Γυρίζουμε από τα ψώνια στο σπίτι μου. Είμαι πολύ κουρασμένη γιατί πήγαμε και σε άλλα μαγαζιά για ψώνια. Αλλά πήγαμε και για ένα καφέ πριν σε ένα παραθαλάσσιο καφέ και περάσαμε υπέροχα.  Η  Ελένη πήρε τόσο πολλά ρούχα και είναι αρκετά για να ντύσει εμένα και άλλες δύο κοπέλες. Τα χέρια της είναι φορτωμένα με τσάντες ενώ εγώ κάτω μόνο μια τσάντα με το υπέροχο βαθύ μπλε φόρεμα μου. Από την πρώτη στιγμή που μου το έδωσε η Ελένη ξετρελάθηκα. Και ταιριάζει υπέροχα στο σώμα μου. Με κάνει άκρως ελκυστική και μοντέρνα. Τέτοιο φόρεμα δεν έχω ξανά φορέσει.

"Λοιπόν Ζωή άσε τα λόγια και γρήγορα να ετοιμαστείς για το ραντεβού! Γιατί ήρθα εγώ στο σπίτι σου;" ρωτάει και με σπρώχνει.

"Ελένη σταμάτα! Έξι είναι η ώρα! Θα ετοιμαστώ την τελευταία μια ώρα! Πώς κάνεις έτσι; " δυσανασχετώ και πηγαίνω στο σαλόνι.

"Ζωή είσαι τρελή; Θα πρέπει να φτιάξουμε αυτό το μαλλί, να γίνει λαμπερό, φωτεινό, να σε βάψω, να γίνεις θεά!" με κατσαδιάζει και με τραβάει προς το μέρος της.

"Σιγά καλέ, ποια είμαι; Το νεξτ τοπ μοντελ της Ελλάδας; Θα φορέσω το υπέροχο φόρεμα μου, θα βαφτώ λίγο, θα φτιάξω λίγο το μαλλί και τέλος! Πώς κάνεις έτσι; Στην τελική ραντεβού με έναν ξενέρωτο, όπως λες, θα βγω απόψε! " παραπονιέμαι και ανοίγω την τηλεόραση.

"Τι σε έπιασε τώρα; Μην γκρινιάζεις! Μήπως άλλαξες γνώμη και δεν θέλεις να βγεις για φαγητό με τον γυαλάκια; Μήπως σου πέρασε ο ενθουσιασμός; Αν έγινε έτσι... Άργησες! Γιατί αγόρασες το φόρεμα για να εντυπωσιάσεις απόψε! Και αν δεν το φορέσεις σήμερα, πότε θα το βάλεις; Θες να μείνει παραπονεμένο στην ντουλάπα σου για μια ζωή; " με βομβαρδίζει με όλες αυτές τις ερωτήσεις και το μυαλό μου που είναι μπερδεμένο, αρχίζει να μπερδεύεται ακόμα περισσότερο.

"Ελένη, πέρα από την πλάκα, θεωρείς πώς ο Τζον είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να βγω μαζί του;" ρωτώ με δισταγμό.

"Αν δεν είναι ο Τζον ο κατάλληλος άνδρας, τότε ποιός είναι; Αυτό το αξιαγάπητο, όμορφο, λαμπερό, γλυκομίλητο  αγόρι...." λέει και πίνει από το φραπέ που έχει αγοράσει πριν από το καφέ που πήγαμε.

"Ελένη, τι λες; Μέχρι πριν γυαλάκια και ξενέρωτο δεν το έλεγες; Με δουλεύεις;" θυμώνω γιατί είπαμε η Ελένη είναι φίλη μου αλλά λέει ότι να'ναι τώρα. Μα τι λέει; Με δουλεύει;

"Όχι βέβαια, αλλά έτσι όπως σας είχα δει μαζί με τον Τζον, είπα στο εαυτό μου ότι αυτά τα παιδιά γεννήθηκαν για να είναι μαζί! Σας φαντάζομαι σε κανά δύο χρόνια να είστε μαζί στην φάρμα σας, να έχετε κανά δυο παιδάκια, να καλλιεργείτε τα αγροτικά σας προϊόντα και να μου στέλνετε και κανένα αυγό! Για αυτό σου λέω να το πάρεις απόφαση και να βγείτε απόψε!" με συμβουλεύει αλλά από άλλη νομίζω ότι με κοροϊδεύει. Παίζει με τον πόνο μου.

"Ελένη άσε τις βλακείες και λέγε πως να φτιάξουμε το μαλλί; Να το αφήσουμε έτσι φουντωτό ή να το κάνουμε ίσιο;" την ρωτάω και κάθομαι στην καρέκλα.

"Ίσιο με τίποτα! Μην πάθει και κανένα σοκ ο άνθρωπος από το πρώτο ραντεβού, να σε συνηθίσει λίγο! Άσε το φουντωτό. Σε κάνει και πιο μικρή! Άσε που δεν γνωρίζει και πόσο είσαι!" γελάει και μου πιάνει τα μαλλιά.

"Ελένη!" την κοιτάζω με περίεργο βλέμμα.

"Μια πλάκα κάναμε! Σταμάτα Ζωή!"

"Ελένη μήπως να του πω ότι δεν πρέπει να βγούμε; Γιατί νιώθω κάπως!" λέω και ξεφυσάω από το άγχος μου.

"Άσε τις δικαιολογίες, μια χαρά είσαι! Θα βγείτε απόψε μην είσαι αναποφάσιστη! Άντε, κάθισε να σε κάνω μια θεά! Τελείωνε!" φωνάζει και ξεκινάει να βάφει τα μαλλιά μου.

"Είσαι χαζή! Δεν συμφωνήσαμε να βάψουμε τα μαλλιά μου! Σε παρακαλώ! Αλλά μην τολμήσεις να μου τα κάνεις ξανθά ή μαύρα ή κόκκινα! Την έβαψες Ελένη!" μέσα στην απελπισία μου φωνάζω ένα τρελή.

"Αμάν! Απλά θέλω να τονίσω το χρώμα σου! Θέλω να λάμψουν τα μαλλιά σου! Μην αγχώνεσαι πάλι σοκολατί θα βγούν τα μαλλί σου! Με κουραζεις! Απαπα!" . Τι τραβάει και η Ελένη με την αναποφασιστικότητα μου. Είμαι πολύ αγχωμένη και δεν ξέρω τι θα γίνει σε αυτό το ραντεβού. Μήπως ο Τζον δεν με θέλει ή κάνω υποθέσεις τζάμπα;

*****
Έχω κάνει το μπάνιο μου και η Ελένη στεγνώνει τα μαλλιά μου. Το άγχος μου έχει φτάσει πολύ ψηλά με αποτέλεσμα να μην της μιλάω. Νιώθω σαν να είμαι η εικοσάχρονη που θα βγεί για πρώτη φορά ραντεβού με άντρα. Μέγα λάθος. Μήπως αυτός ο ενθουσιασμός με οδηγήσει σε κάτι καλό ή κακό; Δεν έχει περάσει και τόσο καιρός που γνώρισα τον Τζον και μου ζήτησε να βγούμε. Γιατί πιστεύω ότι όλα γίνονται γρήγορα;

"Δεν σε βλέπω να μιλάς και αυτό με ανησυχεί! Μήπως τελικά τον ερωτεύτηκες τον Τζον; Για λέγε! Για λέγε! Γιατί σε βλέπω λίγο στον κόσμο σου."

"Τι λες καλέ; Είσαι με τα καλά σου; Δεν έχουμε προλάβει να γνωρίσουμε και τόσο καλά με τον Τζον! Πώς σου ήρθε στο μυαλό σου τέτοιο πράγμα;" της λέω δήθεν ξαφνιασμένη.

"Ναι καλά! Και εσύ πιστεύεις ότι εγώ θα πιστέψω αυτά που λες; Μην μου λες συνέχεια αυτήν την δικαιολογία! Έχει περάσει, μπορώ να πω αρκετός καιρός!" μου λέει και με κοιτάζει γελώντας.

"Σε παρακαλώ στέγνωνε τα μαλλιά μου και άσε τα λόγια!"  την προστάζω και βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Καθρέφτη καθρεφτάκι μου, ποια είναι η πιο όμορφη στο κόσμο; Εσύ Ζωή! Καλέ τι κάνω; Τι ψώνιο που είμαι; Ευτυχώς όλα αυτά τα λέω από μέσα μου και η Ελένη δεν με ακούει. Θα με κορόιδευε για δέκα χρόνια και θα είχε και δίκιο.

"Και τώρα ήρθε η ώρα να ντυθείς πριγκίπισσα ή βασικά βασίλισσα! Τα μαλλάκια στέγνωσαν!" φωνάζει η Ελένη κρατώντας το φόρεμα μου.

"Έλα τωρα! Όχι και βασίλισσα Ψυχολόγος γυναίκα! Και το στέμμα ποτέ είναι; "λέω γελώντας και παίρνω το φόρεμα για να ντυθώ.

Στέγνωσαν τα μαλλιά μου και είμαι έτοιμη να βάλω το φόρεμα μου. Το φοράω γρήγορα και κοιτάζομαι στον μεγάλο καθρέφτη. Έχοντας αντικρύσει τον εαυτό μου και στον καθρέφτη του δοκιμαστηρίου, νιώθω πάλι πως δεν είμαι εγώ. Είμαι τόσο πανέμορφη που ούτε κι εγώ η ίδια δεν ήξερα. Τώρα το μαθαίνω.

Ακούω το κινητό μου να κάνει το χαρακτηριστικό ήχο 'Ντιν! Ντιν!' . Ποιος μου έστειλε μήνυμα;

"Έλα λέγε ποιός είναι;" ρωτάει η Ελένη.

"Ο Τζον είναι! Πώς με βρήκε στο μέσεντζερ; Τι θέλει;" απορώ και ανοίγω το μήνυμα.

"Δεσποινίς Γεωργίου, συγγνώμη αλλά δεν θα έρθω εγώ να σας πάρω στις εννιά για το ραντεβού! Θα βρίσκομαι στο εστιατόριο "Το Κουτουκι, κουτούκι". Συγγνώμη για την αναστάτωση αλλά και εμένα κάποιος άλλος θα με αφήσει εκεί! Σας ευχαριστώ για την κατανόηση! Και πάλι συγγνώμη!"

"Ελένη, άραγε τι να συνέβη;" ρωτάω κάπως ανήσυχη.

"Καλά σε κουτούκι θα σε πάει; Τι ξενέρωτος! Τίποτε δεν έγινε! Είχα πάει μια φορά με τον Στάθη, δεν μας άρεσε αλλά γούστα είναι αυτά. Ρε το γυαλάκια! Και εγώ περίμενα να σε πάει σε κάποιο εστιατόριο πολυτελείας, να φάτε ορεκτικό πιάτο, κυρίως και γλυκό! Αλλά μην αγχώνεσαι, σαν κανονικό εστιατόριο είναι και αυτό! Θα σε αφήσω εκεί και καλά να περάσετε!" μιλάει ασταμάτητα και με έχει ζαλίσει.

"Εντάξει Ελένη μου, ας είναι σε κουτούκι, δεν έχω θέμα. Αλλά δεν έχω πάει εκεί, θέλω να δω πώς είναι, τι φαγητά έχει, και αν έχει καλό λαϊκό παραδοσιακό τραγούδι, θα χορέψω! Γιατί μου αρέσει η λαϊκή μουσική και οι παραδοσιακοί χοροί!"

"Εντάξει Ελένη μου, ας είναι σε κουτούκι, δεν έχω θέμα. Αλλά δεν έχω πάει εκεί, θέλω να δω πώς είναι, τι φαγητά έχει, και αν έχει καλό λαϊκό παραδοσιακό τραγούδι, θα χορέψω! Γιατί μου αρέσει η λαϊκή μουσική και οι παραδοσιακοί χοροί!"

"Άλλα της και η ψυχολόγος! Και μουσική και παραδοσιακοί χοροί να το δω και να μην το πιστέψω! " μου λέει γελώντας και ξεκινάω να βάφομαι.