O Μήτσος πολλάν με σέβεται. Εμένα αυτό δεν μου αρέσει καθόλου γιατί εγώ θέλω να σπάω πλάκα με τον Μήτσο αλλά ο Μήτσος είναι από αυτά τα σοβαρά που λένε και τα κουλτουριάρικα και τα εξαιρετικά διαβασμένα και εγώ είμαι "οκ Μήτσο τα μαθες! Ντουζ πουά! Πάμε να σπάσουμε πλάκα τώρα!" και ο Μήτσος είναι "ω πτωχή Ιωάννα σε τούτη τη γης που την πατούμε όλοι μέσα θε να μπούμε, ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης, βάλε ένα διπλό κονιάκ να κάνουμε ένα γρήγορο μνημόσυνο σε όσα περάσανε και δεν θα 'ρθουν ξανά"
Προφανώς και ο Μήτσος έχει ένα background να δικαιολογεί το κονιακάκι αλλά αν είχα την φάτσα του Μήτσου αγάπη μου, ποιο background; μόνο προφιλ, ανφας άντε και 3/4 θα ασχολιόμανε.
Όταν θέλω το σωστό το κουλτουριάρικο, το σκληροπυρηνικό, που θες και το λεξικό αντάμα με τον γούγλη για να το προλαβαίνεις ασθμαίνοντας, ο Μήτσος είναι στις πρώτες μου επιλογές. Δεν απογοητεύει ποτέ. Έχω να ψαρώσω τόσο από... χεσ'το δεν θυμάμαι... μόνο ο Μήτσος με ψαρώνει έτσι.
Μία ωραία πρωία ξυπνάει ο Μήτσος και μου στέλνει μήνυμα, θέλω μία κριτική τέχνης για αυτό. Εμένα ο Ερμής έχει πεντάλφα στον οφιούχο, έχω πιτυρίδα και γενικώς δεν νιώθω καθόλου αρτιστικ αλλά πιο πολύ μου 'ρχεται τα τρίψω με wc με χλωρίνη και οδοντόβουρτσα αλλά ο Μήτσος είναι σοβαρός και δεν τα λες αυτά τα πράγματα σε αυτούς που παίρνουν την ζωή στα σοβαρά.
Ένα εξαιρετικό έργο, με ένα βαρύγδουπο τίτλο ασορτί, ζενιάλ και δίχως να γκουγκλάρω, αν και δεν το έχω ξαναδει, περνάνε μπροστά μου όλες οι κριτικές που έχει ήδη διαβάσει. Κάθε δημόσιο κείμενο έχει συγκεκριμένη δομή, νόμος. Και κάθε ύφος πάλι έχει συγκεκριμένο λεξιλόγιο με μερικά κενά για να το προσαρμόζεις στην περίπτωση.
Και εγώ είμαι ανάμεσα σε πληκτρολόγιο και οδοντόβουρτσα. Πληκτρολόγιο - οδοντόβουρτσα. Και ο Μήτσος είναι και σοβαρός και ω να σου γαμήσω για δες καιρό που διάλεξες να σου κάνω σοβαρή κριτική ρε Μήτσο αντί να μου πεις "ασε την οδοντόβουρτσα και πάμε για μπύρες" και ξεκινάω να κάνω Αλέξια "έχω δίλημμα ποια κριτική να σου διαλέξω, η απόφαση ποια είναι η σωστή."
Α. Μία κριτική να μυρίζει χαρτί πολυτελείας μουσειακού καταλόγου, τύπου έλα βλαχα-βλαχα-τελευταία να σου πω τι ήθελε να πει ο καλλλλιτέχνης και δεν πήρες χαμπάρι γιατί είσαι μοσχάρι, οπότε έλα να σε κομπλάρω με το πόσο καλά παπαγάλισα δύσκολες λέξεις.
Β. Μία κριτική με το θάρρος που είχα ήδη στον Μήτσο, να τον σκουντήξω γερά, κλείνοντάς του το μάτι, "Μήτσο ξέρω ότι ήδη έχεις γουγλάρει τα πάντα και τα έχεις ήδη αρχειοθετημένα, οπότε ας τα πετάξουμε όλα στον καλαθο και ας το δούμε από την αρχή σαν να είναι η πρώτη του παρουσίαση"
Το έργο ήταν μία σύνθεση γλυπτών με έναν μουσικό τίτλο ασορτί με τον βαρύ και ασήκωτο φορμαλισμό άλλα άψογα στημένα εν είδη παρτιτούρας. Αν γνωρίζεις μουσική ήταν σχετικά εύκολο να το αναγνωρίσεις έχοντας τον τίτλο, αν δεν έχεις ιδέα από παρτιτούρες, ήταν λίγο "οκ, ό,τι κατάλαβες, καλό είναι."
