Daniel pov
Αμέσως τα μάτια μου άνοιξαν ενώ ο ιδρώτας έπεφτε από το πρόσωπο μου. Κοιτούσα γύρο μου να δώ που βρησκόμουν. Πραγματικά βρησκόμουν ακόμα στο γυμναστήριο και έβλεπα από την μεγάλη μπαλκονόπορτα τον νυχτερινό ουρανό να απλώνετε μπορούστα στα μάτια μου. Με πήρε ο ύπνος στο πάτωμα του γυμναστηρίου! Ήταν τόσο ζωντανό όνειρα που ακόμα να συνειδητοποιήσω ότι είμαι ξύπνιος. Ένιωθα τα δάκρυα μου να κοιλάνε στο δέρμα του προσώπου μου. Τί?! Τί στα κομμάτια! Εγώ έκλαιγα στον ύπνο μου?! Ειλικρινά τώρα! Εγώ είμαι ερωτευμένος με την Anastasia?! Τί θα κάνω?! Πώς θα το αντιμετωπίσω?! Τότε άκουσα την κραυγή της να ηχειτε σε όλο το σπίτι.  Αμέσως χωρίς σκέψη έτρεξα να δώ αν κάνανε επίθεση. Έτρεξα σαν τρελός εκεί που άκουγα την κραυγή και τα κλάματα της. Την βρήκα πεσμένη στο πλακόστρωτο πάτωμα της κουζίνας. Κοιτούσε την φωτιά στο μάτι της κουζίνας ενώ έκλαιγε με λυγμούς φωνάζοντας βοήθεια. Έτρεξα να την πλησιάσω, ενώ οι 10 μποντικαρντ του πρώτου ορόφου κάνατε την εμφάνιση τους μαζί με την ανεύθυνη οικονόμο του σπίτιου! Προσπάθησα να την συνεφαιρο, αλλά κατάλαβα ότι εκείνη δεν φοβόταν μόνο την φωτιά, αλλά και εμένα τον ίδιο που της φέρθηκα σαν τέρας!  Φώναζε και με έσπρωχνε να μείνω μακριά της. Οι μποντιγκαρντ καλέσανε τον αδελφό της να έρθει από την δουλειά και τον γιατρό της οικογένειας τους. Τότε η οικονόμος πλησίασε να την βοηθήσει μίας και την έφερε αυτή σε αυτά τα χάλια και την αφήσε να κάνει μόνη της το φαγητό, όμως εγώ δεν την άφησα να την πλησιάσει και της φώναξα να μείνει μακριά της με ένα βλέμμα πάγου. Εκείνη σταμάτησε στα 2 βήματα ένω κοκαλοσει να με κοιτάει. Η Anastasia ήταν τόσο τρογμαμενη και δεν ήξερα τί να κάνω. Τότε μου ήρθε μία ιδέα στο μυαλό που μπορεί να την ηρέμισει και να με εμπιστευτη ξανά. Δεν πίστευα ότι θα το έκανα για κάποιον αυτό, όμως πρέπει! Έτσι την έπιασα από τα μάγουλα της ενώ εκείνη κοκαλοσε και έβαλα το μέτωπο μου στο μέτωπο της.

Daniel: Anastasia κοιτάμε! Κοίτα τα μάτια μου και ηρέμισε! ( Εκείνη κοίταξε τα μάτια μου με τρόμο ενώ έκλαιγε. Τα μάτια τής έλαμπαν σαν ζαφείρια. Τότε εκείνη συνηδιτοποιησε ότι ήθελα να την βοηθήσω και με αγκαλιάσε καλοντας γλυκά και με παράπονο το όνομα μου).
Anastasia: Daniel!!!

Daniel pov
Εκείνη αμέσως με αγκαλιάσε και αρχήσε να κλαει με λυγμούς με το κεφάλι της στον δεξί μου ώμο και τα χίλια της να ακουμπούν το δέρμα του λαιμού μου κάτι που με έκανε να ανατριχιασω ενώ παράλληλα η καρδιά μου έτρεμε και χτυπούσε τόσο γρήγορα που ένιωθα ότι την ακούει και η ίδια. Αμέσως την πήρα στα χέρια μου σε στην νύφης και την πήγα στο δωμάτιο της. Ένας μποντιγκαρντ ήρθε από πίσω μου και άνοιξε την πόρτα ενώ του είπα να πάει να φέρει ένα ποτήρι νερό. Την ακούμπησα στο κρεβάτι, αλλά εκείνη δεν με άφηνε από την αγκαλιά της. Έτσι της έβγαλα απαλά τα χέρια από πάνω μου και γονάτισα να την βλέπω ενώ εκείνη με κοιτούσε με τα δακρυσμένα λαμπερά ματάκια της.

