειές, υποχρεώσεις, ταλέντα, είναι απλά το σκηνικό που εξελίσσεται η ζωή μας. Εμείς γράφουμε την ιστορία μας και ανάλογα με τα πιστεύω και τις επιδιώξεις μας επιλέγουμε τα "ναι" και τα "όχι" μας.
Είναι φορές που δεν μπορούμε να ανατρέψουμε κάποια δεδομένα. Έτσι είναι. Είτε μας αρέσει. Είτε όχι. Και συνήθως δεν μας αρέσει. Και τότε βρισκόμαστε για κανα ρημαδοκαφέ και όλα γύρω είναι σκοτεινά.
Και αυτός ο ρημαδοκαφές γίνεται ένας αναπτήρας που ανάβει στο σκοτάδι και αναγνωριζόμαστε και λέμε
- Σε βλέπω και με βλέπεις. Και είμαι εδώ.
Τόσο απλά είναι τα πράγματα στην ζωή.
Εμείς τα κάνουμε δύσκολα.