Και ενώ μου ζήτησε μία ανάλυση σε ένα γλυπτό, του γυρίζω ένα κατεβατό τύπου, οκ Μήτσο, παρτιτούρα έστησε ο άνθρωπος και δεν ακούς την μουσική. Αυτό ήταν το μουσικό ρεύμα που αναφέρεται, εκείνης της εποχής μπλα μπλα μπλα και έτσι είναι στημένες οι "νότες", δες εδώ και εδώ και εδώ, είναι νότες... παίζει μαζί σου ο καλλιτέχνης, σπάει πλάκα. Σου έστησε κάτι ακίνητο, ογκώδες για να νομίσεις ότι είναι φτιαγμένο να το δεις, ενώ στην πραγματικότητα για να το ακούσεις και ας είναι μία φωτογραφία, άκρα του τάφου σιωπή. Και προφανώς είναι της σχολής, "όχι αγάπη μου, δεν θα στο δώσω μασημένη τροφή, θα στο τρίψω στην μούρη, αλλά στρίμωξε και εσύ τον κώλο σου, κατανάλωσε λίγη φαιά ουσία για να καταλάβεις τι λέω. Δεν μου πέσαν εμένα τα νεφρά να κοπανάω για να σου δώσω φρουτόκρεμα."
Το βλέπει ο Μήτσος. Δεν απαντά. Οκ, σκέφτομαι, ο Μήτσος, το παραείδε σοβαρά, δεν θα μου ξαναμιλήσει, πάει ακόμα ένα κονέ τέχνης και παραλόγου στα εξωτερικά, ας πιάσω την οδοντόβουρτσα. Περνάει ο καιρός, εμφανίζεται ο Μήτσος και εγώ είμαι ακόμα με την οδοντόβουρτσα.
- Ιωάννα
- Μήτσο
- Ιωάννα
- Μήτσο
- Ιωάννα σοβαρέψου
- Καλά Μήτσο.
- Έκατσα και μελέτησα το έργο σου.
Εγώ από μέσα μου "δεν μας χέζεις ρε Μήτσο με το έργο, για καμιά μπύρα πότε θα πάμε;"
Από έξω
- Κολακευμένη Μήτσο. Δεν θα σου πήρε και πολύ ώρα. (Ο Μήτσος ξέρει ένα πολύ μικρό κομμάτι γιατί κάθε που τον πετυχαίνω, μιλάμε για τα δικά του.)
- Δεν λες να σοβαρευτείς αλλά έχω να σου ανακοινώσω κάτι πολύ σημαντικό.
(Όχι δεν άρπαξα το νυφικό και την ανθοδέσμη, ο Μήτσος έχει δηλώσει ότι με σέβεται ως καλλλιτέχνη και ως άνθρωπο αλλά είτε εμένα βλέπει, είτε μπιγκόνια, το ίδιο και το αυτό. Χφτού!)
- Πες μου Μήτσο (κατά βάθος διασκεδάζω απιστεφτάμπλ όταν hardcore κουλτουριάρης κάνει κριτικής)
- Είσαι ψεύτρα!
- Εγώ Μήτσο μου; Πού; Πότε; Εδώ να μαχαιρωθώ στην ποδιά σου!
- Συστήνεσαι ως εικονοκλάστης στο έργο σου ενώ στην ουσία είσαι εκ φύσεως εικονολάτρης! Τάχα μου δήθεν το αποδομείς και το αποκαθηλώνεις ενώ στην ουσία το ξεσκονίζεις, το γυαλίζεις, το βάζεις και ανάποδα αν σου κάνει κέφι γιατί έτσι γουστάρεις και κάνεις το κέφι σου αλλά στην ουσία είσαι μία αμετανόητη εικονολάτρης και όλα τα υπόλοιπα είναι φαντεζί μπούρδες για να ψαρώνεις τον κόσμο.
Και ο φανταστικός εαυτός μου, μου δίνει High five, έχει βγει το μπαλέτο και κάνει πιρουέτες, μαζορέτες κάνουν και αυτές χορευτικά και μία χορωδία μαύρων ψέλνει το αλελούια γιατί ο Μήτσος έχει καταλάβει την κριτική που του είχα στείλει καιρό πριν, σχετικά με τα πολλάπλά επίπεδα της τέχνης και άλλα τέτοια ψαρωτικά με αφορμή μία σύνθεση γλυπτών που ήταν στην πραγματικότητα μουσική και όχι το προφανές.
Τώρα ότι χρειάστηκε κουλτουριάρης και σπουδασμένος άνθρωπος, ολόκληρη μελέτη για να πάρει χαμπάρι ότι είμαι εικονολάτρης και γουστάρω κιόλας ξεδιάντροπα, τι να πω; Και από πάνω να έχει την υπόνοια ότι ντρέπομαι και για αυτό και το θεωρώ κατώτερο από την ισχύ ενός εικονοκλάστη και για αυτό προτιμώ τον τσαμπουκά του εικονοκλάστη... ήμανε...
- ω Μήτσο! Ω Μήτσο! Μας έχουν σκίσει οι εννοιολογικές αναλύσεις και οι θεωρίες της τέχνης και δεν το 'χεις πάρει χαμπάρι ότι είμαι...
ο φορμαλισμός του μπαρόκ μπλα μπλα... α ένα πιπίνι! σε συνδυασμό με τις κοινωνικοπολιτικές επιδράσεις της εποχής δημιούργησαν μία συνισταμένη... τι δουλειά έχει εδώ το πιπίνι; το ξέρουμε;....
Κριτικοί τέχνης... πόσο θα πλήτταμε χωρίς αυτούς;
Μήτσο γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα!