Ξυπνάω και βλέπω ότι η ώρα είναι εφτά και μισή το πρωί. Θα αργήσω! Πετάγομαι σαν ελατήριο από το κρεβάτι και γρήγορα πάω στο μπάνιο.  Μετά ανοίγω την ντουλάπα μου και βάζω ο,τι βρω μπροστά μου. Ένα μαύρο παντελόνι μακρύ σε στυλ καμπάνα και μια μπορντό μακρυμάνικη μπλούζα και το δερμάτινο σακάκι μου. Φτιάχνω γρήγορα τα μαλλιά μου βάζοντας λίγη λακ, βάζω κραγιόν, μάσκαρα, παίρνω την τσάντα μου, φοράω τα μποτάκια μου, κλειδώνω την πόρτα του σπιτιού μου και γρήγορα παίρνω το ποδήλατο μου για να πάω στο Πανεπιστήμιο.

Ευτυχώς στον δρόμο δεν έχει πολλή κίνηση και περνάω με ευκολία τον δρόμο. Τρέχω σαν την τρελή αλλά ταυτόχρονα φοβάμαι μην πέσω από το ποδήλατο.  Ευτυχώς έχω και αυτό το μέσο γιατί ούτε αυτοκίνητο ξέρω να οδηγώ, ούτε μηχανή. Φοβάμαι πολύ αυτά τα μέσα γιατί εγώ δεν μπορώ να οδηγώ στον δρόμο με τους τρελούς που υπάρχουν.
Αν και τις περισσότερες φορές πηγαίνω με τα πόδια στην δουλειά, τώρα αυτό είναι αδύνατον. Αφού δεν μπορούσα να κοιμηθώ νωρίς το βράδυ και χάζευα στο Facebook, καλά να πάθω.

Φτάνω επιτέλους στο Πανεπιστήμιο μετά από πολύ τρέξιμο με το ποδήλατο. Μάλλον το πήρα πολύ ζεστά το θέμα της γυμναστικής. Κάνω εξάσκηση για μετά για το  γυμναστήριο. Αφήνω το ποδήλατο έξω στο προαύλιο και πηγαίνω στο κυλικείο του Πανεπιστημίου για να πάρω μια ζεστή σοκολάτα. Μπαίνω γρήγορα γρήγορα στο Πανεπιστήμιο και πηγαίνω στο αμφιθέατρο για να διδάξω τους φοιτητές μου. Πριν μπω στην αίθουσα σκέφτομαι αν θα έχει έρθει κανείς και πηγαίνω λίγο πιο αργά. Ανοίγω σιγά σιγά την πόρτα και με αυτό που αντικρύζω μένω έκπληκτη. Για πρώτη φορά βλέπω την αίθουσα γεμάτη από τους φοιτητές μου να με  περιμένουν για να κάνω μάθημα. Καλέ μήπως είναι καμία φάρσα αυτή ή κανένα όνειρο; Γιατί συνήθως οχτώ η ώρα το πρωί δεν γεμίζει ποτέ το αμφιθέατρο.

"Καλημέρα σας φοιτητές μου! Τι υπέροχη έκπληξη είναι αυτή;" τους ρωτώ με ένα τεράστιο χαμόγελο όταν τους βλέπω

"Καλημέρα σας κυρία!" Λένε όλοι μαζί ταυτόχρονα και σηκώνονται από τις θέσεις τους. Αυτό μου φαίνεται περίεργο. Είμαι καθηγήτρια τους, πρέπει να με σέβονται αλλά τι έχουν πάθει σήμερα; Κάτι δεν μου κολλάει εδώ. Μήπως μου κάνουν κάποια φάρσα; Σε λάθος αίθουσα μπήκα; Βγαίνω γρήγορα από την αίθουσα και βλέπω αν είναι η σωστή. Αίθουσα μαθημάτων. Τμήμα Ψυχολογίας γράφει στην πόρτα. Σωστά. Άρα δεν κάνω λάθος.
Μπαίνω πάλι και ξεκινώ το μάθημα.

"Τι συμβαίνει κυρία καθηγήτρια; Αναστατωμένη σας βλέπω! " με ρωτάει ο Αντώνης ο φιλομαθής.

"Τίποτα! Τίποτα! Έχω μείνει έκπληκτη μαζί σας! Πώς και έχουμε σήμερα απαρτία; Τι ξαφνικό σας έπιασε και είπατε, λέω εγώ τώρα, να έρθετε στο μάθημα μου; " ρωτάω με ειρωνικό ύφος.

"Επειδή σας συμπαθούμε, λέμε από εδώ και στο εξής να μην χάνουμε τις διαλέξεις σας! Είναι πολύ χρήσιμες για να γράψουμε έναν βαθμό για να περάσουμε επιτέλους αυτό το μάθημα! Τρεις φορές έχω κοπεί! Δείξτε λίγο έλεος και περάστε μας επιτέλους!" μου λέει με επιθετικότητα μια φοιτήτρια.

"Σε παρακαλώ να χαμηλώσεις τον τόνο της φωνής σου. Είναι πρωί ακόμα. Και επειδή γνωρίζω ότι εσύ δεν μου έχεις φέρει πότε εργασία εξαμήνου, ούτε διαβάζεις για την εξεταστική, πώς να σε περάσω γλυκιά μου;" της λέω με ήρεμο τόνο.

"Θα δείτε! Αυτή την φορά θα γράψω! Και θα το περάσω το μάθημα σας!" μου λέει κοροϊδευτικά.

"Μακάρι! Στο εύχομαι!  Γιατί ξέρετε το να αφήνω τα ίδια άτομα είναι βαρετό! Το καταλαβαίνω από τις λευκές κόλλες που μου δίνουν ή γράφουν μπούρδες. Αν μου δώσετε εργασία εξαμήνου, άριστα γραμμένη και μου γράψετε καλά στην εξεταστική, θα περάσετε!" της απαντώ αλλά εκείνη ασχολείται με το κινητό της. Τι αγενής!

