Ελάχιστο φως υπήρχε γύρω τους λόγω του φεγγαριού και έτσι οι φιγούρες τους ήταν σκοτεινές και διακρίνονταν με δυσκολία από μακριά.

Ο Κάρολος γέλασε δυνατά, χωρίς να κάνει κάποια κίνηση να αρπάξει το μαχαίρι από τα χέρια της Ελίσα.

<<Αλήθεια πιστεύεις πως μπορείς να με σκοτώσεις; Δεν είσαι δολοφόνος Ελίσα.>> είπε και εκείνη πίεσε περισσότερο την παγωμένη λεπίδα στο λαιμό του.

<<Έτσι πίστευα και για εσένα, αλλά είμαι σίγουρη πως εσυ σκότωσες τον Βασιλιά στον ύπνο του. Πόσο δειλό δεν νομίζεις;>> του είπε με θυμό και εκείνος συνέχισε να γελά.

<<Και όχι μόνο αγαπητή μου, εγώ έδωσα τέλος στην μητέρα σου και την Κυρία επί των Τίμων σου, πιστεύοντας κατά αυτόν τον τρόπο πως θα καταρρεύσεις. Πως δεν θα αντέξεις να γίνεις Βασίλισσα.>> η Ελίσα τον κοίταξε έκπληκτη. Δεν μπορούσε να φανταστεί πως ο άνθρωπος που στεκόταν μπροστά της θα λέρωνε τα χέρια του με αίμα και θα άντεχε να σκοτώσει τόσες αθώες ψυχές.

<<Και αφού δεν τα κατάφερες αποφάσισες να με σκοτώσεις για να τελειώνεις μια και καλή, σωστά αγαπημένε ξάδερφε;>> αναφώνησε με απογοήτευση στα μάτια της.

<<Τι θα κάνεις τώρα αγαπητή μου Βασίλισσα πως θα μου κόψεις το λαρύγγι όταν τα χέρια σου τρεμουν;>> αναφώνησε και την έπιασε από τη γυμνή της μέση τραβώντας τη κοντά του. <<Εμπρός λοιπόν σε προκαλώ σκότωσε με. Δώσε ένα τέλος. Τώρα!>> είπε και απέκτησε ένα αρρωστημένο χαμόγελο.

Η Λόρελαϊ ερχόταν για να καθαρίσει την κυρά της όταν αντίκρισε τη σκηνή. Τα πόδια της έμειναν στη θέση τους σαν από πέτρα και δεν κούνησε ρούπι για μερικά δευτερόλεπτα. Μεχρι που αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια και έτρεξε να φωνάξει όποιον θα έβρισκε μπροστά της.

<<Πίστεψέ με αγαπητή, θα σε είχα σκοτώσει εδώ και πολύ καιρό, αν φυσικά δεν με πρόδιδαν. Για αυτό και αποφάσισα για πρώτη φορά να αναλάβω από μόνος μου τη δολοφονία.>> τα χέρια του κατευθύνθηκαν στις καμπύλες του σώματος της και η Ελίσα πίεσε το μαχαίρι περισσότερο στο λαιμό του, μέχρι που μια σχισμή δημιουργήθηκε στη σάρκα του.

<<Αν δεν θες να πας στην κόλαση μια ώρα αρχίτερα, απομάκρυνε τα χέρια σου αμέσως!>> φώναξε ο Καρλομάν με τη βραχνή φωνή του και πλησίασε το άνδρα με φανερή την οργή του. Ταυτόχρονα η Λόρελαϊ έτρεξε κοντά στην Ελίσα για να την ντύσει.

<<Αγαπημένε μου εξάδελφε, θα με συγχωρέσεις για την απερισκεψία μου. Νόμιζα πως ο χώρος θα ήταν άδειος όταν ήρθα αντιμέτωπος με την αγαπητή μας Βασίλισσα, δεν περίμενα όμως τέτοια αντίδραση από εκείνη.>> άρχισε να περιγράφει τα γεγονότα μέχρι που ο Καρλομάν έφτασε κοντά του και άγγιξε την άκρη του σπαθιού του στο ύψος της καρδιάς του άνδρα.

Η Ελίσα αφέθηκε στο κράτημα της νεαρής Λόρελαϊ, προσπαθώντας να ηρεμήσει το σώμα της από τον τρόμο.

<<Γνωρίζω τα πάντα Κάρολε, ξέρω πολύ καλά την απιστία σου στο στέμμα και η ποινή σου θα είναι σκληρή. Για όλες τις ψυχές που θανάτωσες. >> είπε και πίεσε περισσότερο το σπαθί στο στήθος του άνδρα.

<<Έπρεπε να το κάνω, άλλωστε εγώ θα έπρεπε να είμαι Βασιλιάς αυτής της χώρας, ο πατέρας σου πήρε αυτή τη θέση επειδή ο δικός μου πέθανε στη μάχη. Εγώ θα είχα το στέμμα στο κεφάλι μου. Εγώ θα διοικούσα αυτή τη χώρα! Εγώ θα ήμουν ευτυχής έχοντας μια οικογένεια! Αφήνοντας απογόνους! Αλλά εσύ μου έκλεψες αυτή τη ζωή! Εσύ αποδείκνυες πάντοτε μέχρι και στα μάτια του πατέρα μου πως είσαι καλύτερος!>> άρχισε να φωνάζει δυνατά και έπιασε τη λεπίδα του σπαθιού με τα γυμνά του χέρια. <<Εσύ μου κατέστρεψες τη ζωή! Για αυτό έπρεπε να σε εκδικηθώ! Αλλά δεν θα μπορούσα να βρεθώ εναντίον σου! Φρόντισα, όμως, να σε συνθλίψω με άλλους τρόπους και αν δεν με πρόδιδαν...>> κοίταξε φευγαλέα την Λόρελαϊ, η οποία αμέσως κατέβασε το βλέμμα της <<...θα είχα καταφέρει να πάρω αυτό που θέλω!>> σταγόνες αίματος έπεφταν από το χέρι του και το αρρωστημένο του χαμόγελο μόνο μεγαλύτερο γινόταν.