Daniel: Ηρέμισε Anastasia. Εγώ είμαι εδώ! Κανένας δεν θα σε πειράξει! Στο υπόσχομαι αυτό! ( Μα τί λέω?! Εγώ... πρέπει... Να την.... Στο μυαλό μου ήρθε η εικόνα που ο Emiliano πού φιλάγε με πάθος την Anastasia και της κάρφωσε το μαχαίρι στην καρδιά. Πραγματικά τα έχω χάσει!).
Anastasia: Πώς μπορείς να μου υποσχεθεις κάτι τέτοιο όταν εσύ ο ίδιος είσαι επικίνδυνος?! Δεν ξέρω γιατί με μισείς, αλλά δεν με πειράζει. Είμαι συνηθυσμενη σε τέτοια θέματα!
Daniel: Εγώ.... Απλά....!
Anastasia: Ναι ξέρω κάνεις την δουλειά σου. Το έχω ακούσει πολλές φορές! Θα σε παρακαλέσω άλλη φορά να με σέβεσαι και να μην ξέσπασας πάνω μου. Γιατί θα.....( Γιατί δεν μπορώ να πω την λέξει απολυθείς?! Γιατί παρόλο τόν τρομαχτικό χαρακτήρα του με παρακινεί κάτι σε εκείνον που δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω. Παραλο που μου συμπεριφέρεται σαν μάλακας και με μισεί τόσο για κάποιο λόγο που δεν ξέρω εγώ νιώθω μια έλξη προστατευτικότητας δυπλα του).
Daniel: Ναι! Σωστά!!! Έχεις απόλυτο δίκιο.  Δεν θα ξανά συμβεί κάτι τέτοιο. Ποτέ ξανά!!!

Anastasia pov
Ήμουν τόσο φοβησμενη, τρομοκρατημένη, παγωμένη που είχε χάσει το μυαλό μου για λίγο λεπτά ενώ κοιτούσα την φωτιά και τον Daniel που προσπαθούσε να με ηρέμισει. Όμως φοβόμουν και τον ίδιο τόσο πολύ με ότι είχε κάνει προηγούμενος. Πραγματικά η φοβία αυτή που μου δημιούργησε ότι θέλει να με σκοτώσει δεν μπορεί να φύγει από το μυαλό μου. Δεν μπορούσα να ηρεμήσω. Σε μια στιγμή τον ακούω μέσα στο χάος του πάνικου να φωνάζει " Μήν την αγγίζεις! Μακριά" και την άλλη στιγμή τον βλέπω να με κοιτάει κοντά στα μάτι μου έχοντα το μέτωπο του κολλημένο στο δικό μου. Έμεινα να κοιτάω ακίνητη τα γλυκά μέλια μάτια του που ήταν τόσο όμορφα με γλυκά σχεδιασμένα χαρακτηριστικά. Μου έλεγε με ήρεμη φωνή να ηρεμισω και ενώ επανήλθα από το χάος του πάνικου, τον αγκάλιασα χωρίς σκέψη και αρχήσα να κλαίω με λίγους στους ώμους του. Εκείνος με πήρε στην αγκαλιά του σε στυλ νύφης και με έβαλε στο δωμάτιο μου. Δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Όμως δεν ξέρω γιατί τον αγκαλιάσα ενώ έκλαιγα στην αγκαλιά του. Εκείνος θα με σκότωνε το μεσημέρι και εγώ τον αγκαλιάζω?! Μου προκαλεί ένα συναίσθημα προστατευτικότητας, ελιξης, μια εσθυση συναισθήματος που θέλω να είμαι μόνο μαζί του. Όμως όχι! Δεν ξέρω τί καπνό φουναρι. Είναι περίεργος, ποτέ δεν ξέρω τί σκέφτεται μίας και είναι δύσκολο να τον διαβάσω, να τον νιώσω και να τον προσεγγίσω να μου μιλήσει σαν άνθρωπος. Αυτό που έγινε το μεσημέρι δεν θα το επιτρέψω να το ξανά κάνει. Αμέσως πήρα ύφος σοβαρό και του μίλησα όπως πρέπει. Του εξήγησα ότι αν ξανά συμβεί κάποιο παρόμοιο περιστατικό όπως του μεσιμεριανού θα δεί την πρότα της απολισεις. Εκείνος έφυγε απογοητεμενος και νευριασμένο. Κάτι που είδα για πρώτη φορά από τότε που ήρθε να δουλέψει για μάς. Τότε στο δωμάτιο μου σαν σύφουνας καταστροφή και ανησυχίας μπένει ο αδερφός μου αγκαλιάζοντας με.