"Κυρία καθηγήτρια! Τι λέτε να κάνουμε σήμερα; Να δούμε καμία ταινία ή να κάνουμε μάθημα έξω;" με ρωτάει ο Αντώνης.

"Τίποτε από τα δύο! Ας πάμε στο μάθημα μας! Μην χάνουμε χρόνο! Σήμερα θα μιλήσουμε σχετικά με την εργασία του εξαμήνου σας! Θέματα σας έχω στείλει στο μέιλ σας. Ποιος την έχει ξεκινήσει λοιπόν;" ρωτάω άδικα γιατί ξέρω ότι κανείς δεν έχει ασχοληθεί.

Δεν βλέπω κανέναν να σηκώνει το χέρι του άρα όλοι δεν ασχολούνται καθόλου με το μάθημα μου. Πάλι τελευταία στιγμή θα μου στέλνουν στο μέιλ  τι θέμα είναι, πότε είναι η προθεσμία, τι να γράψουν και από πού να πάρουν πληροφορίες. Τα συνηθισμένα. Κλασικοί φοιτητές.

"Βλέπω ότι κανείς δεν έψαξε τα θέματα. Δεν πειράζει! Αλλά να ξέρετε πρέπει να δανειστείτε οπωσδήποτε και  τα βιβλία που αναγράφονται στο μήνυμα μου. Γιατί έτσι δεν θα μπορέσετε να κάνετε την εργασία σας! Και επειδή δεν θα γράψουμε πρόοδο η εργασία σάς αυτή μετράει σαν πρόοδος και είναι σημαντική για το εξάμηνο αυτό!" τους επισημαίνω αλλά βλέπω ότι επικρατεί κάποια αδιαφορία από μερικούς. Καλά δεν πειράζει θα δουν αυτοί τι θα γίνει όταν θα τους κόβω στην εξεταστική.

"Κυρία Γεωργίου, κυρία Γεωργίου τι καφέ πίνετε; " με ρωτά ο διπλανός φοιτητής του Αντώνη.

"Συγγνώμη που θα σε στενοχωρήσω, αλλά σπάνια πίνω καφέ! " του απαντώ.

"Δεν πίνετε καφέ; Και τότε τι πίνετε;" με ρωτά με ειρωνεία

"Φυσικό χυμό, ζεστή σοκολάτα και στο τρελό κέφι κανένα αναψυκτικό!" του απαντώ.

"Δηλαδή είστε της υγιεινής διατροφής;" με ρωτάει ξανά.

"Πες το κι έτσι! Αλλά ας αφήσουμε τώρα αυτά και να πάμε επιτέλους στο μάθημα μας!" του λέω και ανοίγω το βιβλίο για να διδάξω.

"Όπως λένε και πολλοί ψυχολόγοι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν πολλές καταστάσεις και η συμπεριφορά τους αλλάζει από στιγμή σε στιγμή!" αρχίζω να λέω και βλέπω τους φοιτητές μου να δυσανασχετούν.

*******

Έχουν περάσει κάποιες ώρες που έχω τελειώσει από το Πανεπιστήμιο και νιώθω πιο ευτυχισμένη από ποτέ για σήμερα όπως έχω πει πολλές φορές ξεκινάω γυμναστήριο. Στις πέντε η ώρα ξεκινάω.

Έχω κάνει το μπάνιο μου και φτιάχνω λίγο τα μαλλιά μου. Φυσικά τα έχω στεγνώσει και φτιάχνω μια μεγάλη πλεξούδα σε στυλ αλογοουρά. Πώς θα κάνω αυτή την αερόβια άσκηση αν αφήσω το φουντωτό μάλλι μου να πετάει; Ανοίγω την ντουλάπα μου για να βρω αθλητικές φόρμες. Δεν είμαι σίγουρη αν έχω γιατί γενικά δεν φοράω φόρμες ,επειδή νομίζω ότι δεν μου πάνε και μοιάζω σαν μικρή κοπέλα. Εντάξει. Είμαι μικρή αλλά όχι όσο φαίνομαι.

Ύστερα από πολύ ψάξιμο βλέπω ότι έχω ένα σετ ροζ αθλητική φόρμα. Ωραία! Ροζ ζακέτα, ροζ φόρμα παντελόνι. Σαν ζαχαρωτό θα είμαι. Πω! Πω! Βρίσκω και ένα μπλουζάκι άσπρο απλό και το φοράω αμέσως. Ντύνομαι γρήγορα και κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Πώς είμαι έτσι; Σαν παιδάκι είμαι. Θυμάμαι το μάθημα της γυμναστικής που κάναμε στο σχολείο. Να φοράω εγώ σε κάθε μάθημα και ένα διαφορετικό χρώμα φόρμας. Είχα πολλές φόρμες σε όσα χρώματα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Κόκκινες, μπλε, πράσινες, μωβ, κίτρινες, ροζ, και άλλα χρώματα.

Σε μια απλή μαύρη τσάντα σχολική, βάζω μια πετσέτα, ένα μπουκάλι νερό, μια μπλούζα και άλλα πράγματα. Αυτή είναι η τσάντα της γυμναστικής μου. Είμαι πανέτοιμη για να γυμναστώ. Βγαίνω από το σπίτι γρήγορα και κλειδώνω για να φύγω. Προχωράω για το γυμναστήριο. Ευτυχώς είναι πολύ κοντά από το σπίτι μου και δεν με νοιάζει και τόσο. Προχωράω και φτάνω στο μίνι μάρκετ και βλέπω τον Τζον να με κοιτάζει.