Πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε το καινούριο κεφάλαιο θα ήθελα να αναφερθώ σε κάτι που έχει σχέση με αυτό. Στο προηγούμενο κεφάλαιο ζήτησα να μου πείτε τυχόν απορίες και προβληματισμούς και επειδή γνωρίζω πως λογικά δεν θα κοιτάξετε τα σχόλια θα ήθελα να το ξεκαθαρίσω.

Λοιπόν, τα ονόματα των μελών της βασιλικής οικογένειας είναι προσώπων που πράγματι βασίλεψαν στη Γαλλία. Ο μεγάλος πρίγκιπας ονομάζεται Καρλομάν και για συντομία αναφέρεται Κάρλος όνομα που μοιάζει πολύ με αυτό του ξάδελφου Κάρολο. Για αυτό εάν σας μπερδεύει ιδιαίτερα μπορώ να μην γράφω τη συντομία του ονόματος του πρίγκιπα ή να αλλάξω τα ονόματα.

Εάν ,λοιπόν, μπορείτε να μου προτείνετε κάποιο τρόπο για να διευκολύνω και τη δική σας ανάγνωση.

Το πρωί είχε έρθει ξανά στη Γαλλία και οι πολίτες της είχαν όλοι ξυπνήσει πηγαίνοντας στις δουλειές τους.

«Να στενέψεις αρκετά το φόρεμα στη μέση για να κολακεύει τις καμπύλες μου και εάν μπορείς να προσθέσεις δαντέλα στο μπούστο...» η γυναίκα συνέχισε να μονολογεί, καθώς η Ελίσα έπαιρνε τα μέτρα της για το φουστάνι. Όσο, όμως, η γυναίκα μονολογούσε η Ελίσα είχε χαθεί στις σκέψεις τις και πιο συγκεκριμένα στη χθεσινή νύχτα.

«Ελίσα νομίζω πως είναι ,πλέον, καιρός να μιλήσουμε για αυτό.» είχαν απομακρυνθεί αρκετά από το σπίτι της και από τον οικισμό. Βρίσκονταν κοντά στο δάσος της περιοχής μακριά από τα μάτια του κόσμου και το φως του φεγγαριού μόνο για οδηγό τους. Ο Χάρη ,ξαφνικά,σταμάτησε και την κοίταξε στα μάτια. Έπλεξε τα δάχτυλά του με τα δικά της και πήρε μια βαθιά ανάσα. «Είναι καιρός τώρα που τα συναισθήματά μου είναι πάρα πολύ ισχυρά και δεν μπορώ να τα κρύψω ,νομίζω πως το έχεις καταλάβει αυτό.» η Ελίσα σάστισε.

«Που θες να καταλήξεις Χάρη;» η ανήσυχη φωνή της τον άγχωσε περισσότερο και η ανασφάλεια τον κυρίευσε, αλλά δεν σταμάτησε. «Ξέρω πως είμαι ένας απλός αγρότης με πολύ μικρό εισόδημα, αλλά πιστεύω σε εμάς. Γνωρίζω πως θα δυσκολευτούμε στην αρχή και πως πολλές φορές να μη μπορώ να βοηθήσω στη φροντίδα της μητέρας σου, αλλά πιστεύω πως η αγάπη μας θα μπορέσει να ξεπεράσει πολλά εμπόδια. Για αυτό δεν χρειάζεται να χρονοτριβούμε.» σταμάτησε για μια στιγμή και έβαλε το χέρι του στην τσέπη του. Η Ελίσα μις κατάλαβε τι πήγαινε να κάνει αποτραβήχτηκε ξαφνικά.

«Χάρη μη συνεχίζεις.» ο άνδρας την κοίταξε με απορία πριν προλάβει να βγάλει το δαχτυλίδι από την τσέπη του. «Δεν θέλω να σε πληγώσω, αλλά δεν συμφωνώ.» ο Χάρη προσπάθησε να την αγγίξει μάταια όμως. «Δεν είμαι έτοιμη ακόμη να παντρευτώ ή οτιδήποτε έχει σχέση με αυτό. Γνωρίζεις πολύ καλά την κατάσταση της μητέρας μου και την ανάγκη της για φροντίδα. Δεν θα είμαι ένα ακόμη άτομο που θα την παρατήσει. Γνωρίζεις πως κάνω δύο δουλείες για να μπορέσω να συντηρήσω τον εαυτό μου και εκείνη. »

«Φυσικά και τα γνωρίζω όλα αυτά και θα σε βοηθήσω το ξέρεις αυτό»

«Αμφιβάλλω. Δεν θέλω να σε στεναχωρήσω , αλλά δεν θέλω να κάνω ένα τέτοιο βήμα στη ζωή μου, ενώ γνωρίζω πως δεν θα βοηθήσει την κατάσταση. Δεν θέλω να σε κάνω να πιστεύεις πως η ζωή μας θα είναι υπέροχη γιατί δεν θα είναι. Καλύτερα να προχωρήσεις μπροστά και να βρεις μια καλή κοπέλα που θα σε αγαπάει και θα σου προσφέρει μια υπέροχη ζωή. Αυτή, όμως, δεν είμαι εγώ.» γύρισε την πλάτη της σε αυτόν και το μόνο που κατάφερε να ακούσει , ενώ απομακρυνόταν ήταν οι αναστατομένες του ανάσες και τα απελπιστικά «όχι» που αναφωνούσε συνεχώς.

«Ελίσα;» όταν γύρισε πίσω στο σπίτι η μητέρα της την περίμενε ανήσυχη . «Εδώ είμαι μητέρα κάθισα λίγο περισσότερο στη δουλειά. Είχε πολύ κόσμο.» ψέματα . Τι άλλο θα μπορούσε ,όμως, να της πει;

«Αύριο στη μεγάλη πλατεία θα ανακοινωθεί σημαντική είδηση από τον Βασιλιά μας. Το μεσημέρι πριν χαράξει ο ήλιος!» φωνές και βαβούρα ακούστηκε έξω από το ραυτάδικο.

«Α!» η πελάτισσα φώναξε όταν η Ελίσα ξύπνησε από το λύθαργό της και τρύπησε καταλάθος τη γυναίκα. «Χίλια συγνώμη κυρία Μαρί.» « Αχ χρυσό μου να λες πάλι καλά που δεν μου έκοψες κανένα χέρι»

Ενώ η Ελίσα συνέχισε να ζητά συγνώμη στη κ.Μαρί στο παλάτι τα πράγματα από την οπτική ενός εξωτερικού θεατή φάνταζαν πιο ευδιάθετα.

«Κάρλος αδερφέ μου!» ο νεαρός πρίγκιπας έτρεξε να υποδεχθεί τον αδερφό του με το χαμόγελο στα χείλη του. Οι αγκαλιά τους κράτησε μερικά δευτερόλεπτα μέχρι που και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας έκαναν την εμφάνησή τους.

«Γιε μου γύρισες επιτέλους.» ο Κάρλος υποκλήθηκε στην παρουσία του Βασιλιά και στη συνέχεια εστίασε το βλέμμα του στο ξάδελφό του Κάρολο. «Πολυαγαπημένε μου ξάδελφε χαίρομαι που σε βλέπω ξανά. Στεναχωρήθηκα αρκετά όταν γύρισα από την Γερμανία και δεν βρισκόσουν εδώ.» ο πρίγκιπας συνοφρυώθηκε.

«Σκοπεύεις να μείνεις;» ρώτησε αποφεύγοντας να σχολιάσει οποιοδήποτε από τα λόγια του. «Φυσικά θα παραμείνω εδώ όσο γίνεται περισσότερο.»

«Δεν είναι υπέροχο; Θα είμαστε και τρεις ξανά μαζί.» ο Λουδοβίκος αποφάσισε να επέμβει γνωρίζοντας πως εάν συνέχιζαν να συζητούν τα πράγματα θα γίνονταν αρκετά έντονα μεταξύ τους, εάν κρίνουμε από το παρελθόν.

«Το μόνο που ξεχνάς αγαπημένε μου αδερφέ είναι πως, πλέον, δεν είμαστε μικρά παιδιά .Έχουμε ευθύνες που δεν μπορούν να παραμεληθούν.» ο Κάρλος δεν θα παρέδιδε τα όπλα τόσο εύκολα.

«Χαίρομαι και εγώ που σε βλέπω, ξάδελφε.» η ειρωνεία ήταν εμφανής και ,πλέον, αυτός που θα έπαιρνε θέση θα ήταν ο ίδιος ο Βασιλιάς.

«Καρλομάν έλα μαζί μου. Θέλω να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση.»

Ελπίζω να διαβάσατε το αρχικό μου σημείωμα.

Πείτε μου εντυπώσεις για αυτό το κεφάλαιο, υποθέσεις για την εξέλιξη της ιστορίας και απορίες. Είμαι εδώ για να απαντήσω σε όλα.