Maik: Τί έγινε?! Μου είπαν ότι φωνάζεις τρομοκρατημενη! Σε λίγο έχετε ο γιατρός.
Anastasia: ( Πάλι ο γιατρός! Αχ! Όμως πρέπει να τα βγάλω από μέσα μου). Είμαι καλά Maik!
Maik: Αν δεν σε δεί ο γιατρός δεν μπορώ να είμαι σύγουρος. Με κατατρομαξες!
Anastasia: Πραγματικά δεν ξέρω τί με έποιασε! Όμως είναι καλά!!!

Anastasia pov
Αμέσως τότε η K.Mirto χτυπάει την πόρτα για να αναγκηλει ότι ο γιατρός περημενη στο γραφείο του Κ.Emanuel. Αμέσως σηκώθηκα και προχορισα με τον αδελφό μου στο γραφείο όπου και μπήκα μέσα. Ενώ του εξήγησα ότι έπαθα. Εκείνος με διαγνώσε και μου εξήγησε ότι έχω μια φοβία που είναι φυσιολογική για μία καταστήσει που έχω περάσει. Όμως με καθησύχασε λέγοντας μου ότι ήταν κάτι παροδικό που δεν πρόκειται να ξανά συμβεί. Ότι όλο περνάμε καταστάσεις που δεν μας αρέσουν, όμως δεν πρέπει να δεινουνε βάσει σε αυτές γιατί αν μάς απορόφισουν δύσκολα να βγούμε έξω. Όταν τελείωσε και είχε μαζέψει τα πράγματά του, με ρώτησε κάτι που δεν περίμενα.

Γιατρός: Πώς συνήλθε τόσο γρήγορα, από μια τόσο εβαισθητη ψυχολογική κατάσταση?!
Anastasia: Με βοήθησε ο προσωπικός μου σωματοφύλακας!
Γιατρός: Όχι κάποιες συγγενικό σου πρόσωπο?!
Anastasia: Όχι! Γιατί τόσο επλιξει!
Γιατρός: Για πες μου τί νιώθεις για αυτό τον άνδρα?!
Anastasia: Τί πράγμα?! ( Σοκαριστικά με την ερώτηση?! Πώς του ήρθε αυτό?! Δεν είπε ότι έφευγε?!)
Γιατρός: Λοιπόν?!
Anastasia: Τί λοιπόν!
Γιατρός: Δεν θα μου πεις?! Είναι σημαντικό ξέρεις! Γιατί ίσως σε βοηθήσει να ξεπεράσεις αυτό το εγκλωβισμένο συναίσθημα που νιώθεις. Αν μεγαλώσει θα έχεις πρόβλημα και αυτό δεν το θέλουμε! Έτσι?!
Anastasia: Ναι υπόθετο!
Γιατρός: Λοιπόν?!
Anastasia: Δεν ξέρω! Δεν ξέρω τί νιώθω!( Εκείνος γέλασε και εγώ κοκκινησα για κάποιο λόγο).
Γιατρός: Μμμ... Okay λοιπόν. Θα τα πούμε την άλλη εβδομάδα. Ίσως τότε κάτι να ξέρεις πως νιώθεις!

Anastasia pov
Εκείνος έφυγε και με άφησε με τόσα ερωτήματα! Γάμωτο πάλι δεν θα κοιμηθώ σήμερα. Τί την ήθελε αυτή την ερώτηση?! Και αυτό το όλο υπονοούμενα γελακι! Αχ.... Τί θα κάνω?! Το κεφάλι μου θα σπάσει!!

Νέο κεφάλαιο από μένα για σάς. Επιτέλους ο Daniel παραδέχτηκε τα βαθιά συναισθήματα του για την Anastasia μας. Άραγε τί θα κάνει από εδώ και πέρα?! Θα παρευρεθεί από τα συναισθήματα τού?! Ίσως από την δουλειά του?! Ή θα τα αγνωσισει και θα τα θάψει να μην ανακάλυψουν τίποτα τα τέρατα στην MAFIA!!!!
Από την άλλη η Anastasia είναι μπερδεμένη.
Ο αδερφός της τί θα κάνει?! Τί ρόλο θα παίξει σε όλο αυτό το θέμα αν το μάθει και πως θα το μάθει?!

Τα λέμε στο επόμενο. Ανυπομονώ όπως πάντα για τα τρομερά σχόλια σάς. ❤️