<<Λυπάμαι εάν πληγώθηκες τόσο. Λυπάμαι εάν η ψυχή σου καταστράφηκε. Οι πράξεις σου, όμως,θα πληρωθούν. Πάρτε τον στα μπουντρούμια.>> διέταξε μερικούς από τους στρατιώτες που βρίσκονταν κοντά και εκείνοι έσπευσαν να πράξουν ανάλογα.

Ο Καρλομάν στράφηκε στη γυναίκα του που έτρεμε από τη σύγχυση και την αγκάλιασε σφιχτά. <<Ηρέμησε, τελείωσε.>> ψιθύρισε και την φίλησε στοργικά στο μέτωπο.

Ελάχιστες μέρες πέρασαν και έφτασε η ώρα της εκτέλεσης του Καρόλου. Τα σύννεφα είχαν καλύψει τον ήλιο και ο λαός της Γαλλίας βρισκόταν κάτω από το βάθρο όπου θα γινόταν η εκτέλεση. Ο Καρλομάν ανέβηκε αργά και σταθερά, με τους στρατιώτες να μεταφέρουν τον άνδρα. Τον έσπρωξαν κάτω και ο Βασιλιάς του τον πλησίασε κρατώντας το ξίφος του γερά στα χέρια.

<<Αυτός ο άνδρας, αποτελεί βασιλικό αίμα.>> είπε δυνατά και όλοι έστριψαν την προσοχή του σε αυτόν, καθώς επιφωνήματα ξέφυγαν από τον όχλο <<Παρόλα αυτά προσπάθησε να αποκτήσει τον Βασιλικό Θρόνο με απάνθρωπο τρόπο. Σκότωσε τον πατέρα μου και Βασιλιά της Γαλλίας με τον πιο δειλό τρόπο. Άλλες δύο αθώες ψυχές χάθηκαν εξαιτίας του και πρόσφατα έκανε την απόπειρα να σκοτώσει τη Βασίλισσά σας, οι οποία κυοφορεί τον επόμενο διάδοχο του θρόνου.>> έσυρε το ξίφος στο έδαφος προκαλώντας έναν έντονο θόρυβο.

<<Ποια είναι τα τελευταία σου λόγια;>> ρώτησε τον Κάρολο, ο οποίος ήταν φανερά ταλαιπωρημένος και δεν θυμιζε καθόλου ευγενή.

<<Να υποφέρεις για την υπόλοιπη ζωή σου!>> έφτυσε τα λόγια του και ο Καρλομάν σήκωσε ψηλά το σπαθί του. Με μια απότομη κίνηση τον αποκεφάλισε μπροστά στο έκπληκτος πλήθος.

Την ίδια στιγμή πολύ πιο μακριά από τη Γαλλία, σε μια χώρα όπου τα κρύο είναι τσουχτερό και οι άνθρωποι σκληροί, ένας άνδρας βρισκόταν στο δωμάτιό του. Τα μακριά του μαλλιά γλίστρησαν από τον ώμο του, ενώ συνέχιζε να γράφει πάνω σε ένα παλιο χαρτί. Αντί για μελάνι χρησιμοποιούσε αίμα προβάτου από την πιο πρόσφατη θυσία που έκανε ο λαός του στο Όντιν, των πατέρα όλων των θεών τους.

Το γράμμα του έγραφε:

Αγαπητέ Βασιλιά,

Περιμένω να κρατήσεις την υπόσχεσή σου. Ανυπομονώ να συναντήσω τη μελλοντική μου νύφη. Έμαθα πως είναι πολύ όμορφη σαν τη μητέρα της, ελπίζω να αντέχει το κρύο.

Θίορ

Συνεχίζεται.....

Σας αποχαιρετώ με το συγκεκριμένο κεφάλαιο και κλείνω ραντεβού μαζί σας στο άμεσο μέλλον. Σε ένα βιβλίο που θα αποτελεί τη συνέχεια.

Θα επικεντρωθεί σε διαφορετικούς πρωταγωνιστές, υποθέτω πως αρκετοί από εσάς το φανταστήκατε κι όλας.

Ελπίζω να σας άρεσε η γραφή μου. Γνωρίζω πως δεν είμαι από τις καλύτερες συγγραφείς στην εφαρμογή. Σίγουρα σας ταλαιπώρησα αρκετά με το συγκεκριμένο βιβλίο, καθώς σπάνια ανέβαζα, αλλά ελπίζω να το αγαπήσατε όσο εγώ.

Σαν συγνώμη, λοιπόν, για τις συνεχείς καθυστερήσεις ανέβασα τα τελευταία κεφάλαια όλα μαζεμένα και σας αποχαιρετώ ξανά.

Θα τα πούμε σύντομα...