Η Ελίσα είχε σκεφτεί καλά τι έπρεπε να κάνει για να ανταπεξέλθει στην απόφαση του Βασιλιά, για αυτό άλλωστε βρισκόταν έξω από το σπίτι της κυρίας Φλώρα. Χτύπησε ελαφρώς την πόρτα και μέσα σε λίγα λεπτά η γυναίκα στεκόταν μπροστά της.

<<Ελίσα γλυκιά μου, πέρνα μέσα.>> αναφώνησε και η νεαρή υπάκουσε και εισήλθε στο καλόγουστο σπίτι. Τα βήματα της ακούγονταν σε όλο τον χώρο, αφού ουσιαστικά το σπίτι ήταν άδειο πέρα από την παρουσία της Κυρίας Φλώρα και του άνδρα της που πιθανώς θα ήταν απομονωμένος στο γραφείο του. Ένα πολύ άτυχο ζευγάρι που πάρα τον παράφορο έρωτά τους δεν κατάφεραν να αποκτήσουν παιδιά πέρα από μια γλυκύτατη κόρη που ο Χάρος την έλαβε πριν η ίδια προλάβει να πει κανονική λέξη.

<<Σκέφτηκα αρκετά και η μόνη λύση ήταν να απευθυνθώ σε εσάς κυρία Φλώρα.>> κάθισε στον αναπαυτικό καναπέ απέναντι από τη γυναίκα. <<Δεν έχω τη δυνατότητα να αρνηθώ τη διαταγή του Βασιλιά, όμως δεν μπορώ να αφήσω τη μητέρα μου μόνη χωρίς φροντίδα και ένα γνωστό πρόσωπο να της δίνει στοργή.>> έκανε μια μικρή παύση. Η ίδια δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει πως θα άφηνε τη μητέρα της μόνη μετά από τόσα χρόνια. Για αυτό και έπρεπε να κάνει κάτι. Έπιασε τα χέρια της κυρίας Φλώρα μέσα στα κρύα δικά της και την κοίταξε στα μάτια με το βλέμμα της απελπισίας να την έχει κυριεύεσει.

Η κυρία Φλώρα και ο άνδρας της ήταν από τους λίγους που είχαν βοηθήσει την μητέρα της όντας φίλοι από νεαρή ηλικία. Πότε δεν γύρισαν την πλάτη τους στην ανάπηρη μητέρα της ούτε στην μοναχοκόρη που είχε αποκτήσει λίγο πριν το μοιραίο δυστύχημα.

<<Σας παρακαλώ, εάν την φροντίζατε εσείς εδώ θα σας ήμουν ευγνώμων. Θα κοιμόμουν πιο ήσυχη τα βράδια, εάν γνώριζα πως θα ήσασταν κοντά της και εγώ θα φροντίσω να επιστρέψω όσο πιο σύντομα γίνεται.>> δάκρυα πάλεψαν να ξεφύγουν από τα όμορφα μάτια της, αλλά τα συγκράτησε. Η κυρία Φλώρα τύλιξε τα χέρια της γύρω από την νεαρή φέρνοντάς την σε μια ζεστή αγκαλιά.

<<Γλυκιά μου Elisa αυτό είναι το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω>>

*Την ίδια στιγμή στο παλάτι*

<<Δεν διακρίνω ούτε στο ελάχιστο λίγο ενθουσιασμό αδερφέ μου. Θα καταφέρεις να διαλέξεις την πιο όμορφη γυναίκα της χώρας μας για να γίνει η Βασίλισσά σου και αυτό σε ελάχιστες ημέρες και εσύ τη κάνεις; Προτιμάς να κάνεις τοξοβολία!>> ο νεαρός πρίγκιπας Λουδοβίκος αναφώνησε φανερά αγανακτισμένος από τον αδερφό του, καθώς κρατούσε τη θήκη με τα βέλη στα χέρια του. Γύρω τους στέκονταν ελάχιστες δούλες και ακόμη πιο λίγοι στρατιώτες.

<<Μια ζωή ερωτοτροπείς αγαπητέ μου αδερφέ>> ο Καρλομάν πήρε ένα βέλος και το τοποθέτησε στο τόξο του. <<Είναι χρέος μου να βρω μια γυναίκα που θα αξίζει να στέκεται δίπλα στον Βασιλιά της χώρας μας και θα καταφέρει να δώσει δυνατούς απογόνους για να συνεχιστεί η Βασιλία μας.>> είπε και άφησε το βέλος να ξεφύγει από το τόξο και να πετύχει το κέντρο του στόχου. <<Εάν λοιπόν ο Βασιλιάς μας πιστεύει πως τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή πρέπει να τον υπακούσουμε.>>

<<Δηλαδή δεν χαίρεσαι καθόλου που επιτέλους θα βρεις τη γυναίκα της ζωής σου;>> ο Λουδοβίκος απόρησε, καθώς παρατηρούσε τον αδερφό του που σκούπιζε τον ιδρώτα από το μέτωπό του με τη βοήθεια μιας δούλας.

Ο Καρλομάν γύρισε να τον κοιτάξει με το παγερό χωρίς συναίσθημα βλέμμα του, ενώ άρχισε να απομακρύνετε από τον χώρο της τοξοβολίας << Μην ξεγελιέσαι από τα μυθιστορήματα. Ο έρωτας είναι κάτι που σκαρφίστηκαν οι άνθρωποι για να δώσουν όνομα στη σαρκική απόλαυση. Αυτό που πρέπει να αποζητάς είναι μια γυναίκα που θα καταφέρει να σου δώσει γιους.>>

<<Πραγματικά ώρες ώρες πιστεύω πως δεν έχεις καθόλου συναισθήματα, αλλά ελπίζω πως μια από τις νεαρές θα σε αναγκάσει να τα εκφράσεις.>>

<<Μικρέ μου αδερφέ μακάρι να μην έδιχνες και εσύ τα συναισθήματά σου, γιατί πολλοί μπορούν να τα εκμεταλευτούν σε αυτό τον κόσμο. Θα σου ζητούσα και θα σε συμβούλευα, λοιπόν, ως μεγάλος σου αδερφός να προσέχεις τον ξάδερφό μας.>> ο Λουδοβίκος γέλασε στα λόγια του μελλοντικού Βασιλιά.

<<Ακόμη δεν μπορείς να συγχωρέσεις τον Κάρολο αγαπημένε μου αδερφέ; Γνωρίζεις πως οι άνθρωποι αλλάζουν και μετανοούν. Η ίδια μας η θρησκεία το υποστηρίζει αυτό.>>

<<Όχι ο Κάρολος... >>

*Πίσω στο χωριό*

Η Ελίσα περπατούσε κατά μήκος των ξερών φύλλων που είχαν πέσει από τα δέντρα. Το Φθινόπωρο είχε φτάσει και οι προβληματισμοί της νεαρής όλο και πλήθαιναν. Στο μυαλό της μόνο ένα πράγμα μπορούσε να σκεφτεί. Πως θα απογοητεύσει τον πρίγκιπα για να την διώξει από το παλάτι και να επιστρέψει πίσω στη μητέρα της.

<<Ελίσα!>> μια γνωστή ανδρική χροιά έφτασε στα αυτιά της και γύρισε να αντικρύσει τον νεαρό Χάρη που έτρεχε κοντά της. <<Ελίσα δεν πρέπει να φύγεις!>> αναφώνησε όταν βρήκε ξανά τον κανονικό ρυθμό της ανάσας του. Η νεαρή γέλασε δυνατά.

<<Μου ζητάς να παρακούσω την εντολή του Βασιλιά; Θέλεις να με κρεμάσουν; >> αναφώνησε η Ελίσα κοιτώντας τον κατάματα.

<<Όχι όχι σε καμία περίπτωση. Εάν γινόταν κάτι τέτοιο τότε εγώ ο ίδιος θα έδινα ένα τέλος στη ζωή μου. Γιατί το ξέρεις πως δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. >> προσπάθησε να αγγίξει τα χέρια της με τα τρεμαμενα δικά του, αλλά η Ελισα αποτραβηχθηκε.

<<Σε παρακαλώ Χάρη σταματά αυτές τις ηλιθιότητες. >> αναφώνησε και κοίταξε το έδαφος.

<<Ελίσα έλα μαζί μου>>

<<Που; >>

<<Έλα να κλεφτούμε. Να φύγουμε από τη Γαλλία. Να πάμε οπουδήποτε μας οδηγήσει ο δρόμος. Στην Ισπανία, στην Αγγλία, μέχρι και στη Ρωσία θα έφτανα για να μείνουμε μαζί. >> η Ελίσα τον κοίταξε αποδοκιμαστηκα.

<<Είσαι τρελός. Καταρχάς αρνήθηκα την αγάπη σου και κατά δεύτερον δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αφήσω τη μητέρα μου για να φύγω μαζί σου. Για μια φορά στη ζωή σου σκέψου πως οι άνθρωποι γύρω σου έχουν κάποιες ευθύνες! >>φώναξε δυνατά από τον εκνευρισμό της. Ήθελε να φωνάξει μέρες τώρα για να ξεσπάσει. Για να βγάλει τον πόνο της προς τα έξω.

<<Τότε τι θα κάνεις Ελίσα; Πες μου! Θα γίνεις Βασίλισσα; Θα παντρευτείς τον πρίγκιπα, ενώ τόσες άλλες νεαρές θα προσπαθήσουν για να κλέψουν την καρδιά του; Δεν είσαι εσύ για αυτή τη ζωή. Μήπως πιστεύεις πως είσαι σε παραμύθι και ο πρίγκιπας θα ερωτευθεί μαζί σου; >> η νεαρή γούρλωσε τα μάτια της και το χέρι της ήρθε σε επαφή με το πρόσωπό του. Το ποτήρι είχε ξεχυλισει.

<<Σε παρακαλώ Χάρη. Μην καταστρέφεις την εικόνα που έχω για εσένα. Άσε με να σε θυμάμαι ως τον στοργικό και γλυκό φίλο μου. Κατανοώ πως είσαι εκνευρισμένος, αλλά δεν έχεις λόγο πάνω στη ζωή μου και τις δικές μου επιλογές. Για αυτό σε παρακαλώ φύγε. Φύγε από μπροστά μου και από τη ζωή μου. >> έκανε μικρά βήματα προς τα πίσω, καθώς εξακολουθούσε να τον κοιτάζει απογοητευμένη.

<<Ελίσα αγάπη μου. Όχι. Σε παρακαλώ. >> άπλωσε τα χέρια του για να την αγκαλιάσει μα εκείνη απομακρύνθηκε.

<<Φύγε! >> φώναξε και ήταν η τελευταία της κουβέντα και η τελευταία τους συνάντηση πριν αναχωρήσει για μια ίσως καλύτερη ζωή.

Χαίρεται στους ελάχιστους αναγνώστες που εξακολουθούν να διαβάζουν αυτή την ιστορία και χαίρεται στους νέους που ίσως τη διαβάσουν 😅

Πως σας φαίνεται μέχρι στιγμής σαν ιστορία; Γνωρίζω πως δεν βγάζει ιδιαίτερο νόημα μιας και οι πρωταγωνιστές δεν έχουν έρθει σε επαφή αρκετές φορές.

Όμως στο επόμενο κεφάλαιο η Ελίσα θα πάει επιτέλους στο παλάτι. (Χεχεχε μικρό σποιλ)

Αυτά από εμένα.

Θα ανεβάσω πολύ σύντομα 😉